Revolting Breed, Como Esta Loco, Sacram @ Εστία Πανεπιστημίου Πατρών, 06/04/08

Από τον Άλκη Κοροβέση, 16/04/2008 @ 01:53
Ένα όμορφο βράδυ στη διάρκεια μιας σχετικά αλλοπρόσαλλης μέρας, με τον καιρό να αλλάζει πολλές φορές διάθεση και να μας αποπροσανατολίζει, επέλεξαν οι Revolting Breed για να μας αποχαιρετήσουν προσωρινά, μιας και ο μπασίστας τους καλείται να εκπληρώσει το (αν)ιερό του καθήκον προς την πατρίδα (a.k.a. στρατός), με ένα live που για πολλούς λόγους θα μείνει αξέχαστο σε όσους βρίσκονταν εκεί. Σε έναν μικρό αλλά οικείο χώρο, την Εστία του Πανεπιστημίου Πατρών, και εκεί κοντά στις 9 θα ξεκινούσε το farewell party. Καλεσμένοι σε αυτό οι Sacram από την Αθήνα, οι Como Esta Loco από την Ξάνθη και φυσικά όλοι όσοι ήταν διατεθειμένοι να ξοδέψουν μερικά περιττά εγκεφαλικά κύτταρα και κάμποσα λίτρα ιδρώτα στην καλύτερη των περιπτώσεων.

Δυστυχώς την ώρα που έφτασα στο χώρο οι Sacram είχαν ήδη ξεκινήσει να παίζουν αρκετή ώρα και πρόλαβα να τους δω λίγο προς το τέλος. Από τα λίγα που άκουσα βγαίνει το συμπέρασμα πως κατορθώνουν ικανά να αναπαράγουν όμορφες στιγμές μελωδικού death με ενέσεις progressive στοιχείων. Για μια πιο εμπεριστατωμένη άποψη διαβάστε εδώ. Εξαιρετικοί πάνω στη σκηνή, ενώ ο ήχος στάθηκε στο πλευρό τους σε όλη τη διάρκεια που έπαιξαν. Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν αρκετά θερμές και ο στόχος των Sacram επετεύχθη. Ιδανικό άνοιγμα για μια τέτοια βραδιά.



Επόμενοι στη σκηνή οι μακρινοί ταξιδιώτες Como Esta Loco, τους οποίους και ευχαριστούμε για την παρουσία τους και φυσικά την εμφάνιση τους. Κύριο γνώρισμα τους το εκστατικό metalcore με thrash / death στιγμές, ικανό να σε παρασύρει σε ένα ασταμάτητο headbanging. Groovy κομμάτια με τα αρμόζοντα φωνητικά ανάγκασαν τον κόσμο που είχε ξεκινήσει το moshpit στους Sacram να πολλαπλασιαστεί. Τα παιδιά εκτός των δικών τους κομματιών έπαιξαν και διασκευές σε Hatebreed, Unearth, Pantera και ένα medley Iron Maiden / Judas Priest αν δεν απατώμαι. Εξαιρετική μπάντα και αυτή και για πρώτη φορά ίσως βλέπω ένα ερασιτεχνικό live με τρεις πάνω κάτω ισάξιες μπάντες.



Τα τιμώμενα πρόσωπα της βραδιάς ανέβηκαν στη σκηνή γύρω στις 11.30, εκτός από τον τραγουδιστή τους, υπό τους ήχους του "Safe In Ignorance". Η μπάντα ξεκίνησε να παίζει το καθιερωμένο πλέον intro ενώ λίγο πριν το πέρας του, ο χαρισματικός frontman των Revolting Breed έπιασε το μικρόφωνο και έδωσε το σήμα. "Fighting Null" όνομα και πράγμα. Ένα «μηδενικό» μάχης μπροστά από τη σκηνή δημιουργήθηκε και μέσα σ' αυτό, πανδαιμόνιο. Χέρια, πόδια, κεφάλια και σώματα είχαν γίνει ένα σε έναν πρωτόγονο, βίαιο αλλά τόσο καθαρτικό χορό. Επόμενη δημιουργική στιγμή, ο χωρισμός του κοινού σε δύο μέτωπα, αριστερά και δεξιά, και η μετέπειτα οδυνηρή ένωσή του υπό τους ήχους του "Rise Against" (με μια μικρή επιφύλαξη), φαινόμενο γνωστότερο και ως wall of death. Ακολούθησαν κομμάτια από τον ένα και μοναδικό δίσκο τους, με κορυφαίες στιγμές, πέρα από τις προαναφερθείσες, την επαναφορά του "Let My Hate Breed" στο setlist και το "Condemned To Live", ενώ για ακόμα μια φορά έπαιξαν ένα νέο κομμάτι το οποίο άφησε πολλές υποσχέσεις για το μέλλον της μπάντας.



