Sodom

Τη χρονιά που ακολουθεί, πιάνουν τα δεύτερα «άντα» τους και σκοπεύουν να το γιορτάσουν δεόντως. Η ανταπόκριση του κόσμου στο Genesis XIX, ειδικά στη χώρα τους, ήταν μαζική και ενθουσιώδης, δίνοντας επιπλέον ώθηση στην μπάντα για το μέλλον. Οι Γερμανοί όπου σταθούν κι όπου βρεθούν εξαίρουν και ευγνωμονούν τους οπαδούς τους, ίδιον αυθεντικών και ακομπλεξάριστων ατόμων. Και για να φύγει το όποιο άγχος περί συνέχειας της μπάντας (40 χρόνια είναι αυτά), μας κερνάνε άλλο ένα EP, τα οποία ανέκαθεν χρησιμοποιούσαν στην καριέρα τους. Με θαυμαστά αποτελέσματα ενίοτε.

Βαφτίζεται από τη θρυλική σύνθεση του Persecution Mania, η οποία αποτέλεσε μέρος μιας άτυπης τριλογίας παρέα με τα Ausgebombt / Stalinorgel και η επανεκτέλεσή της εδώ, είναι μια ομορφιά. Σαφώς με καλύτερη παραγωγή, δε χάνει σε τίποτα από την ορμή και τη δυναμική της παλιάς, ίσα ίσα που η παρουσία πλέον δύο κιθαριστών, της δίνει έξτρα όγκο. "Harris!" ουρλιάζει ο αρχηγός, προσκαλώντας τον τότε παραγωγό του δίσκου, Harris Johns, να συνδράμει με ένα κιθαριστικό σόλο. Μια ακόμα απόδειξη ότι η μπάντα δεν ξεχνά ανθρώπους που τη βοήθησαν να φτάσει εδώ που βρίσκεται.

Οι δύο νέες συνθέσεις, Coup De Grace και Pestiferous Posse, αποτυπώνουν το διαχρονικά up / mid-tempo πρόσωπό τους. Thrash δυναμίτης η πρώτη, με τον συνθέτη της Yorck Segatz, να φαντάζει ότι ανήκε ανέκαθεν μαζί τους. Μεταφορικοί και αλληγορικοί στίχοι από τον Angelripper, καλούν τον κόσμο να αφυπνιστεί και να δράσει, μπροστά στην απειλή της κλιματικής αλλαγής και στα όσα αυτή συνεπάγεται.

Οι ταχύτητες πέφτουν ελαφρά στη συνέχεια, δίνοντας τη σκυτάλη στη μοχθηρία, την απειλή και το βάρος το ασήκωτο. Λογικό, αν λάβουμε υπόψη ότι πραγματεύεται την πιο διάσημη μονομαχία που έλαβε χώρα στην ‘Αγρια Δύση της Αμερικής, στα τέλη του 1800. Οι αδερφοί Earp παρέα με τον Doc Holliday εναντίον των αποκαλούμενων "Cowboys" της περιοχής της Αριζόνα. Εκ νέου αλληγορικός ο στιχουργός, καθώς πίσω από αυτή την ιστορία κρύβεται η αέναη μάχη Δημοκρατικών - Ρεπουμπλικάνων, με τα πρόσφατα γεγονότα στο Καπιτώλιο σε πρώτο πλάνο ("I can’t believe this now, this isn’t what I planned - I cry for you, leaving myself to blame").

Συνηθίζεται σε μπάντες με τόσα χρόνια στην πλάτη, να αποδίδεται ο χαρακτηρισμός «τίμια» προσπάθεια, υπονοώντας ότι τα μεγαλεία έχουν παρέλθει. Τούτοι εδώ όμως παραμένουν σε μουσικό πριαπισμό, βάζοντας πλώρη για μισό αιώνα ζωής. Η ιδανική σύμπραξη παλιάς και νέας γενιάς.