Devil Master

Είναι εξίσου εύκολο όσο και δύσκολο να μιλήσεις για τους Devil Master. Το σχήμα από τη Φιλαδέλφεια έχει καταφέρει με μια χούφτα κυκλοφορίες να φτιάξει ένα ισχυρό όνομα στο underground. Βλέπετε, ακόμη και πριν από το απολαυστικότατο προ τριετίας ντεμπούτο τους, υπό τη σκέπη της αξιοσέβαστης metal δισκογραφικής Relapse, "Satan Spits On Children Of Light", οι Αμερικανοί είχαν κάνει αίθηση με τα EP τους. Πλέον, με το δεύτερο full length τους, επιστρέφουν για να παραδόσουν άλλο ένα θεοσκότεινο μάθημα αποψάρας ως προς την ηχητική προσέγγιση.

Ο ήχος των Devil Master, στα χαρτιά είναι ένα ανακάτεμα hardcore, punk, black metal, gothic, και φυσικά αρχοντικού heavy. Εντασσόμενοι στα πλαίσια του γενικότερου revival black/punk/speed metal που πραγματοποιήθηκε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, και με άμεση ηχητική συγγένεια στους Midnight, το σχήμα κατάφερε ευθύς εξαρχής με τα πρώτα του δείγματα να συνεπάρει punks και metalheads εξίσου σε όλο τον κόσμο. Ο λόγος, ιδιαίτερα κατανοητός. Είτε δώσεις έμφαση στα ρυθμικά, είτε στα leads, θα βρεις πράγματα να κρατήσεις. Για την ακρίβεια, η τοποθέτηση των επιμέρους, από τις σκανδιναβικές μέχρι τις ιαπωνικές επιρροές, και από το death rock μέχρι το παραδοσιακό '80s extreme metal, είχε πάντοτε έναν αέρα ωμής ενέργειας, πάθους και ειλικρίνειας.

Το "Ecstasies Of Never Ending Night", δεν θα διαφοροποιηθεί. Αν εντείνει ένα πράγμα, αυτό δεν θα είναι άλλο από την εμβάθυνση στο σκότος. Πριν αναρωτηθείς το πώς οι μουσικές των Devil Master δεν ηχούσαν ήδη μακάβριες, το "Golgotha’s Cruel Song" θα έχει δώσει την απάντηση. Οι Devil Master γέρνουν αισθητά περισσότερο προς το gothic και το black metal. Ηχούν ως το τσαμπουκαλεμένο δύστροπο ξαδερφάκι των Tribulation, ενώ παράλληλα πετάνε στο μίξερ μπόλικο crossover. Αν αναλογιστούμε δε, πως ο νέος τους ντράμερ (και πληκτράς), είναι ο Chris Ulsh (Power Trip, Mammoth Grinder - εδώ εμφανίζεται ως Festering Terror in Deepest Catacomb) καθώς και το ότι οι αλλαγές στη σύνθεση οδήγησαν τον frontman Disembody Through Unparalleled Pleasure να πιάσει και το μπάσο, ίσως εξηγηθεί η στροφή προς πιο πλούσιες συνθετικά ενορχηστρώσεις.

Ο δεύτερος δίσκος των Devil Master είναι ένας λόφος από riffs. Το "The Vigour of Evil", που ξεχωρίζει μονομιάς, καταφέρνοντας μέσα σε 4μισι λεπτά να συμπυκνώσει όλη την ουσία του σχήματος. Το "Acid Black Mass" που ακολουθεί κρύβει πίσω από την μελωδική επίθεσή του μια γενναία ατμοσφαιρική προσέγγιση. Το πρώτο «κανονικό» κομμάτι του δίσκου, "Enamoured In The Throes Of Death" είναι πιο κοντά στο death rock από ότι στο metal, ενώ το "Shrines In Cinder" θα θυμίσει εξίσου Rebel Wizard και Malokarpatan, δηλαδή σχήματα που έχουν εκσυγχρονίσει το πρώτο κύμα του black metal.

Με δέκα τραγούδια συνολικής διάρκειας 40 λεπτών, οι Devil Master γνωρίζουν ακριβώς τι θέλουν να πετύχουν και δεν χάνουν χρόνο. Έτσι, η, απλοϊκά shock αισθητική τους μπορεί να μεταδώσει ψήγματα σοβαρότητας, όχι επειδή αυτά είναι επιθυμητά, αλλά επειδή η συνθετική δουλειά δεν αφήνει περιθώρια. Η μόνιμή ένστασή μου για πιο διακριτές φωνητικές γραμμές καθώς και όχι τόσο συγκεχυμένους συνδυασμούς μπορεί να επανέρχεται τακτικά, αλλά η ανελέητη μπασογραμμή του Funerary Gyre Of Dreams & Madness" μου «φωνάζει» να δώσω βάση στη μουσική. Το post-punk μανιφέστο του φινάλε με το "Never Ending Night" όταν ρίξει την μαύρη αυλαία θα έχει προλάβει να αλλάξει άρδην το κλίμα από το, σχεδόν επικό, "Precious Blood Of Christ Rebuked" που φέρνει στο μυαλό τους λατρεμένους Lamp Of Murmuur.

Με το δεύτερο άλμπουμ τους οι Devil Master συνεχίζουν το ενθουσιώδες ταξίδι τους στις θάλασσες του «υπόγειου» ακραίου ήχου. Επιλέγουν, με τα όποια ρίσκα τους, να καλλιεργήσουν την προσωπικότητά τους, και, ίσως δεν θα έπρεπε να παρεξενέψει κανένα η επιλογή τους από τους My Chemical Romance ως support act σε επιλεγμένες συναυλίες τους σε αρένες. Το "Ecstasies Of Never Ending Night" μπορεί να αφήσει μερίδα του ετερόκλητου κοινού της μπάντας με μικρά παράπονα, αλλά αυτά θα βασίζονται στην πίστη πως το συγκρότημα δεν έχει φτάσει ακόμα το peak του, καθώς και από την ανάγκη διαιώνισης αυτού του ανίερου συνδυασμού. Λίγη σημασία έχει όμως, όταν θα έχεις χάσει το μέτρημα από τις ακροάσεις.

Bandcamp
Youtube