Συνέντευξη Gamma Ray (Kai Hansen)

«Με το "Land Of The Free" δημιουργήσαμε έναν δίσκο ορόσημο για την καριέρα μας και ίσως και λίγο για την metal σκηνή γενικότερα»

Από τον Κώστα Πολύζο, 25/09/2015 @ 13:18
Ο Kai Hansen είναι μια θρυλική μορφή στον χώρο του heavy metal και δεν νομίζω πως κανένας να χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη αφορμή για να κάνει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί του, πόσο μάλλον όταν το πνευματικό του παιδί, οι Gamma Ray, κλείνουν τα 25 χρόνια ύπαρξης. Ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να μιλήσουμε για την ιστορία της εμβληματικής αυτής στον χώρο μπάντας, αλλά και να πάμε ακόμα πιο πίσω στην εποχή των Helloween και να βγάλουμε (περίπου) λαβράκι σχετικά με το πολυπόθητο από μεγάλη μερίδα οπαδών reunion του εναπομένοντος line-up της εποχής των "Keepers...". Γιατί αποφάσισε να αναλάβει τα φωνητικά στο συγκρότημα με τη φυγή του Sheepers; Πώς τα πάνε ο Kiske με τον Weikath; Τι θυμάται από την επί ελληνικού εδάφους εμφάνιση στο Ρόδον Club το 1997; Τι πιστεύει για την heavy metal σκηνή και τα μεγάλα συγκροτήματα; Σκοπεύουν να επισκεφτούν την Ελλάδα στην επετειακή περιοδεία; Αυτά και άλλα άκρως ενδιαφέροντα ακολουθούν στην παρακάτω συνέντευξη.

Πάνε 25 χρόνια που έχεις τους Gamma Ray με τα έντεκα στούντιο άλμπουμ. Πώς αισθάνεσαι γι' αυτό, εκτός από γέρος; Μπορούσες να φανταστείς όταν ξεκινήσατε την μπάντα ότι εν έτει 2015 θα ήσασταν ακόμα ενεργοί, σε περιοδεία, κυκλοφορώντας καινούργιο υλικό;
(γέλια) Αισθάνομαι πολύ καλά και όλα είναι πολύ cool. Για την ακρίβεια, όχι, δεν πίστευα ότι θα είμαστε εδώ για τόσον καιρό, αλλά απ' την άλλη μεριά δεν το είχα και στο μυαλό μου. Ήταν μία απ' αυτές τις σπάνιες σκέψεις «Πού βλέπω τον εαυτό μου σε δέκα χρόνια από τώρα;». Οπότε, η αλήθεια είναι ότι δεν το πολυσκεφτόμουν, αλλά, ήταν περισσότερο σαν «ok, ας κάνουμε το επόμενο βήμα και ας δούμε τι θα γίνει».

Πρόσφατα κυκλοφορήσατε το ντεμπούτο "Heading For Tomorrow" σε μία επετειακή ειδική έκδοση και διάβασα ότι θα ακολουθήσει και ο υπόλοιπος κατάλογος. Δώσε μας κάποιες λεπτομέρειες. Γιατί κάνατε αυτή την κίνηση; Έχει να κάνει με την καινούργια δισκογραφική;
Ξέρεις, τα παλιά άλμπουμ δεν ήταν πια διαθέσιμα και, ίσως, αυτό έχει να κάνει με τα δικαιώματα των άλμπουμ που μεταφέρθηκαν από τη Noise στη Sanctuary, από κει στην BMG και από κει στην... δεν ξέρω...στη Universal; Τι στο διάολο! (γέλια) Στο τέλος, μετά από τόσα χρόνια, έφτασε ο καιρός να σκεφτούμε και να δοκιμάσουμε εάν και πώς μπορούμε να πάρουμε πίσω αυτά τα δικαιώματα. Για την ακρίβεια, όλα έγιναν λίγο βιαστικά, αλλά, τελικώς, πήρα όλα τα δικαιώματα των παλιών άλμπουμ πίσω  και φυσικά, μετά απ' αυτό προέκυψε εύκολα η ιδέα να τα κάνουμε διαθέσιμα ξανά, να τα επανακυκλοφορήσουμε τελειοποιώντας τα και προσθέτοντας ένα ωραίο καινούργιο εξώφυλλο κτλ. Κάπως έτσι, να κλείσει ο κύκλος τους.

