Mask Of Prospero, Blame Kandinsky @ Temple, 04/03/23

Οι τελευταίες ημέρες υπήρξαν πολύ δύσκολες για το συλλογικό θυμικό. Μέσα σε αυτήν την συνθήκη εθνικής απώλειας, σε μια πραγματικότητα δυσοίωνη και με τη διάθεση για οτιδήποτε αφορά το διασκεδάνειν να φθίνει, οι Mask Of Prospero αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν κανονικά το release show για το νέο τους άλμπουμ, με τη συμβολή των Blame Kandinsky. Μια απόφαση γενναία, αλλά καθ' όλα τίμια, η οποία συνοδεύτηκε από την επιλογή των σχημάτων να διαθέσουν τα έσοδα της συναυλίας στον Ερυθρό Σταυρό, για την ενίσχυση της κοινωνικής του δράσης.

Βρισκόμενοι από νωρίς στο γνωστό μαγαζί της Ιάκχου, δεν αργήσαμε να απολαύσουμε επί σκηνής τα όσα έχουν να προσφέρουν οι Blame Kandinsky, ένα από τα πλέον αεικίνητα και δραστήρια σχήματα της εγχώριας σκηνής αυτήν την περίοδο. Έχοντας στις αποσκευές τους ακόμη φρέσκο το υλικό του "Eclectic Ruiner", το εγχώριο mathcore σχήμα στάθηκε επιβλητικό και συνεπές στις συναυλιακές του υποχρεώσεις, κερδίζοντας το ενδιαφέρον μας για όσο διήρκησε η σχιζοειδής εμφάνιση του.

Με πυκνογραμμένο και πολύπλευρο υλικό που απαιτεί προσοχή για να εκληφθεί στην ολότητα του, αλλά με τη γκρούβα να μην απουσιάζει, οι Blame Kandinsky δεν πτοήθηκαν ούτε από τον ελαφρώς μπουκωμένο ήχο, χαρίζοντας μια ασταμάτητη performance που προκαλούσε συμπτώματα αγχώδους διαταραχής. Εναλλαγές ρυθμών, ασφυκτικές ατμόσφαιρες και σκισμένα core φωνητικά πανταχού παρόντα, απέδειξαν ότι το mathcore της μπάντας μπορεί να έχει τις ρίζες του στα όσα συναρπαστικά χάρισαν μπάντες όπως οι Every Time I Die και οι Dillinger Escape Plan, αλλά στέκεται αυτόφωτο και με το βάρος της προσωπικότητας του ήδη διακριτό.

Μετά τον δίχως αύριο ηχητικό καταιγισμό που προηγήθηκε, το κενό για την προετοιμασία της σκηνής ήταν κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενο. Μέχρι να χαμηλώσουν τα φώτα και να πάρουν τις θέσεις τους οι Mask Of Prospero, οι παλμοί είχαν επανέλθει σε πιο φυσιολογικά επίπεδα και ο χώρος έδειχνε αισίως αρκούντως γεμάτος. Κι αν η ένταση συνέχισε σε σταθερά ανεβασμένα επίπεδα, απολύτως φυσιολογικά ο αέρας απέκτησε μια πιο καθαρή υφή. Κιθάρες και μπάσο πήραν περισσότερο χώρο για ανάσες, το μικρόφωνο ανέβηκε διακριτικά ένα σκαλί πάνω, ενώ τα ντραμς παρέμειναν στιβαρό σημείο αναφοράς.

Ήδη από τα πρώτα λεπτά του σετ μπορούσες να νιώσεις την προσοχή που έδωσε το κουιντέτο στην μεταφορά του υλικού από το στούντιο στο σανίδι. Έχοντας ως δεδομένα τη γεμάτη παραγωγή και την απαιτητική djent-y φύση του "Hiraeth", το ενδεχόμενο μιας ένα προς ένα ζωντανής απεικόνισης του δίσκου ήταν πρακτικά εκτός συζήτησης. Ανάμεσα στα προσεγμένα παιξίματα και τον ολόσωστο όγκο, ωστόσο, η απόδοση πλησίασε όσο το δυνατόν στα όρια του ιδανικού. Βάζοντας στο παιχνίδι τα φωνητικά, το αποτέλεσμα κλείδωσε με ευκολία. Ιδιαίτερα το μοίρασμα των δεύτερων ήταν από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της βραδιάς.

Η εξέλιξη από τις μέρες που το σχήμα έκανε τα πρώτα του βήματα ξεχωρίζει με γυμνό μάτι, από όποια μεριά κι αν το δεις. Η αυτοπεποίθηση στα περάσματα από το ντεμπούτο ήρθαν ως επιβεβαίωση. Μετρήματα με σύγχρονη προοδευτική αίσθηση, ασταμάτητες εναλλαγές μεταξύ σκληρών και καθαρών γραμμών, γεμάτα συναίσθημα ξεσπάσματα, γουστόζικες μικρές πινελιές στο rhythm section, τα πάντα βρίσκονταν στη θέση τους. Το "Κύμα" δεν χρειάστηκε εκλεκτούς προσκεκλημένους για να πνίξει κάθε φως. Η παρουσία της Σοφίας Σαρρή από την άλλη απογείωσε το "Amal" και συνέβαλε τα μέγιστα στο φορτισμένο οριστικό σβήσιμο του "Hooreya".

Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος