Γιάννης Αγγελάκας, Ορέστης Ντάντος @ Τεχνόπολη, 12/09/16

Άλλη μια φορά, λοιπόν, που φέτος επιλέχθηκε να γίνει συναυλία του Αγγελάκα καθημερινή και όχι Παρασκευή ή Σάββατο και άλλη μια φορά που ο κόσμος αψήφησε το γεγονός και έδωσε βροντερό «παρών». Ο χώρος που θα φιλοξενούσε το τέλος του καλοκαιρινού κύκλου συναυλιών ήταν η Τεχνόπολη, γνωστή για τον χρονικό της περιορισμό ως προς τι ώρα θα λήγουν τα live, οπότε όλοι είχαμε στο μυαλό μας ότι μέχρι τις δώδεκα θα έχει σχολάσει το γλέντι. Ενός καλοκαιρινού κύκλου που όπως κάθε χρονιά βρήκε τον Γιάννη και την νέα του μπάντα να έχουν «οργώσει» φεστιβάλ, όρη, ραχούλες και ποτάμια παίζοντας κυριολεκτικά σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας.

Δυστυχώς, ο κακός υπολογισμός στον χρόνο που διέθετα για φτάσω στο Γκάζι, δεν με βοήθησε στο να προλάβω έστω και για ένα τραγούδι τον Ορέστη Ντάντο που θα άνοιγε τη βραδιά, γι' αυτό μεταφέρω λίγες μαρτυρίες φίλων που μου δήλωσαν ότι είδαν ένα ημίωρο show με λίγο κόσμο και έναν πολλά υποσχόμενο νέο καλλιτέχνη που προσπαθεί να βαδίσει στα χνάρια του Κωνσταντίνου Βήτα και του Παύλου Παυλίδη. Ελπίζω να έχω την ευκαιρία να τον ακούσω κάποια στιγμή ζωντανά και να διαμορφώσω προσωπική άποψη.

Περίπου δέκα λεπτά πριν από τις 22:00, τελείωσαν οι όποιες δοκιμές στα ηχητικά από τους 100°C, όπως ονομάζονται πλέον και όχι ως η νέα μπάντα του Αγγελάκα. Η Λαμπρινή Γρηγοριάδου στην ακουστική κιθάρα, ο Αναστάσης Βουκυκλαράκης στα τύμπανα, ο Γιάννης Σαββίδης στην ηλεκτρική κιθάρα, ο Γιώργος Αβραμίδης στην τρομπέτα και ο James Wylie στο σαξόφωνο έχουν αποδείξει σε όποιον τους είχε ξαναδεί φέτος οτι είναι όλοι τους εξαιρετικοί μουσικοί με αστείρευτο κέφι και πολλή όρεξη για αυτό που κάνουν. Όπως, φυσικά, και ο ίδιος ο Αγγελάκας που δείχνει πως θέλει να πειραματίζεται με τα τραγούδια του με οποιονδήποτε τρόπο.

Ξεκινώντας, ζητώντας, όπως και πριν δύο μήνες στην Πλατεία Νερού, Δικαιοσύνη για να μπορέσει σιγά σιγά να μας βάλει στο κλίμα για το Γλέντι που ακολουθούσε. Ο ήχος, ποιοτικά, δεν ήταν και στα καλύτερά του και έτσι το ''Καλά Που Έγινα Σπουδαίος Και Τρανός'' που, αν δεν κάνω λάθος, ήταν και η πρώτη φορά που ακούστηκε έτσι πειραγμένο στις συναυλίες του στην πρωτεύουσα μπορώ να το κρίνω αντικειμενικά.

Δυστυχώς, ο κακός ήχος συνεχίστηκε σχεδόν καθόλη τη διάρκεια της συναυλίας, όπως και κάποια λαθάκια που υπήρξαν από τους μουσικούς ή και από τον Αγγελάκα που, για παράδειγμα, ξέχασε τους στίχους στο "Άγρια Των Άστρων Μουσική” ενώ μετά στο ίδιο τραγούδι οι μουσικοί ξέχασαν ότι είχε ακόμα ένα κουπλέ και άρχισαν να παίζουν το ρεφρέν με τον καλλιτέχνη να τους σταματά.

Μετά απο τον χορό που ρίξαμε στο σχεδόν Techno "Μέσα Μου Ο Αέρας Που Φυσά'', ο Αγγελάκας μας είπε οτι το επόμενο είναι «για την βλακεία του εθνικισμού» και έτσι ξεκίνησε το "Μαύρη Νύχτα". Το κοινό δεν σταμάτησε να φωνάζει οτι «είναι ωραία στον παράδεισο», μάταια όμως, όπως σε καθε εμφάνιση, αφού και πάλι δεν ακούστηκε το αγαπημένο αυτό κομμάτι απο Τρύπες. Αφού ακούσαμε την "Γελαστή Ανηφόρα", ήταν η σειρά ενός καινούριου τραγουδιού με τίτλο "Νεάτερνταλ", πιθανότατα από την επόμενη δισκογραφική κυκλοφορία που ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί πότε θα συμβεί. Ένα γενικό σχόλιο για το νέο κομμάτι είναι πως έχουμε το στάνταρ, τα τελευταία χρόνια, ύφος του Αγγελάκα, με δυνατό στίχο και πιασιάρικο ρεφρέν. Η κανονική ροή έκλεισε με τα "Σιγά Μην Κλάψω" και το "Ακούω Την Αγάπη" μέσα σε ένα γηπεδικό κλίμα απο τις ιαχές.

Ακολούθησε ένα encore με τρία τραγούδια από Τρύπες όπου το τελευταίο φυσικά και ήταν η "Γιορτή". Κάπως έτσι μας αποχαιρέτησαν στις δώδεκα ακριβώς και με μια μικρή αίσθηση ότι θα θέλαμε λίγο ακόμα. Σαν γενικό συμπέρασμα μπορούμε να πούμε ότι δεν ήταν από τις καλύτερες εμφανίσεις, ειδικά γι' αυτούς που βρέθηκαν είτε στο Piraeus Academy είτε στην Πλατεία Νερού. Η μπάντα, κρίνοντας από τα μικρολάθη που είπαμε, φάνηκε κουρασμένη. Ελπίζω να έχουμε νέο υλικό σύντομα, γιατί και αυτό φάνηκε ότι χρειάζεται, ή κάποια άλλα ήδη γνωστά τραγούδια σε νέες εκτελέσεις, γιατί το σετ, αν εξαιρέσεις μια διαφορά, ήταν ίδιο με τις άλλες δυο εμφανίσεις.

Κώστας Βαχάρης

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά