Villagers Of Ioannina City, Half Gramme Of Soma @ Κλειστό Tae Kwon Do, 15/02/20

Μετά την επιτυχία του "Riza", οι VIC βρέθηκαν μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Και οι άτιμοι ντρίμπλαραν πολύ καλά, επιλέγοντας να εξελιχθούν και να μη μείνουν στις διασκευές παραδοσιακών κομματιών. Το "Age Of Aquarius" είναι ένα πολύ δυνατό δεύτερο βήμα, το οποίο έσκασε τον Σεπτέμβρη ελαφρώς «από το πουθενά» και πλέον έχει αγκαλιαστεί και αγαπηθεί κι αυτό από τον κόσμο.

Από την προηγούμενη εμφάνιση των VIC στην Αθήνα έχουν περάσει αρκετοί μήνες. Πολύς κόσμος και τότε, πολύς κόσμος και τώρα. Οι αρκετές χιλιάδες που συνέρρευσαν στο γήπεδο Tae Kwon Do έδειξαν ότι οι VIC έχουν μεγαλώσει πολύ κι αυτό έχει αντίκτυπο στις χωρητικότητες των χώρων που παίζουν, αλλά στο μέγεθος της παραγωγής τους. Γενικώς, έχουν ανέβει επίπεδο.

Λίγες μέρες πριν το live ανακοινώθηκε ότι την εμφάνιση των VIC θα άνοιγαν οι Half Gramme Of Soma. Με τελευταίο δίσκο το πολύ καλό "Groove Is Black", οι Αθηναίοι ανέβηκαν στη σκηνή ακριβώς στην ώρα τους, μπροστά σε ένα μισογεμάτο γήπεδο. Το οποίο βέβαια και πάλι αντιστοιχεί σε μερικές χιλιάδες.

Το μέγεθος του πλήθους δε φάνηκε να πτοεί τη μπάντα, η οποία απέδωσε υλικό κατά κύριο λόγο από το "Groove Is Black" με άνεση και αυτοπεποίθηση από την πλευρά της. Ο ήχος όμως εκεί που καθόμασταν δεν ήταν και ο καλύτερος δυνατός, με τα τύμπανα να ακούγονται κάπως τζούφια. Παρ’ όλα αυτά, τα ψυχεδελικά περάσματα της μουσικής των Half Gramme Of Soma όπως έχουν μπολιαστεί μέσα στο heavy, σαμπαθικό rock τους, ήταν μια ταιριαστή εισαγωγή γι’ αυτό που θα ακολουθούσε. Στα 35 λεπτά της εμφάνισής τους ξεχώρισε το στιβαρό rhythm section τους. Θα τους ξαναδούμε σε μικρότερο χώρο, για περισσότερη αμεσότητα.

Λίγο πριν τις 22:00, ένα γυναικείο χορευτικό συγκρότημα με παραδοσιακές φορεσιές έκανε την είσοδό του από τη μια πλευρά της σκηνής με βηματισμό που παρέπεμπε στον χορό του Ζαλόγγου. Με μια ησυχία να έχει απλωθεί πλέον παντού, οι φωνές των γυναικών να τραγουδούν «έχετε γεια βρυσούλες» μπορούσαν να ακουστούν ακόμα και χωρίς μικρόφωνα. Μετά από λίγο, στα χέρια τους έκαναν την εμφάνισή τους πλακάτ με μηνύματα εναντίον των προγραμματισμένων εξορύξεων πετρελαίου στα παρθένα βουνά της Ηπείρου.

