«A Buyer's Guide»: Emma Ruth Rundle
Η σαρωτική δύναμη μιας γυναίκας και της κιθάρας της
Θα πούμε ευτυχώς, ο σκληρός ήχος τα τελευταία χρόνια δεν στερείται από δυναμικές, για να μην πούμε παντοδύναμες θηλυκές μουσικές υπάρξεις που ξεχειλίζουν δημιουργία, παρά τις δυσκολίες, παρά τις κριτικές. Διατηρούν ένα στοιχείο πηγαία ρομαντικό, πηγαία μαγικό, με αυτή την παγανιστική έννοια της ενεργειακής μαγείας που όσο άπιστος κι αν είσαι δεν μπορείς να αρνηθείς ότι έχεις νιώσει όταν μεγάλες προσωπικότητες γεμίζουν το δωμάτιο. Η Emma Ruth Rundle πλησιάζει πλέον τα είκοσι χρόνια δημιουργικής πορείας, μιας πορείας γεμάτης με πολλές δυσκολίες κι άλλες τόσες μεγάλες στιγμές.
Από τις μάχες της με αυτοάνοσες ασθένειες και εξαρτίσεις μέχρι τις ιστορικές συνεργασίες και συμμετοχές της, η Emma Ruth Rundle έχει βγει νικήτρια κάθε δαίμονα, έχει μετατρέψει το κάθε πάθος σε τέχνη που αγγίζει πολύ ευαίσθητες χορδές. Έχει διαμορφώσει με λίγα λόγια, μια ολοκληρωμένη μουσικό που έχει φτάσει απάτητες κορυφές και παρ' όλα αυτά, το αστείρευτο ταλέντο της παραδίδει έναν χρησμό πως ακόμη δεν έχει φτάσει καν την απόλυτη μουσική κορυφή της.
Ανάμεσα στις συνεργασίες της με την εξίσου διονυσιακή ιέρεια του σκληρού ήχου Chelsea Wolfe και τα μαγικά ξόρκια που μαγείρεψαν με τους Thou, τον κεντρικό ρόλο της στις συνθέσεις των Red Sparowes, The Nocturnes και Marriages, η Emma Ruth Rundle έχει χαράξει τη δική της πορεία ως καλλιτεχνική μονάδα με τους πέντε προσωπικούς της δίσκους καθώς και άλλα, ιδιαίτερα projects που διοχετεύει τις καινοτόμες ιδέες της. Ένας άνθρωπος που αξίζει το σεβασμό μας, μια φωνή από αυτές που δεν περπατούν συχνά τούτο τον πλανήτη, της αρμόζει σίγουρα μια αναλυτική ματιά στις συγκλονιστικές κυκλοφορίες που μας έχει χαρίσει όσο δημιουργεί.
Emma Ruth Rundle & Thou - May Our Chambers Be Full
(Sacred Bones, 2020)
Ακόμη και πλέον, με απόσταση, οι λέξεις μοιάζουν φτωχές για να περιγράψουν το βάθος αυτής της αξεπέραστης συνεργασίας. Οι Thou, γνωστοί για τις παράτολμες συνεργασίες τους και την ικανότητα τους να βρίσκουν ταιριάσματα στα πιο παράξενα μέρη, συνδυάζουν το αποκρουστικό sludge metal τους με την καταραμένη νεραϊδένια ύπαρξη της Emma Ruth Rundle. Ξεκινούν μια φιλία στη σκηνή του Roadburn Festival που έμελλε να οδηγηθεί, μάλιστα εντός μιας περιόδου καταπονημένης για την υφήλιο, στην κυκλοφορία του "May Our Chambers Be Full". Μέσα σε λίγο περισσότερο από μισή ώρα, οι δύο πλευρές του δίσκου συνδράμουν σε μια μουσική σύμπραξη που η ένταση της προκαλεί ακούσιο βούρκωμα, φορτισμένη με έντονο πολιτικό παρόν και παρελθόν, αφήνοντας μας να ζητάμε κι άλλο, το οποίο άλλο ήρθε με το συνοδευτικό EP "Helm Of Sorrow" που στάθηκε στο ύψος των περιπτώσεων. Δεν θα χρειαστούμε άλλο όμως. Ο κόσμος δεν χωράει άλλη απόκοσμη ομορφιά σαν και του λόγου του, έχει κερδίσει μια θέση στην ιστορία. (ET)
Red Sparowes - The Fear Is Excruciating, But Therein Lies the Answer
(Sargent House, 2010)
Εντός μιας εκλεκτής ομάδας μουσικών που ήδη είχε αρχίσει να βρίσκει τα πατήματά της στα μακρινά χωριουδάκια του post rock που τότε βρισκόταν στη μεγαλύτερη περίοδο της ακμής του, η Emma Ruth Rundle ανακάλυψε το πρώτο της πραγματικό μουσικό σπίτι. Βρέθηκε λοιπόν πίσω από τις κιθάρες των Red Sparowes για να δημιουργήσουν όλοι μαζί τον τρίτο τους δίσκο που πλέον μπορούμε να μιλάμε για ογκόλιθο του ιδιώματος, "The Fear Is Excruciating, but Therein Lies the Answer". Η έμφαση στα πετάλια, οι μεθυστικές μελωδίες που συνέχισαν την κληρονομιά του μελωδικού χαρακτήρα των Isis, κομμάτια σαν και τα "A Hail Of Bombs" και "A Swarm", όλα τους ικανά να σε ταξιδέψουν στα βαθύτερα στενά της ανθρώπινης υπαρξιακής κρίσης. Ένας δίσκος γεμάτος συναισθηματικές εκρήξεις, μέσα σε αυτούς τους λίγους που εκτόξευσαν το ιδίωμα του post rock τόσο ψηλά που κατέρρευσε εντός του εαυτού του. Μνημείο. (ET)
Marriages - Salome
(Sargent House, 2015)
O δίσκος των Marriages του 2015 προσφέρει έναν εκπληκτικό ταξίδι μέσα από σκοτεινά και ατμοσφαιρικά, αλλά γοητευτικά ηχητικά τοπία. Με ένα μείγμα shoegaze, post-rock και μικρά dark θα έλεγα ίχνη metal, η μπάντα δημιουργεί μια εθιστική ακουστική εμπειρία. Τα συγκλονιστικά φωνητικά της Emma Ruth Rundle προσθέτουν βάθος στις αιθέριες συνθέσεις, δημιουργώντας μια συναισθηματική αντίδραση που διαρκεί πέρα από την φαντασία. Eμφανίζονται σε περίοπτη θέση, όπως και οι πολυεπίπεδες κιθάρες και όλα μαζί είναι τόσο ονειρικά και μελωδικά όσο θα έπρεπε. Κομμάτια όπως το “Skin” και το “Binge” αποδεικνύουν την ικανότητα της μπάντας να δημιουργεί κάτι ιδιαίτερο και να απελευθερώνει με καθαρτικά κύματα το συναίσθημα του ακροατή. Όλες οι δημιουργίες καθηλώνουν. Ακούμε ένα μουσικό έργο που αφήνει μια ανεξίτηλη σφραγίδα στη ψυχή του ακροατή. (ΘΓ)
Emma Ruth Rundle - Marked For Death
(Sargent House, 2016)
Ένας δίσκος ο οποίος διακρίνεται για την έντονη αυθεντικότητα και τη σκοτεινή ομορφιά του. Οι ερμηνείες της Emma Ruth Rundle είναι και πάλι συγκλονιστικές, με μια βαθιά συναισθηματική ειλικρίνεια που αιχμαλωτίζει όποιον ακούει. Είναι αυτό το μικρό τράβηγμα στα φωνήεντα προς το τέλος των λέξεων που πραγματικά ανατριχιάζει και μερικούς (μας) εθίζει στο τραγουδιστικό στιλ της. Η μουσική παραγωγή αναδεικνύει έναν σκοτεινό και μελαγχολικό κόσμο, με εκλεπτυσμένες κιθαριστικές ενορχηστρώσεις και ατμοσφαιρικά στοιχεία που δημιουργούν έναν φανταστικό, ήρεμο, δυναμικό και δημιουργικό ήχο. Κάθε κομμάτι φανερώνει ένα βάθος και μια πολυδιάστατη προσέγγιση στον ήχο, ενώ οι στίχοι είναι πλούσιοι σε συναισθηματική ειλικρίνεια και αυτή την δική της προσωπική σκοτεινή ποίηση. Ένα εκπληκτικό άλμπουμ που απευθύνεται σε αυτούς που επιζητούν μουσική με βάθος και συναισθηματική επίπτωση. (ΘΓ)
The Nocturnes - Aokigahara
(The Errant Child, 2011)
