Wolf Alice: «Πολιτική υπάρχει παντού»

Με δύο δίσκους που σκαρφάλωσαν στα charts της μεγαλύτερης αγοράς του πλανήτη, διαρκείς παγκόσμιες περιοδείες και εμφανίσεις σε τεράστια φεστιβάλ, οι Wolf Alice μπορούν να καυχιούνται ότι ανήκουν επάξια στα μεγαλύτερα ονόματα της ευρύτερης σύγχρονης rock σκηνής. Πέρα από αυτά, όμως, η παρουσία τους και ενέργειες όπως το Artists For Palestine υποδεικνύουν ότι, πέρα από το πλήρως μουσικό κομμάτι, έχουν αρκετά πράγματα να πουν και το απαραίτητο θάρρος για να το κάνουν. Λίγο πριν την εμφάνισή τους στο φετινό Ejekt Festival, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον κιθαρίστα και συν-δημιουργό του σχήματος, Joff Oddie, για τις προκλήσεις των δεύτερων δίσκων, τις παγκόσμιες περιοδείες και τον ρόλο που μπορούν να παίξουν τα κοινωνικά δίκτυα σε διαλόγους που αφορούν ουσιώδη ζητήματα.

Hello mate! Πώς είσαι;

Hello there! Είμαι μια χαρά, εσύ; Είσαστε ακόμα στην Αμερική ή επιστρέψατε Ευρώπη;

Όχι πολύ άσχημα, όχι πολύ άσχημα! Είμαστε στο Λονδίνο, επιστρέψαμε. Παίξαμε στο Governor's Ball και μια συναυλία στο Brooklyn και γυρίσαμε πίσω πριν από μερικές μέρες, είμαστε ακόμα φρέσκοι.

Παίξατε αυτές τις συναυλίες, και πριν από μερικούς μήνες είχατε την αμερικανική περιοδεία με τους Queens Of The Stone Age· μοιάζει ποτέ κάπως σουρεαλιστικό, το να παίζετε δίπλα σε τόσο μεγάλες μπάντες;

Ω, ναι! Έχουμε παίξει ως support σχήμα και στο παρελθόν, σίγουρα, αλλά με τους Queens Of The Stone Age ήταν σίγουρα κάτι το ξεχωριστό για μένα. Στα δικά μου μάτια είναι η καλύτερη ροκ μπάντα και το να δουλέψουμε μαζί τους ήταν πραγματικά μια σουρεαλιστική εμπειρία. Και αρκετά τρομακτική, επίσης, αφού κάποιες φορές μπορεί να κοίταζες τριγύρω την ώρα που έπαιζες και θα ήταν κάποια από τα μέλη τους να σε βλέπουν. Ήταν παράξενο.

Πάει σχεδόν ένας χρόνος που κυκλοφορήσατε το "Visions Of A Life". Πώς το βλέπεις τώρα;

Η γνώμη μου μετά από ένα χρόνο... μου αρέσει, έχει μεγαλώσει μέσα μου! Κάθε φορά που το ακούω, μου αρέσει και περισσότερο!

Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Los Angeles, σε αντίθεση με εκείνες για το ντεμπούτο. Πιστεύεις ότι αυτή η αλλαγή αποτυπώθηκε κατά κάποιον τρόπο στον δίσκο;

Όχι πραγματικά, για να είμαι ειλικρινής. Με την Ellie (Roswell) είμαστε πολύ επιμελείς και τα πάντα ήταν λίγο-πολύ γραμμένα και οργανωμένα πριν πάμε εκεί, οπότε στο Los Angeles έγιναν τα περισσότερο πρακτικά πράγματα που πρέπει να γίνουν όταν φτιάχνεις έναν δίσκο. Αν συνέβη κάτι τέτοιο, θα έλεγα ότι είναι σε μικρό βαθμό και περισσότερο υποσυνείδητα.

Συνήθως οι μπάντες που κυκλοφορούν έναν δίσκο, λένε πάντα πως είναι ό,τι πιο διαφορετικό έχουν κάνει. Στην περίπτωσή σας, πιστεύω ότι συνέβη ακριβώς αυτό. Ήταν κάτι που θέλατε να πετύχετε;

Δεν είναι κάτι που στοχεύουμε, ποτέ, αλλά φαίνεται ότι σε αυτό καταλήγει πάντα. Πιστεύω ότι έχουμε όλοι μας μικρό εύρος προσοχής (σσ: attention spans), δεν μας τραβάει να γράψουμε έναν δίσκο ή μια δουλειά που να έχει ένα συγκεκριμένο συναίσθημα, ξέρεις, να είναι όλα τα τραγούδια κάπως. Μας αρέσουν δίσκοι που έχουν ροή, που είναι διαφορετικοί κι έχουν κάποιο στοιχείο έκπληξης.

Είναι πολλοί καλλιτέχνες που πραγματικά θαυμάζουμε, άνθρωποι που κυκλοφορούν ένα νέο άλμπουμ και περιμένεις να ξαφνιαστείς από αυτό. Όπως όταν ο Beck κυκλοφορεί έναν δίσκο, σαν αυτόν που κυκλοφόρησε πριν από μερικό καιρό, δεν περιμένω τίποτα άλλο πέρα από το να νιώσω έκπληκτος απ' ότι θα συμβεί βάζοντάς τον να παίξει. Το ξέρω ότι θα έχει κάτι διαφορετικό.

Αυτό είναι κάτι, ένα μοτίβο αν θέλεις, που μας αρέσει. Δεν μπορώ να πω ότι το κάνουμε κατηγορηματικά ή τελείως ηθελημένα, αλλά είναι φυσικό επακόλουθο όταν οι τέσσερεις μας δημιουργούμε μουσική και είναι κάτι που αγαπώ ιδιαίτερα.

[Στον πρώτο δίσκο] κανένας δεν ξέρει ακριβώς τι είσαι ή τι κάνεις

Όταν κυκλοφορήσατε το "Yuk Foo" ως πρώτο single, το λάτρεψα από την πρώτη στιγμή, αλλά αρκετός κόσμος έδειξε να μη συμπαθεί καθόλου την κατεύθυνσή του. Περιμένατε τέτοιου είδους αντιδράσεις;

Πιστεύω ότι πάντα αντιλαμβανόμασταν το γεγονός ότι, σε αντίθεση με τον πρώτο δίσκο, αρκετός κόσμος θα ήταν προκατειλημμένος και θα είχε συγκεκριμένες ιδέες για το τι πίστευε ότι θα ήταν ο δεύτερος, ή πώς θα τον ήθελε να είναι. Αυτός ο κόσμος δεν ήταν εκεί όταν κυκλοφορούσε το ντεμπούτο, γιατί με τους πρώτους δίσκους υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης· κανένας δεν ξέρει ακριβώς τι είσαι ή τι κάνεις, οπότε δεν υπάρχουν τέτοιου είδους συναισθήματα ή απόψεις.

Οπότε, το γνωρίζαμε ότι θα δεχόμασταν κριτική, ανεξαρτήτως του τι θα επιλέγαμε να κάνουμε. Προσωπικά ξαφνιάστηκα λίγο από το πόσο πολύ φάνηκε να σοκάρει τον κόσμο, ήταν πολύ διχασμένες οι αντιδράσεις· κάποιοι το λάτρεψαν, κάποιοι άλλοι φώναζαν «μα είναι χάλια (σσ: molder) και το ένα και το άλλο», αλλά η αλήθεια είναι ότι το αγαπάω. Είναι ένα τραγούδι για το πώς νιώθεις όταν είσαι θυμωμένος, κι όταν είσαι θυμωμένος απλά βρίζεις και πετάς πράγματα, η λογική κάπως χάνεται, και πιστεύω ότι αυτό το κομμάτι το πετυχαίνει τέλεια.

Αλλά είναι όπως είπες, οι αντιδράσεις ήταν πραγματικά ενδιαφέρουσες στο συγκεκριμένο.

Χθες το βράδυ άκουσα το podcast για τη δημιουργία του "Don't Delete The Kisses" (σσ: το ακούτε εδώ), κι έμεινα με την εντύπωση ότι χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να το ολοκληρώσετε. Συνέβη κάτι αντίστοιχο και άλλα κομμάτια;

Χμ... [Παύση] Σε διαφορετικούς βαθμούς, κάποια κομμάτια χρειάστηκαν περισσότερο χρόνο από κάποια άλλα, όμως αυτό είναι κάτι που πάντα συμβαίνει. Το "Don't Delete The Kisses" πήρε περισσότερο χρόνο για αρκετούς λόγους, στην πραγματικότητα· αρχικά προσπαθήσαμε να βρούμε τι ακριβώς ήταν, ποιος ήταν ο σκοπός του, και από 'κει και πέρα το βασικό ζήτημα ήταν ότι η δομή του βασιζόταν στα synth, υπήρχαν πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία, κι αυτό δεν είναι απαραίτητα το δυνατό μας σημείο από άποψη γνώσεων.

Μάθαμε πολλά με αυτό το τραγούδι και αφιερώσαμε πολύ χρόνο ανακαλύπτοντας πράγματα. Αλλά από άποψη σύνθεσης, η Ellie το είχε έτοιμο και από αυτό το σημείο και μετά πολύ λίγα άλλαξαν. Ήταν ζητήματα παραγωγής που πήραν τον περισσότερο χρόνο, πρακτικά είχαμε το τραγούδι αλλά δεν ξέραμε τι να κάνουμε με αυτό.

Με ξάφνιασε πολύ θετικά η πιο σύνθετη προσέγγιση του "Visions Of A Life", του κομματιού. Πιστεύεις ότι θα συνεχίσετε αντίστοιχους πειραματισμούς στο μέλλον;

Είμαι ιδιαίτερα περήφανος για το συγκεκριμένο, ως κιθαρίστας και μουσικός, ως προς τον τρόπο που λειτουργεί συνολικά και τον τρόπο που ρέει. Αλλά είμαστε ανοιχτοί σε οτιδήποτε, πραγματικά, οποιουδήποτε είδους ιδέα.

Αν είχαμε για τον δεύτερο δίσκο όσο χρόνο είχαμε για τον πρώτο, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά

Έχετε δουλέψει με ορισμένους ταλαντούχους παραγωγούς, όπως ο Mike Crossey και ο Justin Meldal-Johnsen. Με ποιον τρόπο επηρέασαν την προσέγγισή σας;

Είναι πολύ διαφορετικοί, με πολύ διαφορετικές προσεγγίσεις. Επίσης, οι περιστάσεις των ηχογραφήσεων επηρέασαν την κατάσταση, σίγουρα· είχαμε πολύ λίγο χρόνο με τον Mike Crossey για τον πρώτο δίσκο, οπότε ήταν πολύ αυστηρός, ανέλαβε να διαχειριστεί τα πάντα και ήθελε να είναι σίγουρος ότι στο τέλος του χρόνου που μας είχε δοθεί, θα είχαμε ολοκληρώσει τα πάντα. Υπήρχε πολύ μεγαλύτερη πίεση και ο Mike το αντιμετώπισε με τρομερή επιτυχία, προς τιμήν του. Με τον Justin Meldal-Johnsen είχαμε πάρα πολύ χρόνο, ηχογραφούσαμε για περίπου τρεις μήνες. Ήταν πολύ πιο χαλαρά και μπορέσαμε να πειραματιστούμε αρκετά.

Οι δυο τους έχουν πολύ διαφορετικές δεξιότητες. Ο Mike είναι μηχανικός και είναι φανταστικός σε οτιδήποτε σχετικό, μπορεί να καταγράψει raw ήχο, είναι πολύ, πολύ καλός σε αυτό. Από την άλλη ο Justin είναι κατά βάση μουσικός, οπότε μπορεί να προσφέρει σε τομείς όπως η ενορχήστρωση και σ' ένα σωρό άλλα πράγματα.

Ήταν κάτι νέο για εμάς, αλλά έπαιζε ομαδικά, κι αφού είχαμε τόσο χρόνο υπήρχε η ευχέρεια να συνεργαστούμε με αυτό τον τρόπο. Αν είχαμε για τον δεύτερο δίσκο όσο χρόνο είχαμε για τον πρώτο, είμαι σίγουρος ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Αλλά είναι και οι δύο υπερβολικά ταλαντούχοι και ήμασταν πραγματικά τυχεροί που δουλέψαμε μαζί τους.

