Agnes Vein

Deathcall

Venerate Industries (2021)
Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 13/12/2021
Η χρονιά φαίνεται να κράταγε κάτι πολύ ιδιαίτερο για το τέλος της, ακραίο metal με αρκετούς αποδέκτες
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Διπλή χαρά μας περίμενε στα τελειώματα του χρόνου. Η δισκογραφική επιστροφή των Agnes Vein και η εκ νέου δραστηριοποίηση της Venerate Industries. Δύο προαγωγοί μουσικού πολιτισμού, με ισχυρά χτυπήματα κατά το παρελθόν, με σκοπό να τα επαναλάβουν. Το σοκ στο άκουσμα της ομώνυμης σύνθεσης του Duality δεν έχει ξεθωριάσει στο ελάχιστο μετά από έντεκα χρόνια, ενώ η συναυλιακή εμπειρία των Isis το 2005 θα μείνει ανεξίτηλη για όσο βοηθάει η μνήμη μας. Καλές και χρυσές οι αναμνήσεις, το παρόν τους όμως διεκδικεί εκ νέου την προσοχή μας. Τα πρώτα δύο singles την κέρδισαν χωρίς πολλά πολλά.

Διαφορετικά, με την μπάντα να μην αλλοιώνει την ουσία της: ανήκουνε παντού και πουθενά, μιλώντας με όρους μουσικών ειδών. Και εμείς εδώ με λίστες και ανασκοπήσεις να ψάχνουμε που θα ταιριάξουν καλύτερα. Στο doom φωνάζουν οι μαυροντυμένοι συντάκτες με τους σταυρούς-τατουάζ στο μπράτσο. Μα έχει black στοιχεία με τις δυσαρμονίες του είδους διαφωνούν οι δε και κραδαίνουν απειλητικά τα κοφτερά τους wristbands. Κάτι πήγαν να ψελλίσουν οι επικάδες και οι του post metal, έμεινε μοναχά το ψέλλισμα.

Η επέμβαση του υπευθύνου για το extreme metal υπήρξε καταλυτική: Ακραία μπάντα είναι και εκεί θα μπει. Αίσιο τέλος για όλους και αναίμακτο. Βλέπετε, η ταυτότητα των Θεσσαλονικέων είναι σαν την απάντηση μιας ερώτησης πολλαπλής επιλογής, όπου το Δ. κερδίζει: όλα τα παραπάνω. Με τέτοια ποικιλία ήχων, δημιουργούν και πληθώρα εικόνων/συναισθημάτων. Από το epic/doom single του "Vultures Hymn" όπου νιώθεις να βρίσκεσαι στο επίκεντρο της "Μάχης των Μπάσταρδων", στο "Sovereign Star" με τις κιθαριστικές του δυσαρμονίες ως αποτύπωμα εφιαλτών ή αλλοπρόσαλλων ονείρων.

Ένα δυναμικό τρίο ξετυλίγει και ξαναϋφαίνει τις επιρροές του, παρουσιάζοντας τες ως κάτι μοναδικό με τη δική του σφραγίδα. Η οποία τονίζεται τόσο από τα φωνητικά του Σάκη Κιοσέ όσο και από την παραγωγή του δίσκου. Ο μεν σφύζει από ένταση και επιβλητικότητα άσχετα καθαρών ή όχι φωνητικών γραμμών και η δε παραγωγή υπερτονίζει το βάρβαρον της υπόθεσης. Θαρρείς και η μπάντα παίζει δίπλα σου, όχι όμως σε κάποια μουσική σκηνή, αλλά σε κάποια σπηλιά με δάδες να καίνε τριγύρω.

Έξι μακροσκελείς συνθέσεις είναι η νέα προσφορά των Agnes Vein και η προσοχή του ακροατή, αναγκαία προϋπόθεση για την κατανόησή τους. Βάρος, όγκος και μελωδίες απλώνονται από άκρη σε άκρη, ένα αρχέγονο συναίσθημα ξεπηδά από τα ηχεία, οι Celtic Frost μπαίνουν στην ίδια πρόταση με post και doom metal θηρία (και γιατί όχι) καθιστώντας την έτσι άλλο ένα εκκωφαντικό χτύπημα. Απολαύστε υπεύθυνα.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET