Dirkschneider

Λίγο πάνω ή λίγο κάτω, ο σκοπός έχει σημασία. Οι Accept κυκλοφόρησαν το "Balls To The Wall" στα τέλη του 1983 και ο ιστορικός τραγουδιστής τους, Udo Dirkschneider αποφάσισε έστω και λίγο ετεροχρονισμένα να τιμήσει την συμπλήρωση 40 χρόνων του αυτού εμβληματικού heavy metal δίσκου με δύο τρόπους.

Πρώτον, προχώρησε στην επανηχογράφηση του με τους Dirkschneider, υπό τον τίτλο "Balls To The Wall Reloaded", και δεύτερον βγήκε σε περιοδεία όπου παρουσιάζεται ζωντανά ολόκληρο το άλμπουμ, μαζί με μεγάλες επιτυχίες των Accept.

Για να έχει ένα νόημα η επανηχογράφηση, επέλεξε να μοιραστεί τα φωνητικά των δέκα τραγουδιών με αντίστοιχους δέκα κορυφαίους ή αναγνωρίσιμους τραγουδιστές. Το πείραμα κρίνεται επιτυχημένο σε εμπορικούς και καλλιτεχνικούς όρους, με το αποτέλεσμα σε μερικές περιπτώσεις να κρίνεται ιδιαίτερα ελκυστικό.

Όσον αφορά τον ήχο και τις εκτελέσεις, ναι μεν δεν έχουμε μια ξεπέτα από τις συνηθισμένες σε τέτοιες περιπτώσεις, υπάρχει όμως ένας αστερίσκος. Ο υιός Sven Dirkschneider στα τύμπανα με τον Peter Baltes στο μπάσο, ιστορικό μέλο των Accept για σαράντα χρόνια, και το κιθαριστικό δίδυμο των Andrey Smirnov και Fabian "Dee" Dammers αποδίδουν όπως πρέπει σε συνθήκες παραγωγής κανονικού άλμπουμ. Από την άλλη, ο τρανζιστοράτος τόνος στις κιθάρες αλλοιώνει των κλασικό χαρακτήρα των συνθέσεων.

Πάμε τώρα να δούμε τα ντουέτα χωρισμένα σε δύο πλευρές, όπως μάθαμε από τα τραγούδια από τον χιλιοπαιγμένο δίσκο. Απλά ΟΚ τα βαριά χαρτιά των Joakim Broden (Sabaton) και Mille Petrozza (Kreator) σε "Balls To The Wall" και "Fight It Back" αντίστοιχα. Συγκινητικό να ακούς τη φωνή του τεράστιου Biff Byford των Saxon στο τραγούδι προς τιμήν της πατρίδας του "London Leatherboys", πολύ ωραία η αντίθεση του UDO με τον Nils Molin (Dynazty, Amaranthe) στο "Head Over Heels", απόλυτα ταιριαστή η επιλογή του γίγαντα Michael Kiske στο μελωδικό "Losing More Than You've Ever Had".

Μάλλον είναι μικρή για να κριθεί η συνεισφορά της Ylva Eriksson (Brothers Of Metal) στο "Love Child", σαφέστατα μάγκας ο Danko Jones στο "Turn Me On", τιτανομαχία μεταξύ Udo και Dee Snider (Twisted Sister) στον ύμνο "Losers And Winners", μάλλον περισσότερο τραχύς από όσο θα χρειαζόταν ο Tim "Ripper" Owens (πρώην Judas Priest) στο "Guardian Of The Night", ταιριαστή και η επιλογή της ιέρειας Doro Pesch στο πολύ όμορφο "Winter Dreams".

Ο κάθε ενδιαφερόμενος αξίζει να δώσει έστω μια ακρόαση και να κρατήσει ίσως μερικές από τις εκτελέσεις, χωρίς φοβάμαι όμως να υπάρχει κάποια που αξίζει να μείνει στην ιστορία και να μνημονεύεται μετά από χρόνια. Συνολικά το εγχείρημα κρίνεται θετικά και έχει κάποιο ενδιαφέρον, δύσκολα όμως μπορεί να πάρει πολύ μεγάλο βαθμό ή να ανταγωνιστεί το άρτιο πρωτότυπο έργο, ακόμη και με την προστιθέμενη αξία που προσδίδουν οι συμμετέχοντες.