Cellar Darling: «Το να παίζεις μουσική με φίλους είναι ό,τι καλύτερο»

Οι Cellar Darling είναι ένα από τα πιο ξεχωριστά και υποσχόμενα ονόματα στον χώρο του σύγχρονου σκληρού ήχου. Δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο της, η τριάδα από την Ελβετία επιστρέφει με έναν concept δίσκο που φέρνει τα σκοτάδια του ατμοσφαιρικού metal της δεκαετίας του '90 δίπλα στην προοδευτική λογική και τα folk ηχοχρώματα, υπό ένα σύγχρονο πρίσμα. Δεν είναι ένας εύκολος ήχος, όπως παραδέχεται η φωνή του σχήματος, Anna Murphy. Όποιος, ωστόσο, δώσει την απαραίτητη προσοχή και τον χρόνο, θα αποζημιωθεί πλήρως. Λίγο πριν την κυκλοφορία του "The Spell", είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με την frontwoman σχετικά με τη δημιουργία του άλμπουμ, το συνοδευτικό audiobook, την απουσία περιορισμών και hit singles, αλλά και τη δυσκολία του να παίζεις με δοκιμασμένες λύσεις.

Έχουν περάσει περίπου δύο χρόνια από το "This Is The Sound", και πιστεύω ότι με το νέο άλμπουμ ανεβάσατε τα πάντα ένα επίπεδο ψηλότερα. Πόσο θα έλεγες ότι μεγαλώσατε σα μπάντα σε αυτό το διάστημα;

Μεγαλώσαμε, όντως, ελπίζω! [Γέλια] Πιστεύω ότι στο ντεμπούτο ήμασταν ακόμα σε κατάσταση ψαξίματος. Είχαμε τόσους περιορισμούς με την προηγούμενη μπάντα μας, όχι ότι ήμασταν περιορισμένοι με την κακή έννοια, αλλά είχαμε έναν πολύ αυστηρά καθορισμένο ήχο, και το είχαμε συνηθίσει. Οπότε όταν ξεκινήσαμε τους Cellar Darling προβληματιζόμασταν ως προς το τι ακριβώς θα κάναμε.

Είχαμε τόσες πολλές πιθανότητες μπροστά μας, και όταν σου δίνεται η δυνατότητα να έχεις όλες τις επιλογές στον κόσμο χάνεσαι· δεν ξέρεις τι να κάνεις. Οπότε δοκιμάσαμε κάποια πράγματα σε εκείνο το άλμπουμ, και τώρα στο "The Spell" ξέραμε τι θέλαμε να κάνουμε. Ο ήχος μας είναι πιο ώριμος, κρατήσαμε όλα όσα αγαπήσαμε από την προηγούμενη δουλειά μας και τα πήγαμε ένα βήμα παραπέρα, κάπως έτσι το βλέπω.

Είχατε αλλαγές στην προσέγγισή σας;

Ήταν αρκετά παρόμοια, θα έλεγα. Η βασική διαφορά ήταν το concept. Γράψαμε τη μουσική σύμφωνα με αυτό, κάτι που δεν είχαμε κάνει ξανά στο παρελθόν. Αυτό είχε πολύ ενδιαφέρον, γιατί βασικά ήταν σα να έχουμε μια κατευθυντήρια γραμμή. Προσπαθούσαμε να κάνουμε τη μουσική να πλησιάζει το στιχουργικό κομμάτι του εκάστοτε τραγουδιού. Φαντάσου τους τίτλους των τραγουδιών, το "Burn", το "Drown", το "Hang", θέλαμε να αποδώσουμε αυτή την αίσθηση.

Αλλά πέρα από αυτό, δεν υπήρχαν μεγάλες διαφορές. Είμαστε ένα συγκρότημα που δουλεύει μαζί, που δοκιμάζει πράγματα στο στούντιο, και γράψαμε αρκετά με τον Tommy Vetterli, με τον οποίο ανέλαβα και την παραγωγή, που είναι ένας πολύ κοντινός συνεργάτης μας. Επίσης γράψαμε με τον Fredy Schnyder, έναν πιανίστα που ήταν και στο προηγούμενο άλμπουμ. Συνολικά ήταν μια πολύ συνεργατική διαδικασία.