Υπήρξαν και ορισμένες διασκευές ανάμεσα στα κομμάτια που αποφάσισαν να παίξουν, άψογες επιλογές και εκτελέσεις η κάθε μια ξεχωριστά. "Imperium" από Machine Head, "Blinded By Fear" από At The Gates. Αξιομνημόνευτο γεγονός αποτελεί επίσης η στιγμή που ο μπασίστας παρατά το μπάσο και παίρνει μια γεύση από το mosh pit που λάμβανε χώρα μπροστά στα πόδια της μπάντας, χαρίζοντας ενδεχομένως ορισμένες αναμνηστικές μελανιές στους συμμετέχοντες.

Η Κυριακή αυτή ήταν μια τονωτική στιγμή για την ολοένα και ταχύτερα παρακμάζουσα συναυλιακή δραστηριότητα μιας ακόμα επαρχιακής πόλης όπως η Πάτρα. Αν και οι Sacram και οι Como Esta Loco παρευρέθησαν ως φιλοξενούμενοι στη συναυλία, κέρδισαν δικαίως το χειροκρότημα και την αναγνώριση του κοινού, στο οποίο πρέπει να υπήρχαν και φίλοι τους από Αθήνα και Ξάνθη αντίστοιχα. Αυτό πάει να πει υποστήριξη. Από την άλλη, οι Revolting Breed έχουν αποκτήσει το δικό τους κοινό πλέον, δίνοντας απολαυστικές συναυλίες από τις οποίες ακόμα και με σπασμένο χέρι να φύγεις, παραπονούμενος δεν υπάρχει περίπτωση να μείνεις. Συγχαρητήρια αξίζουν σε όλα τα παιδιά για αυτή την αφιλοκερδή ενέργεια τους, μιας και η συναυλία ήταν εντελώς δωρεάν, όπως όλες όσες γίνονται στην Φοιτητική Εστία του Πανεπιστημίου Πατρών. Έδωσαν πραγματικά όλο τους τον εαυτό και αυτό φάνηκε στη σκηνή. Η ελληνική underground σκηνή απέδειξε για άλλη μια φορά ότι έχει πολλά να δώσει στο διεθνές μεταλλικό ρεύμα και ακλόνητο επιχείρημα αυτού ήταν η κυριακάτικη συναυλία.



Δυστυχώς πλέον σε αυτή την πόλη που μένουμε, πρέπει να αποδεχτούμε ότι για να δούμε μια συναυλία της προκοπής πρέπει να βγούμε έξω από το κέντρο, αφού τα κάθε είδους liveάδικα που κατά καιρούς άνοιγαν κατέληγαν να μετατραπούν σε club, από τα πολυάριθμα που έχει αυτή η πόλη. Κλείνω εδώ την παρένθεση-παράπονο για να συνεχίσω με τα θετικά αυτής της βραδιάς, κάνοντας λόγο για τον κόσμο που βρέθηκε εκεί. Παρόλο που ήταν Κυριακή βράδυ και η επόμενη ήταν εργάσιμη μέρα, η παρουσία των τριών αυτών μεγάλων, όπως αποδείχθηκε, groups στάθηκε ικανή να προσελκύσει ακόμα και μαθητές. Εύγε και πάλι σε όλους, καθώς και για το γεγονός πως ενώ το όλο σκηνικό με τα moshpit και το crowd surfing φαινόταν λιγάκι έως πολύ επικίνδυνο, δεν πρέπει να άνοιξε ούτε μύτη. Απόδειξη πως δε χρειάζονται security και κάγκελα ακόμα και σε πιο επίφοβες συναυλίες.

Τέλος, ακολουθούν ορισμένα χρήσιμα links για τις μπάντες, για να τις προσέξουν όσοι ενδιαφέρονται και δε βρίσκονταν εκείνο το βράδυ εκεί αλλά και να βοηθήσουν τους παρευρισκομένους να ανακαλέσουν στη μνήμη τους όμορφες αναμνήσεις.

http://www.myspace.com/comoestaloco
http://www.myspace.com/revoltingbreed
http://www.myspace.com/sacrammusic

Credits go to Χρήστος Σιακαβάρας, Γιούλη Φωτεινού και Βασίλης Βογιατζής για τις photo.

  • SHARE
  • TWEET