Συνέντευξη: Nile

Λίγο πριν την κυκλοφορία της νέας αξιόλογης δουλειάς των Nile με τίτλο "Ithyphallic" το Rocking.gr δεν έχασε την ευκαιρία να μιλήσει με τον Γιώργο Κόλλια σχετικά με το νέο δίσκο, τη θέση του πίσω από το drum kit των Nile αλλά και τα μελλοντικά σχέδια του γκρουπ. Αρκετά ομιλητικός και ευχάριστος, ο Γιώργος απάντησε σε όλα τα ερωτήματα και, μεταξύ άλλων, αποκάλυψε ότι η περιοδεία τους θα περάσει από την Ελλάδα, κάτι που μπορεί να συνοδευτεί από κάποιες εκπλήξεις...

Λοιπόν, ας αρχίσουμε. "Ithyphallic" προφέρεται ο τίτλος του νέου δίσκου, έτσι;
Ναι.

Ονομάστηκε έτσι επειδή εκφράζει το γενικό ύφος της μπάντας και του δίσκου; Το λέω επειδή χρησιμοποιούταν πάντα ως ορολογία για το στυλ που παίζετε.
Καταρχήν ξέρεις τι είναι "Ithyphallic" έτσι; Τα αιγυπτιακά αγάλματα...

Ακριβώς τι είναι δεν ξέρω, αλλά ξέρω πως έχει σχέση με αυτά.
Σίγουρα δεν είναι αυτή η έννοια του album. Καμία σχέση. Αυτό που παίζει με τον τίτλο είναι ότι κάποιοι οπαδοί είχαν μπει στο forum μας και παρομοιάζανε το τι είμαστε με αυτή την ονομασία, δηλαδή «Ithyphallic Metal»! Κάτι δυνατό και με πολύ «τσαμπουκά». Το σκεφτήκαμε, μας άρεσε και μάλιστα το είχαμε σαν πρώτο τίτλο για το “Annihilation Of The Wicked”, το οποίο απέρριψε όμως η Relapse.



Μιας και αλλάξατε εταιρία, ποια είναι πλέον η γνώμη σου για τη Relapse σχετικά με την όλη συνεργασία σας;
Εγώ δε πέτυχα πάρα πολύ τη Relapse, έπαιξα μόνο για ένα album εκεί. Σίγουρα τα παιδιά ξέρουν καλύτερα. Δεν είχαμε κάποιο πρόβλημα ποτέ. Ήταν πάρα πολύ καλή η σχέση μας, απλά βλέπω τώρα με τη Nuclear Blast ότι όλα είναι σε πιο επαγγελματικό επίπεδο. Πολύ καλύτερη οργάνωση, όσα πράγματα μας είχαν «τάξει» στο συμβόλαιο γίνονται, μας «χώσανε» στο Ozzfest…

Γίνονται πιο σοβαρά τα πράγματα με λίγα λόγια.
Ναι, κοίταξε, δεν είναι τίποτα πιο σημαντικό από το να έχεις μία εταιρία που είναι δίπλα σου και σε «προμοτάρει» όσο καλύτερα μπορεί. Το σημαντικό είναι ότι αυτά που έλεγε και λέει, τα κάνει.

Διαφορές και ομοιότητες με τον προηγούμενο δίσκο; Εγώ πιστεύω πως πάνω-κάτω είναι στο ίδιο κλίμα...
Μουσικά;

Ναι, μουσικά...
Υπάρχουν σίγουρα λιγότερα samples πάλι σε σχέση με τα προηγούμενα, όπως και στο “Annihilation…”. Έχουμε περισσότερη ένταση στον εκτελεστικό τομέα. Έχουμε κάποια περίεργα time signatures μέσα, που χρησιμοποιούν μπάντες όπως οι Spastic Ink και σε death metal συγκρότημα δεν βλέπεις ποτέ. Επίσης τα γρήγορα κομμάτια έχουν γίνει πολύ πιο γρήγορα…

Βασικά σε κάποια σημεία έχετε αρκετά «αργά» riffs...
Στο μεγαλύτερο ποσοστό το album είναι ένα γρήγορο album. Τα αργά σημεία έχουν όμως γίνει πιο αργά.

