Black Midi: «Εδώ και χρόνια, μεγάλο μέρος του rock είναι πολύ μέτριο»

Το καινούριο άλμπουμ τους βρίσκει τους black midi να τρέχουν με σπασμένα τα φρένα κι εμείς αρπάζουμε την ευκαιρία για μια βόλτα στον τρελό τους κόσμο

Εδώ στο Rocking.gr, δεν έχουμε κρύψει ούτε στιγμή το πόσο μας εντυπωσιάζουν οι black midi. Από το πειραματικό ντεμπούτο τους "Schlagenheim" ως τη θύελλα του "Cavalcade" - δίσκος που έφτασε πολύ ψηλά στις προτιμήσεις μας για την περασμένη χρονιά - το νεαρό αυτό σχήμα από το Λονδίνο έχει ξεκινήσει εκρηκτικά την καριέρα του κι έχει προσφέρει φρεσκάδα και παράνοια στα στερεοφωνικά μας. Το ολοκαίνουριο τους άλμπουμ με τίτλο "Hellfire" διατηρεί ψηλά τα standards της μπάντας, επεκτείνοντας ακόμα περισσότερο τον δημιουργικό ηχητικό τους κόσμο. Αρπάξαμε λοιπόν την ευκαιρία για μια συζήτηση με τον Cameron Picton, μπασίστα των black midi, από τα μαλλιά!

Η νεανική φωνή στην άλλη μεριά του τηλεφώνου ήταν ελαφρώς παραπλανητική, δίνοντας μας την εντύπωση ότι θα ζήσουμε μια «καθώς πρέπει» συνέντευξη, όμως ο Cameron μας επεφύλασσε κάποιες εκπλήξεις! Ενώ μας καθοδηγεί στα άδυτα της μπάντας, μας χαρίζει το τρολλάρισμα της χρονιάς κι ένα σωρό από ιδιαίτερες σκέψεις πάνω στο σημερινό rock, στην ηλεκτρονική μουσική, στις αξίες της δεξιοτεχνίας, στην κατάντια του βρετανικού μουσικού Τύπου, ανάμεσα σε άλλα. Α, και καλύτερα να μην αποκαλέσετε τους black midi post-punk…

Συνέντευξη: Παντελής Κουρέλης
Ερωτήσεις, επιμέλεια: Αντώνης Καλαμούτσος

Καλησπέρα, είμαι ο Παντελής από το Rocking.gr κι είναι χαρά μας να σας φιλοξενούμε στο site μας. Το "Hellfire" είναι λοιπόν προ των πυλών, πως αποφασίσατε να γράψετε και να κυκλοφορήσετε νέα δουλειά τόσο σύντομα μετά το "Cavalcade";

Βασικά, ξεκινήσαμε να το γράφουμε με το που τελειώσαμε τις ηχογραφήσεις του "Cavalcade", είχαμε ήδη πολλές ιδέες. Συνεπώς μπορέσαμε να κάνουμε τα πάντα πολύ γρήγορα, είχαμε κι επιπλέον χρόνο εξαιτίας των lockdown λόγω του... ξέρεις τώρα! Είχαμε λοιπόν τη δυνατότητα να δουλέψουμε τις ιδέες μας, να μάθουμε τα τραγούδια και να κάνουμε μικροαλλαγές μέχρι να είναι πραγματικά καλά. Οι ηχογραφήσεις ήταν στη συνέχεια πολύ εύκολες και γρήγορες.

Black Midi

Όλα λοιπόν σας βγήκαν πολύ φυσικά;

Ακριβώς.

Υπάρχουν άπειρες δυνατότητες στο τι μπορεί να κάνει ή να γίνει αυτή η μπάντα

Με ποιους τρόπους πιστεύεις πως το "Hellfire" είναι διαφορετικό ή και καλύτερο από τα προηγούμενα σας άλμπουμ και τι αντιπροσωπεύει για την εξέλιξη σας ως μπάντα;

Ο πρώτος μας δίσκος ήταν η προσπάθεια μας να ανακαλύψουμε πώς να χρησιμοποιούμε ένα studio και τι σημαίνει να ηχογραφείς έναν δίσκο. Δεν ξέραμε τι ακριβώς να κάνουμε, είχαμε ελάχιστη εμπειρία και ο Dan ήταν πολύ χρήσιμος, ακόμα μας καθοδηγεί (σσ: αναφέρεται στον παραγωγό τους Dan Carey). Ο δεύτερος δίσκος μας βρήκε να εξαπλωνόμαστε ηχητικά. Προσπαθήσαμε πολύ να φτιάξουμε κάτι καινούριο και να φύγουμε από το comfort zone μας, θέτοντας για τον εαυτό μας τη βάση ότι υπάρχουν άπειρες δυνατότητες στο τι μπορεί να κάνει ή να γίνει αυτή η μπάντα. Εκεί προσπαθήσαμε να σιγουρέψουμε ότι ο ήχος μας θα έχει περισσότερες μαλακές στιγμές κι ότι θα είναι πιο εκτεταμένος. Το νέο άλμπουμ προσπαθεί να συνδυάσει τα καλύτερα από αυτούς τους δύο κόσμους, σπρώχνοντας ταυτόχρονα τα πράγματα σε μια νέα κατεύθυνση, ειδικά με τους στίχους. Η μουσική όμως έχει αρκετή από την ένταση και την επιθετικότητα του πρώτου δίσκου αλλά και τη γλυκύτητα και την αρμονική πολυπλοκότητα που είχε ο δεύτερος.

Το "Hellfire" μοιάζει να έχει μερικές από τις πιο τρελές και πιο θεατρικές ιδέες της έως τώρα καριέρας σας. Πρόκειται για ένα concept άλμπουμ;

Δεν θα έλεγα πως είναι. Δεν προσπαθήσαμε να εφεύρουμε κάτι πριν από τον δίσκο. Απλώς, επειδή τα τραγούδια γράφτηκαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, εξερευνήσαμε πολλές ιδέες. Όταν γράφεις ένα τραγούδι, έχεις τρία λεπτά για να πεις μια ιστορία κι αυτό είναι πολύ λίγο. Δεν προλαβαίνεις να πας πολύ βαθιά. Καταλήγεις να σκέφτεσαι "οκ, σε αυτό το τραγούδι μιλήσαμε για αυτό και γι αυτό". Θα ήθελα να πάμε ακόμα παραπέρα στην ανάλυση των τραγουδιών αλλά δεν έχει νόημα να παραφουσκώνουμε τα πράγματα, ειδικά όταν κάποια τραγούδια έχουν πάρα πολλούς στίχους. Όσο κι αν αισθανόμαστε ότι είχαμε κι άλλα να πούμε, μπορούμε απλώς να φυλάξουμε στίχους για κάποιο άλλο τραγούδι.

Πάντως για τρίλεπτα τραγούδια, έχουν πάρα πολλή πληροφορία!

Ναι, ακριβώς!

Έχω ακούσει το άλμπουμ από το promo αλλά δεν έχω πρόσβαση στα full credits. Μπορείς να μας πεις ποιοι είναι οι guests του άλμπουμ κι αν ηχογράφησαν κι αυτήν τη φορά μαζί σας ο Seth κι ο Kaidi; (σσ: Kaidi Akinnibi και Seth Evans, μόνιμοι studio και touring session μουσικοί)

Ναι, ηχογράφησαν ξανά μαζί μας σε κάποια τραγούδια. Υπάρχουν αρκετοί guests. Στα "Still", "The Defence" και "27 Questions" έχουμε μαζί μας τον BJ Cole, έναν θρυλικό lap steel και pedal steel μουσικό από το Ηνωμένο Βασίλειο. Ένας ενεργός session μουσικός, από τους πολύ λίγους που δεν είναι Αμερικανός. Είναι αρκετά μεγάλος, κάπου κοντά στα 80 νομίζω. Έχει παίξει σε δίσκους όπως το "Tiny Dancer" ή σε πράγματα όπως με τον Austin John. Κάθε φορά που σκεφτόμασταν ότι κάποιο όργανο θα ταιριάξει σε κάποιο τραγούδι – και δεν μπορούσαμε να το κάνουμε εμείς - βρίσκαμε τον αντίστοιχο μουσικό. Έχουμε έναν τύπο που παίζει flamenco κρουστά, έχουμε τρομπέτες, μέρη με πνευστά και διάφορα ακόμα. Δεν θυμάμαι τα πάντα! Δοκιμάσαμε πολλά διαφορετικά πράγματα, είχαμε δυο ολόκληρους μήνες στο studio.

Black Midi

Θα περιμένουμε να διαβάσουμε το booklet για όλες τις πληροφορίες!

Ναι, θα είναι ένα μεγάλο booklet! Μαζί με τα συνοδευτικά κείμενα των τραγουδιών, μοιάζει σχεδόν σαν βιβλίο!

Οι επιρροές μας είναι πιο ευρείες από την αισθητική ταυτότητα της μουσικής μας, απλώς το θεμέλιο μας είναι η κιθάρα, το μπάσσο και τα τύμπανα.

Αρκετοί πιστεύουμε πως οι black midi ανασταίνουν το πνεύμα του Frank Zappa, με σύγχρονο τρόπο φυσικά. Αισθανόμαστε επίσης πως το "Hellfire" έχει διάφορα 70s στοιχεία. Πως αισθάνεστε για το έργο του Zappa, για το progressive/avant rock γενικότερα και για το ποιους καλλιτέχνες θεωρείτε τις σημαντικότερες σας επιρροές;

Προσωπικά δεν είμαι τρομερά εξοικειωμένος με το έργο του, μου αρέσει πολύ το "Hot Rats", είναι σπουδαίος δίσκος, δεν έχω σκάψει όμως βαθύτερα. Έχουμε πολλά στοιχεία από τα 70s, αλλά και από τα 60s, τα 80s ή τα 90s. Υπάρχουν καλές μουσικές σε όλες τις δεκαετίες και πολλά πράγματα από τα οποία μπορείς να επηρεαστείς. Μας ενδιαφέρουν πολλά πράγματα κι έξω από το rock, η τηλεοπτική και η κλασική μουσική , το flamenco, η folk. Οι επιρροές μας είναι πιο ευρείες από την αισθητική ταυτότητα της μουσικής μας, απλώς το θεμέλιο μας είναι η κιθάρα, το μπάσσο και τα τύμπανα.

Ένα τυπικό black midi τραγούδι γεννιέται μέσα από δομημένες ιδέες ή μέσα από αυτοσχεδιασμούς και jams;

Δεν θα έλεγα κανέναν από τους δύο τρόπους συγκεκριμένα. Η οπτική των τυμπάνων έχει αλλάξει εντελώς, είναι εντελώς διαφορετικά από όσα κάναμε όταν φτιάχναμε το "Schlagenheim". Δεν αναλωνόμαστε πολύ σε άσκοπα τζαμαρίσματα, δεν μας βοηθούσαν και πολύ. Ανακαλύψαμε ότι είναι περισσότερο βοηθητικό να έχεις συγκεκριμένες ιδέες κατά νου και να τις δοκιμάζεις όταν τζαμάρεις, να φέρνεις πράγματα στο τραπέζι και να τα δουλεύεις επί τόπου. Αλλιώς είναι άσκοπο και ίσως χάσιμο χρόνου.

Οπότε πρέπει να έχετε κάτι συγκεκριμένο για να ξεκινήσετε.

Ναι. Θέλουμε να εξαντλούμε τις ιδέες μας. Τις περισσότερες φορές κάποιος φέρνει μια ιδέα και πολλές φορές επιστρέφουμε στην αρχική ιδέα ενός κομματιού. Συνήθως τις φέρνουμε εγώ ή ο Jordy. Για παράδειγμα, εκείνο το μέρος του "Welcome To Hell" (σσ: τραγουδάει το πομπώδες μέρος ανάμεσα στα verses) ήταν αρχικά σε τρία σημεία και κάθε φορά παιζόταν τον διπλάσιο χρόνο. Τραβούσε πολύ, δεν ακουγόταν πολύ καλά, άρχιζε να μοιάζει με παρωδία και να υπερκαλύπτει τα άλλα ενδιαφέροντα μέρη του τραγουδιού. Το μειώσαμε λοιπόν στη μισή διάρκεια και συνειδητοποιήσαμε ότι το υπόλοιπο τραγούδι ακούγεται επίσης πολύ ενδιαφέρον, έχοντας πια τον χώρο να λάμψει περισσότερο. Αυτό ήταν πιθανόν και το δυσκολότερο τραγούδι, συνέχεια κάναμε προσθαφαιρέσεις για να παραμείνει συναρπαστικό.

Αφού ο Matt (σσ: Matt Kelvin, κιθαρίστας του γκρουπ που αποφάσισε να κάνει «διάλειμμα» από την μπάντα για προσωπικούς λόγους) απέχει από το γκρουπ, πως αισθάνεστε σαν trio και ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις σχετικά με αυτό;

Δεν ξέρω αν είναι πρόκληση, βασικά μας αρέσει. Το "Cavalcade" ήταν σίγουρα μια πρόκληση, αυτή η μετάβαση στο να παίζουμε, να δουλεύουμε και να περιοδεύουμε ως τρεις, ενώ πριν ήμασταν τέσσερις. Τον τελευταίο χρόνο πάντως πήραμε μεγάλη ώθηση, γίναμε καλύτεροι, εξασκούμασταν οκτώ ώρες την ημέρα την περίοδο των lockdown. Ακούμε πολύ καλύτερα τι γίνεται στη μουσική μας τώρα, κάθε όργανο υπάρχει μόνο μία φορά, υπάρχεις μόνο εσύ κι άλλα δύο όργανα. Όλα είναι πιο εύκολα τώρα. Στο studio κάνουμε πολλά overdubs στις κιθάρες, τώρα που όμως είμαστε τρίο όλα είναι πιο εύκολο να αναπαραχθούν. Υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία στα live, μπορείς να γεμίσεις τα κενά με μεγαλύτερη ελευθερία. Από τότε που μείναμε τρεις, περνάμε εξαιρετικά στα live.

Τα τελευταία 10-15 χρόνια, μεγάλο κομμάτι της rock μουσικής είναι πολύ μέτριο

Στο "Hellfire" ακούμε ίσως τα πιο τεχνικά και πολύπλοκα μέρη που έχετε παίξει. Θεωρείτε πως υπάρχει χώρος για τεχνικά απαιτητική μουσική στον κόσμο της σύγχρονης popular μουσικής; Επίσης, τι θεωρείτε ότι είναι αυτό που ελκύει νεαρά ακροατήρια στη μουσική σας;

Σε ότι αφορά το πρώτο ερώτημα, ναι, πιστεύω πως υπάρχει πολύς χώρος για τεχνική μουσική. Βασικά μεγάλο μέρος της popular μουσικής είναι ήδη πολύ τεχνικό, φαντάζομαι ότι εσύ αναφέρεσαι στο rock. Η ηλεκτρονική μουσική είναι πάρα πολύ τεχνική, απλώς με διαφορετικό τρόπο, στους τομείς του sound design, της παραγωγής, της διαφορετικής άποψης του ήχου και τα σχετικά. Δεν είναι τεχνική όσον αφορά τη δεξιοτεχνία πάνω στα όργανα, διαθέτει ένα διαφορετικό είδος δεξιοτεχνίας. Λέγαμε τις προάλλες σε μια άλλη συνέντευξη ότι καλός μουσικός είναι αυτός που μπορεί να αναπαράγει τον ήχο που έχει στο κεφάλι του, μέσω του μουσικού οργάνου της επιλογής του. Μπορείς να το κάνεις αυτό είτε με κιθάρες είτε με ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Σε σχέση με τη rock μουσική, νομίζω πως τα τελευταία 10-15 χρόνια μεγάλο κομμάτι της rock μουσικής είναι πολύ μέτριο.

Black Midi

Χωρίς πολλές φρέσκιες ιδέες;

Ναι. Ίσως να μην υπάρχουν και μεγάλες απαιτήσεις, συνεπώς και μεγάλη πίεση. Για μεγάλο διάστημα ίσως υπήρχαν πολλά σκουπίδια. Πάντα υπήρχαν βέβαια και καλές μπάντες. Νομίζω είμαστε τυχεροί που ξεκινήσαμε πολύ νέοι - ακόμα είμαστε αρκετά νέοι! - και στη σκηνή από την οποία προερχόμαστε υπήρχαν πολλές δήθεν μπάντες που δεν τους ένοιαζε ούτε να κάνουν καλό performance, ούτε να είναι σφιχτοδεμένοι σαν μπάντα. Εμείς ήμασταν σφιχτοδεμένοι και νομίζω πως ο συνδυασμός του να παίζουμε σφιχτά και να γινόμαστε καλύτεροι performers έκανε το κοινό να μας παρατηρήσει. Πιθανόν πολλά τεχνικά σχήματα να είναι βαρετά επί σκηνής, το ένα δεν προϋποθέτει το άλλο. Σε εμάς είναι συναρπαστικό ακόμα και το να βλέπεις τον Morgan να παίζει τύμπανα, δεν ξέρεις τι να κοιτάξεις, γίνονται πολλά ταυτόχρονα στη σκηνή. Σε πολλά τεχνικά σχήματα, μπορεί ο κιθαρίστας να παίζει τρομερά πράγματα με ένα στυλ «θαυμάστε τι μπορώ να παίξω» και να είναι εντελώς ακίνητος. Έχει πολύ μεγαλύτερη αξία να μπορείς να παίζεις καλά και ταυτόχρονα να κάνεις καλό performance. Ένας ακόμα λόγος είναι ότι είμαστε περίπου στην ίδια ηλικία με πολλά άτομα που έρχονται στις συναυλίες μας.

Υπάρχουν σχέδια για μια "Black Midi, New Road" συνεργασία; Οι Black Country, New Road μας είπαν πρόσφατα ότι δουλεύετε σε κάποιο θεατρικό project, μπορείς να μας πεις περισσότερα;

(Γελάει). Ναι, μιλάμε γι αυτό από πέρσι, χρειαζόμαστε ακόμα πολύ χρόνο για να το ξεδιαλύνουμε. Προφανώς είναι και οι δισκογραφικές εταιρείες στη μέση, επίσης αυτήν τη στιγμή είναι αφοσιωμένοι στην καινούρια μουσική που ετοιμάζουν. Πάντως ναι, δουλεύουμε σε αυτό το stage show για κάποιο καιρό κι έχουμε κάποιες ιδέες, δεν είμαστε όμως ακόμα στο σημείο να είμαστε κοντά σε κάτι. Θέλουμε να βγει κάτι πραγματικά καλό κι αυτά τα πράγματα παίρνουν χρόνο για να ωριμάσουν σωστά, πολύ περισσότερο από έναν δίσκο. Χρειαζόμαστε μόνο έξι μήνες για να ετοιμάσουμε έναν δίσκο κι αν δεν ήταν για την κοπή βινυλίου, θα μπορούσε να κυκλοφορήσει αμέσως. Για ένα θεατρικό όμως; Χρειάζεσαι σενάριο, ηθοποιούς, κοστούμια, σκηνογραφίες, έχει πολλή δουλειά. Δεν είμαστε καν στο στάδιο του σεναρίου, απλώς έχουμε μερικές πολύ δυνατές ιδέες και κάθε φορά που συναντιόμαστε συζητάμε γι αυτό. Θα υπάρξουν πολλά εμπόδια και θα πάρει χρόνο, ίσως κάπου στα τρία χρόνια. Είναι ένα πολύ φιλόδοξο project και θα είναι πολύ καλό…

Άρα το δουλεύετε αλλά σε κάπως χαλαρούς ρυθμούς;

Προφανώς κι εκείνοι έχουν άλλες προτεραιότητες τώρα, γράφουν νέα μουσική για να ξεκινήσουν να παίζουν live ξανά, διότι δεν θα ξαναπαίξουν τίποτα από όσα έχουν ήδη κυκλοφορήσει. Κι εμείς τώρα περιοδεύουμε, στο τέλος της χρονιάς θα κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα και εκεί θα το συζητήσουμε μαζί τους ξανά.

Μπορείς να μας πεις την ιστορία πίσω από τους Orange Three Boys;

Ω ναι, λοιπόν εκείνοι επικοινώνησαν μαζί μας και μας είπαν «γεια σας παιδιά, μας αρέσει η μουσική σας». Μας αρέσει αυτό το κλασικό στυλ όταν μπάντες ανταλλάζουν υλικό, κάποιες φορές είναι χαλιά και κάποιες φορές είναι καλό. Τους ακούσαμε και πάθαμε πλάκα! Τους ρωτήσαμε λοιπόν αν θα έρθουν καθόλου στο Λονδίνο και μας λένε «ναι, ερχόμαστε την άλλη βδομάδα». Άνοιξαν λοιπόν για εμάς σε ένα live στο Windmill Club. Ταυτόχρονα πλησίαζε η αμερικανική μας περιοδεία και δεν είχαμε ακόμα βρει support για το δεύτερο σκέλος της, κάποια μπάντα που να μας αρέσει πολύ οπότε είπαμε γιατί όχι αυτοί; Δυστυχώς όμως, πριν από το τελευταίο show πέθαναν σε ένα αεροπορικό δυστύχημα. Κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να ακούσει τις ηχογραφήσεις τους γιατί είχαν μαζί τους τα demos. Ήταν όμως καλά για όσο κράτησε. (σσ: οι Orange Three Boys είναι οι black midi με άλλο όνομα. Άνοιξαν σε κάποιες συναυλίες για τον εαυτό τους, προσποιούμενοι ότι είναι ένα funk/soul σχήμα από το Las Vegas. Η απάντηση του Cameron εδώ αποτελεί το τρολλάρισμα της χρονιάς!)

