Drott

Αρκεί μια ματιά στο εντυπωσιακό εξώφυλλο για να αντιληφθεί κανείς ότι αυτό εδώ είναι ένα άλμπουμ που σχετίζεται με την φύση, και μάλιστα, με τις πλέον αθέατες δυνάμεις της. Αν κάτι φάνηκε ξεκάθαρα από το προ διετίας ντεμπούτο των Drott, "Orcus", ήταν ότι το τρίο από το Bergen δεν αποφάσισε να φτιάξει ένα γκρουπ για να εξαργυρώσει τα βιογραφικά των μελών του (Enslaved, Ulver) αλλά αποπειράθηκε μια αυθεντική, εκ του μηδενός, δημιουργία ενός νέου μουσικού κόσμου. Αυτή η απόπειρα συνεχίζεται και στο ολοκαίνουριο "Troll".

Ο Αποστόλης είχε περιγράψει τέλεια όλες τις ηχητικές απολήξεις του στυλ των Νορβηγών και το "Troll" απλώς μπαίνει βαθύτερα στα μονοπάτια που οι ίδιοι ξεκίνησαν. Μιλάμε ξανά για μια μίξη prog με folk, είναι όμως σημαντικό να τονίσω πως αυτές οι λέξεις είναι ικανές μάλλον να μπερδέψουν, παρά να αποσαφηνίσουν την μουσική των Drott, αφού σε καμία περίπτωση αυτή δεν θυμίζει τυπικά δείγματα των δύο genres. Η τεχνοτροπία του γκρουπ είναι, πρώτα και πάνω απ' όλα, κινηματογραφική. Κι επειδή ο όρος είναι υπερβολικά χρησιμοποιημένος, ας το επιβεβαιώσω: μέλημα της μουσικής είναι να φτιάξει εικόνες, από ιστορίες δυσοίωνες και μυθικές.

Οι κιθάρες του Arve Isdal επιμένουν ηχητικά σε vintage τόνους, αποφεύγουν όμως την αισθητική του riff. Περισσότερα προσπαθούν να χτίσουν θέματα ambient ("Solskodde", "Mara") ή θέματα καταδίωξης ("Allting", "Troldhaug", "Nattas Blot"), πιστές στην εσωτερική μυθολογία της μουσικής των Drott. Κάποιες φορές, όπως στα εξαίρετα "Vakennat", "Til Stein" ή στο ομώνυμο - με το πρώτο, ναι, να θυμίζει κάτι από early 00s Ulver - τα πράγματα γίνονται λίγο πιο θεατρικά, υποβοηθούμενα από τα όμορφα έγχορδα, τα απόκοσμα φωνητικά, και τα πάντα υπνωτιστικά τύμπανα του Ivar Thormodsæter.

Αν το "Troll" παρουσιάζει μια σημαντική εξέλιξη από το "Orcus" είναι στην εσωτερική ροή της μουσικής, σε έναν τομέα που εμφανώς οι Drott επενδύουν μεγάλο μέρος της δημιουργικότητας τους. Παρά το γεγονός πως σε κανένα σημείο δεν αισθάνεσαι πως οι συνθέσεις των Drott εντυπωσιάζουν, η ροή του άλμπουμ σε υποβάλλει σε μια σταθερή και μυστικιστική διάθεση. Μάλιστα, και όπως συμβαίνει μόνο σε πολύ καλά άλμπουμ, το "Troll" γίνεται όλο και καλύτερο όσο πλησιάζει προς το τέλος του. Όταν έρχονται οι καθαρές κορυφώσεις των "Sabbat" και "Fornjots Born", όλα τα ξόρκια μοιάζουν πια λυμένα και τα συναισθήματα πετούν ελεύθερα.

Οι Drott διεκδικούν για τον εαυτό τους έναν ολοκληρωτικά δικό τους αισθητικό χώρο. Κινούμενοι ενδιάμεσα στα διάφορα genres, όπως το φως γλιστράει ανάμεσα στις σκιές και τις φυλλωσιές ενός δάσους του Βορρά, είναι υπόλογοι μόνο μπροστά στους αρχαίους θρύλους που επιθυμούν να περιγράψουν ηχητικά. Το "Troll" κοιτάει τους προγόνους του κατάματα, περήφανα, σίγουρο πως έχει κάνει την δουλειά του τίμια. Δεν θα αλλάξει τον κόσμο, έχει όμως το ειδικό βάρος μιας καλής ιστορίας - αξία που δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάται.

Bandcamp