Μιλώντας για το concept, δεν έπιασα όλους τους στίχους, αλλά απ' όσα έχω καταλάβει, ακούγεται πολύ ενδιαφέρον· μπορείς να μοιραστείς περισσότερα πάνω σε αυτό;

Χμ, από πού να ξεκινήσω... [Παύση] Βασικά είναι η ιστορία μιας κοπέλας, που δεν ξέρουμε το όνομά της, η οποία γεννιέται σε έναν κόσμο γεμάτο πόνο, κατεστραμμένο από τους ανθρώπους που τον κατοικούν, και την ακολουθούμε καθώς ψάχνει να βρει κάποιο νόημα. Τότε, ξαφνικά, γνωρίζει και ερωτεύεται τον Θάνατο. Αυτό είναι το σημείο-κλειδί της ιστορίας. Ο Θάνατος κάνει ένα ξόρκι που της δίνει αιώνια ζωή, κάτι που σημαίνει ότι δεν μπορεί να τον βρει. Ο δίσκος αφηγείται τις προσπάθειές της να ξανασμίξει με τον έρωτά της. Το τέλος είναι κάπως ασαφές, αφήνει τον ακροατή να αποφασίσει κατά κάποιον τρόπο.

Κάθε φορά που ακούω τον δίσκο, μένω με την εντύπωση ότι είναι φτιαγμένος για να ακούγεται από την αρχή ως το τέλος. Είχατε καθόλου στο μυαλό σας το ενδεχόμενο ενός απλού, πιασάρικου τραγουδιού;

Η αλήθεια είναι ότι μου είναι αδύνατο να λειτουργήσω με αυτόν τον τρόπο. Μπορώ να γράψω μόνο με βάση τις ιδέες που μου έρχονται, δεν μπορώ να πω ότι θα κάτσω κάτω και θα γράψω ένα κομμάτι που να είναι έτσι ή αλλιώς. Για μένα είναι μια μαγική διαδικασία, κάτι που απλά συμβαίνει· και με καθοδηγεί αυτή η διαδικασία, δεν μπορώ να πιέσω τίποτα. Το σκεφτόμασταν αυτό που λες, ότι δεν είχαμε ένα τυπικό χιτάκι, ένα τρίλεπτο τραγούδι με pop δομή, αλλά τι να κάνεις. [Γέλια]

Οπότε είναι απολύτως λογικό που δύο από τα πρώτα κομμάτια που μοιραστήκατε ήταν το "Insomnia" και το "Death", που είναι και τα δύο εφτάλεπτα...

Ω ναι! Τα τραγούδια βγήκαν λίγο μεγαλύτερα αυτή τη φορά. [Γέλια]

[Γέλια] Και πριν λίγες μέρες ξεκινήσατε μια ψηφοφορία στα κοινωνικά δίκτυα για το επόμενο single. Πώς πάει αυτό;

Αυτό θα μας δυσκολέψει, γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να έχουμε τόσο μεγάλη ανταπόκριση. Φανταζόμουν ότι θα ήταν εύκολο να μετρήσουμε τις ψήφους, αλλά αυτή τη στιγμή πρέπει να υπάρχουν περίπου πεντακόσια σχόλια στο Facebook και άλλα τόσα στο Instagram, οπότε προβλέπεται πολύ μέτρημα. [Γέλια]

Αλλά είναι πολύ ωραίο όλο αυτό· πάντα ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο. Και πιστεύω ότι είναι το κατάλληλο άλμπουμ, με τους πολύ απλούς, μονολεκτικούς τίτλους, για να ζητήσεις από τον κόσμο να διαλέξει ένα κομμάτι. Είναι ωραίο γιατί μπορεί να προκύψει οτιδήποτε, μπορεί να υπερισχύσει ένα τραγούδι που δε θα διάλεγε ποτέ μια δισκογραφική για single. Είναι τέλειο. Προς το παρόν φαίνεται ότι ίσως να κερδίσει το "Drown", που θα είναι κάπως τρελό, είναι πιθανότατα το πιο πολύπλοκο κομμάτι του δίσκου.

[Γέλια] Ναι, νομίζω ότι και το "Drown" είναι κάπου γύρω στα επτά λεπτά.

