Ray Alder: «Με τους Fates Warning βρισκόμαστε ακριβώς εκεί που θα έπρεπε να είμαστε»

Το γνωστό δημοσιογραφικό κλισέ ότι «δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις» ισχύει απόλυτα στην περίπτωση του Ray Alder, ο οποίος έχει αγαπηθεί όσο λίγοι μουσικοί στη χώρα μας, ως η φωνή των Fates Warning.

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου project που έφτιαξαν με τον Jim Matheos, και την κυκλοφορία του "Really Good Terrible Things" είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε μαζί του και να μάθουμε τα πάντα γύρω από την δημιουργία και την εξέλιξη αυτού του σχήματος, συνοδευόμενο από πολλές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες που εξηγούν εν πολλοίς γιατί δεν θα μπορούσε να είναι ένα νέο Fates Warning άλμπουμ…

Και μιας που αναφέρθηκαν οι Fates Warning, ο Ray μας αποκάλυψε μερικά πολύ ενδιαφέροντα και φιλόδοξα σχέδια, τα οποία περιλαμβάνουν φυσικά και την χώρα μας και μάλιστα αφορούν στο άμεσο μέλλον. Βλέπετε δεν είναι μόνο αυτοί δικοί μας αγαπημένοι, αλλά και εμείς αυτών…

Κι όταν προς το τέλος η κουβέντα πήγε σε άλλες μουσικές, το ενδιαφέρον μονοπώλησαν οι Alice In Chains, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια της κουβέντας μας δεν μπορούσε να κρύψει την αγάπη του για τη χώρα μας και τον ενθουσιασμό του για το ενδεχόμενο να επιστρέψει σύντομα στα μέρη μας, κάτι που φυσικά ευχόμαστε κι εμείς!

Γεια σου Ray!

Πώς πάει;

Όλα καλά! Εσύ πώς είσαι;

Ευχαριστώ πολύ, όλα καλά. Είμαι αρκετά πηγμένος με τις συνεντεύξεις αυτόν τον καιρό...

Φαντάζομαι μπορεί να γίνει πολύ κουραστικό όλο αυτό...

Νομίζω ότι έχω κάνει 17 συνεντεύξεις αυτή την εβδομάδα. Μάλλον είναι πολλές, φίλε. Αλλά, είναι πάντα χαρά μου να μιλάω με κάποιον από την Ελλάδα.

Ξέρεις ότι έχεις πάντα μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές μας…

Ναι. Και στη δική μου επίσης. Μου έχετε λείψει. Οι γονείς της γυναίκας μου έρχονται σε λίγους μήνες εκεί και συζητάμε μήπως έρθουμε κι εμείς στην Ελλάδα για διακοπές. Θα δούμε...

Είστε πάντα ευπρόσδεκτοι εδώ. Κι αυτό είναι κάτι αμφίδρομο. Ξέρουμε ότι μας αγαπάτε και ξέρετε πόσο αγαπάμε τους Fates Warning. Ένας ακόμα λόγος που είμαι χαρούμενος κάθε φορά που τα λέμε...

Τέλεια! Σε ευχαριστώ!

Θα ήθελα να μπορώ να εστιάσω σε ένα μόνο πράγμα, αλλά…

Λοιπόν, σκεφτόμουν ότι πέρυσι κυκλοφόρησες το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ σου, το οποίο ήταν πραγματικά φρέσκο κι ενδιαφέρον, κατά τη γνώμη μου. Και τώρα επιστρέφεις με μια νέα συνεργασία με τον Jim Matheos, οπότε φαίνεται πως προσπαθήσεις μείνεις όσο παραγωγικός μπορείς, έτσι δεν είναι;

Ναι, έτσι είναι. Ξέρεις, από την πανδημία κι έπειτα δεν έχουμε καταφέρει να περιοδεύσουμε. Έχουμε να κάνουμε περιοδεία εδώ και περίπου πέντε χρόνια. Είναι πραγματικά πολύ λυπηρό αυτό. Και, ξέρεις, είμαι τραγουδιστής… Έτσι βγάζω τα προς το ζην. Ο μόνος τρόπος για να προχωρήσεις μπροστά είναι απλά να συνεχίσεις να γράφεις και να ηχογραφείς. Είτε είναι σόλο άλμπουμ, είτε είναι οι A-Z... Επίσης, συνεργάστηκα με τον Glenn από τους Figure Of Speeches σε ένα άλμπουμ που συμμετέχουν οι Sherinian, Bumblefoot και πολλοί ακόμα, κι ήταν ωραίο. Ήμουν πάντα απασχολημένος με κάτι, αλλά την ίδια στιγμή δεν θέλω να υπέρ-κορεστώ.

Θα ήθελα να μπορώ να εστιάσω σε ένα μόνο πράγμα, αλλά συνεχώς παρουσιάζονται νέα project, και είμαι χαρούμενος που έχω τη δυνατότητα να συμμετέχω σε αυτά. Οπότε, κάπως έτσι έχει η κατάσταση, κι από τη στιγμή που δεν μπορούμε να περιοδεύσουμε, τότε κάλλιστα θα συνεχίσω να το κάνω.

O Jim επιμένει ότι δεν θέλει να δουλέψει ξανά πάνω σε νέα μουσική με τους Fates Warning

Είναι ωραίο, πάντως, που κινείσαι σε διαφορετικές ηχητικές κατευθύνσεις με κάθε project. Αυτό το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον…

Ναι, δεν νομίζω ότι θα ήταν ενδιαφέρον αλλιώς... Οι A-Z είναι εντελώς διαφορετικοί από το solo project μου και το solo project μου είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό το project με τον Jim. Νομίζω ότι είναι καλό αυτό. Πρέπει να απλώνω το μουσικό φάσμα. Και φυσικά, μου αρέσει να τραγουδάω σε διαφορετικά στυλ μουσικής, οπότε όταν ο Jim επικοινώνησε μαζί μου για να κάνω συμμετάσχω σε αυτό το project χάρηκα πολύ.

Ξέρεις, ο Jim επιμένει ότι δεν θέλει να δουλέψει ξανά πάνω σε νέα μουσική με τους Fates Warning, οπότε δεν ήξερα αν ή πότε θα δουλεύαμε ξανά σε συνθετικό επίπεδο. Έτσι, όταν με προσέγγισε ήμουν πραγματικά ενθουσιασμένος και για μένα ήταν υπέροχο το να συνεργαστώ ξανά μαζί του. Μου άρεσε πολύ η μουσική με το που μου την έστειλε. Εξαρχής θεωρούσα ότι η μουσική ήταν υπέροχη, οπότε ανυπομονούσα να ξεκινήσω πάνω σε αυτή.

Το μόνο πράγμα που με ανησυχούσε ήταν αν όντως χρειαζόταν φωνητικά. Μου φαινόταν πως η μουσική ήταν αρκετά όμορφη από μόνη της

Αν δεν κάνω λάθος, η μουσική για αυτό το project αρχικά προοριζόταν για το instrumental solo project που έχει, και συγκεκριμένα για το δεύτερο άλμπουμ των Tuesday The Sky. Πώς κατέληξε λοιπόν ως μια συνεργασία μεταξύ σας; Σε ποιο σημείο επικοινώνησε μαζί σου και σου είπε ότι θα ήθελε να προσθέσει φωνητικά;

Τα πάντα ήταν ήδη γραμμένα όταν επικοινώνησε μαζί μου. Όλη η μουσική είχε ήδη τελειώσει. Απλά, επικοινώνησε μαζί μου μια μέρα και μου είπε «θέλω να σου μιλήσω για κάτι». Και μου είπε ότι είχε όλη αυτή τη μουσική πάνω από την οποία συνέχιζε να ακούει φωνητικά, οπότε πίστευε ότι θα ωφεληθεί από την ύπαρξη ενός τραγουδιστή. Με ρώτησε αν θα με ενδιέφερε και απάντησα κατευθείαν «Φυσικά! Στείλε μου τη μουσική!». Και μου άρεσε κατευθείαν αυτό που άκουσα. Το μόνο πράγμα που με ανησυχούσε ήταν αν όντως χρειαζόταν φωνητικά. Δεν ήμουν πραγματικά σίγουρος. Μου φαινόταν πως η μουσική ήταν αρκετά όμορφη από μόνη της. Και κάπως έτσι προέκυψε η συνεργασία...

Δεν θυμάμαι αν μου έστειλε ολόκληρο το άλμπουμ ή αν μου έστειλε μερικά τραγούδια, αλλά θυμάμαι πως διάλεξα πρώτο το τραγούδι "Open Book". Είπα ότι θα δοκιμάσω αυτό για να δούμε αν είμαστε στην ίδια σελίδα. Ολοκλήρωσα το τραγούδι σε περίπου τέσσερις ημέρες. Έγραψα τη μελωδία και τους στίχους, το ηχογράφησα και του το έστειλα. Και νομίζω ότι σε εκείνο το σημείο καταλάβαμε ότι σκεφτόμασταν προς την ίδια κατεύθυνση κι αποφασίσαμε να προχωρήσουμε με όλο το άλμπουμ.

Οι Opeth θα μπορούσαν να υποστηρίξουν κάτι τέτοιο. Εμείς όχι. Δεν θα μπορούσαμε να το κυκλοφορήσουμε ως Fates Warning

Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων που είχατε αρχικά, ανησυχούσατε καθόλου ότι ο κόσμος θα σκεφτεί πως αυτό το project είναι στην πραγματικότητα οι Fates Warning υπό διαφορετικό πρίσμα;

Σίγουρα! Εξακολουθεί να μας ανησυχεί. Εγώ εξακολουθώ να ανησυχώ περί αυτού. Όταν στις συνεντεύξεις με ρωτούν «Θέλεις να προσθέσεις κάτι;» λέω «Ναι, θέλω ο κόσμος να ξέρει ότι δεν είναι Fates Warning. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Είμαστε ο Jim Matheos και εγώ που κάνουμε κάτι διαφορετικό. Και δεν προσπαθούμε καθόλου να είμαστε οι Fates Warning».

Ήταν μια στιγμή που αστειευόμουν μαζί του, όταν προσπαθούσαμε να βρούμε ένα όνομα το project, και του είπα «Ξέρεις κάτι; Είμαστε εσύ κι εγώ. Γιατί, λοιπόν, δεν το λέμε Fates Warning;». O Jim ήταν σε φάση «Χμμ...» Και οι δύο ήμασταν έτσι για περίπου 5 δευτερόλεπτα. Και τότε είπαμε: «Όχι, σε καμία περίπτωση. Απλά θα μπερδέψει τον κόσμο». Οι Opeth θα μπορούσαν να υποστηρίξουν κάτι τέτοιο. Εμείς όχι. Απλά, δεν θα μπορούσαμε να το κυκλοφορήσουμε ως Fates Warning. Είναι απλά δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Οπότε, έπρεπε να του δώσουμε ένα διαφορετικό όνομα.

Και πάλι, επαναλαμβάνω ότι θέλω οι άνθρωποι να ξέρουν ότι είναι διαφορετικό. Φυσικά, θα έχουμε οπαδούς των Fates Warning που θα το ακούσουν και αυτό είναι υπέροχο. Αλλά δεν θέλω να πιστεύουν ότι είναι οι Fates Warning MKII. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα.

Το καταλαβαίνω. Αλήθεια, πως προέκυψε το όνομα North Sea Echoes; Και γιατί είναι αντιπροσωπευτικό της μουσικής σας;

Ο Jim το είχε στις σημειώσεις του. Ο Jim κι εγώ λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο. Κρατάμε σημειώσει για διάφορα πράγματα. Αν ακούσουμε κάτι ενδιαφέρον ή δούμε κάτι ενδιαφέρον, θα το σημειώσουμε και ίσως το χρησιμοποιήσουμε αργότερα στους στίχους ή σε κάποιο τίτλο τραγουδιού ή ποιος ξέρει σε τι... Έτσι, εξετάζουμε διαφορετικές ιδέες περί του ονόματος, και το North Sea Echoes ήταν κάτι που είχε γράψει στις σημειώσεις του. Δεν θυμόταν που το είχε ακούσει ή δει, αλλά έμοιαζε να ταιριάζει στη μουσική. Ταιριάζει με την ατμόσφαιρα του όλου άλμπουμ, οπότε κρατήσαμε με το North Sea Echoes. Νομίζω ότι είναι αρκετά ταιριαστό, αλλά είναι διαφορετικό, όπως κι η μουσική είναι διαφορετική…

Πάντα είχα αδυναμία στον τρόπο που παίζει και γράφει ο Jim

Ναι, είναι πολύ διαφορετικό από τους Fates Warning, ακόμα κι αν τα vibes είναι εκεί λόγω της παρουσίας τόσο του Jim, όσο και της δικής σου. Ανέφερες ότι σου άρεσε εξαρχής αυτό που άκουσες και πίστευες ότι θα ακουγόταν καλό ακόμα και χωρίς φωνητικά, οπότε ποια ήταν η γνώμη σου γενικότερα για τη μουσική κατεύθυνση που έχει ακολουθήσει ο Jim σε αυτό το άλμπουμ, αλλά και με τους Tuesday The Sky;

Μου άρεσε πολύ το πρώτο άλμπουμ των Tuesday The Sky. Το έχω αυτό το άλμπουμ! Είναι πραγματικά καλό! Περιλαμβάνει όμορφη μουσική που σε κάνει να νιώθεις καλά. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου άρεσε η κατεύθυνση που είχε. Και πάντα μου άρεσε το παίξιμο του Jim. Είναι η αποτύπωση αυτού που έχει στο μυαλό του κάθε φορά. Είναι ό,τι ακούει στο κεφάλι του. Και έχω αδυναμία σε αυτό. Λατρεύω τον τρόπο που παίζει και γράφει. Οπότε, δεν ξέρω... Εμένα, με κέρδισε αμέσως. Η μουσική με κέρδισε αμέσως και ανυπομονούσα να δουλέψω πάνω σε αυτήν. Ελπίζω να βελτίωσα αυτό που μου είχε στείλει. Ελπίζω να τα κατάφερα...

Ναι, θεωρώ ότι το έκανες. Επίσης, έχετε τον Gunnar Olson να παίζει drums σε κάποια κομμάτια. Πώς συνέβη αυτό; Ενεπλάκη καθόλου και με θέματα παραγωγής ή σε κάποιο άλλο επίπεδο;

Όλα τα μέρη για τα drums είχαν ήδη γραφτεί από πριν. Ήταν ηλεκτρονικά drums. Τα δύο τραγούδια στα οποία παίζει ο Gunnar είχαν αρχικά ηλεκτρονικά drums, καθώς ο Jim παίζει τα πάντα στο άλμπουμ: το μπάσο, τα ηλεκτρονικά μέρη, την κιθάρα, τα πάντα. Προγραμμάτισε όλα τα drums και όταν είχαμε ήδη τελειώσει το τραγούδι "Empty", ακούγοντάς το θεωρήσαμε ότι θα το ωφελούσε αν είχε πραγματικά drums, αφού ήταν το πιο βαρύ τραγούδι στο άλμπουμ. Δεν είναι προφανώς τόσο βαρύ, αλλά συγκριτικά με τα υπόλοιπα είναι... Σκεφτήκαμε, λοιπόν, ότι με πραγματικά drums θα μπορούσαμε να το κάνουμε κάπως «μεγαλύτερο» από ό, τι με τα ηλεκτρονικά.

Συζητήσαμε για διαφορετικούς drummers και είμαστε και οι δύο οπαδοί των Puscifer. Και οι δύο γουστάρουμε πολύ τους Puscifer. Τους είδα στο Hellfest και ήταν απλά καταπληκτικοί. Έμεινα άναυδος. Νομίζω ότι ήταν η αγαπημένη μου μπάντα από όλες όσες είδα Hellfest. Νομίζω ότι είναι το αγαπημένο μου σύγχρονο συγκρότημα γενικότερα. Κάποια στιγμή, λοιπόν, ο Jim είπε «τι θα έλεγες για τον Gunnar;». Δεν έχω ιδέα αν γνωρίζονται ή πώς τον ξέρει, αλλά πήρε τηλέφωνο τον Gunnar, τον ρώτησε αν ήταν διαθέσιμος να παίξει στα κομμάτια κι αυτός αμέσως δεσμεύτηκε και το έκανε. Είναι τρομερός drummer. Έκανε καταπληκτική δουλειά κι είμαι πολύ χαρούμενος που τον έχουμε στο άλμπουμ.

Με τον Jim έχετε μακρά ιστορία παρέα. Την ίδια στιγμή, έχεις κάνει αρκετά πράγματα έξω από τους Fates Warning, όπως πχ με τους Engine, τους Redemption και τις σόλο δουλειές σου. Αλήθεια, πόσο διαφορετικό είναι για σένα να δουλεύεις με και χωρίς τον Jim και πόσο διαφορετικό ήταν αυτό το project σε σύγκριση με τη συνηθισμένη συνεργασία που έχετε στους Fates Warning;

Είναι πάντα διαφορετικό να δουλεύεις με διαφορετικούς ανθρώπους. Η συνεργασία με τον Nick στους Redemption ήταν προφανώς εντελώς διαφορετική από οτιδήποτε άλλο έχω κάνει. Έγραφε τα πάντα… τις μελωδίες, τους στίχους, τα πάντα. Και ήταν πολύ διασκεδαστικό να δουλεύω μαζί του. Ηχογραφούσαμε για μία ή δύο ώρες και μετά λέγαμε «Ας κάνουμε ένα διάλειμμα να πιούμε λίγο ουίσκι και συνεχίζουμε αύριο». Και παρόλο παίρναμε πολύ στα σοβαρά αυτό που κάναμε, χαλαρώναμε κάπως και το διασκεδάζαμε.

