Venerate Showcase 2022: Sun Of Nothing, Krause, Blame Kandinsky, Mammock, ΛΔΛΜ @ Fuzz Club, 18/12/22

Μια εξαιρετική από όλες τις απόψεις βραδιά, πέντε αψεγάδιαστες εμφανίσεις και μια μεγάλη επιστροφή

Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 21/12/2022 @ 17:46

Όταν η Venerate Industries ανακοίνωσε τη διεξαγωγή, σε συνεργασία με τη Fuzz Productions, της εν λόγω εκδήλωσης, η αρχική μου αντίδραση ήταν ενθουσιασμός. Η πρώτη, όπως αναφέρει η συνοδευτική ανακοίνωση, μιας σειράς από βραδιές που αποσκοπούν στην ανάδειξη εγχώριων labels και καλλιτεχνών, με δωρεάν είσοδο, θα επικεντρωνόταν σε μια δισκογραφική που μέσα στα χρόνια έχει φροντίσει με την εκλεκτικότητα και την οπτική της στον σύγχρονο σκληρό ήχο να αφήσει ένα ξεκάθαρο στίγμα στην εγχώρια σκηνή.

Σε δεύτερο πλαίσιο, η συναυλιακή επιστροφή των Sun Of Nothing, θα μπορούσε να αποτελεί κάλιστα από μόνη της μια ιδανική αφορμή. Η επανενεργοποίηση όμως της Venerate Industries την τελευταία διετία έχει προσφέρει μια σειρά από άκρως ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες, και έτσι, η πεντάδα συγκροτημάτων που απαρτίζει το ρόστερ του φετινού Showcase, ήταν το λιγότερο ουσιώδης, και μια ευκαιρία για το ενεργό ακροατήριο να «γνωρίσει» καλλιτέχνες και μουσικές προτάσεις που φέρνουν έναν αέρα ανανέωσης από διαφορετικά ιδιώματα.

ΛΔΛΜ

Σε αυτό το σημείο, οφείλω να απολογηθώ στους ΛΔΛΜ που ο προγραμματισμός της ημέρας από πλευράς μου ναυάγησε και δεν κατάφερα να παρακολουθήσω την εμφάνισή τους. Με την αργοπορία μου να παρατείνεται (ωπ) βρέθηκα στο Fuzz με το σετ των Mammock να βρίσκεται σε εξέλιξη. Η τετράδα, όπως και πριν λίγο καιρό στην παρουσίαση του φετινού εξαιρετικού "Rust" (όπου τότε οι ΛΔΛΜ απέδωσαν το υλικό τους με όγκο, ρυθμό και διαύγεια), παρουσιάστηκε εντελώς δεμένη, πράγμα απαραίτητο για τα στριφνό weird rock που επιδίδονται. Με σύμμαχο έναν εξαιρετικό ήχο, ενέργεια και κίνηση επί σκηνής, τόνισαν τις εναλλαγές των συνθέσεών τους και ανέδειξαν τα απαιτητικά μουσικά θέματα σε έγχορδα και τύμπανα που μετατρέπουν τη μουσική τους σε άξια ενασχόλησης. Κοινώς, οι Mammock ήταν εξαιρετικοί, και αποδεικνύουν πως μπορούν σταθερά να δίνουν live ένταση στη μουσική τους.

Mammock

Έπειτα από ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα, σειρά είχαν οι Blame Kandinsky. Η εμφάνισή τους θα βασιζόταν στο εντελώς φρέσκο "Ruiner", και για το επόμενο μισάωρο περίπου το σχήμα απέδειξε πως η ενέργεια του άλμπουμ και της μουσικής τους εν γένει, μπορεί να αποδοθεί και επί σκηνής. Κοψίματα, παρανοϊκά leads, mathcore υψηλής ποιότητας και απαραίτητα breakdowns, πνιγηρά φωνητικά και εξαιρετικό drumming, κέρδισαν το σχεδόν κατάμεστο Fuzz, που όσο περνούσε η ώρα εγκληματιζόταν με τον ήχο της μπάντας. Η μουσική των Blame Kandinsky, πολύχρωμη και ψυχωμένη, πάνω στο stage δεν έχασε την κρισιμότητά της και αυτό είναι το μεγαλύτερο κεκτημένο της εμφάνισής τους.

