Papa Roach, Hollywood Undead, Ice Nine Kills @ Principal, 28/02/20

Για όσους απολάμβαναν την μόδα του nu metal στα τέλη της δεκαετίας του '90 και τις αρχές των '00s, οι Papa Roach αποτελούσαν μια από τις πιο δυνατές προτάσεις, κυρίως με το πολύ επιτυχημένο "Ιnfest". Οι Αμερικανοί συνέχισαν να δισκογραφούν συστηματικά αλλά η πορεία τους δεν είχε ποτέ την ίδια δημοτικότητα. Έτσι το συγκεκριμένο live αποτελούσε εξ 'αρχής ένα μεγάλο στοίχημα για να διαπιστώσουμε αν οι «παλιοί» τους θυμούνται ακόμα αλλά κυρίως αν σε όλα αυτά τα χρόνια έχουν αποκτήσει νεότερους οπαδούς.

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, όταν ενημερώθηκα για την ώρα εμφάνισης των συγκροτημάτων, η δυσαρέσκειά μου ήταν μεγάλη. Στις 19:10 οι Ice Nine Kills επί σκηνής και η ατάκα του Roger Murtaugh "I am too old for this shit" να τριβελίζει το μυαλό μου. Φτάσαμε όμως στην ώρα μας βρίσκοντας με μεγάλη ευχαρίστηση ένα αρκετά νεανικό κοινό να έχει λάβει θέση κοντά στο stage.

Εντυπωσιακά σκηνικά που θα ταίριαζαν ακόμα και σε headliner στημένα από τους Ice Nine Kills οι οποίοι βγήκαν με τσαμπουκά, άνεση και μεγάλο επαγγελματισμό δείχνοντας την εμπειρία τους στο «σανίδι». Το τελευταίο τους album "The Silver Scream" είναι εξ 'ολοκλήρου επηρεασμένο από ταινίες τρόμου και αυτό γίνεται ξεκάθαρο και στις ζωντανές εμφανίσεις τους αφού ο frontman Spenser Charnas ενσωματώνει στο show του μαχαίρια, ματσέτα, τσεκούρι και αλυσοπρίονο ενσαρκώνοντας αντίστοιχους εφιαλτικούς χαρακτήρες. Το μοντέρνο και μελωδικό metalcore τους είναι πιασάρικο και καλοφτιαγμένο μην αφήνοντας περιθώρια για παράπονα. Το setlist τους, αν δεν κάνω λάθος, βασίστηκε απόλυτα στο προαναφερθέν άλμπουμ και ο Spenser έκλεισε ιδανικά το σύντομο show τους με το "It Is The End", μεταμφιεσμένος αυτή την φορά ως Pennywise από το πασίγνωστο "It". Συμπερασματικά, δεν μετανιώσαμε καθόλου που βρεθήκαμε τόσο νωρίς στο Principal.

Συνέχεια με τους Hollywood Undead για των οποίων τις ζωντανές εμφανίσεις έχουμε ακούσει τα καλύτερα. Ευτυχώς, όσα ακούγαμε και διαβάσαμε επιβεβαιώθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες. Ένα σχήμα με αστείρευτη ενέργεια και τα μέλη της μπάντας να αλωνίζουν ασταμάτητα την σκηνή. Κυριολεκτικά χωρίς frontman αφού σχεδόν όλοι αναλαμβάνουν φωνητικά αλλά ταυτόχρονα άλλαζαν μουσικά όργανα ανάλογα με τις απαιτήσεις του εκάστοτε κομματιού. Εξίσου εντυπωσιακή και ποικιλία ήχων και μουσικών ειδών αφού συνδυάζουν rap, rock αλλά και ηλεκτρονική μουσική. Όπως συνηθίζουν, ανέβασαν και έναν τυχερό από το κοινό με σκοπό να αναλάβει μέρος των φωνητικων στο "Comin' In Hot" ενώ το κλείσιμο με το "Day Of The Dead" αποτέλεσε την ιδανική μετάβαση για το nu metal των Papa Roach. Τόσο η εντυπωσιακή εμφάνιση όσο και η διάρκεια (περίπου μια ώρα) της εμφάνισης των Hollywood Undead τους μετέτρεψε αυτόματα σε co-headliners και η βραδιά συνέχισε να εξελίσσεται με τον πιο όμορφο τρόπο.

