Reverence: «Το metal δεν τροφοδοτεί πάντα την κακία και τη βία»

Οι Reverence, αν και Αμερικάνοι, έχουν καταφέρει να συνδυάσουν πολύ καλά στοιχεία του US και του Euro power metal, κάτι το οποίο πολύ εμφατικά αποδεικνύουν με το ολοκαίνουριο "Gods Of War" που κυκλοφορεί σε λίγες μέρες. Επικοινωνήσαμε με τον κιθαρίστα και ένα εκ των βασικών συνθετών της μπάντας, Bryan Holland - γνωστό και από το πέρασμά του από τους Tokyo Blade, και ορίστε τα όσα ενδιαφέροντα απάντησε στις ερωτήσεις μας.

Μιας και είναι η πρώτη φορά που μιλάμε μαζί σας, θα ήθελα να μας δώσεις ένα μίνι βιογραφικό της μπάντας.
Οι Reverence είναι μια heavy / power metal μπάντα από το Detroit του Michigan USA. Σχηματιστήκαμε το 2010 και κυκλοφορούμε σε λίγες ημέρες τον δεύτερο δίσκο μας "Gods Of War" σε συνέχεια του ντεμπούτου μας "When Darkness Calls". Αρκετά μέλη των Reverence προέρχονται από γνωστές metal μπάντες, συμπεριλαμβανόμενου πρώην του ντράμερ των Savatage Steve 'Dr. Killdrums' Wacholz, του τραγουδιστή των Jack Starr's Burning Starr και Riot V Todd Michael Hall, τον Bryan Holland -δηλαδή εμένα- που έχω παίξει στους Tokyo Blade, του κιθαρίστα Pete Rossi των Sanxtion και του μπασίστα των Overloaded Michael Massie.

Θα ήθελες να μας εξηγήσεις τι είδους μπάντα είες στο μυαλό σου όταν έφτιαχνες τους Reverence και πως προέκυψε η συνεργασία σου με τους υπόλοιπους; Τι πιστεύεις πως φέρνει ο καθένας τους στο συγκρότημα;
Ήθελα να φτιάξω μια μπάντα που θα ενσωματώνει στοιχεία από τις αγαπημένες μου μπάντες και τις επιρροές μου, μέσω όμως από ένα δικό μας πρίσμα. Ήθελα να τραβήξω στοιχεία από την κλασική περίοδο των Judas Priest, Queensryche, Dio, Savatage... ίσως και κάτι από παλιούς Helloween και Accept.

Μετά την αποχώρησή μου από τους Tokyo Blade στο τέλος του 2009, κατά τη διάρκεια των διακοπών πήρα κάποιο χρόνο να σκεφτώ τι ήθελα να κάνω στη συνέχεια. Έτσι την παραμονή της πρωτοχρονιάς μεταξύ 2009 και 2010 μπήκα στο MySpace -ναι, ήταν ακόμα μόδα τότε- και έκανα μια έρευνα για metal τραγουδιστές στην γύρω περιοχή από αυτή που έμενα και το όνομα του Todd εμφανίστηκε. Επικοινώνησα μαζί του λίγες μέρες αργότερα και αποφασίσαμε να συναντηθούμε και αφού σύντομα συμφωνήσαμε να συνεργαστούμε φτιάξαμε από κοινού ένα σχέδιο για το πώς θα πορευόμασταν.

Ξεκινήσαμε να γράφουμε μουσική και αφού ετοιμάσαμε κάποια τραγούδια επικοινώνησα με τον πρώην συμπαίκτη μου στους Tokyo Blade Των μπασίστα Frank Kruckle και προσχώρησε και αυτός στην μπάντα. Είμαι φίλος με τον 'Doc Killdrums' σχεδόν για 20 χρόνια, οπότε του έστειλα τα demo και αμέσως ενδιαφέρθηκε. Πάντα είχα σκοπό να κάνω τους Reverence με δίδυμες κιθάρες όπως όλες εκείνες τις κλασικές μπάντες που αγαπώ, οπότε ο Doc πρότεινε τον Pete Rossi με τον οποίο είχε δουλέψει σε κάποιο άλλο project.



Το "Gods Of War" είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ. Έχει σπουδαία κιθαριστική δουλειά, όμορφες μελωδίες, φοβερά φωνητικά και πολύ καλό rhythm section... όπως πρέπει να ακούγεται ένα καλό heavy metal άλμπουμ εν έτει 2015. Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποιες λεπτομέρειες από τη διαδικασία δημιουργίας του;
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Το πρώτο μας άλμπουμ ήταν ήδη ολοκληρωμένο κατά τα 3/4 από εμένα και τον Todd, ως την στιγμή που ήρθε ο Pete, οπότε βοήθησε συνθετικά σε λίγα τραγούδια βάζοντας προσθέτοντας δικά του επιμέρους στοιχεία στον υπόλοιπο δίσκο. Αυτή τη φορά όμως γράψαμε από κοινού σχεδόν τα πάντα. Καθίσαμε στο στούντιο που έχω σπίτι μου και δουλέψαμε πάνω σε riff και ιδέες ώσπου να έχουμε έτοιμα τα τραγούδια και στη συνέχεια στείλαμε τα demo στον Todd για να γράψει στίχους και να γράψει τις φωνητικές μελωδίες, ενώ κάποιες φορές έκανε και κάποιες προτάσεις για αλλαγές στη δομή των τραγουδιών και κάπως έτσι φτάσαμε στο να έχουμε έτοιμα τα τραγούδια.

Σε κάποια τραγούδια όπως το "Angel In Black" ο Todd μας έστελνε κάποιες εντελώς αλλαγμένες μελωδίες για τα κουπλέ και τα ρεφρέν και εμείς το πιάναμε εκ νέου κρατώντας κάποια μέρη και προσθέτοντας κάποιες καινούργιες ιδέες. Στο "Cleansed By Fire" είχα έτοιμες τις φωνητικές μελωδίες και ο Todd απλά προσέθεσε την δικιά του πινελιά για να ολοκληρωθεί το τραγούδι. Αυτό φαντάσου το κάναμε χωρίς ποτέ να βρεθούμε στο ίδιο δωμάτιο. Ηχογραφήσαμε την περισσότερη μουσική στο δικό μου στούντιο, ο Todd ηχογράφησε όλα τα φωνητικά στο δικό του, ενώ και ο Pete και o Michael γράψανε κάποια επιμέρους μέρη στα δικά τους στούντιο επίσης.

Πιστεύω πως -πάνω κάτω- στον καινούργιο σας δίσκο συνεχίζεται στο ύφος του "When Darkness Falls" χωρίς ιδιαίτερες αλλαγές. Ποιό ήταν το όραμά σας σχετικά με τον ήχο του νέου άλμπουμ;
Εσκεμμένα θελήσαμε να κρατήσουμε την ίδια μουσική κατεύθυνση, αλλά ταυτόχρονα να εξελίξουμε το συνθετικό κομμάτι, κάτι το οποίο πιστεύω πως καταφέραμε. Θεωρώ πως ο καινούργιος δίσκος είναι λίγο πιο περιπετειώδης. Ασφαλώς και για κανένα λόγο δεν ξανα-εφευρίσκουμε τον τροχό, αλλά σε σχέση με το "When Darkness Falls", αλλά νομίζω πως πέτυχε τον στόχο του που ήταν να εξελίξει τον ήχο των Reverence. Πιστεύω πως αυτό εν μέρει συνέβη λόγω της στενής συνεργασίας που είχα αυτή τη φορά με τον Pete στη διαδικασία της σύνθεσης των τραγουδιών και των στοιχείων που έφερε.

Όλα τα τραγούδια έχουν αυτόν τον «in your face» χαρακτήρα με φοβερά riff και σόλο. Είναι κατά κάποιο τρόπο μια στροφή στα στοιχειώδη αλλά ταυτόχρονα με μια μοντέρνα αύρα. Μπορούμε να ισχυριστούμε λοιπόν πως ο βασικός στόχος σας είναι να θέσετε τα πράγματα σε κίνηση και να κάνετε τα κεφάλια των οπαδών να χτυπιούνται;
Νομίζω πως ο χαρακτηρισμός «in your face» που λες και εσύ είναι αυτό που μας εκφράζει. Προσπαθήσαμε πολύ σκληρά να βγάλουμε πολλή ενέργεια στις ηχογραφήσεις και το απλά «παίζω το ακόρντο και το αφήνω να παίζει πίσω από τα φωνητικά» δεν μας ταιριάζει. Ο Pete και εγώ μας αρέσει να ανακατεύουμε τα ακόρντα, να βάζουμε όσο το δυνατόν περισσότερες pinch harmonics και αρμονίες. Με αυτό τον τρόπο έχουμε την δυνατότητα να βγάζουμε μπόλικη ενέργεια στη μουσική μας. Και εγώ και ο Pete πάντα σκοπίμως γράφουμε riff Που ακούγονται σκοτεινά και σχεδόν ποτέ δεν παίζουμε τα ίδια ακόρντα, αλλά ψάχνουμε πάντα να βρούμε διαφορετικές αρμονίες, οκτάβες κλπ για να αλληλοκαλύψουμε τον ήχο μας και να προσθέσουμε βάθος και στρώσεις στον ήχο μας, καθιστώντας τον ενδιαφέρον. Είναι βαρετό να έχεις δυο κιθαρίστες που παίζουν το ίδιο πράγμα μονίμως.

Από την άλλη, προσπαθούμε σκοπίμως να κρατήσουμε το ένα πόδι μας στο παρελθόν και σε μουσικές με τις οποίες μεγαλώσαμε, αλλά δεν κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, δεν είμαστε αυτές οι μπάντες και ούτε βρισκόμαστε στα '80s πλέον, οπότε πρέπει να ζούμε στο παρόν το οποίο σημαίνει πως πρέπει να ακουγόμαστε περισσότερο σύγχρονοι. Ο Pete είναι ένας τρομερά ταλαντούχος κιθαρίστας και πρέπει να του αποδώσω τα ένσημα καθώς πραγματικά το παίξιμό του σκοτώνει στον δίσκο. Έχει παίξει κάποια καταπληκτικά και συναισθηματικά solo σε αυτό το άλμπουμ. Αναφορικά με το να κάνουμε τα κεφάλια να χτυπιούνται, νομίζω πως αν μπορείς να γράψεις ένα σπουδαίο riff και / ή να groove-άρεις τα οποία θα κάνουν τα κεφάλια να χτυπιούνται και τις γροθιές να υψώνονται στον αέρα... ε, τότε αυτό σημαίνει πως πετύχαμε τον στόχο μας.

Αισθάνομαι πως υπάρχει μια σύγκρουση τάσεων μεταξύ U.S. και ευρωπαϊκού power metal στη μουσική σας. Έχουμε από τη μια αυτά τα δυνατά και σκοτεινά riff και από την άλλη τα πομπώδη μελωδικά ρεφρέν. Συμφωνείς;
Δεν θα το έλεγα σύγκρουση αλλά έχεις δίκιο. Πάντα υπήρχε σημαντική διαφορά μεταξύ του Euro και του U.S. power metal και μιας και είμαι οπαδός και τον δυο στυλ, σκέφτηκα γιατί να μην τα αναμίξουμε, φτιάχνοντας ένα δικό μας χαρμάνι. Νομίζω πως αυτό βγαίνει περισσότερο στο "Gods Of War" παρά στο "When Darkness Falls" το οποίο είναι πιο ευθύ. Πειραματιστήκαμε προσπαθώντας να επεκτείνουμε λίγο τα μουσικά μας όρια και αν λάβουμε υπόψη τις κριτικές που διαβάζουμε, φαίνεται πως το καταφέραμε. Πραγματικά οφείλεται στο ότι έχουμε επιρροές και από τις δύο πλευρές του ποταμιού.



Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποιες λεπτομέρειες αναφορικά με τους στίχους, τον τίτλο και το εξώφυλλο του δίσκου;
Αν και δεν έχω γράψει τους στίχους, θα βάλω τα δυνατά μου για να αποδώσω τις σκέψεις πίσω από τους στίχους του Todd. Ξέρω πως συνήθως προσπαθεί να γράψει στίχους εμπνευσμένους από εμπειρίες. Οπότε ορίστε τι πιστεύω λοιπόν. To "Gods Of War" έχει να κάνει με μια παγκόσμια κυβέρνηση η οποία για δικό της συμφέρον στρέφει τους ανθρώπους να μάχονται μεταξύ τους και είναι «οι θεοί του πολέμου». Οι στρατιώτες στο εξώφυλλο δεν μάχονται τον «Νεκρό Θεό» που αναδύεται στο φόντο, αλλά εκείνος είναι που τους χειραγωγεί και τους βάζει να πολεμήσουν μεταξύ τους. Πάντα με ενδιέφεραν τα γεγονότα της περιόδου του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και λαμβάνοντας την παραπάνω εξήγηση, έχει νόημα να συνδέσεις την μεγαλύτερη παγκόσμια σύγκρουση ως βάση για το εξώφυλλο αντί να χρησιμοποιήσεις κάποια πιο πρόσφατη σύγκρουση.

Το τραγούδι "Gods Of War" μας φάνηκε πολύ δυνατό και το πιο ταιριαστό για τίτλο του δίσκου. Το "Heart Of Gold" μιλάει με το κρατήσεις τα καλά στοιχεία του εαυτού σου ό,τι και αν αντιμετωπίσεις στη ζωή σου. To "Until My Dying Breath" το οποίο αποτέλεσε και το πρώτο μας βίντεο, έχει να κάνε με το να μην παραιτείσαι από οποιοδήποτε στόχο και αν έχεις βάλει στη ζωή σου και να προσπαθείς να τον επιτύχεις μέχρι το τέλος. Το "Angel In Black" είναι βασισμένο σε ένα όνειρό μου σχετικά με το να έχω έναν φύλακα άγγελο και ο οποίος είχε τη μορφή μιας πανέμορφης γυναίκας ντυμένη στα μαύρα και η οποία με πρόσεχε καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής μου, αλλά όταν ήρθε η ώρα μου να πεθάνω έγινε ο άγγελος του θανάτου μου.

Το "Tear Down The Mountain" είναι ένα σπουδαίο τραγούδι και μιλάει με το να γκρεμίζεις τα όποια εμπόδια συναντάς στη ζωή σου και να συνεχίζεις, ενώ το "Blood Of Heroes" αναφέρεται στην αναγνώριση που οφείλουμε στους στρατιώτες μας που θυσιάζονται για να υπερασπιστούν την ελευθερία μας, αλλά παράλληλα έχει αναφορές και στον Δ.Π.Π. με την χρησιμοποίηση του λόγου του Churchill που χρησιμοποιήσαμε πριν το solo. Το "Battle Cry" είναι ένα σπουδαίο metal τραγούδι που μιλάει σχετικά με το να μην παραιτείσαι από την αγάπη κα το "Choices Made" είναι σχετικό με το να μην ζεις εγκλωβισμένος στο παρελθόν νιώθοντας τύψεις για επιλογές που έκανες. Το "Splinter" είναι ένας θρήνος κατά μια έννοια σχετικά με το πόσο γρήγορα περνάει η ζωή. Το "Cleansed By Fire" μιλάει στην πραγματικότητα για το να ζεις μέσα από τις προκλήσεις που σου παρουσιάζονται στη ζωή. Τέλος, το "Race To Obscene" αναφέρεται στον χώρο της ψυχαγωγίας που πάντα προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό του. Το πώς κάποιος πρέπει να είναι πιο ακραίος, πιο ελεεινός για να μείνεις στο κέντρο του ενδιαφέροντος του κοινού, αλλά και πόσο μακριά είσαι διατεθειμένος να φτάσεις προκειμένου να το πετύχεις.

