Mammock: «Δεν μας ενδιαφέρει να ακουγόμαστε φρέσκοι αλλά αυθεντικοί»

Το δεύτερο άλμπουμ των Mammock έρχεται με διάθεση να σαρώσει τα πάντα και το rocking.gr αρπάζει την ευκαιρία για μια κουβέντα γεμάτη άποψη

Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 07/11/2022 @ 14:23

Την πρώτη φορά που είχα μια σύντομη συζήτηση με τους Mammock ήταν αμέσως μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους "Itch" όταν και κάναμε μια μικρή συμβολική "βόλτα" στους αθηναϊκούς δρόμους. Ευτυχώς όμως - και μάλλον αναπόφευκτα λόγω ποιότητας - το "Itch" έκανε αρκετό θόρυβο στους μουσικούς κύκλους και το νέο τους άλμπουμ με τίτλο "Rust" μας "αναγκάζει" να τους βγάλουμε από τις βαθιές underground στήλες και να τους ρίξουμε περισσότερο φως. Το "Rust" είναι εξάλλου ένας δίσκος βροντερός και αυθάδης. Είναι αδύνατο να παραμείνει ήσυχος ή κρυμμένος.

Με μεγάλη μας χαρά, στην πρόσκληση του rocking.gr ανταποκρίθηκαν δύο μέλη της μπάντας, ο Γιάννης (κιθάρα) και ο Κλέαρχος (μπάσο). Συζητήσαμε για το "Rust", το weird rock, την πανδημία, την πολιτική, το ελληνικό underground και καθόλη τη διάρκεια της συζήτησης, οι δύο μουσικοί έκαναν κάτι περισσότερο από το να καταθέσουν απλώς τις απόψεις τους με ειλικρίνεια και άποψη: εξέφρασαν - άθελα τους, είμαι σίγουρος - το attitude και το ήθος που (πρέπει να) πρεσβεύει η νεότερη γενιά συγκροτημάτων που καλείται να χαράξει τις μουσικές εξελίξεις της ημεδαπής. Τους ακούμε αλληλέγγυοι και με θαυμασμό!

Mammock

Σας καλωσορίζω στο Rocking.gr και τα συγχαρητήρια μας για το νέο σας άλμπουμ! Με ποιο τρόπο θεωρείτε πως το "Rust" διαφοροποιείται από το "Itch"; Τί νέο φέρνει στον μουσικό κόσμο των Mammock;

Γ: Καλώς σε ξαναβρήκαμε Αντώνη κι ευχαριστούμε! Σίγουρα στο πρακτικό μέρος τα δύο άλμπουμ διαφοροποιούνται στον τρόπο κατά τον οποίον έγινε η σύνθεση των κομματιών, σε καλλιτεχνικό όμως επίπεδο το “Rust” είναι ένας πιο εσωστρεφής και σκοτεινός δίσκος.

K.: Στο "Itch" κάποιες ιδέες προϋπήρχαν και άρχισαν να δουλεύονται ταυτόχρονα με το στήσιμο της μπάντας, αντίθετα με το "Rust" όπου δουλέψαμε όλοι μαζί εξαρχής. Υπό αυτό το πρίσμα, το νέο υλικό είναι πιο δεμένο και ομοιογενές όσον αφορά στη λογική που το διαπνέει.

Πιστεύουμε πως περισσότερα άτομα άκουσαν προσεκτικά νέες κυκλοφορίες - και κατά συνέπεια το "Itch" - κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown

Είστε μια μπάντα που αναδειχθήκατε μέσα στην παράξενη εποχή της πανδημίας. Με ποιο τρόπο επηρέασε όλη αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα - θετικά ή αρνητικά - την εξέλιξη των Mammock;

Γ. Αν μη τι άλλο μας έδωσε την ευκαιρία να έχουμε πολύ χρόνο να δημιουργήσουμε μουσική με τον τρόπο που θέλαμε, χωρίς να μας βιάζει κάποιο πρόγραμμα συναυλιών. Δεν είχαμε την ανάγκη του να προβάρουμε τα ίδια και τα ίδια κομμάτια του “Itch”, το μέλλον φάνταζε αβέβαιο για όλους και για όλα. Επομένως το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε είναι να γράφουμε και να παίζουμε για τον εαυτό μας.

K.: Η πανδημία, όπως και όλες οι καταστάσεις, είχε και θετικό και αρνητικό πρόσημο για εμάς. Αναμφισβήτητα δυσκόλεψε στην προώθηση του πρώτου μας δίσκου λόγω συναυλιακών περιορισμών. Από την άλλη πιστεύουμε πως περισσότερα άτομα άκουσαν προσεκτικά νέες κυκλοφορίες - και κατά συνέπεια το "Itch" - κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown. Σίγουρα όλα όσα βιώσαμε μας έσπρωξαν κατευθείαν στην ανάγκη για έκφραση και δημιουργία.

Ακούγοντας το άλμπουμ, έχω την εντύπωση πως αυτήν τη φορά επενδύσατε ακόμα περισσότερο στις γκρούβες. Αν ισχύει αυτό, είναι επειδή αυτή είναι μια αυτόματη/υποσυνείδητη διαδικασία που περνάει κάθε μπάντα αφού δοκιμάζει τη μουσική της σε ζωντανό περιβάλλον;

K.: Μάλλον στο Rust βγήκε ακόμα περισσότερο προς τα έξω η καλή χημεία που χτίζουμε από την αρχή της μπάντας μέρα με τη μέρα, και φροντίζουμε να διατηρούμε διαρκώς. Αυτό αντανακλάται και στα νέα τραγούδια, που δε θα λέγαμε πως είναι απαραίτητα πιο “χορευτικά”, ίσως λιγάκι πιο έντονα ρυθμικά. Δε θα αλλάζαμε κάτι αν τα είχαμε τεστάρει ζωντανά, αφού όντως πάντα συνθέτουμε με υποσυνείδητο κριτήριο τη συναυλιακή απόδοσή τους.

Γ.: Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι αυτά τα στοιχεία υπήρχαν και στον πρώτο δίσκο, απλά αυτήν τη φορά είχαμε μία παραπάνω σιγουριά στην «εμμονή» μας πάνω σε συγκεκριμένα ρυθμικά μοτίβα. Θα μπορούσε κανείς να το πει και ωριμότητα.

Mammock

Κάτι ακόμα που μου έκανε εντύπωση είναι ότι τα φωνητικά μοιάζουν να θέλουν να ακουστούν πιο θεατρικά και εκφραστικά. Είναι αυτό μια ηχητική απόφαση ή απλώς προκύπτουν έτσι οι ερμηνείες εξαιτίας των στίχων;

K.: Σε αντίθεση με το Itch όπου τα φωνητικά προστέθηκαν μετά τη μουσική στην πλειονότητα των κομματιών, στο Rust δουλεύτηκαν από την πρώτη στιγμή σε συνάρτηση με τα όργανα. Συνεπώς αποτελούν ακόμα πιο δομικά στοιχεία των τραγουδιών. Οι ερμηνείες οφείλονται αρκετά και στους στίχους, αφού ο Αντρέας όταν γράφει μπαίνει σε ένα ή περισσότερους ρόλους.

Γ.: Κινηματογράφος και κόμικς. Γενικά με τον Αντρέα μιμούμαστε συχνά ανθρώπους και καταστάσεις στις πρόβες πράγμα το οποίο εμείς το βρίσκουμε απόλυτα διασκεδαστικό, αλλά οι άλλοι δύο της μπάντας θέλουν να τελειώνουμε με το ριφ που ξεκινήσαμε να δομούμε πριν κάποια ώρα.. Η ηχητική απόφαση όμως προκύπτει από τα γούστα του Αντρέα στη φωνή, όπως και του καθενός στην μπάντα, στο όργανό του.

Οι ανισότητες, η αδικία, οι αποκλεισμοί, η καταπίεση, η εκμετάλλευση, οι διαπροσωπικές σχέσεις, η σχέση των φύλων και αντίστοιχα ζητήματα είναι θέματα που άπτονται του υπάρχοντος status quo και αφορούν πρωτίστως όσα άτομα δεν βολεύονται μέσα σε αυτό

Και μιλώντας για στίχους, ήθελα να ρωτήσω ποιες είναι οι κύριες θεματικές των στίχων σας; Ποια είναι τα ζητήματα που περισσότερο σας καίνε και σας γεννάνε λέξεις;

K.: Οι ανισότητες, η αδικία, οι αποκλεισμοί, η καταπίεση, η εκμετάλλευση, οι διαπροσωπικές σχέσεις, η σχέση των φύλων και αντίστοιχα ζητήματα είναι θέματα που που άπτονται του υπάρχοντος status quo και αφορούν πρωτίστως όσα άτομα δε βολεύονται μέσα σε αυτό. Λογίζουμε τους εαυτούς μας ως τέτοια, αλλά μπορεί να καταπιανόμαστε με αυτά τα ζητήματα συμβολικά ή αλληγορικά, φιλτράροντας μέσα από προσωπικά βιώματα και εμπειρίες.

Γ.: Όλα όμως περνάνε μέσα από ένα πρίσμα κόμικ και κινηματογράφου, ώστε να φτάσεις να έχεις κομμάτι το οποίο λέγεται “Last days of the second elephant man” και στον τελευταίο στίχο να λέει “your mom says Hi!”.

Όλα τα μέλη της μπάντας έχουν υπάρξει ενεργά μέλη πολιτικών κινήσεων, έχουμε παίξει σε πολιτικούς χώρους και θεωρούμε ότι η κάθε μας πράξη εμπεριέχει πολιτική ανάλυση και πρόθεση

Για κάποιο λόγο, κάθε μπάντα που έχει την αλητεία, τον θόρυβο, την τοξικότητα που έχουν κι οι Mammock αυτομάτως παίρνει ένα πολιτικό πρόσημο. Αντιλαμβάνεστε τον εαυτό σας σαν μια πολιτική μπάντα;

Γ.: Αναμφίβολα όλα τα μέλη της μπάντας έχουν υπάρξει ενεργά μέλη πολιτικών κινήσεων, έχουμε παίξει σε πολιτικούς χώρους και θεωρούμε ότι η κάθε μας πράξη εμπεριέχει πολιτική ανάλυση και πρόθεση. Επομένως δεν μιλάμε για κάτι το οποίο θα μπορούσαμε να το απομονώσουμε και να το εξετάσουμε, αλλά είναι κάτι το οποίο συνδέεται αυτομάτως με κάθε τι που κάνουμε και εκφράζουμε.

K.: Θεωρώ πως η μεγαλύτερη επιτυχία μας είναι πως άτομα που μας παρακολουθούν στενά έχουν διαπιστώσει πως είμαστε όχι πολιτική, αλλά πολιτικοποιημένη μπάντα. Αυτό έχει να κάνει όχι τόσο με το μήνυμα που προσπαθούμε να περάσουμε, αλλά την αντιστοιχία του με τη στάση και τις πράξεις μας. Ειδικά στην περίοδο που ζούμε όπου είναι φλέγον ζήτημα η σχέση δημιουργών με το έργο τους.

Το noise rock θέλει περίεργη αρμονία, αλλόκοτη/σουρεαλιστική δομή κομματιών, παράξενο παίξιμο/χροιές και απρόσμενα φωνητικά

Πώς σας φαίνεται η ταμπελίτσα noise rock; Σας αρέσει ή είναι και ελαφρώς trendy σαν όρος; Κι επειδή χρησιμοποιείτε και τη φράση weird rock, ποιοι είναι για εσάς οι weird rock κολοσσοί, αυτοί που σας εμπνέουν;

Γ.: Για εμένα το noise rock έχει να κάνει περισσότερο με τη νοοτροπία στη σύνθεση και το παίξιμο, παρά στο αν έχεις αλουμινένια κιθάρα - πετάλι που κάνει δυνατό φίντμπακ - ή παραγωγό τον Steve Albini. Τα ίδια πιστεύω για κάθε είδος μουσικής όπως και για το Mέταλ με ρεφραίν που παραπέμπει σε Eurovision. Το noise rock θέλει περίεργη αρμονία, αλλόκοτη/σουρεαλιστική δομή κομματιών, παράξενο παίξιμο/χροιές και απρόσμενα φωνητικά.. Με λίγα λόγια U.S. Maple.

K.: Δε μας χαλάει η ταμπέλα, αρκεί να μην συνοδεύεται από τη μανιέρα. Κατατασσόμαστε εκεί περισσότερο λόγω της αφετηρίας του ήχου παρά εξαιτίας του προορισμού μας, που κοιτά σε πολλές κατευθύνσεις - εξ’ ου και weird rock. Από πιο παλιές μπάντες αυτός ο χαρακτηρισμός αρμόζει αναμφίβολα στους Boris, που έχουν κάνει ένα κάρο κουλά και εντελώς αλλόκοτα πράγματα, ενώ από νεότερες μας ελκύει η προσέγγιση των Tropical Fuck Storm.

Κοινό στη χώρα υπάρχει για τα πάντα, αρκεί να μη βάζει περιορισμούς και βλέπει οπαδικά τη μουσική

Κατά τη γνώμη μου, φέρνετε στην επιφάνεια πολλά στοιχεία των underground αμερικανικών alt-metal 90s, παρόλα αυτά ακούγεστε πολύ φρέσκοι. Υπάρχει τέτοιο κοινό στην Ελλάδα ή είναι μουσικές που ανακαλύπτουμε κάπως ετεροχρονισμένα;

K.: Δε θα έλεγα πως μας ενδιαφέρει να ακουγόμαστε φρέσκοι γιατί αυτό είναι και θέμα συγκυρίας, αλλά αυθεντικοί. Ένας λόγος που η σκηνή που επισημαίνεις άφησε το στίγμα της είναι πως έβαλε πολλά διαφορετικά μουσικά στοιχεία στο χωνευτήρι της, τα ανακάτεψε με μάγκικο τρόπο κι ανέδειξε πολύ ωραία ετερόκλητα συγκροτήματα. Κοινό στη χώρα υπάρχει για τα πάντα, αρκεί να μη βάζει περιορισμούς και βλέπει οπαδικά τη μουσική. Είναι μια μάστιγα που μας βασανίζει η νοοτροπία “η μουσική μου είναι καλύτερη από τη δική σου”. Μην τσακώνεστε παιδιά! Ή και όχι, χαχα!

Γ.: Ωχ, μπορεί η απάντηση μου στην παραπάνω ερώτηση να με κατατάσσει στους υπεύθυνους για τη μάστιγα που περιγράφει ο Κλέαρχος πιο πάνω, αλλά δεν το εννοούσα έτσι.. Σίγουρα προκύπτουν τα alt-metal 90s στοιχεία που περιγράφεις, αλλά αυτά έγιναν για τον λόγο που περιγράφει ο Κλέαρχος πιο πάνω, και όχι με γνώμονα κάποιο “tribute” σε αγαπημένη μπάντα.

Mammock

Η μουσική σας προκύπτει από ατελείωτο τζαμάρισμα ή πέφτει πολλή προεργασία και ανάλυση; Επίσης, είναι το στυλ σας «ανοιχτό» σε μελλοντικές διαφοροποιήσεις ή έχετε βρει ακριβώς αυτό που θέλετε να παίζετε;

K.: Το τζαμ είναι βασικό μας συστατικό, γιατί εκεί βγαίνει όλο το fun , είμαστε όλοι μας αυθόρμητοι και πιο κοντά στον πραγματικό μας εαυτό! Όταν τζαμάρουμε ατελείωτα είναι τέτοιο το συνειρμικό ρεύμα και το brainstorming που έχω φύγει από πρόβα με απερίγραπτο πονοκέφαλο, αλλά δεν το αλλάζω με τίποτα! Η προεργασία γίνεται από τον καθένα ξεχωριστά και η ανάλυση έρχεται όταν μας αρέσει η αρχική ιδέα αλλά χρειάζεται να δουλευτεί έτσι ώστε να εκφράζει όλους στο απόλυτο.

Γ.: Ειδικά στο "Rust” τα περισσότερα κομμάτια προέκυψαν με δουλειά στο προβάδικο, όπου συμμετείχαν όλοι με επί τόπου ιδέες που τις δοκιμάζαμε κατευθείαν. Σχετικά με το στυλ μας στο μέλλον ναι, έχετε να περιμένετε πολλά ακόμη!

Γνωρίζω πως ο Γιάννης είναι υπερ-παραγωγικός ως jazz και πειραματικός κιθαρίστας, οι υπόλοιποι παίζετε και σε άλλα σχήματα; Θεωρείτε τους Mammock το κυρίως γκρουπ σας;

K.: Όλοι παίζουμε και σε άλλα σχήματα. Δε θα έλεγα πως αντιμετωπίζουμε τους Mammock απλά ως κυρίως γκρουπ, αλλά ως μια κολεκτίβα όπου είμαστε όλοι εμπλεκόμενοι ενεργότατα με ισότιμο τρόπο και δε λειτουργεί σωστά χωρίς τη συνεισφορά όλων.

Γ.: Για εμένα έχω να πω ότι οι Mammock είναι η μόνη μπάντα που παίζω σε αυτόν τον ήχο, και με καλύπτει απόλυτα καλλιτεχνικά.

Δεν έχω δει αφοσιωμένο κοινό σε καμία σκηνή

Κάποτε λέγαμε όλοι για τα κακώς κείμενα της ελληνικής σκηνής. Εσείς, ως σχετικά νέο γκρουπ, πως βλέπετε το όλο θέμα "σκηνή"; Υπάρχει υποστήριξη, συναδελφικότητα, υποδομές και αφοσιωμένο κοινό;

K.: Παρόλο που είμαστε σχετικά νέο γκρουπ, όλοι μας έχουμε αρκετή προϋπηρεσία και συσσωρευμένη εμπειρία επ’ αυτού που θα ονομάζαμε ως "σκηνή". Πλέον κάτι έχει αλλάξει κι υπάρχει τα τελευταία χρόνια ένας καλώς εννοούμενος επαγγελματισμός που εμπερικλείει την υποστήριξη και τη συναδελφικότητα . Όχι πάντα, αλλά έχει βελτιωθεί σημαντικά. Οι υποδομές και οι χώροι όλο και λιγοστεύουν. Σχετικά με το κοινό, εύχομαι καινούρια άτομα να μπουν στις μουσικές μας.

Γ.: Εγώ αναμένω να δω αλλαγές τώρα που “ηρέμησαν” οι καταστάσεις με την πανδημία. Παρόλα αυτά μπορώ να πω με σιγουριά ότι δεν έχω δει αφοσιωμένο κοινό σε καμία σκηνή.

Ποιοι είναι οι μεγάλοι στόχοι και τα όνειρα που κάνετε για το μέλλον των Mammock; Και ποια τα σχέδια σας για τη live υποστήριξη του "Rust";

Γ,Κ: Να συνεχίσουμε να είμαστε δημιουργικοί και να μπορούμε να είμαστε ανεξάρτητοι ώστε να μην κάνουμε εκπτώσεις στο όραμά μας, στην προσπάθειά μας να φτάσουμε σε κάπως περισσότερα αυτάκια. Αυτό είναι ένα μεγάλο όνειρο για μια underground μπάντα σαν τη δική μας. Αυτό τον καιρό βάζουμε κάτω αναλυτικά πλάνα για την προώθηση του δίσκου με σποραδικές συναυλίες εντός και μια μίνι ευρωπαϊκή περιοδεία την επόμενη χρονιά.

Σας ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο σας κι εύχομαι τα καλύτερα, από καρδιάς!

K.: Να σαι καλά Αντώνη, κι εμείς σ’ ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον και τη διαρκή στήριξη!

Γ.: Σ’ ευχαριστούμε πολύ Αντώνη για όλα!

Photo credits: John Mac

  • SHARE
  • TWEET