Ναι, τόσο είναι! Θα είναι σαν μια πολύ ωραία δήλωση, να έχουμε τρία από τα τέσσερα singles του δίσκου με τέτοια διάρκεια! [Γέλια] (σσ: τελικά πράγματι κέρδισε το "Drown")

Τα πάντα είναι πολύ περισσότερα στην κλασική μουσική

Ποιες θα έλεγες ότι ήταν οι μεγαλύτερες πηγές έμπνευσης για το "The Spell"; Τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά.

Όσο γράφαμε δεν άκουγα ιδιαίτερα άλλη μουσική, για να πω την αλήθεια. Μου αποσπά την προσοχή κατά κάποιον τρόπο. Αλλά με εμπνέουν τόσα πολλά πράγματα· έχω κλασικό υπόβαθρο, οι γονείς μου ήταν τραγουδιστές στην όπερα, και πρακτικά μεγάλωσα σε αυτό τον χώρο. Ίσως να μπορείς να το ακούσεις αυτό στους Cellar Darling, όπως και την αγάπη μου για την κλασική μουσική. Είναι πολύ μεγάλη πηγή έμπνευσης για μένα η κλασική, το βάθος και τα διαφορετικά συναισθήματα που μπορεί να βγάζει. Τα πάντα είναι πολύ περισσότερα στην κλασική μουσική.

Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να φέρω μια τέτοια αίσθηση, αλλά στο setting ενός rock συγκροτήματος. Υπάρχουν πολλές μπάντες που το έχουν κάνει στο παρελθόν. Οι Queen είναι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα, και σίγουρα είναι μια από τις βασικότερες επιρροές μας. Οι Black Sabbath έκαναν κάτι παρόμοιο. Επίσης ακούμε πολύ progressive rock, παλιό και νεότερο. Μια μοντέρνα μπάντα που αγαπάω είναι οι Agent Fresco, και πρόσφατα ξανάρχισα να ακούω Yes, μια επιστροφή στο παρελθόν...

Σε αρκετά σημεία ένιωσα μια πολύ παλιομοδίτικη doomy αίσθηση, επίσης.

Ναι, μπορεί να είναι τα πάντα, πραγματικά. Ο Ivo κι εγώ ακούμε και αρκετό black metal κατά καιρούς. Υπάρχει λίγο απ' όλα!

Με δεδομένες όλες αυτές τις διαφορετικές επιρροές, και το γεγονός ότι είσαστε ακόμα στο δεύτερο LP, είναι κάπως εντυπωσιακό το πόσο συνεκτικός είναι ο ήχος σας. Αλήθεια, πώς τα καταφέρνετε;

Αυτό είναι δύσκολο. [Παύση] Εννοώ ότι ποτέ δεν σκεφτόμαστε ακριβώς τι κάνουμε, ξέρεις. Αλλά είναι πάντα όμορφο να λαμβάνουμε θετικά σχόλια! [Γέλια] Παίζουμε μαζί για τόσο καιρό, έχουμε όλη την εμπειρία από τους Eluveitie, και λειτουργούμε πολύ καλά ως trio. Γνωριζόμαστε για περισσότερο από μια δεκαετία, κι έχει γίνει τόση πολλή δουλειά ήδη πριν από τους Cellar Darling. Νομίζω πως αυτό είναι ένας τεράστιος παράγοντας, μάθαμε πολλά πράγματα στους Eluveitie.

Για να βρεις μια συνταγή που δουλεύει και να την επαναλάβεις [...] χρειάζεται πολύ ταλέντο

Θα ήταν ασφαλής υπόθεση ότι δεν βάζετε όρια στη μουσική σας;

Όχι, καθόλου, δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Ίσως να είναι δύσκολο, κυρίως για τον κόσμο που προσπαθεί να καταλάβει τη μουσική μας, αλλά μιλώντας για τον εαυτό μου, λειτουργώ με την αρχή του χάους. Αν υπάρχουν περιορισμοί και όρια, η όλη διαδικασία καταστρέφεται για μένα. Βέβαια και η αντίθετη πλευρά είναι μια χαρά· υπάρχουν μπάντες και καλλιτέχνες που βρίσκουν μια συνταγή που δουλεύει και την επαναλαμβάνουν μέσα στην καριέρα τους. Αυτό είναι κάτι αξιοσέβαστο, χρειάζεται πολύ ταλέντο για να το κάνεις αυτό. Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος, υπάρχουν μόνο πράγματα που δουλεύουν για κάποιους και κάποια που δουλεύουν για άλλους.

