Racing Mount Pleasant

Μετά από τον χαμό που έκαναν οι Black Country, New Road και οι Black Midi ως κυριότεροι εκπρόσωποι του αναδυόμενου ρεύματος της Windmill Scene, δεν είναι περίεργο που σε λίγα χρόνια μέσα είδαμε να ξεπετάγονται απόγονοι. Κι αν οι πρώτοι άλλαξαν πορεία, σαγηνευμένοι από πιο συμφωνικές και λυρικές ποπ μελωδίες, κι οι δεύτεροι διαλύθηκαν συνεχίζοντας solo, αυτό δεν έκαμψε διόλου τους συνεχιστές. Φέτος οι Maruja κυκλοφόρησαν επιτέλους το ντεμπούτο τους κι οι Hesse Kassel μας έκαναν να χαμογελάμε κουνώντας ρυθμικά το κεφάλι με ένα ακόμη ντεμπούτο. Λιγότερο θορυβώδης υπήρξε η επανεμφάνιση των εξίσου νέων Racing Mount Pleasant (εφεξής RMP για να διαχωρίζει απ’ το άλμπουμ), μίας παρέας απ’ το Michigan που έριξε την δεύτερή της, ομώνυμη δουλειά στο τραπέζι.

Αν τα υπόλοιπα συγκροτήματα που αναφέραμε είχαν μία πιο οργισμένη, γωνιώδη, ή καταγγελτική χροιά, οι RMP είναι οι συναισθηματικοί της υπόθεσης, ενώ προερχόμενοι απ’ την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, αντλούν από μία πιο ευρεία indie παράδοση, που εμπνέεται κι απ’ τους Microphones (λιγότερο αυτή τη φορά συγκριτικά με το ντεμπούτο τους). Είναι συναισθηματικοί, χωρίς να γίνονται μελίρρυτοι ή γλυκανάλατοι. Έχουν, όμως, εκείνη την indie κατήφεια σε κομμάτια όπως το "Seminary" που αναμειγνύεται με τον παρεΐστικο ενθουσιασμό στο "Racing Mount Pleasant" (το κομμάτι αυτή τη φορά) και το "Call It Easy", που με παραπέμπει στους άλλους ομοεθνείς τους, τους Typhoon, ενώ όταν ο χαρακτήρας των συνθέσεων πέφτει αρκετά σε διάθεση (βλ. στα δύο "You"), θυμίζει και Jeff Buckley.

Το άλμπουμ έχει αρκετή μουσική μέσα, όμως σπάνια κουράζει. Η δομή του έχει μία αίσθηση δυναμικής μεταβολής, ενώ οι συνθέσεις αναπνέουν χάρη στην ενορχήστρωση (που δίνει προτεραιότητα στις φωνητικές γραμμές και το σαξόφωνο), αλλά και την αέρινη παραγωγή, που τα κάνει όλα να ακούγονται οργανικά και απλωμένα στο χώρο. Έτσι, οι κλιμακώσεις που πετυχαίνουν, με δύο εξ αυτών να βρίσκονται στο αποστομωτικό "Emily" και το "Outlast", αφήνουν βαρύ αποτύπωμα κι εγείρουν το συναίσθημα χωρίς να το εκβιάζουν.

Με τους στίχους να ακολουθούν θλιμμένες ιστορίες ματαιωμένων millennials και απομαγευμένων gen zedders και να προσθέτουν στην ακροαστική εμπειρία, το "Racing Mount Pleasant" (το άλμπουμ) αποτελεί μία νέα, επικαιροποιημένη ματιά στο indie rock, που αντλεί τόσο απ’ τις αρχές των ‘00s όσο και απ’ τις πιο πρόσφατες εξελίξεις της Windmill. Το κλείσιμο του κύκλου του άλμπουμ με το "Your Old Place" να λειτουργεί ως αντίστιξη και coda του "Your New Place" στην αρχή, δένει όλο το άλμπουμ και του προσφέρει έναν χαρακτήρα αυτοτέλειας.

Όλα αυτά καθιστούν το δεύτερο βήμα των RMP μία ευχάριστη και ενδιαφέρουσα κυκλοφορία της χρονιάς που, αν και έχει ξεκάθαρο το στίγμα της ποιότητας και του συνθετικού ενστίκτου, θέλει λίγο παραπάνω προσωπικότητα για να μπορούμε να μιλάμε για ένα κομβικό συγκρότημα. Για την ώρα, όμως, οι RMP βλέπουν τους μεγάλους ήρωές τους και αναρωτιούνται, «Μπορούμε να το κάνουμε κι εμείς αυτό;». Το "Racing Mount Pleasant" έρχεται να επικυρώσει το εμφατικό ναι που είπαμε με το "Grip Your Fist, I’m Heaven Bound".

Bandcamp