Ο δίσκος που τα συνδέει όλα. Το σημείο τομής της πορείας της Emma Ruth Rundle. Τα πρώτα βήματα της Emma σε ολοκληρωμένο σχήμα αλλά και DIY πλαίσιο συμβαίνουν στη μακρινή Νέα Ζηλανδία με το σχήμα που διατηρούσε με τον Daniel Yashmin, The Nocturnes. Η πρώτη τους, noiseάδικη και σκληρή προσπάθεια για dream pop συνέβη με το "A Year Of Spring" και έβαλε τα θεμέλια για να αναδειχθεί το ταλέντο της Emma, χρειάστηκε όμως η επιρροή της από τους μουσικούς συντρόφους της στους Red Sparowes αλλά και η προσθήκη του Andrew Clinco (όπου μετέπειτα συνεργάστηκαν στους Marriages και τράβηξε τη δική του πορεία με τους Drab Majesty) για να φτάσουμε στη μεθυστική σύνθεση και παραγωγή του "Aokigahara". Η γλυκιά του μελαγχολία παρά το σκοτεινό του τίτλο και οι folk επιρροές του συναποτελούν τα στοιχεία ενός μεθυστικού δίσκου κι ενός σχήματος που μας λείπει πολύ. (ET)
Εmma Ruth Rundle - Some Heavy Ocean
(Sargent House, 2014)
H πρώτη φορά που η Emma Ruth Rundle μοιάζει να ωριμάζει ουσιαστικά δισκογραφικά από τη στιγμή που ξεκίνησε τις solo κυκλοφορίες, αποδεικνύεται στιβαρή εντός του "Some Heavy Ocean". Ο πρώτος ολοκληρωμένος προσωπικός της δίσκος ως singer/songwriter πέραν της πρώτης της, αυστηρά κιθαριστικής δουλειάς, την καθιστά πλήρως ανεξάρτητη και έτοιμη να σταθεί ολομόναχη μπροστά στον κάθε επικριτή, με πλήρη επιτυχία. H Emma καθιστά τον εαυτό της στη σκηνή ως το σκοτεινό alter ego της Tori Amos προτού γίνει γνωστή στο ευρύ κοινό, μέχρις ότου σύντομα το πηγαίο της ταλέντο να την αναδείξει σε ξεχωριστή, αξιοσημείωτη καλλιτεχνική προσωπικότητα. Ένας ζεστός δίσκος ενός περιπλανώμενου φεμινισμού που αναζητά την ανεξαρτησία μέσα στην ευαλωτότητα, χαρίζοντάς μας κομμάτια σαν τα "Shadows Of My Name", "Run Forever" και "Arms I Know So Well". (ET)
Emma Ruth Rundle - On Dark Horses
(Sargent House, 2018)
Για άλλη μια φορά αυτή η βαθιά συναισθηματική ειλικρίνεια σε συνδυασμό με μια τρομερή συναρπαστική μουσική ποιότητα, παραδίδουν έναν εκπληκτικό δίσκο. Η Emma Ruth Rundle καταφέρνει να μαγέψει το κοινό με τις ερμηνευτικές της ικανότητες για άλλη μια φορά. Η αλήθεια των στίχων της είναι ξανά μια προσωπική μάχη που αποδίδεται ποιητικά και αγγίζει τον καθένα. Εμβληματικές συνθέσεις με δυνατό νόημα, πλούσια σε στοιχεία και δομές που αναδεικνύουν την εκλεπτυσμένη μουσική της Rundle. Τα στοιχεία του post-rock και της εναλακκτικής dream pop συνυπάρχουν με ευαισθησία και ένταση, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που καλεί τον ακροατή να εξερευνήσει δικό του εσωτερικό κόσμο. Εδώ καταλαβαίνουμε την μουσική εξερεύνηση και της εξέλιξη της Emma ως καλλιτέχνη. Αποτελεί ένα απαραίτητο άκουσμα για τους λάτρεις της βαθιάς, συναισθηματικής μουσικής που χτίζεται όμορφα και ακούγεται στεκούμενος στην λεπτομέρεια. (ΘΓ)
The Headless Prince Of Zolpidem - Somnambulant
(Self Released, 2013)
