Ένας Moonshiner που δεν πουλάει το παράνομο αλκοόλ που παρασκευάζει και το φυλάει για τον γάμο του. Τις Τρίτες προσπαθεί να κάνει εκπομπή στο Rocking Radio με τον έτερο εκτός νόμου...

Lord Vicar
The Black Powder
Εγώ γιατί δεν νιώθω όμως;
Οι Lord Vicar είναι η σπουδαιότερη doom metal μπάντα των τελευταίων χρόνων κι ας μην το γνωρίζουν. Η πεποίθησή μου αυτή διαμορφώθηκε με το προ τριετίας "Gates Of Flesh" και με τη μέχρι τότε συνολική τους δισκογραφία.
Θέλησαν και κατάφεραν να κάνουν το ιδίωμα αυτό ιδιαίτερα ελκυστικό ξεφεύγοντας από τις τετριμμένες φόρμες που το χαρακτηρίζουν. Έδωσαν ορμή, λυρισμό και εξαιρετική αίσθηση της μελωδίας. Συνδύασαν την καταδίκη με το groove, τα ψυχεδελικά σόλο με το metal.
Αμφισβήτησαν με έργα κι όχι με λόγια τα σκήπτρα των Candlemass, παρόλο που είχαν εύκολη δουλειά επ’ αυτού, κι αναδείχθηκε η σημαντική προϊστορία των μελών τους. Προς τι όλα τα κομπλιμέντα; Μπας και υπάρχει κάπου ένας λάκκος στο "The Black Powder" που ζορίζει τη σκέψη;
Φοβάμαι πως ναι. Δεν έχει να κάνει με το είδος καθεαυτό. Έχει να κάνει με τους Lord Vicar. Αν έρθει για παράδειγμα κάποιος που τώρα σκάβει τα χωράφια του doom και μου ζητήσει να ακούσει ένα φετινό δίσκο, με κλειστά τα μάτια θα του προτείνω ετούτο εδώ. Αν με ρωτήσει όμως ο αδελφός τι λέει το νέο Lord Vicar, θα στραβώσει λίγο το κεφάλι μου.
Γιατί; Μάλλον επειδή μας έχουν καλομάθει. Τόσο στην ποικιλία όσο και στην καινοτομία. Είναι που είναι δύστροπο το doom, αν το κάνεις και μονοδιάστατο τότε κουράζει. Κάτι που δεν χαρακτήριζε ποτέ τη μπάντα. Μέχρι τώρα. Παρόλο που τα πάντα δείχνουν να είναι αρμονικά τοποθετημένα, από τα φωνητικά μέχρι το μπάσο. Από τις ενορχηστρώσεις μέχρι…
…αυτό που λείπει. Δεν αμφισβητείται η αξία κανενός εδώ. Τίθεται σε συζήτηση η απόφαση της μαύρης μαυρίλας που πλάκωσε και η απουσία περισσότερων στιγμών σαν το "Black Lines". Άντε και το "Impact". Εγώ που άκουγα Lord Vicar και χόρευα, τώρα κάθομαι σαν κούτσουρο και με τρώει ν’ ακούσω την προηγούμενη δισκογραφία τους.
Έχω την αίσθηση πως το "Black Powder" θα συγκινήσει αρκετό κόσμο και μακάρι να το πάθαινα κι εγώ. Όταν όμως η πλειοψηφία των συστατικών εκείνων που με έκαναν «αρρωστάκι» για τους Lord Vicar απουσιάζει ή έστω εμφανίζεται περιστασιακά, τότε η χρήση του skip είναι inevitable. Thanos speaking.