Abysmal Descent

Λίγες μέρες πριν την κάθοδο της χρονιάς στην αβυσσαλέα του λήθη, βρήκα την ευκαιρία να ανακαλύψω και να γνωρίσω καλύτερα μια δυνατή στιγμή του σύγχρονου death metal.

Δεν έρχονται μόνο κακά μαντάτα και συμφορές από τις Βρυξέλλες, αλλά κατά καιρούς και μπαντάρες του θανατομέταλλου. Οι Abysmal Descent είναι η φετινή πρόταση από το Βέλγιο, οι οποίοι σκάνε απευθείας με το χαστούκι ενός ντεμπούτου, χωρίς να έχουν προηγηθεί EP και demos. Με μέλη ηδη γνωστά από μπάντες της εγχώριας σκηνής, όπως οι επίσης θανατομεταλλικοί Dehuman και οι Echo Solar Void που κινούνται σε πιο drone ήχους και με τον κιθαρίστα των blackened thrashers Maleficence να αναλαμβάνει εδώ τα φωνητικά, το "Dismal Thoughts" με κέρδισε ήδη από το εξώφυλλο: ο τρόμος του διαστήματος ήταν, είναι και θα είναι ένα λατρεμένο concept, το οποίο μάλιστα εξερευνούν επιτυχώς εδώ και χρόνια και έκαναν πολύ πιο περιζήτητο πρόσφατα οι Blood Incantation, οπότε χαζεύοντας το πανέμορφο artwork, η συνοδεία της εισαγωγής "Discordant Calls" που μου έφερε στο μυαλό την σειρά ταινιών "Alien", έρχεται ως το ιδανικό soundtrack της οπτικής απόλαυσης.

Με τα πρώτα doom riffs του "Labyrinth Of Distress" και τις ταχύτητες σιγά-σιγά να ανεβαίνουν μετά το πρώτο ενάμιση λεπτό, καθώς ο Adrien Luxen συστήνεται με τα πρώτα growls, μυρίζομαι που πάει όλο αυτό και εκεί που πάει, είναι ένα μέρος σκοτεινό, απόκοσμο, παγωμένο από τον τρόμο και τρομακτικά παγωμένο: death metal με γερές βάσεις στους ζοφερούς, υποχθόνιους masters του είδους Morbid Angel, Incantation και Immolation, αλλά χωρίς οι Βέλγοι να ακούγονται old-school και δίνοντας ένα καθαρά δικό τους, αχνό πρώτο αποτύπωμα στις δομές και μελωδίες τους.

Εφοδιασμένος με τη διάθεση να εξερευνήσω σε βάθος τις δυσοίωνες σκέψεις των AD, χαρτογραφώ τα σημεία που η ανάσα τους είναι καλύτερα αποτυπωμένη και τους ξεχωρίζει από άλλες μπάντες και ντεμπούτα της σκηνής: η αιθέρια, μυστηριώδης κατάληξη του "Death Rope" με τα γυναικεία φωνητικά, το Asphyx-τικό doom στα μισά του επτάλεπτου "Dismal Thoughts", οι φοβερές μελωδίες στην έναρξη του "Obscured Visions", με το τόσο όσο dissonance που φέρνει αμυδρά στο μυαλό Ulcerate, τις χαοτικές γέφυρες του "Abyss Of Despair" και την οριακή ψυχεδέλεια και προοδευτικό πειραματισμό του "Imaginal Horror". Όλες αυτές οι στιγμές ενισχύουν την προσωπικότητα και την έμπνευση των συνθέσεων, χωρίς φυσικά να αφαιρούν ούτε στιγμή από την αβυσσαλέα τραχύτητα και βαρύτητα του είδους από τον ήχο της μπάντας. Τα riffs σκοτώνουν, τα τύμπανα ξεσκίζουν δέρματα σαν σάρκες και η φωνή οδηγεί σε παγωμένα από την ανάσα του θανάτου μονοπάτια που λίγοι έχουν βαδίσει...ζωντανοί. Η παραγωγή του album ενισχύει την δυναμική και αισθητική των συνθέσεων, προσφέροντας στη χαοτική, μακάβρια ατμόσφαιρα.

Σε μια χρονιά πλούσια σε death metal κυκλοφορίες, το "Dismal Thoughts" έχει λόγο ύπαρξης και καταφέρνει να ξεχωρίσει, αν του δώσεις την πρέπουσα σημασία και δεν το προσπεράσεις κατακλυσμένος από την υπερπροσφορά της εποχής. Οι Abysmal Descent καταθέτουν ένα πέραν του δέοντος τίμιο ντεμπούτο που υπόσχεται μια ακόμα πιο ενδιαφέρουσα συνέχεια. Μέχρι τότε, το album στο repeat, η φαντασία σε ακατανόμαστα rituals σε άγνωστους πλανήτες (όπως περιγράφει το εξώφυλλο) και το μυστήριο σε κάθε νέα ακρόαση στο έντεκα, όπως και το volume στο player σου.

Bandcamp