Πιστεύεις ότι είναι δίκαιο να επανακυκλοφορείς ένα άλμπουμ σε re-mastered έκδοση; Τι γίνεται με όλους εκείνους τους fans που θέλουν τον αυθεντικό ήχο των άλμπουμ σας;
Ε...τι να πω...Θα μπορούσαμε ίσως να κάνουμε κάτι σαν δύο εκδοχές, και το αυθεντικό και το re-mastered, αλλά, πιστεύω πως αυτές τις ημέρες υπάρχουν τόσες πολλές κυκλοφορίες που καταλήγει τελικά  να είναι απλώς ένα ακόμα προϊόν. Εξάλλου, οι καινούργιες εκδοχές είναι πολύ καλές. Μερικές φορές, πρέπει να υπάρχουν cool σπάνια πράγματα που οι άνθρωποι δεν θα μπορούν να βρουν τόσο εύκολα (γέλια). Οπότε, εμείς συγκεντρωνόμαστε στο νέο υλικό και στο να κάνουμε τα άλμπουμ να ακούγονται καινούργια διότι δεν έχουμε 1999 πλέον... το έχουμε περάσει προ πολλού. Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι θα μπορεί με κάποιον τρόπο να είναι άδικο, επειδή πιστεύω ότι οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για ένα άλμπουμ των Gamma Ray από το 1990, πιθανώς να το έχουν ήδη. Άρα, σε μένα φαινόταν αρκετά δίκαιο να πω ότι αν επρόκειτο να κυκλοφορούσαμε ε τα άλμπουμ σε καινούργιες εκδόσεις, θα έπρεπε να ακούγονται και καινούργια.

Τι πρόκειται να συμβεί στην «best of the best 25th anniversary party tour» περιοδεία; Ποιό είναι το πλάνο;
Το σχέδιο είναι να βγούμε σε περιοδεία και να φτιάξουμε ένα ωραίο set αποτελούμενο από πολλά παλιά κομμάτια. Φυσικά και εκμεταλλευόμαστε τον προϋπάρχοντα χρόνο, ρωτώντας ιντερνετικά τους οπαδούς  μας τί θα ήθελαν να ακούσουν από κάθε άλμπουμ. Επίσης, θα το κάνουμε πιο ενδιαφέρον προσθέτοντας μια οπτικά γιορτινή ατμόσφαιρα που θα κάνει το όλο πράγμα ακόμα πιο ξεχωριστό.

Gamma Ray

Θα σκεφτόσασταν ίσως να έχετε κάποιους καλεσμένους στη σκηνή, κάποια πρώην μέλη για παράδειγμα;
Θα ήταν πολύ ωραίο κάτι τέτοιο, αλλά πάντα υπάρχει πρόβλημα με τον χρονικό προγραμματισμό. Όλοι έχουν τις μπάντες τους, ο Ralph για παράδειγμα έχει τους Primal Fear, και αν έχουν βγάλει κάποιο δίσκο θα περιοδεύουν και αυτοί οπότε γίνεται δύσκολο να προγραμματίσεις κάτι τέτοιο.

Ωραία, ας ξεκινήσουμε τώρα ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο. Όταν  ο Ralph παραιτήθηκε, αυτό έγινε μόνο γιατί θα δοκίμαζε να πάρει τη θέση του τραγουδιστή στους Priest; Ρωτάω γιατί σκέφτομαι πως αφού τελικά δεν τα κατάφερε, θα ήταν λογικό να επιστρέψει στην μπάντα...
Ναι, η αλήθεια είναι πως είχαμε πρόβλημα γιατί εκείνη την εποχή ο Ralph ήταν αναγκασμένος να τραγουδάει ό,τι έγραφα εγώ γιατί αυτός έμενε στην Στουτγάρδη και σπάνια ερχόταν στο Αμβούργο. Οπότε όταν γράφαμε τα τραγούδια δεν ήταν μαζί μας. Θέλαμε από αυτόν να σκεφτεί το ενδεχόμενο να μετακομίσει στο Αμβούργο για να είναι πιο κοντά στην μπάντα και να μπορούμε συνεχώς να δουλεύουμε μαζί, ώστε να μπορέσει να βάλει και αυτό στοιχεία στη μουσική μας, αλλά τελικά δεν συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο. Επιπλέον όταν έκανε αίτηση για τη θέση στους Judas Priest ήμασταν αναγκασμένοι να εξετάσουμε το ενδεχόμενο πως θα τα κατάφερνε. Σε εκείνο το σημείο νομίζω πως καταλήξαμε πως θα τραγουδούσα εγώ τελικά. Το να τον παίρναμε πάλι πίσω θα ήταν σαν αυτές τις σχέσεις που έχουν τελειώσει. Είναι πολύ σπάνιο να είσαι πάλι μαζί με κάποιον και να είναι όπως την πρώτη φορά. Θα ήταν κάπως περίεργο.

Είναι αστείο, αλλά σκέφτομαι πως στους Helloween σταμάτησες να τραγουδάς για να έρθει ο Kiske και όταν έφυγε ο Ralph ήσουνα εσύ που ανέλαβες τα φωνητικά στους Gamma Ray. Ακριβώς αντίθετες πορείες. Τι μας λέει αυτό για εσένα;
Ένιωθα αρκετά ώριμος να αναλάβω το ρίσκο και να είμαι και τραγουδιστής. Όταν έφυγα από τους Helloween είχα συνηθίσει να δουλεύω με τραγουδιστή και με έβλεπα περισσότερο σαν κιθαρίστα. Όταν έφυγε ο Ralph εξετάζαμε όλα τα ενδεχόμενα γιατί δεν είχαμε κάποιο εναλλακτικό σχέδιο. Μέχρι τότε απλά τραγουδούσα στις πρόβες, αλλά το είχα συνηθίσει να το κάνω οπότε τα υπόλοιπα παιδιά με ρώτησαν αν ένιωθα πως θα μπορούσα να το κάνω σε μόνιμη βάση. Ήταν σε φάση «δεν έχουμε σχέδιο, αλλά μήπως πιστεύεις πως θα μπορούσες να τραγουδήσεις; Ακούγεται σωστό, αγνό και αυθεντικό κάτι τέτοιο από τη στιγμή που εσύ γράφεις όλες τις φωνητικές μελωδίες και τους στίχους, οπότε γιατί να μην το προσπαθήσεις;» Τελικά σκέφτηκα πως θα ήταν κουλ κάτι τέτοιο. Αλλά είναι ευλογία και κατάρα μαζί, γιατί διασκέδαζα την ελευθερία πάνω στη σκηνή όταν δεν τραγουδούσα και απλά έπαιζα κιθάρα. Δεν έπρεπε να ανησυχώ και να προσέχω τη φωνή μου και άλλα τέτοια. Από την άλλη μεριά βέβαια, μου αρέσει να τραγουδώ και να μεταδώσω κάτι δικό μου στον κόσμο που παρακολουθεί και αυτό είναι όλο. Πήρα τις αποφάσεις μου και πρέπει να ζήσω με αυτές. (γέλια)