Blame Kandinsky

Είναι σαφές πως με κάθε εμφάνισή τους οι Krause μεγαλώνουν το πιστό σε αυτούς κοινό. Το φετινό "The Art Of Fatigue" τους βρήκε να εξελίσσουν τον ήχο τους και να δίνουν προσωπικότητα στο noise rock τους, κάτι που πλέον είναι ξεκάθαρο και στις συναυλίες τους. Το συγκρότημα διέθετε τις απαραίτητες δόσεις γκρούβας, την ψυχραιμία να διατηρεί τα αργά του περάσματα όσο χρειάζεται για να οικοδομεί εντάσεις, και τον αέρα της εμπειρίας και της σιγουριάς, ώστε να επικοινωνεί πειστικά τη μουσική του άποψη. Κατά μια έννοια, οι Krause κάνουν πολλά με λίγα, αλλά ακριβώς αυτή η λακωνικότητα και η ενέργεια που βγάζουν στα live τους, είναι που κάνει ακόμη πιο θελτική τη μουσική τους.

Krause

Όλα ήταν έτοιμα για τον άτυπο headliner της Κυριακής. Οι Sun Of Nothing, λιτά, ανέβηκαν στο stage και για το επόμενο 40λεπτο σκοτείνιασαν τα πάντα. Το ακραίο και κατάμαυρο doom/sludge τους δεν ήταν απλά μπροστά από την εποχή του όταν σόκαρε κόσμο, αλλά πλέον βρίσκει και μια νέα άνθιση στο παγκόσμιο underground. Κοινώς, από το σοκαριστικό "…In The Weak And The Wounded" έχουν περάσει 15 χρόνια, αλλά ο κτηνώδης ήχος και προσωπικότητα της μπάντας, είναι πλέον παρόντες ξανά. Post-black metal ξεσπάσματα, αδιανόητα φωνητικά με ουρλιαχτά που μετατρέπουν ξερά riffs σε όργανα βασανισμού, και μια απόκοσμη εμφάνιση που αιχμαλώτισε τις σκέψεις όλων των παρευρισκόμενων.

Sun Of Nothing

Οι Sun Of Nothing, που παρουσίασαν και στο φινάλε μια ολοκαίνουρια σύνθεση, υπενθύμισαν ένα παραγνωρισμένο αλλά όχι ξεχασμένο κεφάλαιο της εγχώριας σκηνής. Σε μια εμφάνιση που δεν υστέρησε σε τίποτα, όπου οι μακροσκελείς συνθέσεις διατηρούσαν την αγωνία και κάθε ξέσπασμα σε έπιανε, όσο και αν ήξερες τα κομμάτια, απροετοίμαστο, αντιληφθήκαμε πως το ακραίο εγχώριο underground πίσω από το θόρυβο πάντα έκρυβε αριστουργήματα. Για πολλά άτομα που παρευρέθηκαν στο Fuzz, αυτή ίσως και να ήταν η πρώτη φορά που έβλεπαν την μπάντα επί σκηνής, γεγονός που μετατρέπει το υψηλό επίπεδο της εμφάνισης του συγκροτήματος σε μια εμπειρία που θα μνημονεύεται.

Sun Of Nothing

Κατά αυτό τον τρόπο, το Venerate Showcase ένωσε παρελθόν, παρόν και μέλλον του ήχου αυτού συναυλιακά. Παράλληλα, προσωπικά μιλώντας, ήταν μια πρώτης τάξεως αφορμή για σκέψεις γύρω από τους «άγραφους κανόνες» του underground. Μερικές συνήθειες μετατρέπονται από στάσεις ζωής σε παραδόσεις που διαιωνίζονται ευλαβικά, και μερικές φορές η πραγματικότητα, φαντάζει ως εχθρός του ρομαντισμού. Άλλοτε, με τον μανδύα του ρεαλισμού, πραγματισμός και κυνισμός αυτοπροβάλλονται ως εργαλεία για την εξέλιξη μιας υποκουλτούρας, ενώ πιθανότερο είναι να λειτουργήσουν εναντίον της.

Sun Of Nothing

Είμαι πεπεισμένος πως η «υγεία» μιας μουσικής σκηνής απαιτεί ενεργή συμμετοχή, αλληλοϋποστήριξη, και βαθιά κατανόηση της θέσης καθενός εμπλεκομένου, καθώς η ανατροφοδότηση και η επανανοηματοδότηση είναι διαρκή αιτήματα. Με αυτές τις σκέψεις κατά νου, η πρωτοβουλία της Κυριακής ήταν κομβική και έδειξε πως οι πολλαπλές ταυτότητες underground καλλιτεχνών και του σχετικού ακροατηρίου, μπορούν και στο ασφυκτικό σήμερα να βρίσκουν δημιουργική και ζωτική διέξοδο ώστε να επικοινωνήσουν σε συναυλιακό πλαίσιο.

Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος

  • SHARE
  • TWEET