Αυτό ακριβώς εννοώ.
Αυτό το είχαμε καταλάβει όταν κυκλοφόρησε το “Annihilation…” και βγήκαμε live και το παίζαμε. Βλέπαμε ότι σε κάποια αργά σημεία, π.χ. σε κομμάτια σαν το “Von Unaussprechlichen Kulten”, που τα παίζαμε ακόμα πιο αργά, υπήρχε ένας απίστευτα heavy τόνος. Είπαμε λοιπόν αυτή τη φορά τα αργά σημεία να τα κυνηγήσουμε ακόμα περισσότερο.

Στον προηγούμενο δίσκο είχα ακούσει πως η ηχογράφηση έγινε με τη βοήθεια του internet.
Καμία σχέση.

Όχι; Νόμιζα πως στον προηγούμενο σου είχαν στείλει τα κομμάτια. Είχες δηλαδή πάει Αμερική για να ηχογραφήσεις;
Θα σου πω τι έγινε. Εμένα στη μπάντα με πρότεινε ο Derek Roddy, τον οποίο ξέρουν πολλά χρόνια, τους είχε κάνει το “Black Seeds Of Vengeance” και τον εμπιστεύονται πάρα πολύ. Τέλος πάντων, δοκιμάσανε αρκετούς drummer στην Αμερική, δεν τους έκανε κανείς, και τους λέει ο Derek “this is your man!”. Τσέκαραν κάποια video και μου έστειλαν το e-mail. Σηκώθηκα λοιπόν, μιας και ήμουν τρελός οπαδός των Nile, και πήγα στην Αμερική και δουλέψαμε όλα τα κομμάτια από την αρχή μαζί. Είχαν βέβαια γράψει κάποιο κομμάτι με drum-machine για να το αντιγράψω και να το παίξω, αλλά έβαλα το στοιχείο μου από το πρώτο λεπτό. Απλά μου είχε στείλει ο Carl μέσω κανονικού mail ένα CD με ένα κομμάτι για να δει τι γίνεται. Μου λέει «πάρε το και συνέθεσε ό,τι θέλεις», για να δει πόσο κολλάνε και τα πράγματα που θα βάλω εγώ στα τύμπανα, πως θα δουλέψουμε σαν μπάντα.

Κατάλαβα. Νόμιζα ότι ηχογραφήσατε χωριστά...
Όχι, καμία σχέση. Πήγα εκεί και είχα έτοιμο ένα κομμάτι, και με το που παίξαμε καταλάβαμε ότι είναι κομμάτι Nile. Αυτή η χημεία έκανε «μπαμ» αμέσως. Έμεινα 3 μήνες εκεί και δουλεύαμε μέρα νύχτα. Πολλές φορές έπαιζα 12 ώρες!

Από ό,τι όμως κατάλαβα, το ύφος παιξίματος σε εκφράζει αρκετά.
Απόλυτα! Οι Nile είναι η μπάντα που πάντα ήθελα να παίξω. Αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου. Τέρμα. Έχω παίξει σε πολλές μπάντες αλλά σίγουρα οι Nile είναι το απόλυτο. Και σαν οπαδός που ήμουν και άκουγα τους προηγούμενους drummer, σαν τον Tony Laureano, τον Derek Roddy και τον Pete Hammoura, έλεγα «αυτά θέλω να παίξω».

Τα concept σχετικά με την Αίγυπτο πως τα αντιμετωπίζεις; Σε ενδιαφέρει άμεσα ή το βλέπεις διαδικαστικά;
Σίγουρα έχει τη μαγεία του! Ειδικά όταν συζήσεις με τον Carl - επειδή όταν πηγαίνω Αμερική μένω ή στον Carl ή στον Dallas, και έχουμε μείνει μήνες μαζί μοιραζόμενοι το ίδιο σπίτι - τότε θα καταλάβεις για τι πράγμα μιλάω. Έχει παντού αγάλματα και πάπυρους. Έχει μία ιδιαίτερη μαγεία. Βέβαια εμένα δε με τρέλανε, δηλαδή φαντάσου την ιστορία και τη μυθολογία που έχουμε εμείς εδώ πέρα. Είναι κάτι που αντιμετωπίζω πιο ήρεμα, αλλά σίγουρα μου αρέσει πάρα πολύ το concept που έχουνε.