Πιστεύω πως το "Land Of The Free" είναι ένα αριστούργημα και ένας δίσκος που άνετα χωράει σε μια λίστα με τα 100 καλύτερα heavy metal άλμπουμ όλων των εποχών. Είχατε επίγνωση την ιστορία που θα γράφατε με αυτό τον δίσκο όταν τον δημιουργούσατε;
Σε ευχαριστώ! Μπα, όχι ιδιαίτερα. Ειλικρινά θα σου πω πως απλά νιώθαμε πως γράφαμε κάτι καλό και ότι ετοιμάζαμε έναν δίσκο που θα αντικατόπτριζε πολύ καλά τον μουσικό χαρακτήρα της μπάντας. Νιώθαμε πως ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε το βήμα εκείνο ώστε να καθιερωθούν οι Gamma Ray σαν συγκρότημα και όχι απλά σαν την μπάντα του Kai Hansen που είχε παίξει στους Helloween. Ο ήχος του ήταν ο ιδανικός πλέον καθώς θεωρούσα πως τα πρώτα τρία άλμπουμ ήταν κάπως πειραματικά και στα οποία ψάχναμε την κατεύθυνση που θα ακολουθούσαμε. Ποτέ όμως δεν περιμέναμε τον αντίκτυπο που θα είχε αυτός ο δίσκος για εμάς και το πόσο καλά θα πήγαινε εμπορικά, ειδικά αν αναλογιστείς πως μιλάμε για μια εποχή που το κλασικό metal δεν ήταν και ιδιαίτερα δημοφιλές. Ο κόσμος ενδιαφερόταν περισσότερο για το alternative, το grunge και όλα αυτά. Οπότε νιώσαμε πολύ καλά όταν είδαμε το πώς τα πήγαινε ο δίσκος και κοιτώντας πίσω νιώθω ακόμα καλύτερα γνωρίζοντας πως δημιουργήσαμε αυτόν τον δίσκο ορόσημο για την καριέρα μας και ίσως και λίγο για την metal σκηνή γενικότερα. Έναν δίσκο επιδραστικό...

Kai Hansen (Gamma Ray)

Δεν χρειάζεται να είσαι τόσο μετριόφρων Kai. Μιλάμε για έναν αριστουργηματικό δίσκο...
Σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ πάρα πολύ...

Από την άλλη βέβαια, νομίζω πως ο δίσκος σας στοίχειωσε μια για πάντα, καθώς ό,τι και αν κυκλοφορήσετε στη συνέχεια θα συγκρίνεται με αυτόν τον δίσκο... και ξέρεις όποιον και να βάλεις δίπλα του όσο καλός και αν είναι θα φαίνεται κάπως. Συμφωνείς; Πώς μπαίνεις ξανά στο στούντιο να γράψεις δίσκο μετά από κάτι τέτοιο;
(γελάει) Που λες... δεν το σκεφτήκαμε ποτέ έτσι. Δεν νομίζω πως είχα στο μυαλό μου ποτέ να κάνω έναν δίσκο σαν το "Land Of The Free". Απλά κάναμε αυτό που θεωρήσαμε σωστό για εκείνη την χρονική περίοδο. Σίγουρα πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο, αλλά δεν νομίζω πως κάνει τους υπόλοιπους δίσκους μας να μοιάζουνε σκατένιοι... δεν πιστεύω πως θα υπάρξουν πολλοί που θα συμφωνήσουν με κάτι τέτοιο. (γέλια) Βέβαια δέχομαι τη διαφορετικότητα των απόψεων, οπότε αν κάποιος πιστεύει πως ό,τι κάναμε από το "Land..." και πέρα είναι χάλια, είμαι ok με αυτό.

Έλα τώρα, μην γίνεσαι τόσο δραματικός. Κανένας δεν υπονόησε κάτι τέτοιο. Έχετε βγάλει και άλλους πολύ καλούς δίσκους από το 1995 και μετά... (γέλια)
(Γέλια) Εμείς απλά συνεχίζουμε τις ζωές μας κάνοντας αυτό που κάνουμε και πιστεύω πως αν αυτό δεν άρεσε στους οπαδούς μας, δεν θα ήμασταν εδώ να συζητάμε αυτή τη στιγμή...