Για ποιόν λόγο θα σύστηνες σε κάποιον να ακούσει τους Reverence; Τι νομίζεις πως θα πάρει κάποιος από τη μουσική σας;
Νομίζω πως αυτό που θα τράβαγε κάποιος είναι πως προερχόμαστε ηχητικά μεν από τα κλασικές μπάντες των '80s, αλλά πέρα από αυτό ελπίζω οι οπαδοί θα γουστάρουν επίσης πως παρά του ότι παίζουμε επιθετικά και έχουμε ένα σκοτεινό ύφος, προσπαθούμε να μεταφέρουμε ένα θετικό μήνυμα μέσα από τα τραγούδια μας. Πολύ από την metal μουσική θεωρείται πως τροφοδοτεί την κακία και τη βία, αλλά αυτό δεν χρειάζεται να σημαίνει απαραίτητα πως συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Τι στόχους έχετε βάλει με τους Reverence; Πρόκειται για κανονική μπάντα ή είναι κάτι περισσότερο σαν project;
Είναι μια πλήρης απασχόλησης μπάντα, όσο μας το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις μας με τις οικογένειες, τις δουλειές, τις πληρωμές των στεγαστικών μας δανείων κλπ. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε τις επιχειρήσεις μας, αλλά προφανώς είμαστε αφοσιωμένοι στους Reverence, συνεχίζοντας να κυκλοφορούμε δίσκους και ελπίζοντας πως θα υπάρξει το ανάλογο ενδιαφέρον για να δώσουμε κάποιες συναυλίες στην Ευρώπη του χρόνου. Θα θέλαμε πολύ επίσης να πάμε στην Ιαπωνία, τώρα που έχουμε και συμβόλαιο για τρεις δίσκους με την Marquee / Avalon.

Δίσκοι όπως το "Gods Of War" θα μπορούσαν πιστεύεις να αναζωπυρώσουν το ενδιαφέρον για το power metal, καθώς τα τελευταία χρόνια δεν είναι και τόσο δημοφιλές;
Θα ήταν πολύ ωραίο να ήμασταν μέρος μιας ζωτικής αλλαγής όπως αυτή που περιγράφεις, αλλά σίγουρα χρειάζονται πολύ περισσότερα από μια μπάντα που θα ωθήσει τα πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση. Για την ώρα είμαστε περήφανοι που είμαστε μια από τις μπάντες που συνεχίζουν να κρατάνε αναμμένη τη φωτιά αυτού του ιδιώματος και το οποίο τόσο αγαπήσαμε στα νιάτα μας. Υποθέτω πως θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε αν θα αλλάξει κάτι προς το καλύτερο. Τουλάχιστον από μέρους μας κάναμε ό,τι καλύτερο.

Έχετε σχέδια για κάποια περιοδεία; Θα έλεγες πως υπάρχει δυνατότητα να σας δούμε και από τα μέρη μας κάποια στιγμή;
Θα θέλαμε να βγούμε στον δρόμο και να παίξουμε το υλικό μας ζωντανά. Όσο και αν μας αρέσει να γράφουμε και να ηχογραφούμε καινούργια μουσική, ως μουσικοί, το να βγούμε στη σκηνή είναι ο απόλυτος στόχος, να ζωντανέψουμε τη μουσική μας. Θα θέλαμε πάρα πολύ να έρθουμε στην Ελλάδα. Είχα την τύχη να παίξω σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με τους Tokyo Blade και ξέρω πάρα πολύ καλά πόσο παθιασμένο είναι το ελληνικό κοινό με το heavy metal! Ανυπομονώ να επιστρέψω στην υπέροχη χώρα σας. Ελπίζω να υπάρξει το ανάλογο ενδιαφέρον για να το κάνουμε.



Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Έχουμε έναν live δίσκο ο οποίος είναι έτοιμος να κυκλοφορήσει και τον οποίο ηχογραφήσαμε κατά τη διάρκεια της αμερικάνικης και ευρωπαϊκής περιοδείας μας για το "When Darkness Falls" και αρχικά ήταν να κυκλοφορήσει πριν το "Gods Of War", αλλά η Marquee / Avalon ήθελε να περιμένουμε, οπότε μάλλον θα κυκλοφορήσει κάποια στιγμή το 2016 και για την ώρα έχουμε ήδη ξεκινήσει τη σύνθεση των τραγουδιών για τον επόμενο δίσκο μας. Είχαμε γράψει 23 τραγούδια για το "Gods Of War" και ηχογραφήσαμε τα 13 οπότε ίσως χρησιμοποιήσουμε κάποια από αυτά που περίσσεψαν στον επόμενο δίσκο. Πραγματικά πιέζω τα πράγματα για να κυκλοφορήσει περί τα τέλει του 2016 παρά την περιοδεία την οποία ελπίζω να κάνουμε στην Ευρώπη.

Ποιά είναι τα αγαπημένα σου άλμπουμ όλων των εποχών και ποια εκείνα τα οποία επηρέασαν το πώς αντιλαμβάνεσαι τη μουσική καιι τον τρόπο που συνθέτεις;
Τα αγαπημένα μου άλμπουμ είναι του Ozzy - "Diary Of A Madman" και "Blizzard Of Ozz", των Savatage τα "Hall Of The Mountain King" και "Gutter Ballet", από τους Triumph το "Allied Forces" και "Never Surrender", από Queensryche το "Operation: Mindcrime", των Dio το "Last In Line" και από Judas Priest τα "Screaming For Vengeance" και "Defenders Of The Faith". Δεν ξέρω γιατί τόσα πολλά έρχονται σε ζευγάρια από τι ίδιες μπάντες. Δεν πρέπει να λείπουν από την δισκοθήκη κανενός οπαδού του heavy metal.

Οι κιθαρίστες που με επηρέασαν περισσότερο είναι οι Randy Rhoads, Criss Oliva, Rik Emmett και Michael Schenker. Αυτοί οι κιθαρίστες που άλλαξαν τη ζωή όντας έφηβος. Ο Chriss Oliva είναι υποτιμημένος σε εγκληματικό βαθμό. Τόσο εγώ όσο και ο Pete λατρεύουμε το παίξιμό του.

Η σύνθεση είναι περίεργο πράγμα. Ξέρουμε πως πολλά τραγούδια γράφονται με μια συγκεκριμένη φόρμουλα στο μυαλό (verse, pre-chorus, chorus - verse, pre-chorus, chorus, solo, rinse and repeat), ενώ κάποια άλλα ξεκινάνε από μια ιδέα και απλά γράφονται μόνα τους όσο εσύ προσπαθείς να αποτυπώσεις γρήγορα την έμπνευση της στιγμής. Προσπαθούμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω όταν βλέπουμε πως ένα τραγούδι μπαίνει σε καλούπι και κοιτάμε τι μπορούμε να κάνουμε για να ανακατέψουμε λίγο τα πράγματα. Η μουσική δεν πρέπει να είναι βαρετή. Πρέπει να σε εξιτάρει και να σου βγάζει πάθος και ενέργεια.

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σου. Κλείσε όπως θες...
Σε ευχαριστώ πολύ Κώστα. Εκτιμώ πραγματικά το ενδιαφέρον σου στους Reverence και το γεγονός πως μου έδωσες το βήμα να φτάσω σε οπαδούς του heavy metal που ίσως να μην μας γνωρίζουν. Ειλικρινά ανυπομονώ να κανονίσουμε κάποιες εμφανίσεις στην Ελλάδα και να φέρουμε το metal χαρμάνι μας σε όλους τους Έλληνες οπαδούς, οι οποίοι γνωρίζω από πρώτο χέρι πόσο τρελαμένοι metal heads είναι. Keep it Loud!