Δε σε αφήνει αδιάφορο, απλά σου αρέσει δηλαδή.
Μου αρέσει πάρα πολύ, έχω μπει «με τα μπούνια», απλά...

Ναι, απλά δε πεθαίνεις κιόλας...
Ναι, όχι όπως γίνεται με άλλους. Φαντάσου τους Αμερικάνους που δεν έχουν κάποια ιστορία. Εμείς έχουμε μία «άλφα» ιστορία…

Κατά πόσο πιστεύεις πως έχεις βάλει το δικό σου στοιχείο στη μουσική των Nile;
Κατά ένα 30%. Βασικά 33,33%. Κοίταξε να δεις. Ο τρόπος που δουλεύουμε είναι ο τρόπος που θα έπρεπε να δουλεύει μία μπάντα. Ο Dallas και ο Karl γράφουν τη μουσική. Μου δίνουν τα κομμάτια σε μετρονόμο, μόνο με τις κιθάρες, κι εγώ τους βάζω ό,τι τύμπανα γουστάρω και μετά πάμε στο στούντιο και κάνουμε αλλαγές. Ας πούμε, πολλές φορές μου έχουν κάνει αλλαγές στα τύμπανα και μου έχουν πει: «Για παίξε αυτό εδώ, μήπως ακούγεται καλύτερα». Πολλές φορές τους έχω κάνει εγώ αλλαγές. Δουλεύουμε ομαδικά κατά το 100% και με ακούγαν από την πρώτη μέρα. Μου είχε κάνει εντύπωση κι εμένα επειδή νόμιζα πως θα ήταν τα πράγματα πιο «στενά», κάτι που υπάρχει πολύ έντονα στην Ελλάδα. Π.χ. αν πας σε κάποια μπάντα γνωστή, νομίζουν ότι θα τους πάρεις το «ζουμί» και δε σε αφήνουν να συνθέσεις τύμπανα. Λες και ο τραγουδιστής μπορεί να ξέρει καλύτερα τύμπανα από σένα που είσαι drummer. Ε, δε μου στέκει αυτό. Οι Nile το ξέρουν το κόλπο, λένε «έχουμε drummer, εφόσον είναι στη μπάντα θα συνθέσει καλύτερα από μας». Έχω μία απόλυτη ελευθερία, η οποία όμως μεταφράζεται ως εξής: εγώ την παίρνω ακόμα πιο σοβαρά. Η δουλειά που θα κάνω για τα κομμάτια των Nile θα είναι λίγο παραπάνω από το καλύτερο που μπορώ να κάνω!

Σα να λέμε το «110%»...
Ναι, πάντα. Οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να βγει σε κακό.

Θεωρείς ότι χωρά εξέλιξη στο ύφος των Nile; Παίζετε τεχνικό death metal με αιγυπτιακές μελωδίες. Έχετε ήδη μία ταυτότητα. Το ακούει δηλαδή ο άλλος και λέει «ναι, αυτό είναι Nile». Πιστεύεις ότι υπάρχει ανάγκη εξέλιξης και χωρά στα όρια της μουσικής σας;
Για το στυλ; Ναι, χωράνε αλλαγές πολλές.

Απλά θα φανεί εν καιρώ...
Σίγουρα. Ανάλογα με το τι θα βγει ανά πάσα στιγμή. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις σε αυτά. Ας πούμε, δεν πιστεύω ότι εμείς μπορεί να παίξουμε mid-tempo. Πάντως μελετάμε μουσική και πλέον προσέχουμε πολύ περισσότερο τις συνθέσεις από ό,τι παλαιότερα, οπότε όλα πάνε προς το καλύτερο.



Προσωπικά δε σε έχω δει ακόμα με τους Nile, αλλά πιστεύω πως η μουσική που παίζετε, λόγω ταχύτητας και έντασης, δύσκολα μπορεί να αποδοθεί live. Επίσης, ο οπαδός δύσκολα συμμετέχει, λόγω του ύφους. Πιστεύεις ότι οι Nile ίσως δεν είναι τόσο «live μπάντα»;
Εγώ πιστεύω ότι οι Nile είναι μία από τις πιο «live μπάντες» που έχουν βγει ποτέ. Παρά την τεχνική και τις ταχύτητες που λες, μπορώ να σου εγγυηθώ ότι τα κομμάτια που θα ακούσεις στο δίσκο θα τα ακούσεις ίδια live.

