«7»: Joss Whedon

O δημιουργός που έπεσε από το "Firefly" για να σφάξει βαμπίρ

Από τον Βασίλη Σπανό, 23/09/2013 @ 12:27
«If the apocalypse comes ...beep me!»

Ο σύγχρονος πατέρας της αμερικανικής pop κουλτούρας των τηλεοπτικών σειρών επιστημονικής φαντασίας, τρόμου και δράσης, των κόμικ, των υπερηρώων και οτιδήποτε άλλο μπορεί να συνεπάγεται ο όρος, γεννήθηκε μέσα σε μια οικογένεια τηλεοπτικών σεναριογράφων για να ακολουθήσει και ο ίδιος στη συνέχεια το επάγγελμα αλλά με εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα αναφορικά με την επίδρασή του στην μικρή οθόνη και τις μέχρι τότε δυνατότητές της...

Ο Joss Whedon μάζευε επί χρόνια τις ετερόκλητες και ασυνήθιστες επιρροές του, οι οποίες μπορεί να παρατηρήσει κανείς ότι ξεκινάνε από τον Shakespeare, την Frances Hodgson Burnett και τον Stan Lee για να καταλήξουν στον Ron Sterling του "Twilight Zone", το "West Side Story", τον Steven Brochco του "Hill Street Blues" (η δομή του έθεσε ουσιαστικά τα θεμέλια της Buffy) και τον Steve Gerber του cult κόμικ "Howard The Duck", των οποίων τα βασικά στοιχεία ενέπνευσαν τον Whedon για κάθε επόμενο του βήμα στη «σεναριακή» σύλληψη κόσμων. Στον κόσμο του Whedon, οι απροσδόκητοι ήρωες δεν θα έσωζαν μόνο την «ημέρα», αλλά θα είχαν επίσης τόσο πολύπλοκη εσωτερική δομή και τέτοια δαιδαλώδη αλληλεπίδραση με αυτούς που τους περιτριγύριζαν, που θα έσπαζαν τελικά τα στεγανά και τους περιορισμούς του ίδιου του μέσου που τους προέβαλε...

Η πορεία του Whedon δεν ήταν εύκολη στον χώρο, αφού την δεκαετία του '90 όταν και ξεκίνησε δειλά-δειλά να κάνει τα πρώτα του βήματα, είδε τις ιδέες του να σφαγιάζονται από τα studio (κανείς δεν ξέχασε ποτέ την πρώτη επαφή με την Buffy, πέντε χρόνια πριν την σειρά με την ταινία "Buffy The Vampire Slayer" με τελείως διαφορετικό cast και ένα studio που πετσόκοψε και ουσιαστικά διέλυσε το πρώτο του σενάριο, το οποίο πρακτικά απαξίωσε στο μέλλον ο ίδιος) αλλά και ο ίδιος να γίνεται παραλήπτης δριμύτατης κριτικής για αρκετά του σενάρια, όπως αυτό του "Alien Resurrection" ή την uncredited συμμετοχή του στο φιάσκο του "Waterworld". Παρ' όλα αυτά πρόλαβε να κερδίσει μια υποψηφιότητα για oscar με το σενάριο του πρώτου “Toy Story”, ουσιαστικά όμως η εχθρική του σχέση με τα κανάλια και τα studio, τουλάχιστον μέχρι τους πρόσφατους "Avengers" δεν κόπασε ποτέ, καθώς πάρα πολλές προσπάθειες του βρήκαν τον δρόμο εκτός οθόνης σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ("Dollhouse", "Firefly" κτλ), ενώ οι αναρίθμητες κινηματογραφικές του προσπάθειες έμειναν για πολλά χρόνια στον πάγο...