Κάποιες φορές είναι αστείο να βλέπεις μια παντελώς ατάλαντη, πανάθλια μπάντα να αντιμετωπίζεται ως κάτι πολύ σπουδαίο.

Μάλιστα. Ποια είναι η γνώμη σου για τη μουσική δημοσιογραφία και την τάση της να ανακαλύπτει και να προμοτάρει διαρκώς νέες μπάντες ως τους "νέους rock ήρωες ή μεσσίες"; Νιώσατε εσείς ποτέ μια κάποια πίεση από όλο αυτό;

Ω, ναι. Λοιπόν, η μουσική δημοσιογραφία στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι πολύ χαμηλής ποιότητας. Δεν φταίνε απαραίτητα οι δημοσιογράφοι γι αυτό, όλα τα μουσικά publications δεν βγάζουν πια χρήματα, γι αυτό και χρειάζονται clickbait τίτλους για να μπορούν να μαζέψουν έσοδα από καμιά διαφήμιση. Προσωπικά το αγνοώ γιατί συνήθως είναι απλώς χαζό. Κάποιες φορές είναι αστείο να βλέπεις μια παντελώς ατάλαντη, πανάθλια μπάντα να αντιμετωπίζεται ως κάτι πολύ σπουδαίο. Υποθέτω πως πολλοί έχουν μάθει πια να εντοπίζουν τις μαλακίες και τις υπερβολές. Είναι ντροπή αλλά είναι και χαζό ταυτόχρονα. Δυστυχώς δεν νομίζω πως θα αλλάξει κάτι.

Ο όρος post-punk χρησιμοποιείται από ανθρώπους που βαριούνται να περιγράψουν τη μουσική.

Πώς αισθάνεσαι που πολλοί σας αποκαλούν post-punk σχήμα; Νιώθετε μέρος αυτής της σκηνής;

Όχι, καθόλου. Ο όρος post-punk χρησιμοποιείται από ανθρώπους που βαριούνται να περιγράψουν τη μουσική. Συχνά χρησιμοποιείται κι από πιτσιρικάδες που δεν έχουν καλή κατανόηση της ιστορίας της μουσικής. Για εμένα, το post-punk είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό από οτιδήποτε συμβαίνει στη μουσική σήμερα. Κάποια δημοφιλή σχήματα μπορεί να έχουν post-punk στοιχεία κι αισθητική, ειλικρινά όμως πιστεύω πως θα έπρεπε να χρησιμοποιείται κάποιος διαφορετικός όρος. Το post-punk έχει ήδη συμβεί.

Black Midi

Είχατε την ευκαιρία να περιοδεύσετε για το "Cavalcade" και ποια τα άμεσα σχέδια σας για περιοδείες;

Δεν περιοδεύσαμε κανονικά για το "Cavalcade", Κάναμε κάποιες συναυλίες που ήταν και οι τελευταίες πριν την πανδημία. Υποθέτω ότι οι συναυλίες που κάναμε το περασμένο καλοκαίρι και το περασμένο φθινόπωρο ήταν η περιοδεία για το "Cavalcade", ήμασταν ήδη όμως στη φάση που δουλεύαμε για το "Hellfire", αυτές οι συναυλίες ήταν περισσότερο για να κρατήσουμε τον κόσμο ζεστό για τον επόμενο δίσκο. Τώρα έχουμε πολλά σχέδια, παίζουμε στην Τουρκία την άλλη βδομάδα, μετά στο Primavera, σε ένα φεστιβάλ στη Γερμανία, στο Best Kept Secret, σε φεστιβάλ στη Σλοβενία, Λιθουανία και Λετονία. Παίζουμε ξανά σε Γερμανία και Σουηδία, πάμε στις ΗΠΑ τον Σεπτέμβριο και στην Ιαπωνία τον Δεκέμβριο. Το πρόγραμμα μας είναι γεμάτο ως το τέλος της χρονιάς.

Θα ήθελες να κλείσεις με κάποιο μήνυμα για τους Έλληνες οπαδούς σας;

Προφανώς ελπίζουμε να παίξουμε στην Ελλάδα σύντομα. Στην Αθήνα και μετά, ξέρεις, ίσως παίξουμε στη Σκιάθο, στη Σαντορίνη... (σσ: γέλια!)

Ναι, να λήξει εδώ το tour και να μείνετε!

Ακριβώς, χαχαχα!

Cameron, ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη και τον χρόνο σου!

Κι εγώ ευχαριστώ πάρα πολύ!

  • SHARE
  • TWEET