Ως ακροατής λατρεύω που το κάνετε αυτό. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι όποτε προσπαθώ να περιγράψω τη μουσική σας σε κάποιον που δεν σας ξέρει, είναι υπερβολικά δύσκολο.

Είμαι σίγουρη! [Γέλια]

[Γέλια] Οπότε αν ήταν υποχρεωτικό να διαλέξετε μια ταμπέλα για τον ήχο σας, ποια θα ήταν αυτή;

Αυτό είναι ένα θέμα που το συζητάμε πολύ, τόσο μεταξύ μας, όσο και με τη δισκογραφική, καθώς για εκείνους είναι σημαντικό να κατηγοριοποιήσουν τις μπάντες τους. Έχουμε καταλήξει στον όρο "progressive folk rock", αλλά μεταξύ μας είναι υπερβολικά δύσκολο να το περιγράψεις. Στην αρχή χρησιμοποιούσαμε σκέτο το "folk rock", αλλά μετά συνειδητοποιήσαμε πόσος κόσμος θα περίμενε να ακούσει κάτι σαν τους Jethro Tull. Που είναι τέλειοι, αλλά δεν ακουγόμαστε καθόλου έτσι. [Γέλια]

Τώρα, για το artwork συνεργαστήκατε με τον Costin... (σσ: Chioreanu) δεν θα καταφέρω ποτέ να προφέρω το όνομά του. [Γέλια] Πώς καταλήξατε σε αυτή την επιλογή;

Ούτε εγώ μπορώ να το προφέρω! [Γέλια] Είμαι μεγάλη οπαδός του εδώ και πολύ καιρό, πάνε εννιά χρόνια περίπου αν δεν κάνω λάθος. Είχα δει κάποια δουλειά του κάπου, η πρώτη φορά ήταν σε μια συναυλία των Ulver βασικά, είχε σχεδιάσει ένα από τα t-shirts τους, ένα σχέδιο με φαντάσματα ή κάτι τέτοιο, και το λάτρεψα. Το έκανα τατουάζ, και κάπως έτσι ήταν που είχα επικοινωνήσει μαζί του τότε, για να μου δώσει το σχέδιο, κι από τότε έχουμε συνεργαστεί αρκετές φορές. Ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ότι θα ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να αναλάβει το καλλιτεχνικό κομμάτι και τα video του "The Spell".

Δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις έναν δίσκο χωρίς πρόσθετο υλικό

Επίσης θα κυκλοφορήσει και μια έκδοση με audiobook· από πού προέκυψε η ιδέα;

Ήταν δική μου αυτή η ιδέα. Απ' ότι φαίνεται είναι απαραίτητο να έχεις κάτι bonus· δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις έναν δίσκο χωρίς πρόσθετο υλικό, δεν ξέρω γιατί. Πίστευα ότι θα ήταν πολύ αταίριαστο να ηχογραφήσουμε μια διασκευή ή να βάλουμε demos ή οργανικές εκδοχές των κομματιών ή κάτι τέτοιο. Δεν θα ήταν μια αρκετά δημιουργική λύση για έναν τόσο δημιουργικό δίσκο. Και καθώς ήθελα να γράψω την ιστορία έτσι κι αλλιώς, δεν ήθελα μόνο να γράψω τους στίχους, ήθελα να κάτσω κάτω και να παραστήσω τη συγγραφέα, ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να το ηχογραφήσουμε και να το χρησιμοποιήσουμε ως audiobook. Πιστεύω ότι δίνεται ένα επιπλέον βάρος στο concept έτσι.

Αν υπάρχει κάτι που μου έλειψε στο "The Spell", είναι η απουσία στίχων στα Swiss-German, όπως στο "Hedonia", είμαι σχεδόν σίγουρος ότι είναι Swiss-German. Αποφασίσατε να τους κόψετε ή απλά δεν ταίριαζαν με το concept;

Είναι Swiss-German, όντως! Λατρεύω να τραγουδάω στα Ελβετικά, αλλά είναι αυτό που είπες, δεν ταίριαζε στο συγκεκριμένο concept. Ήθελα αυτός ο δίσκος να είναι κάτι ενιαίο, κάτι που να παραμένει σταθερό, αν αυτό βγάζει κάποιο νόημα. Ξέρεις, είναι αυτή η μια ιστορία. Αλλά πιστεύω ότι στο μέλλον θα δοκιμάσουμε κάτι τέτοιο ξανά. Είναι πολύ όμορφο να τραγουδάς στη μητρική σου γλώσσα.