Έπαιξες πολύ σημαντικό ρόλο και με τους Helloween στη διαμόρφωση του είδους που λέμε power metal. Τι θυμάσαι από εκείνη την εποχή που ξεκινήσατε πιτσιρικάδες και άγνωστοι και καταφέρατε να γίνεται ένα από τα σημαντικότερα metal συγκροτήματα κυκλοφορώντας αριστουργήματα;
(μουρμουρίζει λίγο) ...δεν ξέρω, ίσως έπαιξε ρόλο μια μίξη από ταλέντο, τύχης και το ότι βρεθήκαμε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή. Όπως σου είπα και πιο πριν, δεν τα πολυσκέφτομαι αυτά τα πράγματα, αλλά θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό άνθρωπο. Είδα απλά κάποιες ευκαιρίες και τις άρπαξα.

Νομίζω πως το power metal ήταν αρκετά δημοφιλές είδος εκεί στα τέλη των '90s αρχές '00s. Γιατί νομίζεις πως μειώθηκε το ενδιαφέρον; Πιστεύεις πως θα επανέλθει ποτέ;
Τα πάντα έχουν τον καιρό τους πιστεύω και πάντα υπάρχει μια ανάγκη για μετάλλαξη αλλιώς θα απλά θα μιλούσαμε συνεχώς για την ίδια μουσική. Πάντα υπήρχε η μετάλλαξη στη μουσική, από τα blues στο rock 'n' roll, στο hard rock, στο heavy metal και πάντα η σκληρή μουσική έκρυβε μια προοδευτικότητα. Βλέπεις να γίνεται όλο και πιο ακραίος ο ήχος. Κάποια χρόνια πριν κανένας δεν θα μπορούσε να σκεφτεί να τραγουδήσει σε στυλ «μπλμπλμπλμπλ» (σ.σ.: μιμείται με πολύ αστείο τρόπο ακραία φωνητικά), ξέρεις τα γρυλίσματα, οι γκαρίλες και όλα αυτά. Κανείς δεν θα έκανε τότε κάτι τέτοιο, αλλά σήμερα αυτό είναι αποδεκτό και είναι απλά άλλο ένα βήμα στην εξέλιξη της μουσικής. Υπάρχει βέβαια και το ρετρό, αλλά και κάποια είδη και μουσικές να έρχονται πάλι στη μόδα. Οπότε θεωρώ πως αυτό που συμβαίνει είναι μια φυσιολογική διαδικασία. Θυμήσου για παράδειγμα τι συνέβη και με το grunge κάποτε. Ήταν όλο σε φάση «Ουάου!» και ήταν τόσο τεράστιο για κάποιο διάστημα και μετά ξέφτισε, υπό μια έννοια. Το true metal πάντως εξακολουθεί να είναι δυνατό...
 
Gamma Ray

Στην καριέρα σου έχετε διασκευάσει αρκετά τραγούδια. Τι θα έλεγες πως έχει περισσότερο πλάκα, να κάνεις μια διασκευή σε ένα κλασικό metal τραγούδι ή να φέρνεις στα νερά σου κάποιο εντελώς διαφορετικό όπως κάνατε για παράδειγμα με το "It's A Sin" των Pet Shop Boys;
Φυσικά και είναι πιο ενδιαφέρον να κάνεις κάτι που είναι εκτός metal, προερχόμενο από κάποιο εντελώς διαφορετικό χώρο και να το μετατρέπεις σε ένα καλό heavy metal τραγούδι. Είναι όμως εξίσου διασκεδαστικό να παίρνεις κάτι που κλασικό που σου αρέσει και να το διασκευάζεις με τον δικό σου τρόπο. Μου αρέσουν και τα δύο, αλλά σίγουρα περισσότερο ενδιαφέρον έχει να μετατρέπεις ένα pop τραγούδι σε μια metal εκδοχή.

