Home Front, Dramachine @ Temple, 26/08/24

Μερικές συναυλίες ανακοινώνονται και μέχρι να βρεθείς στο συναυλιακό χώρο δεν πιστεύεις πως όντως συμβαίνουν. Μια τέτοια περίπτωση ήταν η αναπάντεχη ανακοίνωση της παρθενικής εμφάνισης των Καναδών Home Front στη χώρα μας. Ένα post-punk σχήμα που «εκρήγνυται» σε ζωντανό χρόνο στο underground, παίρνοντας παραμάζωμα τα πάντα στο διάβα του, και έτσι δεν θα μπορούσαμε να χάσουμε την ευκαιρία να τους δούμε ζωντανά, λίγο πριν το τρίμηνο του καλοκαιριού ρίξει αυλαία. Για την ακρίβεια, να τους ξαναδούμε, αφού τον Απρίλιο βιώσαμε την κολασμένη τους ενέργεια ζωντανά, σε ένα από τα highlights του φετινού Roadburn Festival. Ξέραμε λοιπόν τι να περιμένουμε, και ανυπομονούσαμε.

Τον ρόλο του opening act είχαν οι Dramachine. Το synth-punk τρίο φαίνεται πως εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για να παρουσιάσει το ηχητικό του κράμα ζωντανά, και έτσι έπραξε, έχοντας για σύμμαχο έναν εξαιρετικά διαυγή ήχο, ανεβαίνοντας στη σκηνή λίγο μετά το προβλεπόμενο. Για περίπου 40 λεπτά, το συγκρότημα, με ένα σφιχτό σετ που βασίστηκε αναμενόμενα στο ντεμπούτο του, "Συγκινησιακή Πανούκλα", κέρδισε σχετικά εύκολα το παρευρισκόμενο κοινό. Είναι γεγονός πως με κάθε ζωντανή εμφάνιση οι Dramachine εμφανίζονται όλο και πιο δεμένοι στηρίζοντας ιδανικά το στουντιακό ύφος των κομματιών τους, με τα φωνητικά όσο και τις μπασογραμμές να βρίσκονται στο επίκεντρο όταν το απαιτούσαν κομματάρες όπως τα "Νύχτα Θλίψη"ή "Δεν Έχει Μείνει Τίποτα".

Οι Dramachine παρουσίασαν όμως και νέο υλικό που τους βρήκε να κινούνται σε πιο synth-wave και ατμοσφαιρικά ηχοτοπία, παρουσιάζοντας μια ενδιαφέρουσα διαφοροποίηση. Το σχήμα όμως διατηρεί τις punk καταβολές του και με μια ιδιαίτερη διασκευή στο "Άγχος" των Stress κέντρισε ακόμη περισσότερο την προσοχή του κοινού που μαζευόταν στο venue. Αναμένοντας νέο υλικό από την μπάντα, μπορώ να δηλώσω πως αυτή ήταν μια από τις πιο απολαυστικές εμφανίσεις τους που έχω παρακολουθήσει.

Όλα ήταν έτοιμα για την εμφάνιση των Home Front. Όπως αποδείχθηκε κρίνοντας από την προσέλευση αλλά και τις αντιδράσεις των παρευρισκόμενων, το εγχώριο κοινό γνώριζε πολύ καλά περί τίνος πρόκειται το πολιτικοποιημένο post-punk σχήμα. Το περσινό τους ντεμπούτο, "Games Of Power", έκανε δικαίως αίσθηση ως μια από τις κυκλοφορίες της χρονιάς στο χώρο, και έτσι αναμενόμενα βάσισαν το σετ τους σε αυτό. Με εκρηκτική ενέργεια, ειδικά αφού ισορρόπησε ο ήχος, οι Home Front απέδωσαν παθιασμένα τις συνθέσεις τους. Και τι συνθέσεις μάλιστα! Ειλικρινά, είναι σπάνια η περίπτωση για ένα σχήμα από τις απαρχές του να μπορεί να συν θέτει κομμάτια που έχουν τη στόφα του κλασικού.

Ήδη από το παρθενικό τους EP, "Think Of The Lie" , οι Home Front μας είχαν αποκαλύψει τις προθέσεις τους. Με το ευρύτερο peace punk να βρίσκεται ξανά σε underground έκρηξη, με πληθώρα σχημάτων να τιμούν και να εκσυγχρονίζουν τις αξίες και τον ήχο του, η synth εκδοχή των Home Front ξεχωρίζει και ζωντανά. Η ‘80s ενέργεια κομματιών όπως το εντυπωσιακό "Faded State" που ζωντανά απογειώνεται, ή το φορτισμένο "Overtime" με θέμα την διαχείριση τηες απώλειας, που η μπάντα προλόγισε κατάλληλα, μεταδόθηκε ζωντανά με χαρακτηριστική άνεση.

Παθιασμένοι και διαρκώς σε κίνηση, οι Home Front σε περίπου 50 λεπτά ξεδίπλωσαν όλες τις αρετές τους. Το "A Bit Of Dust" έμοιαζε βγαλμένο από τις πιο νοσταλγικές εποχές του ήχου, ενώ ο χορός του "Born Killer" και του "New Face Of Death" μετέδοσαν μια γνήσια εκδοχή της παράνοιας. Εκεί όμως που η συναυλία απογειώθηκε, και αναμενόμενα, ήταν στο τεράστιο "Nation", ένα από τα καλύτερα κομμάτια των τελευταίων ετών. Ύστερα από ένα απολύτως ταιριαστό πρόλογο περί αλληλεγγύης, καθώς και με αναφορές στους labelmates Chain Cult και τους εμβληματικούς Antimob, οι ταπεινοί και ευγνώμονες για αυτή τη συναυλία Home Front μας προσέφεραν την πεμπτουσία του punk live. Πραγματικά, μπάντα και κοινό έγιναν ένα, και όσο διαρκούσε η απόδοση του ύμνου, ζούσαμε καταστάσεις βγαλμένες από τις χρυσές μέρες του ιδιώματος.

Και εκεί που είχε αρχίσει να βράζει το αίμα, να σου και η απολύτως ταιριαστή ΔΙΑΣΚΕΥΑΡΑ στο "New Age" των άκρως επιδραστικών Blitz. Το πόγκο και το crowdsurfing έδιναν και έπαιρναν, και προφανώς τραγουδήσαμε όλους τους στίχους. Η μπάντα έκτοτε αποχώρησε από τη σκηνή, επιστρέφοντας για ένα encore που έκρυβε εκπλήξεις. Η σχέση αγάπης που αναπτύχθηκε ανάμεσα σε καλλιτέχνη και κοινό μας αντάμειψε με δύο επιπλέον κομμάτια πέραν των προβλεπόμενων. Και εάν το "Flaw In The Design" το περιμέναμε, το φορτισμένο "Kill The Time" και το συναισθηματικό "Focus" μας αγαλλίασαν τις ψυχές.

Η πρώτη εμφάνιση των Home Front στα μέρη μας ήταν αντάξια των προσδοκιών, και ζήσαμε να δούμε ένα σχήμα που ελπίζουμε να αφήσει εκδοχή στο μέλλον. Ελπίζοντας σε περισσότερες τέτοιες βραδιές, ιδανικά υπό πιο ταιριαστές περιστάσεις, δεν θεωρώ πως θα ξεχαστεί η εν λόγω εμφάνιση. Όσα άτομα βίωσαν ζωντανά τους Home Front θα έχουν να μιλάνε για ένα σχήμα που αξίζει τον όποιο ντόρο, και το οποίο, ενάντια στο δηλητήριο του εφήμερου, αποπνέει μια στόφα διαχρονικού, ακριβώς επειδή είναι συνειδητοποιημένο ως προς τις ρίζες, τις αξίες και την στόχευσή του.