Δεν μας απασχολούν τα ίδια πράγματα που απασχολούσαν τον Bob Dylan

Δεν είμαι ειδικός στην ανάλυση κειμένου, αλλά πάντα είχα την εντύπωση ότι τα τραγούδια σας καταπιάνονται περισσότερο με προσωπικά θέματα, παρά με κοινωνικοπολιτικά· υπάρχει κάποιο κομμάτι, ή κομμάτια, των Wolf Alice που θεωρείς «πολιτικά»;

Εξαρτάται από τον ορισμό που δίνεις στον όρο «πολιτικό»· ξέρεις, τι είναι περισσότερο πολιτικό από τους δρόμους, από τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, από κάτι σαν... [Παύση] Για παράδειγμα, το "You're A Germ" μιλά για έναν άνθρωπο που ψωνίζει ένα μικρό παιδί. Πολιτική, σε έναν ορισμένο βαθμό, υπάρχει παντού και είναι τα πάντα. Αν το δεις με τελείως κυριολεκτική προσέγγιση, δεν μας απασχολούν τα ίδια πράγματα που απασχολούσαν τον Bob Dylan ή τους Rage Against The Machine, από αυτή την άποψη καταλαβαίνω τι εννοείς.
Όμως πιστεύω ότι αρκετές φορές, και δεν θέλω να μιλάω πολύ για τις συνθέσεις της Ellie ή να μιλώ εκ μέρους της, αλλά αρκετά από τα τραγούδια της ξεκινούν από εμπειρίες και κοιτάζουν προς τα μέσα, αν καταλαβαίνεις τι προσπαθώ να πω. Είναι τραγούδια ενδοσκοπικά και χρησιμοποιούν συγκεκριμένες εμπειρίες ως φόντο, εμπειρίες που μπορεί να είναι τραυματικές, για να πουν μια ιστορία, ανεξαρτήτως του αν είναι πολιτικά, κι αναλόγως με τον ορισμό που ο καθένας δίνει στην πολιτική.

Εξαιρετική απάντηση. Καμία σχέση με αυτό που περίμενα, για να είμαι ειλικρινής.

Ευχαριστώ! [Γέλια]

[Γέλια] Πριν από μερικές εβδομάδες ταχθήκατε με το Artists For Palestine, κι απ' όσο έχω δει, δεν πρέπει να είναι πολύ εύκολο για έναν καλλιτέχνη να παίρνει θέση στα κοινωνικά δίκτυα. Πώς ήταν οι αντιδράσεις στο συγκεκριμένο;

Ήταν πολωμένες, πραγματικά. Όταν έχεις μια πλατφόρμα όπως τα κοινωνικά δίκτυα, δεν είναι πολύ διαφορετικό από το να μιλάς, ή να κάνεις μια δήλωση, μπροστά σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Αν το κάνεις αυτό, οι πιθανότητες είναι ότι θα υπάρξει κάτι απ' όσα θα πεις, για όποιο θέμα κι αν μιλήσεις, που μερίδα του κόσμου θα διαφωνήσει. Όταν, δε, έχει να κάνει με το ζήτημα της Παλαιστίνης και του Ισραήλ, που είναι ένα πολωτικό από τη φύση του, τότε τα πράγματα εύκολα μπορούν να ξεφύγουν, και συνέβη κι αυτό λίγο.

Αλλά σε μεγάλο βαθμό το ζήτημα ήταν να ξεκινήσει ένας διάλογος, με την ελπίδα ότι ο κόσμος θα ασχοληθεί με τα όσα συμβαίνουν εκεί, και πιστεύω ότι αυτές οι κουβέντες ξεκίνησαν και συνεχίζονται. Πιστεύω ότι ο κόσμος είναι πλέον πολύ περισσότερο ανοιχτός στο ενδεχόμενο του μποϊκοτάζ, υπήρξαν μερικές αντίστοιχες ιστορίες τον τελευταίο καιρό, όπως εκείνος ο φιλικός αγώνας της ομάδας της Αργεντινής που ήταν να γίνει εκεί και ακυρώθηκε. Η κατάσταση αποκτά δυναμική και είναι πραγματικά ωραίο να νιώθεις ότι έχεις συμβάλει σε αυτή.

Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να αγοράσει ένα βινύλιο ή ένα CD

Όντως, νιώθεις πως κάτι συμβαίνει. Πίσω στη μουσική, ή περίπου, το οπτικό μέρος των κυκλοφοριών σας ήταν πάντα εντυπωσιακό, από τα εξώφυλλα στα βίντεο. Πόσο σημαντικό πιστεύεις ότι είναι αυτό το κομμάτι;

Πιστεύω ότι είναι δευτερεύοντα, ξεκάθαρα, αλλά παραμένουν σημαντικά. Ο τρόπος που πλαισιώνεις αυτές τις εικόνες και τραγούδια γύρω τους, είναι κάτι πραγματικά σημαντικό από εμπορική άποψη. Κάτι που φαίνεται όμορφο ως πακέτο, ίσως να ακουστώ σαν άνθρωπος του παλιού κόσμου, αλλά θέλω να μοιάζει ωραίο για τον κόσμο που αγοράζει μουσική μας, σε CD ή δίσκους βινυλίου. Γιατί σε τελική ανάλυση κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να αγοράσει ένα βινύλιο ή ένα CD, οπότε το να φαίνεται όμορφο, σαν κάτι που θα μπορούσες να είχες στον τοίχο σου, είναι πραγματικά σημαντικό για μας.

Και θέλει αρκετή δουλειά, δεν ξέρω αν είχες δει όλο αυτό που είχαμε κάνει με τις καρτ-ποστάλ· προτού ανακοινώσουμε επίσημα το άλμπουμ, φτιάξαμε μερικές αναμνηστικές κάρτες με εικόνες σχετικές με τα τραγούδια και στίχους στο πίσω μέρος τους, τις στείλαμε σε οπαδούς μας και κάπως έτσι έγινε η ανακοίνωση  του δίσκου. Πιστεύω ότι αυτή ήταν μια ωραία χρήση οπτικών μέσων για να ιντριγκάρουμε τον κόσμο που μας ακούει. Ξέρεις, με μια πρώτη ματιά μπορεί να ήταν πολύ αφηρημένες εικόνες από το τι κάναμε, και προφανώς δεν είναι κάτι πρωτεύον, αλλά την ίδια στιγμή είχε πάρα πολύ μεγάλη σημασία κατά κάποιον τρόπο.

Τα τελευταία χρόνια περιοδεύετε και ηχογραφείτε διαρκώς. Πόσο διαφορετικά νιώθεις ως συνθέτης και performer σε σύγκριση με, ας πούμε, τέσσερα χρόνια πριν;

Πολύ διαφορετικά, σίγουρα! Πριν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο κάναμε λίγο-πολύ το χόμπι μας. Εδώ και τέσσερα-πέντε χρόνια, ή όσα χρόνια έχουν περάσει από τότε, το κάνουμε επαγγελματικά και περιοδεύουμε διαρκώς. Κι όταν το κάνεις αυτό, γίνεσαι καλύτερος· αν δε γίνεσαι, μάλλον θα πρέπει να ανησυχείς. [Γέλια] Θα έλεγα ότι είμαστε καλύτεροι και πολύ πιο βέβαιοι για το τι κάνουμε ως σχήμα, και πλέον κατανοούμε περισσότερο τις διαδικασίες της ηχογράφησης και της σύνθεσης. Ή έτσι θέλω να πιστεύω· θα ήταν πραγματικά άσχημο αν γινόμασταν χειρότεροι! [Γέλια]

[Γέλια] Και ποιο θα έλεγες ότι είναι το μυστικό για να αντέχεις όσο είσαι στο δρόμο για πολύ καιρό;

Πρέπει να βρεις κάτι να κάνεις, σίγουρα. Η Ellie είναι πολύ του διαβάσματος, την τραβάνε πολύ τα καλλιτεχνικά πράγματα, συνήθως πηγαίνει σε μουσεία, πολιτιστικά σημεία, όλα αυτά. Ο Theo (Ellis) τρέχει πολύ, πολύ φυσική εξάσκηση. Εγώ ξεκίνησα μαθήματα για δεύτερο πτυχίο μέσω του Ανοιχτού Πανεπιστημίου, μάθηση εξ' αποστάσεως, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα, έδωσα κι ένα μάθημα πριν μερικές μέρες. Αυτό με έχει κρατήσει, κι ελπίζω ότι θα συνεχίσει να με κρατάει, απασχολημένο για κάμποσο καιρό. Πρέπει να βρεις κάτι ουσιαστικό να κάνεις όταν είσαι στο δρόμο, διαφορετικά απλά θα τρελαθείς.

Αυτόν τον μήνα παίζετε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Τι μπορούμε να περιμένουμε;

Μπορείτε να περιμένετε πολύ χοροπηδητό! Θα παίξουμε τα τραγούδια μας γρήγορα, θα ενθουσιαστούμε, θα περάσουμε τέλεια, είμαι σίγουρος γι' αυτό, κι ελπίζουμε ότι θα περάσετε και όλοι οι υπόλοιποι τέλεια!