Συμμετέχεις σε διάφορα project ανά καιρούς με τελευταίο αυτό των Unisonic με τον Kiske. Έχει αυτό πιθανώς να κάνει με το να διοχετεύσεις τη δημιουργικότητα σου κάνοντας πράγματα που ίσως δεν θα μπορούσες με τους Gamma Ray;
Σίγουρα ένας λόγος είναι και αυτός. Νομίζω πως αυτό με τους Unisonic έχει να κάνει με εμένα και τον Michael. Του να μας δοθεί η ευκαιρία να βρεθούμε και πάλι στο ίδιο συγκρότημα και να γράψουμε μαζί μουσική. Απλά μου φάνηκε σωστό να συμβεί κάτι τέτοιο.

Και τώρα η ερώτηση τους ενός εκατομμυρίου ευρώ... υπάρχει περίπτωση να γίνει ένα reunion του εναπομείναντος line-up της εποχής των "Keepers..."; Εσύ τα πας καλά με τον Kiske, με τον Weikath τα έχετε βρει θεωρώ για να βγαίνεις μαζί τους στη σκηνή. Μπορεί κάποια στιγμή ο KIske με τον Weikath να αφήσουν πίσω τους την προβληματική τους σχέση;
Νομίζω πως τελευταία έχουν έρθει πάρα πολύ κοντά και φαίνεται πως τα πηγαίνουν καλά. Τα μιλήσανε και φαίνεται πως όλα είναι εντάξει μεταξύ τους. Πιστεύω πως πλέον τα προβλήματα ανήκουν στο παρελθόν...

Οπότε η απάντηση είναι;
Κανένα σχόλιο... (γελάει ελαφρά)

Πώς βλέπεις την σημερινή metal σκηνή;
Νομίζω πως η σκηνή έχει ζουμί. Υπάρχουν βέβαια τα συγκροτήματα που είναι υπεράνω όλων, αλλά υπάρχουν πάντα μπάντες που ξεχωρίζουν και βρίσκουν τρόπο να συνεχίσουν την παράδοση συγκροτημάτων που κάνουν κάτι καινούργιο και πολύ ξεχωριστό. Μιλάω για συγκροτήματα όπως οι Powerwolf για παράδειγμα. Δεν ανακαλύπτουν τον τροχό, αλλά κάνουν αυτό που κάνουν με τον δικό τους τρόπο και είναι πολύ καλό. Φυσικά έχουμε και όλες αυτές τις μεταλλάξεις όπου το κλασικό metal ανακατεύεται με κάτι άλλο και έτσι προκύπτει κάτι διαφορετικό. Όλα αυτά συνεχώς πάνε και έρχονται και η σκηνή είναι σαν ένα τέρας με πολλά κεφάλια. Που και που κάποιο κόβεται, αλλά στη θέση του φυτρώνει κάποιο καινούργιο...

Και τι πιστεύεις πως θα συμβεί όταν όλες αυτές οι μεγάλες μπάντες όπως είναι οι Iron Maiden, οι Metallica και οι Judas Priest αποφασίσουν να αποσυρθούν; Ποιός θα γεμίζει τις αρένες και θα είναι headliner στα φεστιβάλ;
Έχεις ένα δίκιο σε αυτό. Υπάρχει κάτι που λένε οι οπαδοί πως οι headliners δύσκολα θα παραδώσουν τα ινία, κατά κάποιο τρόπο. Τι να σου πω τώρα; Υπάρχει μεγάλη δόση αλήθειας σε αυτό. Νομίζω πως οι μεγάλες μπάντες της εποχής μας είχαν τον χρόνο να εξελιχθούν σε αυτού του είδους τα μεγαθήρια, ενώ οι σύγχρονες μπάντες δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια. Η αγορά είναι κορεσμένη και υπάρχουν πάρα πολλά καλά συγκροτήματα. Υπάρχουν πολύ περισσότερες μπάντες σήμερα που έχουν πιάσει συγκεκριμένο στάτους αποδοχής από τον κόσμο, παρά από όσες έχαιραν τέτοιας εκτίμησης πίσω στα ‘80s, όταν και η όλη φάση άρχισε να μεγαλώνει. Είναι σαν κάποιου είδους μεγάλο κέικ το οποίο έχει κοπεί σε πολλά μικρά κομμάτια, οπότε δύσκολα θα υπάρξουν κάποιες που θα ξεχωρίσουν πολύ περισσότερο.

Gamma Ray

25 χρόνια ζωής για ένα συγκρότημα είναι πάρα πολλά. Έφτασες ποτέ στο σημείο να σκεφτείς να τα παρατήσεις;
Βασικά ποτέ δεν έφτασα κοντά σε κάποια τέτοια απόφαση, αλλά σίγουρα υπήρξαν εποχές όπου τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Νομίζω η περίοδος μεταξύ 1992 και 1995 ήταν πολύ δύσκολη εποχή να ανταπεξέλθεις. Υπήρχε όλη αυτή η μανία για το grunge και το alternative και τα πράγματα ήταν δύσκολα για το κλασικό heavy metal.

Θυμάσαι κάποια πολύ αστεία ή τρελή ιστορία που να συνέβη κατά τη διάρκεια;
Αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν μπορώ να απαντήσω όταν με ρωτάνε. Πάντα αυτές οι αναμνήσεις έρχονται και φεύγουν, όταν δεν τις σκέφτομαι. Δεν ξέρω, έχουν συμβεί  πολλά αστεία και τρελά σκηνικά όλα αυτά τα χρόνια, αλλά μην με ρωτάς να σου πω τώρα κάτι συγκεκριμένο...

Εγώ θυμάμαι πάντως στο live σας στο Ρόδον στην Αθήνα το -αν δεν κάνω λάθος- 1997 όπου σκαρφάλωσες στον εξώστη και τελικά πήδηξες στο κοινό από ύψος πάνω από 2,5 με 3 μέτρα. Σε είχε κυριεύσει το ούζο;
(Γέλια) Ξέρεις αυτό το γεγονός έχει την τάση να γίνει θρυλικό, οπότε δεν το μετανιώνω (γέλια). Πάντα οι οπαδοί από την Ελλάδα μου το υπενθυμίζουν, οπότε δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ. Αλλά ναι, αυτό ήταν ένα πολύ τρελό σκηνικό...

Τελευταία ερώτηση. Οι Έλληνες σας περιμένουμε... εσείς θα επιστρέψετε με την επετειακή περιοδεία να γιορτάσετε μαζί μας;
Μακάρι να γινόταν, αλλά τη δεδομένη στιγμή δεν νομίζω πως τα πράγματα δείχνουν και πάρα πολύ καλά. Λόγω της κρίσης που αντιμετωπίζετε, είναι πολύ δύσκολο να έρθουμε εκεί. Η Ελλάδα δεν είναι και ακριβώς δίπλα για εμάς, οπότε υπάρχει κόστος για να έρθουμε. Δεν είναι πως θέλουμε να βγάλουμε πολλά χρήματα ή κάτι τέτοιο, αλλά σίγουρα δεν θέλουμε να χάσουμε κιόλας, οπότε μόλις τα πράγματα αλλάξουν προς το καλύτερο για την χώρα σου θα επιστρέψουμε αμέσως.

Σε ευχαριστώ Kai για τον χρόνο σου.
Σε ευχαριστώ! Εύχομαι σε όλους σας καλή τύχη και ελπίζω να βρείτε τη δύναμη να ορθοποδήσετε και πάλι πολύ σύντομα.
  • SHARE
  • TWEET