Βασικά αναφέρομαι στο θέμα της συμμετοχής του κοινού. Πολλές φορές ο οπαδός δε μπορεί να «τα δώσει όλα» στο live.
Δε νομίζω. Εγώ βλέπω να ανοίγουνε κεφάλια (σ.σ. γέλια). Εγώ πιστεύω συμμετέχουν 200%. Μήπως εννοείς λόγω ταχύτητας;

Ναι, αυτό εννοώ.
Καλά κοίτα, δεν είμαστε μπάντα σαν τους Machine Head που είναι πιο «χορευτικό» metal. Είναι δηλαδή metal και super «μπαντάρα». Για τους οπαδούς μας πάντως πιστεύω ότι συμμετέχουν 100%.

Παλαιότερα όλα τα μέλη συνεισέφεραν στον τομέα των φωνητικών στα live. Τώρα πως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση;
Κοίταξε, πάντα υπήρχε ο τραγουδιστής στο κέντρο. Μία ήταν ο Chief Spires, επί εποχής “Black Seeds Of Vengeance”, μετά ήταν ο Jon Vesano, ο οποίος έπαιρνε τα περισσότερα φωνητικά, αλλά και ο Karl κι ο Dallas ήταν σε πάρα πολλά σημεία. Τώρα είναι ακριβώς το ίδιο, με τη διαφορά ότι δεν έχουμε μόνιμο μπασίστα. Έχουμε έναν που είναι για τα live, οπότε σίγουρα δεν μπορούμε να του δώσουμε μερίδες στο δίσκο. Επίσης, θέλουμε ο κόσμος να τα ακούει όπως είναι στο δίσκο. Οπότε όταν έφυγε ο Jon δεν πήραμε κάποιον άλλον στο κέντρο και βάλαμε τον Dallas. Πιστεύω ότι ήταν το καλύτερο που έχουμε κάνει σαν μπάντα. Δεν υπάρχει καλύτερος τραγουδιστής στο κέντρο για τους Nile, έχει απίστευτη επικοινωνία με τον κόσμο! Ο Karl εννοείται έχει πάντα τα κλασσικά του σημεία και ο καινούργιος μπασίστας παίρνει κάποια σημεία, αλλά σίγουρα λιγότερα. Αν ήταν στο δίσκο σίγουρα θα έπαιρνε πολύ περισσότερα.

Εντυπώσεις από τα live που έδωσες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ως μέλος των Nile;
Κοίτα, δεν είχε τον τρελό κόσμο όπως περιμέναμε. Μου έλεγε και ο Έλληνας promoter ότι περίμεναν λίγο παραπάνω. Ο κόσμος πάντως ήταν απίστευτος. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη έγινε χαμός. Εγώ ένοιωσα λίγο περίεργα – με την καλή έννοια. Είχα τις καλύτερες εντυπώσεις και τα υπόλοιπα μέλη επίσης ξετρελάθηκαν με την Ελλάδα.