Στα δικά μας μάτια όμως οι headliners της βραδιάς ήταν οι Papa Roach και αφού οι συνομίληκοί μας έφτασαν πλέον στον χώρο, γεμίζοντας το Principal κατά το ήμιση, όλα ήταν έτοιμα για την πρώτη εμφάνιση των Αμερικανών στην χώρα μας. Πέρσι στο Knotfest κατάφεραν να μας εντυπωσιάσουν ακόμα και μέρα-μεσημέρι και έτσι οι προσδοκίες μας ήταν αυξημένες.

Αρχή με το "Dead Cell" από το προαναφερθέν πλατινένιο "Infest" και εξίσου δυναμική συνέχεια με το punk "Ι Suffer Well" το οποίο ταιριάζει απόλυτα με την μοϊκάνα του frontman Jacoby Shaddix. Tα "Blood Brothers" και "Between Angels And Insects" κράτησαν τα πράγματα όσο old School επιθυμούσαμε ενώ με μεγάλη χαρά παρακολουθούσαμε άτομα μικρής ηλικίας (15-19 ετών) να γνωρίζουν όλους τους στίχους από έναν δίσκο που κυκλοφόρησε πριν δυο δεκαετίες.

Εκτός από τα κομμάτια του "Infest" μεγάλη βαρύτητα δόθηκε και στο πρόσφατο "Who Do You Trust?" το οποίο, αν και δεν θα μπορούσε να φέρει την ίδια επιτυχία στους Papa Roach, περιέχει μερικές αρκετά ενδιαφέρουσες συνθέσεις. Πάντως έγινε ξεκάθαρο ότι οι Αμερικανοί όλα αυτά τα χρόνια έχουν κερδίσει οπαδούς από τις μεταγενέστερες γενιές γεγονός που μπορεί να αντιμετωπιστεί μονάχα θετικά.

Ακουστικές εκτελέσεις κομματιών, όπως συνηθίζουν στην περιοδεία αυτή, δεν ακούσαμε στην Θεσσαλονίκη, φτάνοντας έτσι στο αγαπημένα "Scars" και "Getting Away With Murder". H διασκευή στο "Firestarter" των Prodigy η οποία αφιερώθηκε στoν Keith Flint δεν αποτέλεσε έκπληξη αλλά σίγουρα ήταν άκρως απολαυστική. Πριν προλάβουμε να πάρουμε χαμπάρι τι έγινε, φτάσαμε στο πασίγνωστο "Last Resort" το οποίο φυσικά και τραγούδησαν οι πάντες. Το ίδιο όμως έγινε και στο dubstep-οειδές "Born For Greatness" κάνοντας για άλλη μια φορά ξεκάθαρο ότι οι Papa Roach τελικά έχουν οπαδούς που τους παρακολουθούσαν όλα αυτά τα χρόνια δίνοντας έτσι και μια ξεχωριστή βαρύτητα στην πρώτη εμφάνισή τους.

Ποιοτικά οι Papa Roach δεν έκαναν τίποτα λάθος αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις σε όλους τους τομείς. Ποσοτικά όμως τα 65-70 λεπτά διάρκειας ήταν σίγουρα πολύ λίγα και έτσι οφείλουμε να γκρινιάξουμε λίγο, κυρίως λόγω της απουσίας δυο κομματιών τα οποία οι Αμερικανοί έπαιξαν σε όλες τους τις εμφανίσεις. Η συμμετοχή των Ice Nine Kills και Hollywood Undead γέμισαν όμως ευχάριστα τον χρόνο δημιουργώντας ένα χορταστικό πακέτο το οποίο οι Papa Roach θα είχαν την δυνατότητα με πολύ εύκολο τρόπο να τελειοποιήσουν.

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας