Saturnus

Υπάρχει κάτι σαγηνευτικό εκ των πραγμάτων στις δισκογραφικές επιστροφές συγκροτημάτων που αγαπάς πολύ μετά από αρκετά χρόνια. Το μελωδικό doom των Saturnus έχει υπάρξει συναισθηματικός σύντροφος για μένα με πυγμή, ειδικότερα μέσω του τεράστιου δίσκου τους "Veronika Decides To Die" του 2006 αλλά και των παλαιότερων δημιουργιών τους. Μπορεί το "Saturn In Ascension" που ακολούθησε να μη με ενθουσίασε, με στεναχώρησε όμως ακόμη περισσότερο η μουσική τους παύση που επήλθε. Είμαι βέβαια σίγουρη πως δεν χαίρω μοναξιάς στην αδυναμία μου για αυτούς τους ογκόλιθους-μονόλιθους της ευρύτερης doom metal σκηνής.

Έπειτα από δέκα χρόνια όμως, οι Δανοί επανέρχονται στο προσκήνιο και μας τοποθετούν στο μάτι του δικού τους κυκλώνα με τη φετινή τους κυκλοφορία, "The Storm Within". Θεωρώ ιδιαίτερα δύσκολο για έναν οπαδό του doom να μην έχει τύχει να βρεθεί σε επαφή με τη μουσική των Saturnus. Αν όμως υπάρχει περίπτωση να έχει συμβεί κάτι τέτοιο, θα τους χαρακτήριζα τη χρυσή τομή μεταξύ των Lake Of Tears και Ahab. Μπορεί το "The Storm Within" να τους βρίσκει με ανανεωμένη σύνθεση, μια δεκαετία αργότερα, ακούγεται όμως πέρα για πέρα ως ένας αυθεντικός Saturnus δίσκος.

Οι νεοαφιχθείς κιθαρίστες Indee Rehal-Sagoo και Julio Fernandez αποδίδουν μια νέα πνοή με τις κιθαριστικές τους μελωδίες, που προμηθεύονται οξυγόνο από το ερεβώδες μουσικό παρελθόν των Saturnus με μεγάλη επιτυχία. Χαρακτηριστικό που βέβαια αναδεικνύει λαμπρά και τις melodeath καταβολές του συγκροτήματος, που προβάλλονται με ζήλο σε κομμάτια όπως το "The Calling" και "Breathe New Life". Αρωγός αυτής της ατμόσφαιρας είναι φυσικά και η παρουσία του Mika Filborne στα πλήκτρα να σαγηνεύει με το δικό του τρόπο, ενώ γίνεται πρωταγωνιστής στο λυρικό "Even Tide".

Τα πάντα όμως για τους Saturnus αρχίζουν και τελειώνουν στα εξωπραγματικά φωνητικά του Thomas Akim Grønbæk Jensen. Brutal βρυχηθμοί από τα βάθη της υγρής κολάσεως που όπως προαναφέρθηκε θυμίζουν τη χροιά του Daniel Droste των πιο επικαίρων πλέον Ahab, παρότι προϋπήρχαν, και ένας αγγελικός ψίθυρος που συναγωνίζεται τον Jonas Renkse των Katatonia, δημιουργούν ένα συναισθηματικό δίπολο απελπισίας και πόνου που επισφραγίζει τον ήχο των Saturnus με τρόπο που δεν μπερδεύεται με κανέναν άλλον. Ήδη από το ομώνυμο εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου, ο Thomas ανάμεσα σε ήχους βροχής και ωκεανού τρομάζει μέχρι και τα κήτη, προτάσσοντας τον υπαρξιακό σπαραγμό του σε δομικό στοιχείο της μουσικής του.

Ο ρυθμός δεν αποτελεί, ακόμη και σε επίπεδο παραγωγής, βασική μέριμνα των Saturnus, δημιουργεί όμως στο παρασκήνιο με τα κρουστά του Henry Glass και το μπάσο του Brian Pomy Hansen που επέστρεψε στο συγκρότημα μετά από είκοσι χρόνια, το πλαίσιο μιας ιστορίας δακρύβρεχτης. Θα τους θαυμάσεις στο "Chasing Ghosts". Οι επτά, ως είθισται μακροσκελέστατες συνθέσεις των ανανεωμένων Saturnus, επιτυγχάνουν να συνεχίσουν στο έπακρο την δική τους ιστοριογραφία, κορυφώνοντας τη συμμετοχή και των έξι τους στο "Truth" που μας αποχαιρετά δίνοντας μας τη δική τους αλήθεια για τις δύσκολες στιγμές της ζωής.

Από οπαδούς των Paradise Lost και Dark Tranquillity μέχρι οπαδούς των My Dying Bride και των Anathema, θεωρώ ότι για όλους υπάρχει ενδιαφέρον εντός της μουσικής των Saturnus και το "The Storm Within" είναι παραδόξως ένας ιδανικός εισαγωγικός δίσκος στην καλογυαλισμένη στεναχώρια τους. Οι Saturnus με το "The Storm Within" καταρρίπτουν το φόβο ότι μια τέτοια επανεμφάνιση, μετά από αλλεπάλληλες αλλαγές στη σύνθεση και μακροχρόνια σιγή, θα μπορούσε να είναι ανούσια ή και καταστροφική. Σε μέρες που είναι συναισθηματικά ανυπόφορο να μιλάμε για καταιγίδες και θάλασσες, βρήκα μέσα στο "The Storm Within" μια μικρή παρηγοριά, όπως άλλωστε αυτή η μουσική μου έχει υποσχεθεί ότι θα βρίσκω και ποτέ δεν με απογοητεύει.

Bandcamp | Spotify