Πόσο δύσκολο είναι να κάθεσαι πίσω από το drum kit των Nile από θέμα υποχρεώσεων και εμφανίσεων; Επίσης, πως νοιώθεις που έχεις διαδεχθεί τους Tony Laureano και Derek Roddy, δύο από τους καλύτερους drummer του χώρου;
Πολύ φυσιολογικά. Πριν μπω στην μπάντα έλεγα «ναι, είναι ο τάδε και ο τάδε και έχουμε να παίξουμε δύσκολα πράγματα». Μπορώ να σου εγγυηθώ ότι το να παίζεις για τους Nile είναι ό,τι πιο δύσκολο μπορεί να σου κάτσει στον metal χώρο. Πρέπει να είσαι σε μία απίστευτη φόρμα, λόγω ταχύτητας και τεχνικής. Τα δικά μας blast beats είναι όλα με ένα πόδι, οπότε καταλαβαίνεις! Από την άλλη, πλέον τα βλέπω όλα πάρα πολύ απλά. Πάντα δουλεύουμε για την μπάντα και το καλύτερο, και μελετάμε για να γίνουμε κι εμείς καλύτεροι. Είναι πολύ δύσκολο να βγεις και να παίξεις live για τους Nile κάθε βράδυ. Έχω παίξει με 40 πυρετό, κουρασμένος, άυπνος...Όμως, αυτή είναι η μουσική. Όταν κάτσω στα τύμπανα τρελαίνομαι, όπως και να είμαι. Το ευχαριστιόμαστε, δεν είναι σα δουλειά που πάμε απλά να παίξουμε. Όλα είναι για την μπάντα, σε αυτήν πιστεύουμε, όπως πιστεύει και ο ένας στον άλλον. Και για να τελειώσω, το να ακούς καλά σχόλια για το παίξιμό σου ποτέ δε μπορεί να είναι κακό. Πάντα είναι κάτι το εκπληκτικό.

Θέλω να σε ρωτήσω για τους Nightfall. Τι παίχτηκε; Έφυγες λίγο πριν το live που θα γινόταν στο Ρόδον και μετά μπήκαν «στον πάγο» (σ.σ. εννοώντας ότι έχουν πλέον διαλύσει).
Κοίτα, εγώ είχα φύγει από τη μπάντα ένα μήνα πριν ακυρωθούν τα live. Τα live δεν ακυρώθηκαν επειδή έφυγα, αυτό μπορώ να στο εγγυηθώ. Δεν είχα καμία ανάμειξη με αυτό το πράγμα.

Δε χρειάζεται να μου πεις, απλά υπήρχε θέμα προσωπικό ή ήταν λόγω των υποχρεώσεων;
Πάντα είναι προσωπικό. Κοίτα, είχαμε κάποιες συναυλίες να κάνουμε και είχα ένα κενό 10 ή 11 ημερών μεταξύ της Ευρωπαϊκής και της Αμερικάνικης περιοδείας. Νομίζω μετά από 5 – 6 μέρες παίζαμε στην Αθήνα. Εγώ ήμουν σπίτι μου, είχα έρθει εδώ με τα πιατίνια μου και όλα, και δεν έπαιξα ποτέ. Έμαθα από το internet ότι έφυγα από την μπάντα.

Δηλαδή σε διώξανε;
Όχι, είχα φύγει από την μπάντα και τους είπα ότι θα έρθω να κάνω τα live. Μετά έμαθα ότι έφυγα και ότι ακυρώσαμε τα live. Αν δε βγάζεις άκρη ξέχνα το, ούτε εγώ έβγαλα ποτέ. Είχαμε κάποια προσωπικά σίγουρα, είχα και εγώ πολλές υποχρεώσεις και δε θα προχώραγε ούτως ή άλλως. Με τους Nightfall έχω μεγαλώσει, την μπάντα την λατρεύω είτε είμαι μέσα, είτε έξω. Έχω ακούσει πολλούς να μιλάνε άσχημα για αυτούς. Την μπάντα τη γουστάρω ό,τι και να λέει ο κόσμος. Τώρα για το τι παίχτηκε…

Τι έχεις να πεις για τους Sickening Horror;
Μία από τα ίδια. Τελείωσε κι αυτό.

Για το δίσκο τι έχεις να πεις; Βασικά είσαι και εσύ μέσα;
Ναι, τον δίσκο τον γράψαμε πριν 2 χρόνια. Απλά άργησε πολύ να γίνει το mix και τα λοιπά. Μάλιστα όταν γράφαμε το “Annihilation Of The Wicked” μίλησα στον Kernon (σ.σ. ο παραγωγός του προαναφερθέντος δίσκου) και μας έκανε τελικά το mix. Από ό,τι έμαθα τελικά το album βγαίνει τώρα - και εννοείται είμαι μέσα κανονικά. Απλά είχαμε κάποιες άλλες διαφωνίες με τα παιδιά και δεν πήγαινε. Π.χ. εγώ έβλεπα τα πράγματα λίγο διαφορετικά σχετικά με τα tours.

