«10»: Watain: When Stars No More Shine

Στην εποχή που ζούμε, η δημοσιότητα δεν είναι ακατόρθωτη, ειδικά με την κυρίαρχη ύπαρξη των social media. Η δύναμη της εικόνας, η διάδοση ενός viral video, μιας δήλωσης ή ενός αποσπάσματος από την ζωή κάποιου, είναι σύνηθες φαινόμενο που λειτουργεί είτε απογειώνοντας την φήμη του πρωταγωνιστή, είτε δικάζοντάς τον δημόσια. Δύο δεκαετίες μετά τα γεγονότα που συγκλόνισαν την Νορβηγία και το black metal γενικότερα, αρκετά χρόνια έπειτα από την αδιαμφισβήτητη πρωτοκαθεδρία της Σκανδιναβικής σκηνής στον ακραίο ήχο, μια μπάντα από την Σουηδία έχει καταφέρει την μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία σε ένα πάλαι ποτέ δοξασμένο ιδίωμα. Οι Watain, με το brand name τους σε δυσθεώρητα ύψη, επισκέπτονται ξανά την χώρα μας για μια συναυλία, ένα χρόνο μετά τον τελευταίο τους δίσκο.

Η πορεία των Σουηδών, όπως εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς, από τις αρχές τις προηγούμενης δεκαετίας έως σήμερα, πέρασε από διάφορα στάδια, για μια ανοδική πορεία, τουλάχιστον εμπορικά. Από το ωμό ντεμπούτο τους, "Rabid Death's Curse" (2000) μέχρι το περσινό τους παλαιομοδίτικο "Trident.Wolf.Eclipse", ο ήχος τους είχε ενδιαφέρουσες τροπές, που συχνά η λογική τους ξέφευγε από αυτήν μιας παραδοσιακής black metal μπάντας. Στην συνέχεια, επιλέγονται 10 μουσικές τους στιγμές χρονολογικής σειράς  που κρίνονται απαραίτητες για να λειτουργήσουν ως σταθμοί στην προσπάθεια κατανόησης του φαινομένου Watain.

Spotify Playlist

1

"On Horns Impaled"
"Rabid Death’s Curse" (2000)

Η αρχή του αιώνα βρήκε τους νέους τότε Watain να κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο. Ο ήχος, κινούμενος σαφώς σε underground πλαίσια, ήταν αρκετά πρωτόγονος, με τις επιρροές από Bathory και Darkthrone σε κύριο λόγο να είναι εμφανέστατες. Ο παρατηρητικός ακροατής θα ακούσει τα «δάνεια» από Mayhem και Dissection τα οποία στην πορεία θα διαμορφωθούν κατάλληλα υπό το πρίσμα των λύκων. Με το όνομα της μπάντας παρμένο από τραγούδι των Von και κατάλληλη γραμματοσειρά και εξώφυλλο, το "Rabid Death’s Curse" ήταν ταγμένο στον σκοπό του. Το επιλεγμένο κομμάτι ξεχωρίζει από την ωμή επιθετική μελωδία του που φέρνει αναμνήσεις. Στον δίσκο ξεχωρίζει τόσο η διασκευή σε Dodheimsgard (που το μπάσο του Fenriz αποδίδεται εξαιρετικά), όσο και το ομότιτλο ή τα "Life Dethroned" και "Agony Fires".

2

"Devil's Blood"
"Casus Luciferi" (2003)

Η σημερινή κυρίαρχη τάση στο ιδίωμα που ονομάζεται ορθόδοξο black metal, θαρρώ πως χρωστάει πολλά στον δεύτερο δίσκο των Σουηδών. Το μυστικιστικό εξώφυλλο, η μετάβαση σε πιο βλάσφημους και occult στίχους καθώς και η εποπτεία της Norma Evangelium Diaboli, είναι οι λεπτομέρειες στο κάδρο του δίσκου, που καθόρισαν όμως την αρχή της προηγούμενης δεκαετίας. Τραγούδια όπως το "Devil’s Blood" (που ονόμασε και την μπάντα που συμπεραίνεις) αντλούν από το πνεύμα των Dissection, το περνάνε υπό το μωβ πρίσμα του “De Mysteriis Dom Sathanas” και της ταστιέρας του Euronymous, παραδίδοντας ένα βλάσφημο αποτέλεσμα, που καταφέρνει να είναι έως σήμερα μοναδικό. Ο εν λόγω δίσκος προσωπικά αποτελεί τον αγαπημένο μου, αν και ο επόμενος είναι αυτός που αντιπροσωπεύει πλήρως το όραμα της Σουηδικής τριάδας.

3

"Puzzles Ov Flesh"
"Casus Luciferi" (2003)

Η οπτική (σε ζωντανή εκτέλεση) και μουσική επίθεση που είναι το προαναφερθέν τραγούδι, είναι η έναρξη που δίνει το στίγμα για τον δίσκο. Οι παγωμένες μελωδίες με ήχο ξυράφι κόβουν την ατμόσφαιρα στα δυο ενώ το μπάσο διαρκώς σκάβει στα εσώψυχα του ακροατή. Η γενικότερη αισθητική επίθεση των Watain περιελάμβανε τότε και πιο death metal φόρμες, στα πλαίσια της συνέχισης της παράδοσης των Dissection, όπως το συγκεκριμένο τραγούδι. Οι στίχοι, συμβολή του MkM (Antaeus, Aosoth), αποτελούν μέρος της γενικότερης προσπάθειας επανατοποθέτησης του ιδιώματος σε ορθόδοξες ράγες. Οι ταχύτητες δεν πέφτουν ποτέ, ενώ τα ρυθμικά μέρη εναλλάσσονται με τα κοψίματα των επιθετικών riffs, μέχρι την μελαγχολική κορύφωση.

4

"Legions Of The Black Light"
"Sworn To The Dark - No Return" (2007)

Oι Watain, στην ηχητική τους εξέλιξη, διαρκώς επιδίωκαν να συνδυάσουν το πνεύμα και το γράμμα του ιδιώματος με μια αίσθηση μεγαλείου, ικανή να μεταφερθεί ζωντανά. Ο τρίτος τους δίσκος με την οκτάλεπτη εκκίνησή του, παρουσιάζει τον νέο τους ήχο, αυτόν που θα τους έκανε διάσημους πέρα από το underground. Παρατηρώντας τους ρυθμούς και τα σόλο φαίνεται πως το '80s hard rock έπαιξε τον ρόλο του, συνδυαζόμενο με την μονολιθικότητα δίσκων όπως το "Monotheist" των Celtic Frost. Πλέον το σκοτάδι, μπορεί να είναι επικό, μεγαλόπνοο και να σε κάνει να κουνάς το κεφάλι σου ρυθμικά. Το σημείο δε πριν και κατά την διάρκεια του ρεφραίν, από τα drums και το έρπον riff, προσδίδει μαζί με τις παραδοσιακές μελωδίες μια αίσθηση απόκοσμου μεγαλείου. Τέλος, η ερμηνεία των στίχων, είναι αρκούντως ψαρωτική.

5

"Stellarvore"
"Sworn To The Dark - No Return" (2007)

O δίσκος είναι γεμάτος συναυλιακά τραγούδια. Το σχεδόν black thrash "Storm Of The Antichrist", το συναυλιακό ομότιτλο, το παραδοσιακό "The Serpent’s Chalice", οι δυναμίτες "Satan’s Hunger" και "Underneath The Cenotaph" είναι στιγμές που ξεχωρίζουν κατά την ακρόαση. Βέβαια, η ελαφριά απομάκρυνση από το απρόσιτο του "Casus Luciferi" σε μια πιο εμπορική στροφή που κορυφώνεται στον επόμενο δίσκο, ίσως ξενίσει. Κανείς όμως δεν μπορεί να αγνοήσει πως το έτερο έπος που κλείνει τον δίσκο, το "Stellarvore" είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια των Σουηδών. Το τελετουργικό άνοιγμα, το επικό χτίσιμο μέσω αργόσυρτων μελωδιών, όλα οδηγούν στο στοιχειωμένο εμβατηριακό ρεφρέν. Ακόμη μια φορά τα drums με τα κοψίματα των έγχορδων δίνουν κύρος, ενώ κάθε φορά που ο Ε. φτύνει τον στίχο "No star will shine tonight" ξέρεις πως είσαι in for a treat.

6

"Malfeitor"
"Lawless Darkness" (2010)

Ο τέταρτος δίσκος των Watain θεωρείται και το turning point τους, η στιγμή που το κοινό διχάσθηκε και η φήμη τους μεγάλωσε. Οι ροκ φόρμες κυριαρχούν, η επιθετικότητα και το σκοτάδι περιορίζονται στο αισθητικό κομμάτι, και οι συνθέσεις διατηρούν το πιασάρικο στοιχείο. Αν κάποιος ενδιαφέρεται όμως να επενδύσει στον δίσκο, θα βρει σύντομα μια στιγμή που ξεχωρίζει. Το "Malfeitor", είναι μια σύνθεση που αν την βιώσεις ζωντανά θα είναι αδύνατο να την διαγράψεις από την μνήμη σου. Η εκφορά των στίχων πάνω σε μια μεγαλειώδη μελωδία, η οποία όταν ρίξει τις ταχύτητες επιβάλλεται από μόνη της, περί τα μέσα του κομματιού, ο συνδυασμό σχεδόν punk ταχυτήτων με την παραδοσιακή μελαγχολία, δημιουργούν ένα αποτέλεσμα, πλήρες συναισθημάτων. Φυσικά, η μανιακή εκφορά της ατάκας "Metamorphosphordus malformation" δεν περνάει απαρατήρητη.

7

"Waters Of Ain"
"Lawless Darkness" (2010)

Το "Lawless Darkness" στην πλειοψηφία του κινείται στο στυλ του προαναφερθέντος κομματιού, με το μοτίβο να αλλάζει από την μέση και ύστερα, με την εμφάνιση κομματιών μεγαλύτερης διάρκειας. Το κλείσιμο, με το δεκατετράλεπτο "Waters Of Ain" είναι η κορύφωση του δίσκου. Η δομή, χωρίς πολλές εναλλαγές, πατάει πάνω σε ευκολομνημόνευτες μελωδίες και καταιγιστικούς ρυθμούς που χτίζουν πάνω στις εντάσεις που δημιουργούν. "Take me home" και το ταξίδι στον άλλο κόσμο ξεκινάει. Το εκπληκτικό old school guest σόλο του Selim Lemouchi, που τώρα διαθέτει έντονη σημειολογία, η ερμηνεία του Ε. μαζί με τους ενδιαφέροντες στίχους και γενικά η ικανότητα του rhythm section να κρατάει αμείωτο ενδιαφέρον, δημιουργούν, ένα ταξίδι Maiden-ικής δομής. Η συναισθηματική φόρτιση, το αίσθημα μακάβριου μεγαλείου και ο αέρας του τραγουδιού είναι αρκετά ώστε και ο πιο δύσπιστος να αποδεχθεί πως η μουσική των Σουηδών, όπως και να θεωρείται, δεν παύει να προσφέρει εντυπωσιακές στιγμές. Do not mistake them for a star.

8

"They Rode On"
"The Wild Hunt" (2013)

Με το DVD του "Opus Diaboli" να είναι η οπτικοποίηση του οράματος των Watain για τον σκοπό τους, και οι τελευταίες αμφιβολίες είχαν εξαλειφθεί. Η ολιστική λογική της μπάντας να είναι προκλητική και βλάσφημη, αλλά ταυτόχρονα προσιτή ηχητικά ώστε να δημιουργεί μεγάλο fan base και δυναμικά  και θεατρικά show, είχε διαδοθεί με κάθε μέσο. Ο επόμενος δίσκος, είχε συνεπώς δημιουργήσει μεγάλη προσμονή και το αποτέλεσμα για ακόμη μια φορά δίχασε. Το εν λόγω κομμάτι επιλέχθηκε καθώς αποτελεί μαζί με το "The Wild Hunt" τις πιο έντονες ηχητικές διαφοροποιήσεις των Watain στην ιστορία τους. Καθαρά φωνητικά, backing γυναικεία, μαύρη ατμόσφαιρα και ακουστικές κιθάρες, συνθέτουν μια μπαλάντα υπό το πρίσμα των Bathory, η οποία, πέρα από την de facto διάθεση της να σοκάρει, καταφέρνει να αποδώσει πλήρως ό,τι επιδιώκει. Η επιτυχία του, λειτούργησε ίσως σαν δίκοπο μαχαίρι αφού ο επόμενος δίσκος τους θα επιχειρούσε κάτι εκ διαμέτρου αντίθετο. Το αποτέλεσμα, καθαρά ηχητικά, παραμένει μια συγκλονιστική σύνθεση.

9

Tonight We Raise Our Cups And Toast In Angels Blood: A Tribute To Bathory
(2015)

Η εμπορική επιτυχία του "The Wild Hunt", οι περιοδείες που τους έφεραν από τα μέρη μας και η αίσθηση πως οι Watain αποτελούν την αιχμή του παλουκιού του ιδιώματος, τους οδήγησε σε μια θαρραλέα κίνηση. Η ζωντανή απόδοση επτά ύμνων του θρυλικού συγκροτήματος, ένας φόρος τιμής στην κληρονομιά του Quorthon, μια ίσως προσπάθεια απόδειξης πως η μπάντα παραμένει πιστή στις ρίζες, όλα συνηγορούν πως οι Σουηδοί θέλανε να επιστρέψουν στην ωμή βλάσφημη ακρότητα της πρώιμης περιόδου τους. Στην επικείμενη συναυλία τους, θα ήταν ευχής έργον να εκτελέσουν και μια διασκευή όπως αυτοί ξέρουν.

10

"Towards The Sanctuary"
"Trident.Wolf.Eclipse." (2018)

Ο τελευταίος δίσκος της μπάντας, είναι ένα ξεκάθαρο ηχητικό πισωγύρισμα. Η δήλωση αυτή δεν έχει αρνητική χροιά, αφού πλέον το μέγεθος της μπάντας της επιτρέπει να κινείται ηχητικά όπως θέλει. Οι συνθέσεις, βαθιά επηρεασμένες από την black thrash παράδοση των Nifelheim καθώς και των πρώιμων Bathory (τυχαίο;) είναι επιθετικές, τραχείς και καταιγιστικές. Φυσικά, υπάρχει η μελωδική και χαρακτηριστική πτυχή των Watain που τους κάνει άμεσα αναγνωρίσιμους όπως στο "Ultra (Pandemoniac)". Τέτοιο παράδειγμα, είναι το επιλεχθέν τραγούδι. Οι χαρακτηριστικοί ρυθμοί και μελωδίες από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, κάνουν την εμφάνισή τους, τα κοψίματα και οι ερμηνεία του Ε. είναι αυτές που είχε συνηθίσει η μπάντα στα ντουζένια της. Το ρεφρέν δε, κάθε φορά που το ακούω θα μου δίνει την αίσθηση πως θα μπορούσε να είναι από τραγούδι των έτερων Σουηδών, Ghost.

Spotify Playlist