Έχω την εντύπωση ότι με τον Ivo και τον Merlin εκτός από συνεργάτες, είστε και φίλοι. Πόσο δύσκολο είναι να διατηρηθεί μια φιλία σε συγκροτήματα τέτοιου επιπέδου;

Είναι κάτι που απλά συμβαίνει. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ήταν να είμαι σε μια τέτοια μπάντα χωρίς να είμαι με φίλους. Έχω συμμετάσχει σε projects όπου συνεργάζεσαι με session μουσικούς, κι αυτό είναι μια χαρά, αλλά η μουσική μας είναι τελείως διαφορετική ως προς το πώς λειτουργεί και για το πώς τη δημιουργούμε. Ο τρόπος που γράφουμε είναι πολύ προσωπικός, είναι απαραίτητο να υπάρχει φιλική σχέση μεταξύ μας. Αυτό ήταν κάτι που αναπτύχθηκε όσο παίζαμε μαζί στους Eluveitie, κι αυτός είναι ο λόγος που αποχωρήσαμε μαζί. Το να παίζεις μουσική με φίλους είναι ό,τι καλύτερο.

Δεν νιώθω πολύ άνετα όταν είμαι στο κέντρο

Πριν μερικά χρόνια περιοδεύσατε με τους Lacuna Coil, είχατε περάσει και από την Ελλάδα. Τι σου έχει μείνει από εκείνη την περίοδο;

Εκείνη ήταν μια απίστευτη περιοδεία! Αγαπώ τους Lacuna Coil ως ανθρώπους, είναι τόσο καλοί και τόσο προσγειωμένοι. Ήταν απίστευτο και μόνο που ήμασταν στο λεωφορείο μαζί τους. Ειδικά για μια νέα μπάντα, όπως εμείς, είναι μια τεράστια ευκαιρία να ξεκινάς και να έχεις ήδη μια τέτοια περιοδεία! Επίσης, μας βοήθησε πολύ να βελτιωθούμε ως συγκρότημα, για παράδειγμα για εμένα ήταν πολύ δύσκολη η μετάβαση στο μπροστινό κομμάτι της σκηνής. Δεν νιώθω πολύ άνετα όταν είμαι στο κέντρο. Ακούγεται κάπως χαζό, αλλά πραγματικά ήταν κάτι που έπρεπε να μάθω, και σε αυτή την περιοδεία είχα την ευκαιρία να δουλέψω πολύ πάνω σε αυτό. Ήταν όμορφα, το κοινό ήταν πολύ καλό, ήταν τέλεια.

Ω ναι, ήταν τέλεια, πράγματι! Ήμουν στη συναυλία της Αθήνας και είναι ανησυχήσει λίγο μετά το σετ σας ότι οι Lacuna Coil δεν θα κατάφερναν να κρατήσουν τον πήχη τόσο ψηλά.

Ω, ευχαριστούμε! Πραγματικά, είναι τόσο καλοί, ποτέ δεν θα πάψω να ξαφνιάζομαι από το πόσο δυνατοί ακούγονται πάνω στη σκηνή. Αλλά χαίρομαι πραγματικά που ευχαριστήθηκες το show μας!

Έχετε κατά νου σχέδια για περιοδεία στο άμεσο μέλλον;

Ναι! Θα περιοδεύσουμε στο Ηνωμένο Βασίλειο μέσα στον Μάρτιο ως headliners, και κοιτάμε κάποιες ημερομηνίες για τον Απρίλιο, αλλά ακόμα τίποτα δεν είναι προγραμματισμένο. Ελπίζω ότι θα έχουμε κάτι καλό σύντομα. (σσ: όπως ανακοινώθηκε λίγες μέρες αφού έγινε η συνέντευξη, οι Cellar Darling θα ανοίξουν την ευρωπαϊκή περιοδεία των Katatonia τον Μάιο)

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "The Spell" από τον Αντώνη Μαρίνη.