Μόλις το χορευτικό συγκρότημα αποσύρθηκε, στη γιγαντοοθόνη που υψωνόταν πάνω από τη σκηνή άρχισε η προβολή γαλαξιακών εικόνων. Το ξεκίνημα έγινε όπως ξεκινάει και το "Age Of Aquarius", με τον Αλέξανδρο αρχικά μόνο του να μας καλωσορίζει με το "Welcome". Η προβολή στην οθόνη παρέπεμπε σε μια αργή, διαστρική πορεία όπως αυτή φαίνεται από κόκπιτ διαστημοπλοίου και κούμπωνε πολύ ωραία με το κοσμικό heavy rock του "Age Of Aquarius" που ακολούθησε. Στο "Part V" ο χώρος πλημμύρισε με μπλε φως, prog κιθαριστικά περάσματα και το ηγετικό μπάσο του Άκη. Πλήκτρα, κλαρίνο, γκάϊντα και τρεις τραγουδίστριες συνόδευσαν τους VIC κατά τη διάρκεια της βραδιάς, ενώ τα φώτα και η γιγαντοοθόνη παρέπεμπαν σε μεγάλη παραγωγή. Είπαμε, οι VIC έχουν μεγαλώσει πολύ.

Εκτός από το ότι είναι πολύ επιδέξιος στα πνευστά, ο Κωνσταντής αποτελεί και μεγάλη ατραξιόν επί σκηνής. Στο "Nova" είχε τρελαθεί εντελώς και είχε επιδοθεί σε headbanging λες και έπαιζε σε ακραία metal μπάντα (ή λες και την παρακολουθούσε να παίζει). Η επιστροφή του στις ζωντανές εμφανίσεις των VIC είναι παραπάνω από καλοδεχούμενη: στο "Perdikomata" αλώνισε τη σκηνή από άκρη σε άκρη χορεύοντας, ενώ τα άστρα που φαινόντουσαν στην οθόνη έπαιρναν σιγά-σιγά την υπέροχη μορφή δύο εραστών.

Με ένα πλακάτ στα χέρια, ο Αλέξανδρος αφιέρωσε το "Skaros" στα βουνά, με την ευχή να είναι πάντα ελεύθερα και καθαρά. Το παρατεταμένο σόλο κλαρίνο στην αρχή παραχώρησε ευγενικά τη θέση του στο heavy rock της συνέχειας. Ναι, το κλαρίνο και η γκάϊντα είναι ένα κομβικό μέρος της μουσικής πρότασης των VIC. Όμως παρ’ όλα τα στοιχεία ψυχεδέλειας, ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, ακόμα και post, κατά βάθος στον πυρήνα της αυτή παραμένει heavy rock.

Στο "Zvara" έγινε ο αναμενόμενος χαμός, με το πλήθος να υπερενθουσιάζεται από τις πρώτες κιόλας νότες. Οι πρώτοι πυρσοί έσκασαν (τι πάει να πει «έπαιζαν σε κλειστό χώρο»;), η αρένα πήγαινε πάνω-κάτω, όλοι σχεδόν τραγουδούσαν. Που για μένα σημαίνει ταύτιση. Κατά βάθος σημαίνει ότι η τέχνη μιλάει μέσα σου, ότι χτυπάει μια ευαίσθητη χορδή σου. Μετά το γύρισμα στη μέση του τραγουδιού που τα πνευστά «χώνουν», όλη η μπάντα στη σκηνή έκανε headbanging, σε αρμονία με το κοινό της από κάτω.

Το υπέροχο "Father Sun" και τις τραβηγμένες δομές του το έχουμε ήδη χωνέψει πολύ καλά, ενώ το φλοϋδικά ψυχεδελικό "Millennium Blues" είναι ένα από τα παραδείγματα που το αλλαγής ήχου των VIC στον τελευταίο δίσκο δικαιώθηκε. Με το "Ti Kako" έκλεισε ο κύκλος του "Riza" αλλά και του κανονικού set, με τους μουσικούς να βαράνε κι αυτοί ρυθμικά παλαμάκια μαζί με τον κόσμο. Φυσικά ξαναβγήκαν. Για το "Cosmic Soul" βρέθηκε στη σκηνή μόνο η βασική τετράδα, χωρίς πλήκτρα, πνευστά και λοιπές παραδοσιακές δυνάμεις, ενώ το "For The Innocent" έκλεισε δυναμικά, όντας το μόνο μικρής διάρκειας κομμάτι του "Age Of Aquarius".