Joss WhedonΜε την επιτυχία των "Avengers" ο Whedon κατάφερέ επιτέλους να κυριαρχήσει στα μεγάλα studio που πλέον τον εμπιστεύονται και αναθέτουν υπό την επίβλεψή του projects εκατομμυρίων. Με αφορμή το νέο του πόνημα "Μuch Ado about Nothing" (μια σύγχρονη διασκευή του έργου του Shakespeare γυρισμένη στο εξοχικό του μέσα σε δώδεκα ημέρες, με ένα σενάριο γραμμένο στο πόδι κατά την περίοδο των διακοπών, παρέα με καλούς φίλους και σταθερούς συνεργάτες)  το οποίο προβάλλεται στις φετινές Nύχτες Πρεμιέρας αλλά και την spin-off τηλεοπτική σειρά "Agents Of S.H.I.EL.D." στην οποία είναι παραγωγός και ντεμπουτάρει τον Σεπτέμβριο στην αμερικανική τηλεόραση, θα ρίξουμε μια μικρή ματιά στον αγαπημένο nerd και guru της σύγχρονης αμερικανικής pop κουλτούρας, ο οποίος ελπίζουμε παρά την, επιτέλους και απόλυτα δίκαιη, καθυστερημένη καθολική του αναγνώριση, να μην ξεχάσει πως ήταν και θα είναι ο δημιουργός ο οποίος κέρδισε πανάξια τον τίτλο «αυτός που δεν διστάζει ούτε στιγμή να σκοτώσει τους πρωταγωνιστές του» και να συνεχίσει με τον ίδιο τρόπο την αντισυμβατική και συνάμα αναζωογονητική του πορεία στον χώρο...




Αvengers (2012)1. Αvengers (2012)

Το έφερνε από δω η MARVEL, το πήγαινε από εκεί, ήταν όπως και να’χει το μεγάλο της στοίχημα. Μετά από αρκετές solo υπερηρωικές ταινίες, άλλες πετυχημένες και άλλες όχι τόσο, το marketing τμήμα της με το να πετάει μια Post-credits σκηνή ανα ταινία με τον Nick Fury είχε καταφέρει να προκαλέσει παροξυσμό στους οπαδούς και τεράστιες προσδοκίες για μια επιτέλους ολοκληρωμένη μεταφορά μιας εκ των πιο αγαπημένων superhero ομάδων της στη μεγάλη οθόνη. Τελικά, προσέλαβε τον κατάλληλο άνθρωπο για να παραδώσει μια εκ των κορυφαίων ταινιών του είδους και μια κολοσσιαία εισπρακτική επιτυχία! O Whedon παίζει το MARVEL universe στα δάχτυλα από πιτσιρικάς, εδώ δεν είναι πλέον παιδί και με την παιδική του αθωότητα σε πρώτο πλάνο και την ώριμη πλέον αντίληψή του σε δεύτερο, κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: δίνει τον απαραίτητο χώρο σε ένα μάτσο over the top χαρακτήρες να ανασάνουν και να μιλήσουν, δεν τους αφήνει να ξεφύγουν από την κόμικ λογική τους αλλά τους αντιμετωπίζει σαν ολοκληρωμένους χαρακτήρες με ξεχωριστές προσωπικότητες ενώ παράλληλα δεν ξεχνά ότι το χιούμορ σε μια ταινία με ήρωες τεράστια πράσινα τέρατα, μεταλλικούς ανθρώπους και αρχαίους Θεούς με σεξπηρικά τσιτάτα είναι ένας εξαιρετικός σύμμαχος. Οι "Avengers" είναι σημείο αναφοράς πλέον για τον χώρο του υπερηρωικού σινεμά, απόδειξη του ότι όσο απλοϊκή κεντρική ιστορία και να έχεις, με την κατάλληλη δουλειά στους χαρακτήρες μπορούν να γίνουν θαύματα...

Τrailer



Toy Story (1995)2. Toy Story (1995)

Μπορεί να μην ήταν ολόδική του δουλειά και να μοιράστηκε τα credits με άλλους τρεις ικανότατους σεναριογράφους, αλλά δεν μπορεί να παραλείψει κανείς την καθοριστική σημασία του ιδίου στην δομή της ιστορίας, καθώς προστέθηκε τελευταίος στο team και μετά από παρεμβάσεις του (όπως την εισαγωγή του Rex στο όλο story ή το ομαδικό brainstorming του με σύσσωμο το επιτελείο της Disney για να καταλήξουν στη σκηνή με την δαγκάνα στην πιτσαρία) το σενάριο του "Toy Story" κατέληξε μέχρι τα oscar, πρωτοφανές επίτευγμα για animation ταινία εκείνης της εποχής(ακόμα και σήμερα δηλαδή). Εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή για το animation, το "Toy Story" για πολλούς ακόμα και τώρα δεν έχει καταφέρει να ξεπεραστεί. Mια ιστορία φιλίας που ξέφευγε από τα μέχρι τότε γλυκανάλατα disneyκά πρότυπα, γεμάτη pop αναφορές και στιγμές ενήλικου χιούμορ, ήταν πρωτίστως ένα eye candy για τους θεατές της εποχής που όμως σε μια δεύτερη ανάγνωση αποτελούσε μια συμπαγέστατη και πρωτότυπη σεναριακή δουλειά που έθετε ψηλά τον πήχη για τις μετέπειτα δουλειές στο χώρο του animation αλλά και του ίδιου του studio. Ο Whedon κέρδισε μια υποψηφιότητα για oscar και για πρώτη φορά το όνομα του άρχισε να ακούγεται διαφορετικά στα αυτιά των παραγωγών του Hollywood αλλά και της τηλεόρασης...

Τrailer



Astonishing X-MEN (2004/2006)3. Astonishing X-MEN (2004/2006)

O Whedon δεν ασχολήθηκε ποτέ μόνο με την μικρή και την μεγάλη οθόνη... Όταν η Buffy έκλεισε την έκτη της σεζόν και «τελείωσε», ο Whedon μετέφερε την έβδομη και όγδοη σεζόν του οράματός του σε comic υπό την Dark Horse μαζί με το spin-off της, "Fray". Tο 2004 ανέλαβε το run του "Astonishing X-MEN" μέχρι το 2006. Το αποτέλεσμα: Πολλαπλές υποψηφιότητες στα Eisner Awards, νικητής του «Βest Continuing Series» το 2006 και κατά γενική ομολογία το καλύτερο story-arc των X-MEN της δεκαετίας που μας πέρασε. Με μια εξαιρετική κεντρική ιστορία για πρόσχημα, ο Whedon απλά εξαπολύει προς κάθε κατεύθυνση όλα όσα έκανε στην μικρή οθόνη τα προηγούμενα χρόνια, χτίζει εκπληκτικά και με τεράστια γκάμα αντιθέσεων και συναισθημάτων τους χαρακτήρες του, γεμίζει τα καρέ με προσωπικές στιγμές, χαρίζει καταπληκτικές σκηνές δράσεις και δίνει πάτημα στην Kitty Pride, την αγαπημένη του χαρακτήρα και το βασικό πρότυπο της Buffy, να γίνει η νέα του μούσα, να ενηλικιωθεί και να χτίσει τον δικό της μύθο (ποιος θα ξεχάσει το πρώτο της φιλί με τον Colossus, σκηνή που βγήκε σχεδόν αυτούσια από όλες τις προσωπικές δουλειές του Whedon στην τηλεόραση). Με την εκπληκτική δεξιοτεχνία του John Cassady στα μολύβια, ο Whedon γράφει το κόμικ που έμελλε πάντα να γράψει, αναγάγει σε ακόμα υψηλότερα επίπεδα την λατρεία των απανταχού φίλων του χώρου απέναντι στο πρόσωπό του και παράλληλα ανανεώνει την μεταλλαγμένη παρέα των X-MEN με τρόπο ο οποίος θα της επέτρεπε να είναι στην κορυφή για πολλά χρόνια ακόμα, ανάμεσα στις προτιμήσεις των οπαδών...



Cabin In The Woods (2012)4. Cabin In The Woods (2012)

Από την εποχή του "Evil Dead" είχε να κάνει την εμφάνισή της μια τόσο μεγάλη trollιά στην μεγάλη οθόνη... O Whedon αποδόμησε ολόκληρο το horror-genre, έπαιξε με το μυαλό του θεατή, ανέτρεψε τους κανόνες και τους επαναπροσδιόρισε στο φινάλε, ξεγελώντας ακόμα και τους πιο σκληροπυρηνικούς φίλους του χώρου... Ένα τυπικό horror flick-έξι-εφηβοι-σε-καλύβα-στο-δάσος-αντιμετωπίζουν-δαίμονες-και-τέρατα-από-την-κόλαση δεν θα μπορούσε να εξελιχθεί σε καλύτερη παρωδία από αυτό που σκαρφίστηκε το δαιμόνιο μυαλό του Whedon. H ταινία αγαπήθηκε και χαρακτηρίστηκε αυτόματα cult, ενώ φιγουράρισε σε πολλές λίστες με τις top ταινίες του 2012, παράλληλα όμως εκνεύρισε και πολλούς που δεν «έπιασαν» το αστείο και ημι-ειρωνικό ύφος της... Εξαιρετική όπως και να έχει έμπνευση και εκτέλεση σε μια ταινία που δεν κυριαρχεί τόσο το σήμα-κατατεθέν του Whedon, δηλαδή οι χαρακτήρες και το εσωτερικό τους βάθος αλλά η σάτιρα και η ανατρεπτική διάθεση ενός ολόκληρου σχεδόν κινηματογραφικού παρακλαδιού, άλλο ένα σημάδι για το πολύπλευρο και απεριόριστο ταλέντο του...

Τrailer



Αngel (1999/2004)5. Αngel (1999/2004)

Όταν ο χαρακτήρας του Angel εγκατέλειψε φαινομενικά το Sunnydale που κατοικούσε, μετακόμισε στο L.A. και συνέχισε εκεί τη προσωπική του οδύσσεια τύψεων και πόνου για τις επί σχεδόν έναν αιώνα πράξεις του... Πιο σκοτεινό ύφος από αυτό της Buffy, κοντά στην νοοτροπία των noir ταινιών του παλιού Hollywood και των "X-Files", αρκετά πιο ενήλικο και περιπετειώδες παράλληλα, αυτό το spin-off ενός εκ των αγαπημένων χαρακτήρων της Buffy έδωσε πάτημα να συνεχίσει ο Whedon το ξέφρενο γαϊτανάκι πολυδιάστατων χαρακτήρων και υπερφυσικής θεματολογίας που είχε χτίσει, από τη πλευρά αυτή τη φορά του απέθαντου Angel, ενός χαρακτήρα καθοριστικού στο σύμπαν του αλλά και αγαπημένο από το κοινό σε σημεία υστερίας. Πέντε σεζόν κατά κύριο λόγο άνισες αλλά ταυτόχρονα εξίσου απολαυστικές, αν και άργησε να βρει την ταυτότητά του και έπαιξε με πολλά genres, το "Angel" αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας του Whedon, με τα αγαπημένα του θέματα να διευρύνονται και να αγκαλιάζουν ακόμα περισσότερες θεματικές ενότητες, συνεχίζοντας επάξια τον δρόμο που ξεκίνησε η Buffy, για την ριζική ανανέωση της μικρής οθόνης...

Τrailer



Firefly / Serenity (2002/2003)6. Firefly / Serenity (2002/2003)

Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι το "Firefly" θα ηταν η καλύτερη στιγμή επιστημονικής φαντασίας που γνώρισε η μικρή οθόνη... Οριακά θα είναι υπερβολή να πεί ότι όντως είναι! Γιατί το πρόωρα κομμένο "Firefly" έδειξε σε μόλις δεκατέσσερα (αδιανόητο ακόμα και με τα σημερινά standards) επεισόδια, ότι έμελλε να γίνει ότι καλύτερο είδε ποτέ ο μέσος θεατής sci-fi στην τηλεόραση, αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβε να «φορέσει» και επισήμως τον τίτλο αυτό... Space-western με πρωταγωνιστές το πλήρωμα της διαστημικής σακαράκας Serenity, εννέα μελλοντικούς καουμπόηδες-πειρατές του διαστήματος, εννέα τελείως διαφορετικά άτομα μεταξύ τους, εννέα άτομα τα οποία, κατά τα λόγια του ίδιου του Whedon, «look into the blackness of space and see nine different things»... Η σειρά, όπως και η Buffy, έσπασε στεγανά και καταπιάστηκε στο σύντομο χρόνο της με πολλαπλά θέματα τα οποία φάνταζαν και φαντάζουν ακόμα αρκετά ετερόκλητα και ασυνήθιστα για το είδος της, μην ξεχνώντας να τα «πασπαλίσει» με τις απαραίτητες δόσεις χιούμορ και pop ανεμελιάς όταν χρειαζόταν. Ο Nathan Fillion, ηθοποιός φετίχ του Whedon, εδώ φτιάχνει έναν χαρακτήρα-άμεσο συνεχιστή της κληρονομιάς του Han Solo, ενώ το υπόλοιπο πλήρωμα, ένας προς έναν ενσαρκώνουν με μοναδική εσωτερική πληρότητα οκτώ εκπληκτικά πλασμένους και δοσμένους χαρακτήρες που σε κερδίζουν από το πρώτο δευτερόλεπτο... Η σειρά έλαβε ένα άτυπο τέλος με την ταινία "Serenity" του ιδίου του Whedon το 2005, τρία χρόνια δηλαδή μετά το κόψιμό της, κερδίζοντας ένα σωρό διακρίσεις και βραβεία, η οποία αν και πολύ καλή, σε άφηνε να αναρωτιέσαι πόσο διαφορετικό αντίκτυπο θα είχε μέσα σου, αν είχαν περάσει όχι δεκατέσσερα επεισόδια, αλλά τρεις-τέσσερις σεζόν στο ενδιάμεσο... Όπως και να έχει, το "Firefly" σήμερα έχει ένα κολοσσιαίο fan base, ένα τρομακτικά μεγάλο cult status και δικαίως θεωρείτε μια εκ των πιο σημαντικών στιγμών της επιστημονικής φαντασίας της μικρής και μεγάλης οθόνης του αιώνα που διανύουμε...

Τrailer



Buffy The Vampire Slayer (1997/2003)7. Buffy The Vampire Slayer (1997/2003)

Η Βuffy Summers φτάνει στο τυπικό αμερικανικό 90s προάστιο του Sunnydale παρέα με την μητέρα της και γράφεται στο ντόπιο λύκειο... Ξανθιά, φαινομενικά το κλασικό μέσο «θύμα» όπου σε ταινίες τρόμου θα πεθάνει πρώτο αφού πρώτα φασωθεί με τον αθληταρά του σχολείου, η Buffy είναι μέτρια μαθήτρια και πολύ όμορφη για να την πάρει κανείς στα σοβαρά... Όμως ο Whedon θα ανατρέψει τα πάντα, καθώς η Buffy είναι καιρό τώρα επιλεγμένη από ανώτερες δυνάμεις για να προστατεύει από υπερφυσικά όντα την ανθρωπότητα! H εικόνα της τυπικής χαζής bimbo ξανθιάς ανατρέπεται για πάντα, καθώς η Buffy θα σώσει τον κόσμο εκατοντάδες φορές αλλά παράλληλα θα δυσκολευτεί ακόμα περισσότερο να ενηλικιωθεί, να τα βγάλει πέρα στο σχολείο, να ερωτευθεί, να θρηνήσει τα δικά της πρόσωπα και τελικά να μεγαλώσει... O Joss Whedon δημιουργεί την απόλυτη ιστορία ενηλικίωσης μέσα από τα μάτια της απόλυτης πρωταγωνίστριάς του, Sarah Michelle Gellar, βάζοντας παράλληλα τη σφραγίδα του στην σειρά που άλλαξε τον τρόπο που η μικρή οθόνη λειτουργεί... Εκπληκτική ανάλυση χαρακτήρων, αφάνταστα πολύπλοκες και δαιδαλώδεις ψυχοσυνθέσεις μαζί με μια μία οver the top τζούρα φαντασίας, τρόμου, κωμωδίας, βωβού(!), μιούζικαλ (!), δράματος, κωμωδίας και γενικότερα οτιδήποτε παρακλαδιού έχει γεννήσει ο σύγχρονος κινηματογράφος, το "Buffy The Vampire Slayer" ήταν είναι και θα είναι το magnus opus του δημιουργού του, μια σειρά που θα σπρώξει στα άκρα το μικρό κουτί ώστε να χωρέσει τα πάντα και θα δώσει πάτημα για μερικά από τα σπουδαιότερα και πληρέστερα επεισόδια που γράφτηκαν ποτέ... "Becoming", "Hush", "Restless", "Family", "The Body", "The Gift", "Once More, With Feeling" κτλ είναι επεισόδια που σπάνε τα συμβατικά μέσα αφήγησης καθώς σε κάθε τους λεπτό προσπαθούν να επαναπροσδιορίσουν τις δυνατότητες της τηλεόρασης αλλά και της τηλεοπτικής σειράς σαν μορφή τέχνης. Αν και ξεκίνησε μουδιασμένα στις δύο πρώτες σεζόν -το low budget και η 90ίλα δεν κρύβονται ποτέ- η σειρά εξελίχθηκε σε κάτι πρωτοφανές στη πορεία και δικαίως θεωρείτε από πολλούς ως μια από εκείνες τις σειρές που μαζί με τους "Sopranos", το "The Wire" κτλ άλλαξαν το πρόσωπο της σύγχρονης αμερικανικής TV. Ο Joss Whedon ήταν είναι και θα είναι πάντα συνυφασμένος με αυτή τη σειρά, όσα χρόνια και αν περάσουν και όσα εκατομμύρια φέρει στα ταμεία της MARVEL...

Trailer
  • SHARE
  • TWEET