Red Sparowes

Οι Red Sparowes έχουν εκτιμηθεί και αγαπηθεί ιδιαίτερα στη χώρα μας είτε γιατί διέθεταν και διαθέτουν μέλη από τεράστιες μπάντες, είτε γιατί μας τιμάνε συχνά με την παρουσία τους (έχουν επηρεάσει ήδη αρκετά ντόπια συγκροτήματα που κινούνται στο χώρο του μοντέρνου και θορυβώδους rock ή metal), είτε απλά γιατί είναι πάρα πολύ καλοί.

Το να κρίνεις όμως μια instrumental δουλειά, όσο κι αν αγαπάς το συγκρότημα, δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα. Κιθάρες, μπάσο και τύμπανα, τίποτα παραπάνω. Μοντέρνο rock χωρίς φωνητικά, κορόνες και βραχνάδες να σ' εντυπωσιάσουν και χωρίς κανένα στομφώδες όργανο για να στηριχθείς πάνω του και να αραδιάσεις παραγράφους (βλέπε instrumental jazz δίσκους). Όλα απλά μέχρι στιγμής. Όλα απλά μέχρι να πατήσεις το play, γιατί μετά χάνεσαι. Ταξιδεύεις και μπλέκεσαι σε ένα συναισθηματικό και μελωδικό όνειρο που σου αφήνει ανεξίτηλα σημάδια. Έφυγε ο Graham, έφυγε και ο Tobin και μια γυναίκα έπιασε δουλειά στις κιθάρες της μπάντας. Η Emma Ruth Rundle είναι το νέο μέλος σε αυτή την κυκλοφορία και δεν τα πάει καθόλου άσχημα. Ίσα ίσα νομίζω πως ήδη έδωσε άλλο ύφος στον ήχο του εγχόρδου και κυρίως στους θορύβους αυτού. Φυσικά δεν μπορεί να κάνει την διάφορα, μιας και οι κιθάρες εδώ είναι πολλές και μια απ' αυτές ανήκει στον Bryant Clifford Meyer, αλλά σίγουρα προσαρμόστηκε απόλυτα με το υπόλοιπο σύνολο. Ένα σύνολο που παρότι στις αρχές είχε έρθει πολύ κοντά μουσικά με τους Isis και τους Pelican και διάφορες άλλες metal μπάντες, τώρα πλέον έρχεται πιο κοντά με τους Godspeed You! Black Emperor, τους Caspian, τους Mono και άλλα post-rock συγκροτήματα της εποχής. Περήφανα πλέον εξελίσσει μια μουσική και τιμάει μια σκηνή η οποία δυστυχώς έχει γεμίσει άσχετους και ατάλαντους που γρατζουνάνε κιθάρες και έχουν βαλθεί να την σκοτώσουν πριν την ώρα της. Οι Red Sparowes μπορεί να μην είναι όσο σκληροί θα τους ήθελαν οι παλιοί φίλοι τους, αλλά τώρα μπορούν να πάρουν μια θέση στο βάθρο του αμερικάνικου post-rock της δυτικής ακτής.

Μερικές φορές απορείς με το τι μπορεί ν' ακούσεις από τις κιθάρες τους. Δεν είναι και οι πιο προοδευτικοί μουσικοί, δεν διαθέτουν βιρτουόζους που θα μοστράρουν την τέχνη τους, κι όμως έρχονται να δημιουργήσουν, τουλάχιστον συνθετικά, μια νέα ηχητική κατάσταση και ο δίσκος προσφέρει μερικές μελωδίες οι οποίες συνοδεύονται από θορυβώδη περάσματα, που θα ζήλευαν μεγαλύτερες και πιο καταξιωμένες μπάντες του είδους. Τα τύμπανα είναι πιο jazz από ποτέ και η ατμόσφαιρα απλά σε συνεπαίρνει. Μελωδίες και νότες που κλέβουν την παράσταση. Περάσματα των εγχόρδων που μαγεύουν κάθε ακροατή. Πρωτότυπα και καινοτόμα ακούσματα γεμάτα συναίσθημα και φαντασία. Το αποτέλεσμα είναι ένα μουσικό κολάζ γεμάτο χρώματα, εικόνες, ξεσπάσματα και μάλλον για πρώτη φορά ολοκληρωμένες συνθέσεις που μπορούν να σταθούν μόνες τους και δεν παίζουν το ρόλο ενός κεφαλαίου σε ένα concept μουσικό «βιβλίο».

Σε αυτή τη κυκλοφορία όπως και στο προηγούμενο EP τους "Aphorisms", μηχανικός ήχου είναι ο Toshi Kasai ο οποίος έχει δουλέψει με μπάντες σαν τους Melvins, Big Business και Tool. Και για να γράψω και κάτι που μου έχει καρφωθεί, νομίζω ότι στο τελευταίο κομμάτι "As Each End Looms And Subsides" ακούω μερικές νότες του "Unforgiven". Ελπίζω να μην με ζάλισε τόσο πολύ η όμορφη μουσική τους ώστε ν' ακούω νότες… και να φαντάζομαι τραγούδια...

Διεστραμμένη, παραμορφωμένη και παραποιημένη ομορφιά...