Το τελείωμα βέβαια δε θα μπορούσε να έρθει με κάτι άλλο εκτός από το "Karakolia", όπου έγινε και πάλι ο κακός χαμός. Καπνογόνο έσκασε μέχρι και ένας γκριζομάλλης μεσήλικας δίπλα μου, ενώ στο τελείωμα όλοι πήγαιναν για μια ακόμη φορά πάνω-κάτω και τραγουδούσαν, ενώ ο Κωνσταντής είχε πάρει κι αυτός μπαγκέτες και βαρούσε τα πιατίνια.

Κανένας μουσικός με φήμη δεν είναι υποχρεωμένος να περνά κοινωνικά, οικολογικά ή άλλα μηνύματα. Δεν μπορούμε όμως παρά να συγχαρούμε όσους χρησιμοποιούν τη φήμη και τη δημοτικότητά τους για να μεταφέρουν ένα χρήσιμο μήνυμα στην κοινή γνώμη. Αρχικά, οι VIC εκμεταλλευόμενοι την παρουσία τους στην Αθήνα έκαναν και μια unplugged εμφάνιση στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας των φυλακών Κορυδαλλού. Θα είναι ευχής έργο αν κάποιοι αναζητήσουν, μάθουν για τη δουλειά που γίνεται στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας, μεταφέρουν την πληροφορία και σε άλλους, κάνουν κάτι για να βοηθήσουν οι ίδιοι την επανένταξη των κρατουμένων στην κοινωνία.

Θα είναι ευχής έργο αν έστω και λίγοι από όσους είδαν τις γυναίκες του χορευτικού συγκροτήματος να κρατάνε πλακάτ που έλεγαν "Don’t frack with Greece" αναζητήσουν πληροφορίες και ενημερωθούν τόσο για το τι ακριβώς είναι το fracking, αλλά και για το πώς μπορεί να προστατευτεί η ομορφιά και η ζωτικής φύσης μοναδικότητα των οικοσυστημάτων. Αρχικά της Ηπείρου και μετά, γιατί όχι, της Γης. Του σπιτιού όλων μας. Ακόμα περισσότερο δε, αν επαγρυπνήσουν, αν μεταδώσουν αυτά τα μηνύματα σε άλλους, αν δραστηριοποιηθούν με οποιονδήποτε τρόπο.

Αλλά, υπάρχει και η μουσική. Οι VIC ουσιαστικά έπαιξαν ολόκληρο τον καινούργιο δίσκο, τα δύο κομμάτια από το EP, ενώ έπαιξαν και τέσσερα από το "Riza". Το setlist ήταν πολύ ωραία δομημένο και φάνηκε ότι έχουν φουλ πίστη στο νέο τους πόνημα. Ο ήχος ήταν καλός, τα φώτα εντυπωσιακά, τα projections μεγαλεπήβολα (εντάξει, τους συγχωρούμε το τρισδιάστατο γεφύρι!). Το σημαντικότερο από όλα όμως είναι ότι έχουν πολύ καλά τραγούδια. Αυτό το πάντρεμα των σκληρών ροκ παιξιμάτων με το κλαρίνο και τη γκάϊντα, κάνει τα τραγούδια να ακούγονται ακόμα πιο βαριά απ’ ό,τι θα ήταν χωρίς τα πνευστά. Μερικές φορές ακούγονται σαν πολεμικά καλέσματα και ξυπνάνε ένστικτα αρχέγονα.

Από τη Γιαννενάρα, σε όλη την Ελλάδα, με περιοδεία σε πολλές πόλεις. Κι από την Ελλάδα, στην Ευρώπη, μιας ήδη ανακοινώθηκε Ευρωπαϊκή περιοδεία για την άνοιξη. Καλή φάση. Όσο περισσότεροι τους μάθουνε και τους αγαπήσουνε, τόσο το καλύτερο.

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά