Part Chimp

Ο Lemmy έγραψε πριν 30 χρόνια τον στίχο «αισθάνομαι εντάξει με τον καπνό και τα φώτα, αυτό ανάβει τη φωτιά μου» κι οι λέξεις αυτές επιστρέφουν συχνά στο μυαλό μου με την ακρόαση ενός καλού, ειλικρινούς rock δίσκου. Ήρθαν κατά νου και τώρα, ακούγοντας το "Drool" των Βρετανών Part Chimp και αυτό, δεν μπορεί παρά να είναι καλό σημάδι.

Πέμπτο full length για τους underground θρύλους της βρετανικής noise rock σκηνής αλλά, καλό θα είναι εδώ, να αποσπάσουμε κάθε trend υποψία από τη μουσική των Part Chimp. Από το πρώτο riff του εναρκτήριου "Back From The Dead", ο ήχος και η αισθητική των Melvins έρχεται στο νου σαν αναπόφευκτος συνειρμός. Βαριά, βρώμικα riffs πάνω σε ίσιους mid-tempo 4/4 ρυθμούς, ηχητική αναίδεια κι εξωστρεφής χαρακτήρας είναι τα πρώτα στοιχεία που αναγνωρίζεις στη μουσική τους. Οι Melvins και οι αντίλαλοι των Sonic Youth ακολουθούν.

Παρά τον σαματά που παράγουν όμως, οι Part Chimp δεν γίνονται ποτέ πραγματικά noise - τουλάχιστον έτσι όπως χρησιμοποιούμε τον όρο εν έτει 2021. Κάτω από τα fuzz pedals, η καλά κληροδοτημένη βρετανίλα τους κυριαρχεί, αδυνατώντας να κρύψει το καλό, καθαρό τους songwriting. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι κάτω από την αλήτικη επιφάνεια, τα τραγούδια έχουν έναν αρκετά μελωδικό σκελετό, θυμίζοντας τους αντίστοιχου βεληνεκούς Hey Colossus - μπάντα την οποία εκθειάζαμε αρκετά πρόσφατα. Από αυτή την άποψη, το "Drool" είναι δείγμα μιας μάλλον διαχρονικής άποψης περί rock n roll, παρά μια δουλειά που επιθυμεί να πειραματιστεί ή να προτείνει κάτι νεωτεριστικό.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως η μπάντα δεν θα εμπλουτίσει τα τραγούδια με διαφορετικά στοιχεία. Η ελαφριά ψυχεδέλεια του έξοχου "Wallow", η μπόχα του Seattle στο "Clever", οι krautpunk πινελιές του "Up, With Notes" είναι όλα δείγματα μιας μπάντας που δεν κάθεται στ' αυγά της, ούτε κρύβεται πίσω από τα distortions. Υπάρχουν επίσης λίγα - πετυχημένα - ιντερλούδια που δίνουν περαιτέρω ήχο στα δυστοπικά φανταστικά όνειρα που συνιστούν τον στιχουργικό κόσμο των Part Chimp. Και μέσα σ' όλα αυτά, ένα "It's True, Man" με καλεσμένο τον Tim Farthing (Henry Blacker/Hey Colossus) θα φέρει στο τραπέζι και τ' όνομα των Cathedral, πίσω από ένα θορυβώδες Sabbath-ικό σκηνικό.

Το "Drool" είναι όμως πρωτίστως ένα διασκεδαστικό κι ενεργητικό άλμπουμ. Από εκείνα που δεν έχει νόημα να ακούς μοναχικά αλλά με καλά διαλεγμένες παρέες και τις καταχρήσεις της επιλογής τους. Από αυτά που συνοδεύονται με παρακμιακές ιστορίες από αστικές ζούγκλες ή που βιώνονται με καπνούς και φώτα. Μόνο του, το θηριώδες ομώνυμο track μπορεί να αποτελεί καλό soundtrack για ηλεκτρισμένες νύχτες που οι επιθυμίες νικούν τη λογική. Σε κάθε περίπτωση, το "Drool" δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας αλλά είναι απολαυστικό από άκρη σ' άκρη, ως ένας δίσκος ειλικρινούς και δυνατού rock, με βρωμερή ανάσα, οξύθυμο χαρακτήρα και καλή καρδιά!

Bandcamp