Για το σόλο project μου παίρνω το χρόνο μου. Δουλεύω με τον Mike και τον Tony που είναι επίσης διασκεδαστικό, αλλά είμαστε κάπως πιο συγκεντρωμένοι πάνω σε αυτό που κάνουμε. Με τους Fates... είμαι σίγουρα πιο συγκεντρωμένος σε σχέση με οτιδήποτε άλλο όταν δουλεύω με αυτούς. Έχουμε δουλέψει μαζί για τόσο πολύ καιρό με τον Jim που, τόσο αυτός όσο και εγώ, μπορούμε να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς μεταξύ μας. Αν υπάρχει κάτι που δεν μας αρέσει, σίγουρα θα το πούμε ο ένας στον άλλον, και θα κάνουμε το καλύτερο δυνατό. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου δεν πρόκειται να πληγώσουμε ο ένας τα συναισθήματα του άλλου. Κι αυτό είναι υπέροχο. Μου αρέσει πολύ να δουλεύω με τον Jim. Είναι βάναυσα ειλικρινής και νομίζω ότι σκεφτόμαστε λίγο-πολύ προς την ίδια κατεύθυνση. Αυτό σίγουρα βοηθά νομίζω.

Πάμε και στο artwork του άλμπουμ όπου έχετε τον Simon Ward, κυρίως γνωστό λόγω των δουλειών του με τους Marillion κι επίσης υπεύθυνος για το artwrok των North Sea Echoes. Ποια η γνώμη σου για τη δουλειά του στο άλμπουμ σας; Επίσης, πως καταλήξατε να συνεργαστείτε μαζί του; Ήταν λόγω της δουλειάς του με τον Marillion ή ήταν κάτι άλλο που τράβηξε την προσοχή σας;

Νομίζω ότι είχε κάνει και το άλμπουμ των Kings of Mercia, οπότε ο Jim τον ήξερε ήδη. Μιλήσαμε για διαφορετικούς καλλιτέχνες και είδαμε διαφορετικές ιδέες, εξετάσαμε ακόμη και το ενδεχόμενο να το κάνουμε μόνοι μας. Στην πραγματικότητα, ο Jim και εγώ δημιουργήσαμε και δικό μας artwork. Όμως, συνειδητοποιήσαμε ότι χάναμε την εστίασή μας από το μουσικό κομμάτι, οπότε σκεφτήκαμε να το δώσουμε σε κάποιον άλλο και να τον αφήσουμε να αναλάβει αυτός την ευθύνη αντί να την έχουμε εμείς. Εμείς να επικεντρωθούμε στη μουσική και θα να αφήσουμε κάποιον άλλον να ανησυχεί γι' αυτό το θέμα.

Έτσι ο Simon έφερε την της καμπάνας κατάδυσης (σ.σ.: diving bell), που μας φάνηκε πολύ ωραία. Ήταν κάτι το διαφορετικό... Φαντάσου να είσαι 500 μέτρα κάτω από το νερό, μόνος με ένα λεπτό κομμάτι από μέταλλο γύρω από το κεφάλι σου. Είναι αρκετά τρομακτικό. Θεωρώ ότι έκανε εξαιρετική δουλειά.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι είναι πολύ στενάχωροι οι στίχοι, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι ότι είμαι στεναχωρημένος. Απλώς, εκφράζω κάποια βασικά ανθρώπινα συναισθήματα

Νομίζω δεν χωρά αμφιβολία πρόκειται για ένα βαθιά συναισθηματικό άλμπουμ. Θα συμφωνούσες μαζί μου ότι είναι ένα από τα πιο συναισθηματικά έργα που έχετε κάνει, εδώ και πολλά χρόνια;

Ναι, μάλλον. Έθιξα αρκετά ευαίσθητα θέματα εδώ, όπως της κατάθλιψης και της cheerophobia, δηλαδή της φοβίας του να είσαι ευτυχισμένος. Κάτι που είναι πολύ περίεργο...

Όταν άκουσα τη μουσική, είπα ότι θα αφήσω τους στίχους να γραφτούν μόνοι τους. Και αυτά είναι τα θέματα που μου έρχονταν στο μυαλό όταν έγραφα τους στίχους. Ναι, είναι αρκετά βαθιά. Ίσως πολύ βαθιά. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι είναι πολύ στενάχωροι, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι ότι είμαι στεναχωρημένος. Απλώς, εκφράζω κάποια βασικά ανθρώπινα συναισθήματα. Ίσως μερικοί άνθρωποι φοβούνται να μιλήσουν για αυτά… Αλλά είναι αυτό που είναι. Και ελπίζω μερικοί άνθρωποι να μπορούν να συσχετιστούν συναισθηματικά με αυτό που εκφράζω, με αυτά που λέω με τους στίχους μου.

Έχεις διαβάσει ποτέ τους στίχους ενός τραγουδιού των Alice In Chains; Δεν ακούω κανέναν να παραπονιέται γι' αυτούς...

Ναι, γενικά, οι στίχοι σας είναι πολύ οικείοι και ανθρώπινοι. Είναι κυρίως επειδή αισθάνεστε έτσι ή είναι επειδή θέλετε οι άνθρωποι να σχετίζονται μαζί τους, όπως ίσως να δώσετε ένα χέρι βοήθειας μέσω των στίχων σας;

Δεν προσπαθώ πραγματικά να κάνω μια δήλωση ή να αλλάξω τον κόσμο. Για μένα, είναι απλά λόγια που βγήκαν και έγραψα. Πραγματικά δεν είμαι δυστυχισμένος άνθρωπος. Απλώς για κάποιο λόγο η μουσική με έκανε να σκεφτώ αυτές τις λέξεις και έτσι τις έγραψα. Φυσικά, όλα τα τραγούδια είναι διαφορετικά.

Το "Open Book" πχ αφορά το πως περνάνε τα χρόνια, το ότι γερνάμε και τη συνειδητοποίηση ότι δεν είμαστε τόσο νέοι όσο ήμασταν κάποτε. Όλοι το συνειδητοποιούμε αυτό, νομίζω. Μόλις περνάς τα 50, αρχίζεις να το σκέφτεστε λίγο περισσότερο. Ίσως κι όχι... (γέλια) Γενικά, είναι αρκετά βαθιοί κι ίσως οι άνθρωποι να σχετίζονται μαζί τους ή όχι.

Υπάρχουν ένα εκατομμύριο τραγούδια που ακούω, δεν έχω ιδέα τι σημαίνουν οι στίχοι και απλά τα τραγουδάω. Δεν το σκέφτομαι καν. Αλλά είναι αστείο όταν οι άνθρωποι λένε ότι είναι οι στίχοι είναι κάπως στενάχωροι. Έχεις διαβάσει ποτέ τους στίχους ενός τραγουδιού των Alice In Chains; Αυτοί είναι αρκετά σκοτεινοί, φίλε! Και δεν ακούω κανέναν να παραπονιέται γι' αυτούς... (γέλια)

Είναι αρκετά αστείο επίσης, γιατί θυμάμαι να διαβάζω κάποιους ανθρώπους να ερμηνεύουν τους στίχους του "Open Book" ότι αναφέρονται στους Fates Warning και σκεφτόμουν ότι αυτό είναι αναπόφευκτο πλέόν…

(γέλια) Όχι, δεν μιλάω για τους Fates Warning σε αυτό το τραγούδι. Όμως, στο "We Move Around The Sun"… Αυτό είναι κάτι που δεν το έχω πει ποτέ σε κανέναν… αλλά στην πραγματικότητα οι στίχοι μιλάνε για το συγκρότημα, για εμάς που ταξιδεύουμε όταν είμαστε σε περιοδεία, για όταν βρισκόμαστε στο tour bus. Είναι, βασικά, οι σκέψεις μου σχετικά με το να είμαστε στο λεωφορείο και να δημιουργούμε αναμνήσεις καθώς περνούν τα χρόνια.

Δεν θέλω να ακουστεί εγωκεντρικό, αλλά γράψαμε τη μουσική για τους εαυτούς μας. Δεν την γράψαμε για να κάνουμε κάποιον άλλο ευτυχισμένο ή με την ιδέα ότι θα κάνουμε κάποια μεγάλη επιτυχία

Πως βλέπετε το σχήμα των North Sea Echoes; Ως την αρχή μιας νέας μπάντας, ή ως κάτι που ήταν μια κι έξω, και θα δείτε πώς θα εξελιχθεί από εδώ και πέρα;

Ακριβώς αυτό (το δεύτερο)! Θέλω να πω, όταν ο Jim μου έστειλε τη μουσική και άρχισα να δουλεύω πάνω σε αυτήν, κάποια στιγμή είχαμε ολοκληρώσει 5 τραγούδια ή κάπου εκεί. Τότε κοιτάξαμε ο ένας τον άλλον και είπαμε: «Τι κάνουμε τώρα; Κάνουμε ένα ολόκληρο άλμπουμ; Κι αν να, το κυκλοφορούμε μόνοι μας ή κοιτάζουμε για δισκογραφική; Και τι όνομα θα του δώσουμε;». Δεν ξέραμε πραγματικά τίποτα...

Και κάπως έτσι φτάσαμε εδώ που είμαστε, με το άλμπουμ να βγαίνει στο τέλος του μήνα. Δεν συζητήσαμε ποτέ αν πρόκειται να παίξουμε ζωντανά. Δεν συζητήσαμε αν θα υπάρξει επόμενο άλμπουμ. Υποθέτω ότι θα δούμε πως θα το υποδεχτεί το κοινό. Μπορεί να ακούγεται κάπως αστείο και σίγουρα δεν θέλω να ακουστούμε εγωκεντρικοί, αλλά γράψαμε τη μουσική για τους εαυτούς μας. Δεν την γράψαμε για να κάνουμε κάποιον άλλο ευτυχισμένο ή με την ιδέα ότι θα κάνουμε μεγάλη επιτυχία. Γράψαμε τη μουσική για εμάς, γιατί μας έκανε χαρούμε. Και εν συνεχεία ελπίζουμε να το απολαύσουν κι οι υπόλοιποι. Εξαρτάται από το πως θα το υποδεχτεί ο κόσμος, πάντως. Μετά θα δούμε τι πρόκειται να συμβεί στη συνέχεια.

Είμαστε σε συζητήσεις, για να δώσουμε κάποιες συναυλίες με τους Fates Warning φέτος, για την 40^η επέτειο της μπάντας, και η Ελλάδα περιλαμβάνεται σε αυτό το πλάνο φυσικά

Εξετάζετε να δώσετε κάποιες συναυλίες με τους North Sea Echoes; Σκεφτόμουν ότι ίσως θα μπορούσατε να προσθέσετε και κάποιες ακουστικές, πιο ήπιες εκδόσεις τραγουδιών των Fates Warning κι αυτό θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον. Όπως πχ το "A Pleasant Shade Of Gray pt. IX"... Έχετε αρκετά τραγούδια που θα μπορούσαν να ερμηνευτούν σε ακουστικό περιβάλλον. Θα σκεφτόσασταν κάτι τέτοιο;

Έχουμε συζητήσει σχετικά με αυτό, αλλά δεν ξέρω αν οικονομικά θα ήταν δυνατό να υλοποιηθεί. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι κάτι που ο Jim κι εγώ έχουμε συζητήσει. Απλά δεν ξέρουμε αν θα έβγαινε. Είμαστε σε συζητήσεις, όμως, για να δώσουμε κάποιες συναυλίες με τους Fates Warning φέτος, αργότερα μέσα στη χρονιά...

Αυτή ήταν η επόμενη ερώτησή μου...

Θα είναι για την 40η επέτειο! Προσπαθούμε να το οργανώσουμε. Το μεγαλύτερο θέμα είναι πως ο Bobby είναι πολύ απασχολημένος. Το κλειδί είναι να καταφέρουμε να έχουμε τον Bobby μαζί μας. Πάντως, συζητάμε για μεμονωμένες συναυλίες, κι όχι για κανονική περιοδεία. Λίγες, επιμέρους και μεγαλύτερες σε διάρκεια συναυλίες, ενδεχομένως πολύ μεγάλες σε διάρκεια συναυλίες. Κι η Ελλάδα, φυσικά, περιλαμβάνεται σε αυτό το πλάνο. Αναμένουμε να δούμε τι θα συμβεί...

Σταυρώνω ήδη τα δάχτυλά μου. Αν καταλαβαίνω καλά - λόγω της 40ης επετείου - σκέφτεστε κάτι ξεχωριστό. Έχετε κι άλλες ιδέες στο μυαλό σας;

Όχι πραγματικά, πέραν του ότι θα ήταν μια πολύ μεγάλη σε διάρκεια συναυλία…

Εγώ είμαι εντάξει και με αυτό...

Ενδεχομένως να παίξουμε δυο βράδια ή κάτι τέτοιο... Δεν ξέρω…

Πω! Δύο διαφορετικά σετ, σε δύο βραδιές εδώ στην Αθήνα. Αν συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να ηχογραφηθεί κιόλας…

Θέλει πολλή δουλειά κάτι τέτοιο, αλλά θα δούμε... Θα το συζητήσουμε...

Καταλαβαίνω πως ίσως είναι ευσεβής πόθος, αλλά γιατί να μην ονειροπολήσουμε και λίγο;

Ναι, σε καταλαβαίνω. Θα το ήθελα κι εγώ. Επίσης, θέλω κι εγώ να επιστρέψουμε εκεί. Έχει περάσει τόσος καιρός από την τελευταία φορά, που θα ήθελα να έρθουμε μόνο και μόνο για να μπορέσω να παίξω ξανά ζωντανά και να δω τους φίλους μου. Νομίζω ότι θα ήταν υπέροχο αν τα καταφέρουμε....

Αρέσουμε τόσο πολύ σε κάποιους που θεωρούν ότι και στους υπόλοιπους πρέπει να αρέσουμε όσο και σε αυτούς

Τώρα, αυτό μπορεί να μην ισχύει στην Ελλάδα απαραίτητα αλλά... Υπάρχει μια κοινή πεποίθηση μεταξύ των οπαδών της metal μουσικής ότι οι Fates Warning ήταν πάντα μια υποτιμημένη μπάντα. Πολλοί άνθρωποι το πιστεύουν αυτό. Είναι κάτι που το συμμερίζεστε κι εσείς οι ίδιοι; Μετά από όλα αυτά τα χρόνια, όλα όσα έχετε επιτύχει και όλα όσα έχετε περάσει, είναι κάτι που το σκέφτεστε και το νιώθετε κι εσείς;

Βλέπω αρκετό κόσμο να το λέει αυτό και το εκτιμώ. Ειλικρινά το εκτιμώ. Αρέσουμε τόσο πολύ σε κάποιους που θεωρούν ότι και στους υπόλοιπους πρέπει να αρέσουμε όσο και σε αυτούς. Προσωπικά, γνωρίζω καλά ότι είμαστε πολύ διαφορετικοί από τις περισσότερες άλλες μπάντες. Δεν ακολουθούμε κάποιον κανόνα. Κάνουμε το δικό μας. Έτσι, νομίζω ότι είμαστε ακριβώς εκεί που πρέπει να είμαστε. Και εκτιμώ τους οπαδούς που έχουμε, όπως είμαστε.

Ναι, θα ήταν υπέροχο να ήμασταν μεγαλύτεροι και ίσως να βγάζαμε περισσότερα χρήματα, αλλά δεν μπορείς να ζητήσεις καλύτερους οπαδούς από αυτούς που έχουμε. Το γεγονός ότι κυκλοφορούσαμε νέους δίσκους και ο κόσμος ερχόταν στις συναυλίες και τραγουδούσε τα νέα τραγούδια και ήθελε να ακούσει τα νέα τραγούδια όσο ήθελε και τα παλιά… δεν μπορείς να ζητήσεις περισσότερα από αυτό. Πραγματικά δεν μπορείς. Αυτό είναι κάτι που σε κάνει ξεχωριστό

Είναι κάποιες μπάντες που ξεχνάω τα ονόματά τους... Υπάρχουν μερικές μπάντες που έχουν δηλώσει ότι δεν σκοπεύουν να βγάλουν νέα μουσική, αλλά θα συνεχίζουν να περιοδεύουν, διότι οι οπαδοί τους δεν ενδιαφέρονται για τη νέα μουσική που βγάζουν και το μόνο που θέλουν να ακούσουν τα παλιά τραγούδια. Αυτό δεν ισχύει με εμάς. Κι αυτό είναι το καλύτερο κομπλιμέντο που θα μπορούσε να μας κάνει κάποιος. Ειλικρινά, το πιστεύω. Και υπό αυτή την έννοια, θεωρώ ότι είμαστε ακριβώς εκεί που πρέπει να είμαστε.

Το καταλαβαίνω. Εγώ το εννοούσα περισσότερο με την έννοια του «Είναι τόσο σπουδαίοι. Γιατί δεν είναι περισσότεροι άνθρωποι δεν το αναγνωρίζουν αυτό;» ...

Ναι, ναι. Το εκτιμώ αυτό. Είναι υπέροχο. Μου θυμίζει όταν ήμασταν παιδιά που πήγαινες σε άλλους με μια κασέτα ή ένα CD στο χέρι και τους έλεγες «πρέπει να τσεκάρεις αυτό το συγκρότημα». Κι όταν έβλεπες πως δεν συμμερίζονταν τον ενθουσιασμό σου ένιωθες απογοητευμένος. Οπότε, το καταλαβαίνω...

Εννοείται ότι το έχω κάνει αυτό με την κασέτα που περιέγραψες...

(γέλια)

Οι Fates Warning πρόλαβαν και υπήρξαν μέρος της εποχής του tape trading στα μέσα της δεκαετίας του '90 για μένα. Κι όντας όχι από την Αθήνα, αλλά από μια μικρότερη πόλη, το να βρεις το "Parallels" σε κασέτα ήταν ένα από εκείνα τα άλμπουμ που έμοιαζαν με κάτι σαν ιερό δισκοπότηρο τότε... Και δεν σε ένοιαζε αν δεν ακουγόταν και τόσο καλά η αντιγραμμένη κασέτα…

(γέλια)...

Θα ήθελα να παίξουμε ολόκληρο το "A Pleasant Shade Of Gray" ζωντανά... Το αγαπώ αυτό το άλμπουμ τόσο πολύ

Αλήθεια, αν μπορούσες να ειλέξεις ένα άλμπουμ των Fates Warning, για να το παίξετε ζωντανά από την αρχή μέχρι το τέλος στις επερχόμενες εμφανίσεις για τα 40 χρόνια, ποιο θα διάλεγες;

Δεν ξέρω. Κάναμε ήδη την περιοδεία που παίζαμε όλο το "Parallels", οπότε δεν ξέρω... Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας, θα ήθελα πραγματικά να παίξουμε ολόκληρο το "A Pleasant Shade Of Gray" ζωντανά. Ξέρω ότι είχαμε κάνει την περιοδεία που το παίζαμε ολόκληρο όταν είχε βγει, αλλά ήταν τόσο ωραία... Το αγαπώ αυτό το άλμπουμ τόσο πολύ, για αυτό που είναι. Θα καλύπταμε μια ώρα με αυτό. Ένα μόνο τραγούδι που διαρκεί περίπου μία ώρα περίπου. Θα ήθελα να το κάνουμε αυτό, νομίζω ότι θα ήταν ωραίο.

Κι εγώ αυτό θα διάλεγα. Πλησιάζουν σχεδόν 30 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε. Περνάει ο χρόνος…

Ω, ναι. Ορίστε… το “Open Book” που λέγαμε νωρίτερα (γέλια)

Η Metal Blade είναι σαν οικογένεια για εμάς

Φτάνοντας στο τέλος, έχω μια ακόμα ερώτηση. Συνεργάζεσαι ταυτόχρονα με δύο πολύ σημαντικές δισκογραφικές, όπως η Inside Out και η Metal Blade. Το σόλο άλμπουμ σου κυκλοφόρησε από την Inside Out πέρυσι, ενώ συνεργάζεστε με την Metal Blade για το North Sea Echoes. Πόσο διαφορετικά είναι να δουλεύεις και να συνεργάζεσαι με αυτές τις δύο δισκογραφικές. Ακόμη και οι Fates Warning έχουν μετακινηθεί από τη μια στην άλλη παλιότερα…

Ναι, εκείνη ήταν μια περίεργη εποχή... Ειλικρινά, ήταν ιδέα του Jim να πάμε στην Inside Out. Δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς γιατί, αλλά συνέβη και ήταν υπέροχα. Όλοι στην Inside Out και στην Century Media ήταν υπέροχοι μαζί μας και τα άλμπουμ πήγαν καλά. Είμαστε πολύ χαρούμενοι για το πόσο καλά πήγαν τα άλμπουμ.

Μόλις ολοκληρώθηκε το συμβόλαιο, καταλήξαμε να επιστρέψουμε στην Metal Blade μόνο και μόνο επειδή ανακαλύψαμε ότι στην Metal Blade δεν ήταν ακριβώς χαρούμενοι που είχαμε φύγει εξαρχής, αφού είχαμε κάνει τα πάντα στο Metal Blade ως τότε. Τα προσωπικά μας άλμπουμ... όλα ήταν στο Metal Blade. Είναι σαν οικογένεια για εμάς. Πάντα ήταν. Γνωρίζω όλους τους ανθρώπους στα γραφεία της εταιρείας εδώ και 30 χρόνια. Είναι φίλοι μου. Συνήθιζα να πηγαίνω στο γραφείο όλη την ώρα, μόνο και μόνο για να αράξω μαζί τους. Ο Slagel και εγώ είμαστε πολύ καλοί φίλοι και παλιότερα κάναμε παρέα όλη την ώρα. Οπότε, ναι, ήταν απλά μια περίεργη εποχή όταν φύγαμε από την Metal Blade…

Αυτό το άλμπουμ σκεφτήκαμε να το κυκλοφορήσουμε μόνοι μας και απλά αποδείχθηκε πραγματικά δύσκολο εγχείρημα. Διότι, δεν ξέρουμε πραγματικά πώς λειτουργεί αυτό το διαχειριστικό κομμάτι. Οπότε είπαμε να προσπαθήσουμε να βρούμε μήπως ενδιαφέρεται κάποια δισκογραφική να το κυκλοφορήσει. Δεν ξέραμε αν η Metal Blade θα ενδιαφερόταν γιατί τα περισσότερα σχήματα που έχει πλέον κινούνται στον ακραίο ήχο. Φίλε, είναι πολύ ακραία κάποια... Όμως, ήταν πολύ χαρούμενοι και μας υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες. Οπότε, εδώ είμαστε...

