Ringare

Η επαναφορά στο προσκήνιο του παρελθόντος των Chaos Moon, των πάλαι ποτέ Ringar και νυν Ringarë, με το προ διετίας ολοκληρωμένο ντεμπούτο ονόματι "Under A Pale Moon" δεν ήταν έκλαμψη. Ο πολυπράγμων Esoterica, ή κατά κόσμο Alex Poole (Chaos Moon, Skáphe, Entheogen, Guðveiki, Krieg, Martröð), ενεργοποιεί εκ νέου το project για να ολοκληρώσει και να κυκλοφορήσει ηχογραφήσεις του 2004, προοριζόμενες για το ντεμπούτο των Troglodytic, σε αυτό που αποτελεί τον δεύτερο δίσκο του. Το "Thrall of Winter's Majesty" δεν λοξοδρομεί, όντας σε μια νεκροζώντανη κατάσταση από τα ηχητικά όρια του ντεμπούτου, ηχεί όμως σαφώς πιο πλήρες και μεστό.

Η συνταγή, παραμένει η ίδια. Τέσσερις, όλες μακροσκελείς αυτήν τη φορά, συνθέσεις, όπου το συμφωνικό στοιχείο κυριαρχεί. Η παραγωγή, εμφανώς βελτιωμένη, συντροφεύει την ποιοτικότερα προσαρμοσμένη δόμηση των κομματιών. Η στόχευση, εμμένει πεισματικά να καρφώνει το βλέμμα της πάνω στο συναίσθημα και τις ψυχολογικές προεκτάσεις του Χειμώνα. Τα παιχνιδίσματα της φαντασίας, οι φυσιολατρικοί συμβολισμοί και η συμπόρευση με τον θάνατο, συνυπάρχουν μαζί με τη διαυγή ατμόσφαιρα, τον αέρα που κόβει σαν παγωμένη λεπίδα, το ονειρικό βάδισμα σε χιονισμένα τοπία. Οι Ringarë φροντίζουν στα 42 λεπτά που διαρκεί το άλμπουμ να μετουσιώσουν σε μια ηχητική αφιέρωση κάθε πτυχή αυτής της εποχής.

Οι Limbonic Art, το project των Ildjarn-Nidhogg, οι Summoning και κάθε ‘90s απόπειρα για σύνθεση του λεγόμενου "majestic black metal" παρέχουν τον απαιτούμενο ηχητικό φάρο. Οι Ringarë δεν διαθέτουν την ψυχωμένη ορμή των Paysage D'Hiver. Εμφανώς πιο προσιτοί, ρίχνουν το βάρος σε καθορισμένες ατμόσφαιρες, με τα μελωδικά κιθαριστικά περάσματα, τις εναλλαγές ρυθμών συχνά προς πιο mid-tempo καταστάσεις, καθώς και πιο επικά συναισθήματα να ανατέλλουν πίσω από τον τοίχο από μελαγχολικά synths να συνθέτουν γκρίζα ηχοτοπία. Το μεσαίο μέρος του ομότιτλου κομματιού, αναδεικνύεται επειδή ακριβώς αφήνει αυτήν την ανέλιξη να πραγματοποιηθεί. Προηγουμένως όμως, έχει ξεδιπλωθεί η ambient πλευρά του project, στα έντεκα λεπτά του "O'er Winter's Sound", το οποίο, δίχως ίχνος field recordings ηχεί σχετικά πειστικό.

Το "Thrall Of Winter's Majesty" είναι ένα άλμπουμ αφιερωμένο στο concept του. Κάθε επιμέρους πτυχή του, λειτουργεί εργαλειακά, με σκοπό τη δημιουργία ενός ευθυτενούς όλου, το οποίο, αδιαφορώντας για το πόσο προσιτό είναι, υφίσταται αποκλειστικά προς πείσμα του εαυτού του. Αυτή η εσωτερική ανατροφοδότηση, επιτρέπει στο τελετουργικό, διανθισμένο από υπέροχα πλήκτρα, κλείσιμο του δίσκου με το "A Paean For Endless Snow", αν και ελπιδοφόρο και εξωστρεφές, να διακατέχεται από έναν περήφανο ατομισμό. Το συγκρότημα δεν παίρνει εύκολα ρίσκα, ούτε επιχειρεί κάπου την υπέρβαση. Παρόλα αυτά, η εκκίνηση του άλμπουμ με το επιβλητικό "Witness To Winter's Lament" καταδεικνύει πως ο δίσκος δεν είναι εύκολα προσπελάσιμος. Αργόσυρτα βήματα, ενδοσκοπικά, θαρραλέα και σε σύγκρουση με προσωπικές φοβίες. Ισχνός ωμός καταιγισμός εναλλάσσεται με στοχευμένες μελωδίες.

Μην βιαστείς να απομακρυνθείς υπό τον φόβο του προβλέψιμου και του ελαχίστου του διαθέσιμου προσωπικού χρόνου. Τέτοιες κυκλοφορίες, προορισμένες να χαθούν στη λήθη, καταλήγουν να ηχούν άχρονες. Ο δίσκος απέχει έτη φωτός από τη σύγχρονη Λερναία Ύδρα του ιδιώματος. Παράλληλα, συνενώνει δύο διαφορετικές δεκαετίες, μια της πνευματικής του έμπνευσης και μια της πρώιμης απτής του σύλληψης. Αν αφιερώσεις χρόνο, θα ανταμειφθείς, καθώς, εκεί ανάμεσα στις εναλλαγές ατμοσφαιρικού/συμφωνικού black metal με ambient περάσματα, θα γίνεις μάρτυρας μιας απόκοσμης γαλήνης. Αυτή η διαύγεια, υπενθυμίζει πως μερικές παύσεις και αποδράσεις είναι αναγκαίες. Η ανατριχίλα του χειμώνα όπως την αντιλαμβάνεται το δεύτερο άλμπουμ των Ringarë είναι μια τέτοια απόδραση.

Youtube
Bandcamp