Rebel Wizard

Οι Rebel Wizard είναι ένα από τα καλλιτεχνικά σχήματα του Bob Nekrasov, που στους δίσκους αυτού του one man band, εμφανίζεται ως NKSV. Πριν από δύο χρόνια, η δεύτερη δουλειά του Αυστραλού υπό το ύπουλα ταιριαστό αυτό όνομα, με είχε ενθουσιάσει τόσο, ώστε στο τέλος του έτους να θεωρώ πως η θέση του στις «υπόγειες» κυκλοφορίες του έτους όπως τις επιλέξαμε, τον αδικεί. Ο λόγος δεν ήταν μόνο η ποιότητα του δίσκου, αλλά η συνολική προσέγγιση της μπάντας.

Όπως είχα σχολιάσει στο προαναφερθέν άρθρο, το "heavy negative wizard metal" όπως ονομάζει το στυλ ο NKSV, είναι κάτι παραπάνω από μια σύμπραξη black metal με παραδοσιακό heavy metal. Ο τρίτος δίσκος της μπάντας, ονόματι "Magickal Mystical Indifference", δεν παγιώνει απλά το εν λόγω στυλ, αφού δεν θα ήταν πλεονασμός να θεωρηθεί trademark των Rebel Wizard. Το τρίτο πόνημα του Αυστραλού έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει μια σημαντική αφορμή να ασχοληθούν οι λάτρεις του παλαιομοδίτικου ήχου με μια τόσο ξεχωριστή μπάντα.

Ο ήχος της μπάντας, εξαιρώντας μερικά χαρακτηριστικά black metal riff, τα φωνητικά και το rhythm section, βασίζεται στα κιθαριστικά όργια που συντελούνται σε κάθε τραγούδι με τον νέο δίσκο να μην αποτελεί εξαίρεση. Οι δέκα συνθέσεις, μεταξύ των οποίων, μερικά samples, ιντερλούδια και εισαγωγές, που δεν επιτρέπουν σε μια εύκολη πρόσβαση σε oldschool ολοκαύτωμα αλλά προσδίδουν μια αινιγματική και μηδενιστική αύρα, ξεχειλίζουν μελωδιών, lead, riff, solo, όπου ανά στιγμές, το παίξιμο του NKSV εκμηδενίζει τις αποστάσεις ανάμεσα στο μελωδικό speed/heavy/thrash metal και τις μελωδίες του δεύτερου ρεύματος του black metal.

Φυσικά, αυτές οι αποστάσεις, εξαρχής ήταν μηδαμινές, παρά τη θέληση του black metal να αποστασιοποιηθεί όσο εξελισσόταν εκφραστικά. Ο Rebel Wizard το γνωρίζει αυτό, αλλά ενώ καθιστά σαφές πως δεν θα κρύψει τις επιρροές του, συνθέτει, εκ νέου, έναν δίσκο που ενώ ηχεί τρομερά φρέσκος και πρωτότυπος, είναι παλιομοδίτικος μέχρι το κόκκαλο. Το γεγονός πως ανάμεσα σε στιγμές όπως το "Not Rain But The Wizard’s Tears" βάζει την αισθητική συγκροτημάτων όπως οι Blut Aus Nord να συνομιλήσει με την κληρονομιά του Andy LaRocque είναι, το λιγότερο, συναρπαστικό, αν όχι βλάσφημο.

Η γνώση της ιστορικής εξέλιξης του ιδιώματος, σε συνδυασμό με την ανεξάντλητη έμπνευση και διάθεση για προσωπική σφραγίδα, όπως είχα σχολιάσει και στο φετινό αριστούργημα των Malokarpatan, μάχεται της ιστορικής λήθης. Σε τραγούδια όπως το "Urination Of Vapidity On Consciousness" οι Judas Priest δοκιμάζονται σε υπερηχητικές ταχύτητες, ενώ στο "The Mind Is Not Your Friend", ο Jeff Waters βρίσκει έναν αναπάντεχο κληρονόμο. Ο τρόπος που οι συνθέσεις δεν χάνουν το στίγμα τους και δημιουργούν ένα τόσο συνεκτικό αποτέλεσμα, είναι το μεγαλύτερο προνόμιο του "Magickal Mystical Indifference".

Πριν από ένα χρόνο, οι Blut Aus Nord με το "Hallucinogen" δημιουργούσαν ένα ψυχοτρόπο απόσταγμα εσωστρεφούς κιθαριστικής σοφίας που βασιζόταν σε εκπληκτικά leads. Αυτή τη φορά, το "Magickal Mystical Indifference" προκαλεί μια παραζάλη, εξαιτίας του εξωστρεφούς χαρακτήρα των κιθαριστικών του μερών. Τρανότερο παράδειγμα από το έρπον, αλλά επιβλητικό κτίσιμο του εξαιρετικού ομότιτλου που ολοκληρώνει την εμπειρία, δεν υπάρχει εντός του δίσκου. Ο Rebel Wizard, φροντίζει ώστε η τρίτη του κυκλοφορία να αφήσει τον ακροατή διψασμένο. Μπορεί υφολογικά να μην υπάρχει αισθητή διαφορά μεταξύ των κυκλοφοριών της μπάντας, και πολλά σημεία να υπενθυμίζουν έντονα τις επιρροές τους, αλλά και να υπερτερούν των συνθέσεων συνολικά, όμως, δεν υπάρχει περιττό δευτερόλεπτο. Μάλιστα, μερικές φορές, ο δημιουργός επιλέγει να «κλείνει» τις συνθέσεις πριν πιθανώς καν να κορυφωθούν.

Το τέλος, θα σε βρει να θες να πατήσεις την επανάληψη, αφού έχεις παραδοθεί στις ηχητικές ακολασίες του δίσκου. Δεν συναντάται συχνά extreme metal δίσκος που αρχίζει και τελειώνει με μεγαλειώδη solo. Μια φωνή, κάπου στη μέση του δίσκου, προειδοποίησε πως "The very desire to live, is the messenger of death" πριν ξεσπάσει ο παγανιστικός εορτασμός που συντελείται κατά το "Dance Of The Duchess In The Pale Pink Light", μετατρέποντας σε βλάσφημα ηχητικά κύματα το εξώφυλλο του δίσκου, στην κορυφαία του στιγμή. Η ίδια, κλείνει τον δίσκο προκλητικά εκμυστηρευόμενη πως "it is always the false that makes you suffer".

Το "Magickal Mystical Indifference" θα βάλει γύρω από το ίδιο βαρέλι μπύρας τους λάτρεις του αληθινού παραδοσιακού heavy metal, με αυτούς του «αντίστοιχου» black metal, ενώ μπορεί ταυτόχρονα να τους παρωδεί, κρίνοντας από τη διαχρονική τιτλοφόρηση των τραγουδιών της μπάντας. Φυσικά, αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη για να ανέβει κάποιος στον μονόκερο τον οποίο ιππεύει η μπάντα. Αβίαστα και δίχως την παραμικρή διάθεση αδιέξοδου ελιτισμού ή επιφανειακής σάτιρας, το "Magickal Mystical indifference" έχει ουσία, υπέροχες στιγμές, και αποτελεί εκ νέου, μια ιδιαίτερη κυκλοφορία από μια πολύ ιδιαίτερη μπάντα.

Bandcamp