Το μόνο πράγμα που ακούω συνέχεια είναι οι Alice In Chains. Το "Jar Of Flies" και το "Dirt" είναι δύο από τα αγαπημένα μου άλμπουμ όλων των εποχών

Πριν κλείσουμε, θα ήθελα να μου πεις τα πέντε άλμπουμ που ακούς περισσότερο αυτόν τον καιρό, ανεξάρτητα από το αν είναι νέα ή παλιά. Τα πέντε άλμπουμ που θα είχε στην playlist σου

Η αλήθεια είναι πως δεν έχω πέντε... Βασικά, δεν ακούω τόσο πολύ μουσική, φίλε. Πραγματικά δεν το ακούω και είναι λυπηρό και μόνο που το λέω. Το μόνο πράγμα που ακούω συνέχεια είναι οι Alice In Chains. Άλμπουμ όπως το "Dirt"... Το "Jar Of Flies" και το "Dirt" είναι δύο από τα αγαπημένα μου άλμπουμ όλων των εποχών...

Τους αγαπώ...

Τους ακούω συνεχώς... Και είναι αστείο ότι έχω φτιάξει ένα πολύ δυνατό ηχοσύστημα. Έχω κάτι Mirage Bipolar ηχεία που είναι πολύ ακριβά και ακούγονται απίστευτα. Κι έχω εκατομμύρια CD και άλμπουμ, και παρόλο αυτά δεν τα χρησιμοποιώ ποτέ... Είμαι πάντα σε μια φάση «Alexa, βάλε να παίζουν Alice In Chains», ξέρεις.. σε αυτό το άθλιο μικρό ηχείο…

Ναι, καταλαβαίνω...

Είναι αρκετά αστείο, αλλά πραγματικά μου λείπει το να κάθομαι και να ακούω μουσική. Ίσως πρέπει να το κάνω... αυτό το Σαββατοκύριακο... (γέλια)

Είμαι κι εγώ μεγάλος οπαδός των Alice In Chains, από παλιά, και μιας και ανέφερε το "Jar Of Flies" που φέτος είναι η επέτειος των 30 χρόνων του, αν έπρεπε να επιλέξεις ένα τραγούδι για να το διασκευάσεις και να του δώσεις τη δική σου πινελιά φωνητικά, ποιο θα ήταν αυτό;

Δεν μπορώ ποτέ να θυμηθώ το όνομά του...

"No Excuses", "I Stay Away", "Nutshell", "Rotten Apple"...

Ποιο ήταν το τρίτο που είπες; Αυτή όπου λέει "No place to call home"... [σ.σ.: Ο Ray το τραγουδάει]

Το "Nutshell"...

Αυτό, ναι. Πόσο όμορφο τραγούδι ! Ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια που έχω ακούσει στη ζωή μου... Κι είναι τόσο στενάχωρο. Δεν θα μπορούσα ποτέ να το αποδώσω τόσο καλά όσο το πρωτότυπο, προφανώς…

Αν κάνετε την ακουστική περιοδεία με τον Jim, πρέπει να του πεις να παίξετε το "Nutshell" οπωσδήποτε! Δεν ξέρω θυμάσαι τη σκηνή που άνοιξαν το unplugged τους με αυτό το τραγούδι...

Αλήθεια…

Ναι, και ο Layne φορούσε τα γυαλιά ηλίου του και νόμιζες ότι θα καταρρεύσει καθώς τραγουδούσε... Αλλά το απέδωσε τέλεια...

Ναι, αυτό το show, αυτό το MTV Unplugged, είναι απλά μαγικό, φίλε. Είναι καταπληκτικό, είναι εκπληκτικό. Νομίζω ότι είναι ένα από τα καλύτερα unplugged που έχουν υπάρξει...

Σίγουρα ένα από τα αγαπημένα μου. Λοιπόν, αυτό ήταν. Ελπίζω να μην ήταν μια από τις βαρετές συνεντεύξεις…

(γέλια) Όχι ήταν πολύ ωραία ! Πέρασε πολύ ευχάριστα! Χάρηκα που τα είπαμε... Πάω να φάω μεσημεριανό τώρα! (γέλια)

Εκτιμώ το χρόνο που αφιέρωσες για αυτή τη συνέντευξη και ελπίζω να καταφέρουμε να σας δούμε στην Ελλάδα με Fates Warning ή και όποιο άλλο σχήμα.

Σταυρώνουμε δάχτυλα Χρήστο! Αν το κάνουμε, έλα να πεις γεια φίλε.

Εντάξει!

Θα έχουμε... Ω, μη μου πεις πώς λέγεται.. Η μπύρα που έχετε εκεί. . . Αυτό με το πράσινο κουτί. Πώς λέγεται;

Μύθος;

Μύθος ναι! Μύθος! (γέλια)

Θα κεράσω εγώ!

Η ρακή είναι το πιο αγαπημένο μου ποτό εκεί... Το λατρεύω!

Αν μπορείτε να την αντέξεις... Εγώ δεν νομίζω πως μπορώ πλέον...

Αλήθεια; Την λατρεύω…

Νομίζω πως ότι στην ηλικία μου αν πιώ λίγο παραπάνω, δεν θα την βγάλω καθαρή... (γέλια)

Ναι, έμαθα το μάθημά μου κι εγώ. Είχα πιει περίπου μισό μπουκάλι μια φορά όταν ήμουν εκεί. Δεν ήταν μια καλή μέρα, η επόμενη μέρα... (γέλια)