The Sonics, Meanie Geanies, Down & Out @ Gagarin 205, 03/12/10

«...Και επειδή στην Ελλάδα έχουμε μέσα μας το «ό,τι αξίζει να κάνεις, αξίζει και να το παρακάνεις», κάτι μου λέει ότι θα τους ξαναδούμε σύντομα τους κυρίους Sonics...». Κάπως έτσι έκλεινα το κείμενό μου για την περσινή εμφάνιση των Sonics στο Gagarin. Και αν το σύντομα ορίζεται ως το ένα έτος, τότε έπεσα έξω κατά μόλις ένα μήνα, αφού 13 μήνες από το αποθεωτικό Σαββατοκύριακο, όταν και η Αθήνα πρωτοϋποδέχτηκε τους μεγάλους του garage, νέα αποθέωση συντελέστηκε στον ίδιο ακριβώς χώρο.



Ακόμα και η μισογεμάτη αίθουσα, όταν βγήκαν στη σκηνή οι Down & Out, δε μπορούσε να κρύψει το γεγονός ότι σύντομα θα πλησιάζαμε κατστάσεις sold out. Το γνωστό πλέον blues rock τρίο από το Μπραχάμι φαίνεται ότι όσο περνάει ο καιρός μετατοπίζει σταδιακά τον ήχο του από το Τέξας προς το Seattle. Όχι, δεν το έριξαν στο grunge, προς Θεού. Για τον Jimi Hendrix μιλάμε και τον τρόπο που δείχνει να κυριαρχεί επί των ZZ Top επιρροών τους. Ίσως να μην είναι τυχαίο που δείχνουν να αφήνουν πίσω τους και το καουμπόικο παρουσιαστικό τους. Χωρίς αυτό να αποτελεί μομφή για τον προηγούμενο ήχο τους, νιώθω ότι τον εξελίσσουν και γίνονται όλο και καλύτεροι. Με την εμφάνισή τους αυτή πρόσθεσαν μία ακόμα εξαιρετική στο ιστορικό τους. Έχω όμως και μία ένσταση που δεν αφορά τους ίδιους, αλλά τους διοργανωτές. Με το να τους προσθέτουν ως support σε κάθε συγκρότημα που έχει ή είναι ρετρό σε ήχο, πιθανόν και να τους αδικούν. Έτσι, ακούστηκαν και κάποιοι ψίθυροι από ορισμένους θιασώτες του garage/punk που προφανώς δε μπόρεσαν να εκτιμήσουν την αξία μίας καλοπαιγμένης μουσικής άλλου ύφους.



Βέβαια, τέτοια προβλήματα δεν υπήρξαν με τις Meanie Geanies. Συνεπέστατες στον '60s ήχο, έχτισαν στο κοινό την κατάλληλη διάθεση για αυτό που θα ακολουθούσε, καλύτερα και από τα 45αράκια που έπαιζε ο dj. Δικές τους συνθέσεις εναλλάσσονταν με διασκευές και ανάλογα διαμορφωνόταν η συμμετοχή του κοινού, που πότε επευφημούσε, πότε έστεκε πιο αδιάφορο. Πάντως ο συνδυασμός του ήχου και (γιατί όχι) της εμφάνισης των κοριτσιών, που μετέτρεψαν το μαγαζί της Λιοσίων σε Gagarin A Go Go, προσωπικά μου έκανε.



Η σειρά των Sonics ήρθε και αυτή τη φορά ήμασταν προετοιμασμένοι σε βαθμό μάλιστα προδιάθεσης. Μερικές φορές μου δινόταν η αίσθηση ότι το κοινό είχε αποφασίσει να περάσει καλά, ανεξάρτητα με το πώς ή ακόμα και το τί θα έπαιζε το συγκρότημα στη σκηνή. Όχι ότι υπήρξε τέτοιο θέμα δηλαδή. Η οικεία μας, πλεόν, πεντάδα διατηρεί πάντα το ίδιο κέφι και με μπροστάρηδες στα φωνητικά τους Freddie Dennis και Gerald Roslie (μπάσο - πλήκτρα αντίστοιχα) αλλά και τους Larry Parypa και Rob Lind (κιθάρα - πνευστά) να ακολουθούν από κοντά στην επικοινωνία με το κοινό, έδινε μαθήματα στο πώς να μείνεις για πάντα νέος και μετέφερε το κέφι της σε όλους μας. 



Ίσως παίζοντας εκ του ασφαλούς να χρειάστηκε να επιστρατεύσουν νωρίς-νωρίς δύο από τις διασημότερες και πιο αγαπημένες τους συνθέσεις. Έτσι τα "Cinderella" και "Have Love Will Travel" ξεσήκωσαν τον κόσμο αρκετά, ώστε η διάθεση να μη χαλάσει ούτε στο πρώτο καινούριο κομμάτι που παρουσίασαν. Τα τέσσερα συνολικά νέα τραγούδια τους ήταν διασκορπισμένα στο set τους ανάμεσα σε αγαπημένες στιγμές και για αυτό ούτε κούρασαν, ούτε φάνηκαν να διαφέρουν από τις υπόλοιπες. Αυτά μάλιστα αποτελούν και τη μία (τη studio) πλευρά του δεκάιντσου που προστίθεται στη μέχρι τώρα δισκογραφία τους και διέθεταν στη συναυλία. Η άλλη αποτελείται από ζωντανές εμφανίσεις από διάφορες χώρες, μέσα στις οποίες και η Ελλάδα.



Για να γυρίσουμε στα της συναυλίας, οι Sonics δεν είναι συγκρότημα του ενός ή των δύο τραγουδιών, ίσως μάλιστα αυτή να είναι η ειδοποιός διαφορά τους από άλλους συναδέλφους τους της ίδιας μουσικής συνομοταξίας και αυτό γίνεται φανερό στις εμφανίσεις τους. Ο ψιλοχαμός με χορό, σπρωξίματα, ακόμα και crowd surfing μπροστά στη σκηνή ήταν λοιπόν αναμενόμενος, αν και φυσικά χρειάστηκαν τα γνωστότερα "Strychnine" και "Psycho" για να γενικευτεί το φαινόμενο και στις πιο πίσω σειρές. Το encore συνέχισε ακριβώς από εκεί που έμεινε το κανονικό set και το τέλος βρήκε άπαντες χαμογελαστούς για ακόμα μία επιτυχημένη και διαδραστική εμφάνιση των Sonics στην Ελλάδα.



Παρόλο που αυτή τη φορά δεν υπήρχε το στοιχείο της έκπληξης, τελικά η εκρηκτικότητα των τραγουδιών τους, συνδυαστικά με τη δύναμη της σκηνικής τους παρουσίας, μας άφησαν πάνω-κάτω τα ίδια συναισθήματα με τις περσινές υπερεπιτυχημένες συναυλίες τους. Να τολμήσω να κάνω, λοιπόν, μία πρόβλεψη και σε αυτό μου το κείμενο; Οι Sonics, ζωή να 'χουν, θα είναι τακτικοί καλεσμένοι μας στα επόμενα χρόνια, τουλάχιστον για όσο καταφέρνουν να γεμίζουν ένα Gagarin και μέχρι να ξεφτίσει το ενδιαφέρον του κοινού.

Setlist:

01. He's Waiting
02. Money
03. Cinderella
04. Have Love Will Travel
05. Vampire Kiss
06. Don't Be Afraid Of The Dark
07. Boss Hoss
08. Head On Backwards
09. Don't Back Down
10. Lucille
11. Cheap Shades
12. The Hustler
13. Bad Attitude
14. Strychnine
15. Shot Down
16. Dirty Robber
17. Psycho
-------------------------------
18. Louie Louie
19. The Witch
20. You Keep A-Knocking

Κώστας Σακκαλής