H Emma Ruth Rundle, έμπειρη και καταξιωμένη, αυθύπαρκτη μουσική οντότητα πλέον, με συμμετοχή σε δύο σημαντικά συγκροτήματα για το ιδίωμά τους, με έναν προσωπικό δίσκο αλλά και τη συμμετοχή στο project Marriages, βρίσκει την ανάγκη να διοχετεύσει την καλλιτεχνική της έμπνευση και σε άλλα μονοπάτια. Η ατμοσφαιρική, πειραματική πλευρά της Emma Ruth Rundle την οδηγεί στη δημιουργία μιας δεύτερης ταυτότητας, αυτής του The Headless Prince Of Zolpidem, ώστε να δημιουργήσει κάτι εντελώς αποκομμένο από τις μέχρι τώρα μουσικές τις αναζητήσεις. Στο αποπνικτικό "Somnambulant", που το εξώφυλλό του μοιάζει φόρος τιμής στο προσωπικό project του Giles Corey, η Emma ταξιδεύει σε ηλεκτρονικά ηχοτοπία επηρεασμένα με σαφήνεια από την post rock μελωδία αλλά και τη vaporwave αισθητική που ακμάζει εκείνα τα χρόνια στον ηλεκτρονικό ήχο, ενώ επιχειρεί και μία άλλη προσέγγιση στο "The Road" των Nocturnes. Δίσκος μεγάλης δυσκολίας παρά την άγρια ομορφιά του, που θα βρει σπίτι μόνο στις δισκοθήκες μεγάλων οπαδών της Emma ή όσων απολαμβάνουν το πειραματικό downtempo. (ET)
Emma Ruth Rundle - EG2: Dowsing Voice
(Sargent House, 2022)
H ας το πούμε φυσική συνέχεια του ντεμπούτο της, το οποίο δεν είχε ακούσει πολύς κόσμος τότε. Δεν το λες και εύκολη ακρόαση. Άλλη μία πειραματική folk/noise προσπάθεια λοιπόν ή ένα ambient/drone μουσικό δείγμα κυρίως για το υπόβαθρο. Για να παίζει από πίσω σε κάτι που κάνεις. Κυρίως αυτοσχεδιασμοί, πολλές και σκόρπιες άναρθρες κραυγές και ανάσες, εφέ και πειραματικοί θόρυβοι. Δεν είναι εύκολο να εντοπίσεις τραγούδια εδώ με την μορφή που θα λέγαμε ότι έχουμε συνηθίσει. Αργές αρκετά, μινιμαλιστικές πολύ, αλλά πρακτικά μη ενορχηστρωμένες δημιουργίες με πολλές φωνητικές ανωμαλίες. Ένας τρομακτικός και για κάποιους συναρπαστικός δίσκος ο οποίος θέλει χρόνο και σκοτάδι. Απόλυτο σκοτάδι για να σε ακουμπήσει. Δεν θα το προτείνουμε προφανώς σε όλους. Αλλά δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο. (ΘΓ)
Emma Ruth Rundle - Engine Of Hell - Live At Roadburn
(Errant Child Recordings, 2023)
Ολόκληρος ο δίσκος της παιγμένος live, συν το "Pump Organ Song". Από την αρχική της προσφώνηση και ανακοίνωση ότι θα παίξει για εμάς (όσους βρίσκονταν εκεί) ολόκληρο τον δίσκο μπαίνεις στο κλίμα. Το αποτέλεσμα προσφέρει μια εκρηκτική εμπειρία ζωντανής μουσικής που καθηλώνει το κοινό με την ενέργειά του και την τεχνική επιδεξιότητα στο πιάνο, αλλά κυρίως στα φωνητικά. Η εκτέλεση στο Roadburn αναδεικνύει το εκρηκτικό δυναμισμό και την ατμοσφαιρική ένταση που χαρακτηρίζει τη μουσική και το τραγούδι της. Από την πρώτη νότα έως το τελευταίο κομμάτι, οι ερμηνείες είναι εντυπωσιακές και παρασύρουν τον καθένα σε ένα ταξίδι συναισθηματικής αναταραχής και αυτής της μουσικής εκστατικότητας που οφείλουμε να αναζητούμε σαν μουσικόφιλοι. Πρέπει να ακουστεί ολόκληρο για να αφήσει το απαιτούμενο αποτύπωμα στη μνήμη (μας). (ΘΓ)