Ποια η γνώμη σου σχετικά με το πώς εξελίσσεται η ελληνική σκηνή;
Πάρα πολύ καλά. Να σου πω την αλήθεια, δεν έχω και την τρελή επαφή τα τελευταία τρία χρόνια επειδή λείπω συνέχεια. Πιστεύω πάντως ότι και «μπαντάρες», και παιχταράδες έχουμε και γενικά πολύ καλή σκηνή. Απλά αυτό που πρέπει να γίνει, και είναι δύσκολο λόγω της τοποθεσίας της χώρας μας στο χάρτη, είναι να βγουν οι μπάντες σε tour. Δηλαδή πρέπει να πληρώσεις αεροπλάνο και να πας στο Amsterdam ή στο Βέλγιο για να ξεκινήσεις το tour, ενώ ο Βέλγος παίρνει ένα λεωφορείο ή ένα βαν ή ακόμα και το station-wagon της γιαγιάς του και ξεκινάει. Αν δεν κάνεις περιοδεία «δεν υπάρχει» η μπάντα, άρα τι θέλεις; Θέλεις κάποιο «σπρώξιμο», αλλά από πού να το πάρεις; Τα αμερικανάκια που βλέπω, μπάντες από 16χρονους έχουν ένα tour van και τα παιδάκια είναι σε περιοδεία για δύο μήνες! Ποιος Έλληνας θα το κάνει αυτό; Είναι πολύ δύσκολο. Έχουμε αυτά τα προβλήματα εμείς, για αυτό και δεν έχουμε βγάλει τόσες πολλές μπάντες. Υπάρχουν όμως μπάντες σαν τους Rotting Christ που όπου και να πας δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν τους ξέρει.

Ποια είναι τα σχέδια για την περιοδεία; Συμπεριλαμβάνεται κι η Ελλάδα; (σ.σ. η συνέντευξη έγινε πριν ανακοινωθεί η κοινή ευρωπαϊκή περιοδεία των Six Feet Under με τους Nile).
Φεύγω την άλλη εβδομάδα για Αμερική, θα κάτσουμε 10 μέρες για πρόβες και μετά ξεκινάμε το Ozzfest το οποίο είναι δύο μήνες συνεχόμενα. Παίζουμε σχεδόν κάθε βράδυ. Στα day-off του Ozzfest θα παίζουμε ως headliners, δηλαδή τη μία μέρα παίζουμε στο Ozzfest, την άλλη κάνουμε headline εμφάνιση, την μεθεπόμενη πάλι Ozzfest κ.τ.λ. Τελειώνουμε στις 30 Αυγούστου, κόβουμε μία τούρτα γιατί είναι τα γενέθλιά μου και μετά, κατά τον Νοέμβρη, θα πάμε στην Ευρώπη. Θα έρθουμε Ελλάδα σίγουρα. Το θέμα είναι πότε. Ή στο πρώτο (σκέλος) ή στο δεύτερο που θα γίνει αρχές 2008.

Υπάρχει κάποιο «πακέτο» με το οποίο θα βγείτε σε περιοδεία;
Δε μπορώ να σου τα πω αυτά. Sorry. Κάτι παίζει αλλά είναι λίγο εκτός τόπου και χρόνου.

Είχα ακούσει μία φήμη για κοινή περιοδεία με Six Feet Under...
Κάτι ξέρεις. Κάτι τέτοιο παίζει.

Δηλαδή είναι «στα σκαριά»...
Ξέρω ότι έχουν κάποιες υποχρεώσεις οι Six Feet Under. Κάτι σχετικό με κάποια μέλη και κάτι project. Δε ξέρω πότε περιοδεύουν αυτοί, απλά έχει γίνει μία κουβέντα.

Μακάρι να έρθει κάτι τέτοιο Ελλάδα, αν και δε το νομίζω.
Εγώ το νομίζω. Για να δούμε!

Για να δούμε. Λοιπόν, μπορείς να κλείσεις την συνέντευξη όπως θες.
Ευχαριστώ πάρα πολύ, ανυπομονώ να έρθουμε να παίξουμε εδώ όσο τίποτα. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη ήταν φανταστικά, όλοι είναι ξετρελαμένοι, έχουμε γαμώ τις εμπειρίες και το περιμένουμε πως και πως…