Villagers Of Ioannina City, Their Methlab @ Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη, 22/09/19

Η φάση χαίρει άκρας υγείας

Από τον Αντώνη Μαρίνη, 24/09/2019 @ 10:27

Καλώς τους κι ας άργησαν. Σωστά το έθεσε ο αξιότιμος κύριος Ζαρκαδούλας πριν λίγες μέρες. Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που πέρασε κι από το δικό μου μυαλό όταν η παρέα από τα Γιάννενα έπαιρνε τις θέσεις της στη σκηνή του Θεάτρου Βράχων και οι φωνές από κάτω έμοιαζαν να υποδέχονται κάποιο ιερό τέρας του σκληρού χώρου. Το αν οι Villagers Of Ioannina City θα καταφέρουν να φτάσουν σε αντίστοιχο στάτους θα κριθεί από την ιστορία (sic). Προς το παρόν κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι είναι με διαφορά ένα από τα μεγαλύτερα εγχώρια ονόματα. Θέλετε η φάση, θέλετε η περιέργεια, θέλετε η μουσική τους η ίδια, το αποτέλεσμα είναι ότι τούτη η μπάντα τράβηξε την προσοχή του κοινού.

Πριν συνεχίσουμε τα των headliners, ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Όταν οι Their Methlab άρχισαν το σετ τους, ακριβώς στις 20:15, τα πράγματα δεν ήταν ιδανικά. Ο περισσότερος κόσμος κατευθυνόταν προς τις εξέδρες, η πλατεία οριακά γέμιζε στο 1/4, και η ατμόσφαιρα ήταν πιο κρύα από το φθινοπωρινό απόγευμα. Οι τραβηγμένες διάρκειες και τα post-rock στησίματα δεν βοηθούσαν στο συγκεκριμένο πλαίσιο. Το τρίο δεν πτοήθηκε. Με σύμμαχο τον ήχο, το ογκώδες rhythm section και τα δυνατά ξεσπάσματα, τα βλέμματα στρέφονταν όλο και περισσότερο προς τη σωστή κατεύθυνση. Το «δεν ξενερώνουμε ποτέ» είναι δυσκολότερο στην πράξη απ' ότι στα λόγια, εδώ όμως αποδόθηκε ολόσωστα, και αυτό φάνηκε στο τελευταίο δυνατό χειροκρότημα.

Their Methlab

Στο μισάωρο που χρειάστηκε για να ετοιμαστεί η σκηνή για τους Villagers Of Ioannina City το θέατρο γέμισε υπερβολικά. Σε σύγκριση με την εικόνα του χώρου πριν από περίπου μια ώρα η αντίθεση έμοιαζε σχεδόν εξωπραγματική. Αν το στάνταρ για τις Αθηναϊκές open air εμφανίσεις του σχήματος είχε τεθεί πριν τέσσερα χρόνια στην Τεχνόπολη, εδώ έγινε το επόμενο λογικό βήμα. Μεγαλύτερη σκηνή, ακόμα πιο γεμάτος ήχος, προσεγμένα παιχνίδια με τα φώτα, προβολές που προσέθεταν ένα νέο επίπεδο. Από την άλλη, το λιτό στήσιμο της μπάντας, το δεμένο παίξιμο και η αμεσότητα στην αλληλεπίδραση έμειναν ως σημεία αναφοράς. Ούτε πόζες, ούτε ροκσταριλίκια, ούτε βαρύγδουποι μονόλογοι.

Villagers Of Ioannina City

Στην εποχή που όλοι επιβάλλεται να έχουν άποψη για όλα, οποιοσδήποτε μπορεί να κατακρίνει τη μουσική των VIC, και το ίδιο το συγκρότημα, περίπου για οτιδήποτε. Αυτό που όλοι οφείλουν να παραδεχθούν είναι ότι στο δύσκολο δεύτερο δισκογραφικό βήμα δεν ακολούθησαν τον προφανή δρόμο. Κομμένες οι διασκευές, αυστηρά αγγλικός στίχος, τραβηγμένες δομές, κανένα εύκολο sequel στο "Ζβάρα". Κι όμως, από τα πρώτα μέτρα του "Age Of Aquarius" και στη συνέχεια με το "Part V", οι φωνές ακούγονταν καλά, ο κόσμος έδειχνε κάθε άλλο παρά μπερδεμένος, και μιλάμε για ένα άλμπουμ που κυκλοφόρησε λίγες μέρες πριν. Αν αυτό δεν είναι μια ξεκάθαρη νίκη για ένα μη-κλασικό όνομα δεν ξέρω τι μπορεί να είναι.

Villagers Of Ioannina City

Με το που ακούστηκαν οι πρώτες συγχροδίες του "Nova" η ατμόσφαιρα ζεστάθηκε ακόμα περισσότερο. Τα ρυθμικά έστηναν τις βάσεις, τα φωνητικά έβγαζαν την ευθύτητα που έκανε το "Riza" να ξεφύγει από τον rock μικρόκοσμο και το κλαρίνο κατέβαζε ηπειρώτικο αέρα. Πέρα από τις καλλιτεχνικές επιλογές, κάτι που όλοι οφείλουν να παραδεχτούν στους VIC είναι ότι δεν κάνουν εκπτώσεις στο σανίδι. Αφήνουν χώρο για να αναπνεύσει κάθε όργανο και προσπαθούν πάντα να δίνουν το κάτι παραπάνω. Η παρουσία πολλαπλών πνευστών και δεύτερων γυναικείων φωνητικών, στην προκειμένη περίπτωση, ήταν μόνο ένα δείγμα. Ακόμα και χωρίς αυτά βέβαια, η άνεση με την οποία ξεκίνησε το τραγούδι στην "Περδικομάτα" ήταν χαρακτηριστική.

Villagers Of Ioannina City

Μιλώντας για sing along, ο χαμός στο "Ζβάρα" ήταν δεδομένος, αλλά ακόμα κι έτσι τέτοιο χαμό λίγοι μπορούν να ξεκινήσουν. Ήδη από τον "Σκάρο", που λειτούργησε σχεδόν σαν εισαγωγή, η πλατεία πήγαινε παραδώθε. Με το που έσκασε το μπάσιμο, μπουκάλια έφυγαν στον αέρα, το crowdsurfing και τα σπρωξίματα αυξήθηκαν εκθετικά, ενώ στο πρώτο κουπλέ το κοινό ανέλαβε εξολοκλήρου φωνητικά. Αναμενόμενα από τις κορυφές της βραδιάς. Επιστρέφοντας στο υλικό του "Age Of Aquarius" οι φωνές και οι χοροί διατηρήθηκαν αμείωτοι. Τα πνευστά έμειναν μπροστά στο "Dance Of Night", οι αντιδράσεις στο "Father Sun" δεν απείχαν από εκείνες που θα είχε ένα κλασικό τραγούδι, και οι ψυχεδέλειες του "Millennium Blues" αποδόθηκαν ιδανικά.

Villagers Of Ioannina City

Πλησιάζοντας προς το τέλος, το "Τι Κακό" υπενθύμισε ότι η φασαρία που συνόδευσε το ντεμπούτο δεν ήταν αδικαιολόγητη. Το θέατρο πήγαινε πάνω-κάτω, φωτοβολίδες έκαναν την εμφάνισή τους, οι στίχοι ακούστηκαν δυνατά, το pit μεγάλωσε επικίνδυνα. Η παύση που ακολούθησε στέρησε λίγο από το momentum, σε κάθε περίπτωση όμως τα "Cosmic Soul" και "For The Innocent" επανέφεραν την ένταση σε ικανοποιητικά, αν και όχι εντυπωσιακά, επίπεδα. Η πραγματική καληνύχτα βέβαια δεν είχε έρθει ακόμα. Έστω και χωρίς μπουζούκι τα "Καρακόλια" ακούστηκαν υπέροχα. Με ζωναράδικο-meets-The-Prodigy περάσματα και αναφορές σε εξοστρακισμούς, ποδόσφαιρα, επικίνδυνους τοξικομανείς, εικόνες εισβολής και όλα τα υπόλοιπα απίστευτα. Αν αυτή είναι η φάση, δεν μου φαίνεται και τόσο άσχημη.

Villagers Of Ioannina City

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography

SETLIST

 

Welcome
Age Of Aquarius
Part V
Nova
Περδικομάτα
Σκάρος
Ζβάρα
Dance Of Night
Arrival
Father Sun
Millennium Blues
Τι Κακό
Cosmic Soul
For The Innocent

Encore:

Καρακόλια

  • SHARE
  • TWEET