Alfa Mist

Είναι ταυτόχρονα προτέρημα και μειονέκτημα να μπεις στην jazz από την πίσω πόρτα. Η είσοδός του Alfa Mist είναι καθόλα ταπεινή, ενδεχομένως και κατακριτέα για τους ελιτιστές. Ωστόσο, δεν το έκρυψε ποτέ. Τουναντίον, το ενστερνίστηκε με τιμιότητα και έτσι εξηγούνται πολλά για την εκφορά των μουσικών που συνθέτει. Μέχρι τα 17 του δεν είχε αγγίξει κανένα μουσικό όργανο. Χωμένος στους μοντέρνους ήχους και τη hip hop μουσική, έγραφε «κλέβοντας» samples από διάφορα μουσικά είδη. Έτσι, βρέθηκε στο διάβα του η jazz. Ήταν εκείνη που τον κατέκτησε, με αποτέλεσμα να την εντάξει στο μουσικό του ρεπερτόριο ως το κυρίαρχο είδος.

Η εμφάνισή του στο μουσικό γίγνεσθαι έγινε αρχικά στο "Nocturne" του 2015, έχοντας αρκετούς προσκεκλημένους να τραγουδούν και τον Alfa Mist να προσπαθεί να προσαρμόσει το στυλ του στον εκάστοτε εξ αυτών. Έπρεπε να φτάσει το 2017 και το, ουσιαστικά, ντεμπούτο του, "Antiphon", για να μας κατακτήσει με το κολλητικό coolness του. Γραμμή αφετηρίας θα ήταν πια η jazz, οι δε απολήξεις έφταναν μέχρι trip hop και instrumental hip hop, κερδίζοντας με το σπαθί του τη Rocking επιλογή μας. Προς μεγάλη έκπληξη ακόμα και του ίδιου του δημιουργού του, το "Anthipon" ανεβασμένο στο YouTube ως ολόκληρο άλμπουμ έφτασε κάμποσα εκατομμύρια προβολές! Μια από τις απόρροιες αυτού ήταν ο ερχομός του στην Ελλάδα πέρσι τον Σεπτέμβριο.

Ο Λονδρέζος νου-τζαζίστας επιστρέφει φέτος με σαφή σκοπό να παρουσιάσει τη λογική συνέχεια εκείνου του άλμπουμ, ακολουθώντας το ίδιο στυλ και χρησιμοποιώντας σχεδόν τους ίδιους συνεργάτες. Για παράδειγμα, η Kaya Thomas-Dyke είναι για ακόμη μια φορά υπεύθυνη για τον πίνακα του εξωφύλλου - αυτήν τη φορά η φιγούρα δεν είναι ο Alfa Mist - και συνεισφέρει πάλι σε φωνητικά και μπάσο. Ένας ακόμα παραλληλισμός του "Structuralism" με το "Antiphon" είναι το ιδιότυπο concept που διατρέχει και ίπταται ανάμεσα στις συνθέσεις. Ενώ στον προκάτοχό του ακούγαμε διάσπαρτα αποσπάσματα από υπαρξιακές συζητήσεις του Alfa Mist με τους αδερφούς του, τώρα έχουμε κάτι αντίστοιχο από συζητήσεις με την αδερφή του - επειδή όπως παραδέχεται ο ίδιος του είχε παραπονεθεί!

Οι κατά βάση instrumental μουσικές με τη laid back ατμόσφαιρα είναι το κυρίως πιάτο. Τρομπέτα, σαξόφωνο και τσέλο σολάρουν πάνω σε οργανικές δομές, ενώ οι κλασικοί jazz ρυθμοί στα πλήκτρα του Alfa Mist είναι περισσότεροι από ποτέ. Ωστόσο, προσπαθώντας να γίνει πιο jazz και πιο ταξιδιάρικος, ο δίσκος καταλήγει να χάνει αρκετά σε δομή (ειρωνεία λόγω τίτλου), κυρίως όσον αφορά τις κορυφώσεις και τα αδειάσματα που θα σου κάνουν εντύπωση, με αποτέλεσμα οι μουσικές να αυτο-τοποθετούνται συχνά στο υπόβαθρο. Από την άλλη, το μεγάλο κέρδος του "Structuralism" είναι αυτό που λέμε "live feeling". Οι μουσικές, παρά την αστική τους ατμόσφαιρα, είναι λες και παίζονται ευθύς μπροστά σου. 

Κάνοντας ένα βήμα πίσω, μπορούμε να πούμε πως το "Structuralism" ξεκινάει όμορφα, κάνει μια μεγάλη κοιλιά στη μέση, τριγύρω από το "Jjajja's Screen" (σημ: jjajja σημαίνει γιαγιά στην Ουγκάντα, μοναδική γλώσσα που γνώριζε να μιλάει η γιαγιά του Alfa Mist), και φτιάχνει ξανά, κρατώντας τα καλύτερα προς το τέλος με το κυρίως single "Retainer" και το "Door" που λόγω φωνητικών θα φέρει ακόμα και alternative RnB στο μυαλό. Συνολικά, ωστόσο, περιμέναμε κάτι πολύ ανώτερο.