«10+1»: Αριστουργήματα του Ken Hensley

Ελάχιστος φόρος τιμής σε έναν τεράστιο καλλιτέχνη

Το πόσο σπουδαίο, επιδραστικό και επιτυχημένο συγκρότημα υπήρξαν οι Uriah Heep, ειδικά με τα πεπραγμένα τους στη χρυσή δεκαετία του '70, έχει καταγραφεί στην ιστορία, αλλά και στον σχετικό, αναλυτικό οδηγό της πλούσιας δισκογραφίας τους.

Παρότι είχαν την τύχη να διαθέτουν έναν από τους κορυφαίους τραγουδιστές όλων των εποχών και χαρισματικούς μουσικούς, από την πρώτη κιόλας επαφή με τους δίσκους τους, το όνομα που τραβούσε την προσοχή ήταν εκείνο του Ken Hensley.

Υπέγραφε τις σημειώσεις, τις περισσότερες και καλύτερες συνθέσεις, πολλές μάλιστα εξ αυτών μόνος του σε αντίθεση με άλλα κορυφαία σχήματα τις εποχής, έπαιζε πλήκτρα που είχαν κυρίαρχο ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα, συνεισέφερε δεύτερες κιθάρες και ήταν επίσης εξαιρετικός τραγουδιστής, όπως έχουμε διαπιστώσει πολλάκις, ακούγοντάς τον τουλάχιστον στο "Lady In Black".

Ken Hensley

Μετά την αποχώρησή του από τους Uriah Heep το 1980, συνέχισε την προσωπική του καριέρα που είχε ξεκινήσει ήδη με το εξαιρετικό, πρώτο προσωπικό του άλμπουμ "Proud Words On A Dusty Shelf" το 1973, ενώ έγινε μέλος των Blackfoot κυκλοφορώντας μαζί τους δύο άλμπουμ, τα "Siogo" (1983) και "Vertical Smiles" (1984).

Σε όλο αυτό το διάστημα κατέγραψε αρκετές συνεργασίες, μεταξύ άλλων με τους W.A.S.P., τους Cinderella, τους Ayreon και τους Therion, ενώ τις δύο τελευταίες δεκαετίες υπήρξε αρκετά δραστήριος σε συναυλιακό επίπεδο.

Δυστυχώς, ο Ken Hensley έφυγε από τη ζωή την περασμένη Τετάρτη, 4 Νοεμβρίου σε ηλικία 75 ετών έπειτα από μια σύντομη ασθένεια, ακολουθώντας τους Gary Thain, David Byron, Trevor Bolder, John Wetton και Lee Kerslake, βυθίζοντας παράλληλα στη θλίψη πλήθος οπαδών που είχαν συνδεθεί βαθιά με το έργο του, αλλά και σημαντική μερίδα συναδέλφων του.

Σε μια προσπάθεια να καταδείξουμε το τεράστιο ταλέντο του ως στιχουργού, συνθέτη, εκτελεστή και ερμηνευτή, επιλέξαμε μια εντεκάδα αριστουργήματα από τα καλύτερα χρόνια της δισκογραφίας του που υπέγραψε κατ' αποκλειστικότητα, είτε με τους Uriah Heep είτε στις προσωπικές του δουλειές (συν ένα των άσημων Weed), εξαιρώντας τους ύμνους "Easy Livin'", "Rainbow Demon", "Sunrise", "Echoes In The Dark" και "Tales" που είχαμε συμπεριλάβει στα Δέκα Μικρά & Μεγάλα Έπη των Uriah Heep.

Spotify Playlist

1
Weed - "Sweet Morning Light"
(Weed, 1971)
Weed - Sweet Morning Light
Από την εκτός Uriah Heep αξιολογότατη δραστηριότητα του Ken Hensley στο ξεκίνημα της καριέρας του με τους Τhe Gods, Head Machine, Toe Fat και Weed, επιλέξαμε τους τελευταίους ως πιο αγαπημένη και ιδιαίτερη περίπτωση. Ο θρύλος θέλει τον Hensley να συνεργάζεται με το Γερμανικό kraut rock συγκρότημα των Virus σε μια one-off κυκλοφορία που μάλλον ήταν ανέκαθεν πανσπάνια. Το συνολικό αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και βρωμάει από χιλιόμετρα τα καλύτερα των Uriah Heep με κορυφαίο εκ των έξι κομματιών συνολικής διάρκειας 31 μόλις λεπτών τον εναρκτήριο ύμνο "Sweet Morning Light", ακόμη και αν το τοπίο για την πατρότητα του τραγουδιού είναι θολό. Κάτι τέτοια σε κάνουν να λες πως μουσική όπως αυτή που βγήκε στα '70s δεν θα ξαναβγεί στον αιώνα τον άπαντα. (Θ.Ξ.)
2
Uriah Heep - "Lady In Black"
(Salisbury, 1971)
Uriah Heep - Lady In Black
Οι Uriah Heep έχουν συνθέσει ουκ ολίγα εμβληματικά, για το ροκ, τραγούδια. Ορισμένα εξ αυτών υπερβαίνουν αυτόν τον χαρακτήρα και γίνονται κτήμα ολόκληρου του κόσμου. Σε αυτά λοιπόν ανήκει η συγκεκριμένη σύνθεση, που όσες φορές κι αν ακουστεί ή παιχτεί στο ράδιο, αδυνατεί να χάσει το παραμικρό από τη μαγεία της. Σκορπά ανατριχίλες από την κιθαριστική εισαγωγή, η σχεδόν ποιητική γραφή του Hensley το απογειώνει, ενώ το κάτι σαν ρεφρέν - με το aaah aaah aaah aaah - συμπληρώνει τα προηγούμενα ώστε να γίνει αιώνια κλασικό. Ο David Byron δεν το θεώρησε αξιόλογο ώστε να το τραγουδήσει και η κοπέλα που υπήρξε η έμπνευση για τον δημιουργό του, δεν το έμαθε ποτέ. Διασκευάστηκε πολλάκις από διάφορους, προτιμώ αυτή την έκδοση, οχτώ λεπτά αγνού πάθους. (Π.Ζ.)
3
Uriah Heep - "Look At Yourself"
(Look At Yourself, 1971)
Uriah Heep - Look At Yourself
Το πρώτο single των Uriah Heep στην πατρίδα τους τη Βρετανία έρχεται από τον τρίτο δίσκο τους - τρίτο μέσα σε σχεδόν έναν χρόνο και κάτι! Με την έμπνευση να ανεβαίνει αντί να πέφτει, ο Hensley εκτός από τη ότι έγραψε το κομμάτι αναλαμβάνει εδώ και τα πρώτα φωνητικά, μόνο και μόνο επειδή ο Byron ήταν άρρωστος κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων. Τα ρυθμικότατα τύμπανα χαρακτηρίζουν το κομμάτι σε όλη του τη διάρκεια, ενώ τα δεύτερα φωνητικά του Byron είναι εκπληκτικά. Τα πλήκτρα όμως είναι εκείνα που βρίσκονται παντού: στο αρχικό riff, ανταγωνιστικά στο κιθαριστικό solo, ως συνοδεία του κρουστού οργασμού στο τελείωμα. (Π.Κ.)​
4
Uriah Heep - "Tears Ιn My Eyes"
(Look At Yourself, 1971)
Uriah Heep - Tears Ιn My Eyes
Ο μαέστρος υπήρξε μεγάλος μάστορας της μελωδίας, γράφωντας καταπληκτικές φωνητικές γραμμές και εκπληκτικά πομπώδη, ατμοσφαιρικά τραγούδια, επειδή όμως σχεδόν όλα στο ροκ ξεκινάνε από τα μπλουζ, τα κατάφερνε αρκετά καλά και στη slide κιθάρα, έχοντας επιδείξει τις ικανότητές του σε κομμάτια-δυναμίτες όπως το "Tears In My Eyes". Η ανάπτυξη φαίνεται υποδειγματική, το κόψιμο με τα φωνητικά είναι υπέροχο, η κορύφωση στη συνέχεια πολύ όμοφρη, κι εκεί που νομίζεις πως όλα έχουν τελειώσει, έρχεται το ξεγυρισμένο σόλο να σε επαναφέρει στην κανονικότητα και τη (σκληρή;) πραγματικότητα: There's a clear blue sky outside and the summer is fine, but with tears in my eyes I'm no longer pretending you're mine. (Θ.Ξ.)​
5
Uriah Heep - "Circle Of Hands"
(Demons And Wizards, 1972)
Uriah Heep - Circle Of Hands
Η πρώτη πλευρά του μυθικού “Demons And Wizards” κλείνει άλλη μια υπέροχη σύνθεση του Hensley, το επικού στυλ “Circle Of Hands”. Τα πλήκτρα συνοδεύουν τη μοναδική φωνή του Byron στη μακρόσυρτη και ατμοσφαιρική εισαγωγή, αλλά και το κιθαριστικό solo του Mick Box στη συνέχεια. Ο ήχος του Hensley στο συγκεκριμένο κομμάτι θα έλεγα ότι μοιάζει με ένα αυτοκρατορικό εκκλησιαστικό όργανο που διευθύνει μια κεφάτη, rock Θεία Λειτουργία. Ο φίλος μας φαίνεται να έχει βρει τη μαγική συνταγή του songwriting και το παίξιμό του εξακολουθεί να δείχνει ότι η πάστα του είναι επιπέδου Jon Lord. (Π.Κ.)
6
Uriah Heep - "Blind Eye"
(The Magician's Birthday, 1972)
Uriah Heep - Blind Eye
Βασισμένο στη γνωστή συνθετική μανιέρα του Hensley που απέδιδε σταθερά καρπούς, το "Blind Eye" αποτελεί ένα ακόμη μικρό διαμάντι μέσα από το πανέμορφο "The Magician’s Birthday", στο οποίο αναδεικνύονται όλα τα ιδιαίτερα γνωρίσματα που μας έκαναν να αγαπήσουμε τους Uriah Heep. Με την ακουστική κιθάρα σε πρώτο πλάνο, αλλά την ηλεκτρική να σμιλεύει ακόμη μια τόσο ανθεμική και χαρακτηριστική μελωδία σε τραγούδι τους, είναι ουσιαστικά η τόσο μεστή και δίχως υπερβολές ερμηνεία του Byron που οδηγεί την εν λόγω σύνθεση σε ένα ανατατικό συναίσθημα νοσταλγικής αγαλλίασης, σχεδόν αντιφατικό με τη στιχουργική της προσέγγιση. Ιδιαίτερη μνεία αξίζουν και τα όσα ζωγραφίζει ο αείμνηστος Gary Thain με τις εφευρετικές του μπασογραμμές, οδηγώντας σε ένα αποτέλεσμα που όσο easy listening φαίνεται εκ πρώτης όψεως, τόσες ποικίλες πτυχές κρύβει. (Σ.Κ.)​
7
Ken Hensley - "When Evening Comes"
(Proud Words On A Dusty Shelf, 1973)
Ken Hensley - When Evening Comes
Και ενώ οι Uriah Heep διανύουν ίσως την καλύτερη περίοδό τους, ο Hensley αποφασίζει να κυκλοφορήσει τον πρώτο σόλο δίσκο του, έχοντας καλή παρέα, δηλαδή το rhythm section τους. Ο δίσκος ανοίγει με αυτό το τραγούδι και γίνεται άμεσα κατανοητό, ότι θα μπορούσε να βρίσκεται εύκολα σε κάποιο από τα άλμπουμ των Heep. Όπως γίνεται και ξεκάθαρο ότι εκτός από εξαιρετικός μουσικός, είναι και κορυφαίος ερμηνευτής. Η ζεστή και μελωδική φωνή του, σε συνεργασία με το πιάνο και την blues διάθεση της κιθάρας, δημιουργούν άλλο ένα μικρό αριστούργημα, περί ανεκπλήρωτου έρωτα. Το κύριο ριφ, απλό και συνάμα εθιστικό, κοντράρεται στα ίσα με το σόλο για την πιο χαρακτηριστική στιγμή του τραγουδιού. Μακάρι να χορεύαμε αυτό αντί για Scorpions στα πάρτυ, τότε που ζητάγαμε από το κορίτσι να μας συνοδεύσει σε ένα blues. (Π.Ζ.)​
8
Ken Hensley - "From Time To Time"
(Proud Words On A Dusty Shelf, 1973)
Ken Hensley - From Time To Time
Παραμένουμε στον ίδιο δίσκο και στη φυσική του ροή, καθώς το εν λόγω τραγούδι διαδέχεται το "When Evening Comes". Μία μπαλάντα, ακολουθεί παρόμοια θεματολογία, με πιο άμεσο όμως τρόπο. Εκ νέου ο χωρισμός και η απώλεια εμπνέουν τον δημιουργό, ο οποίος περιγράφει τα συναισθήματα αυτά σχεδόν ψιθυρίζοντας και με ειλικρίνεια, μάλλον ανείπωτη έως τότε προς την κυρία του. Η ατμόσφαιρα εμπλουτίζεται από τον «διαστημικό» ήχο των synth, κάνοντάς την ακόμα πιο μουντή, ενώ τα χαρακτηριστικά πλήκτρα που ακούγονται και στους Heep, συνοδεύουν τη σύνθεση προς το κλείσιμό της. Σε κάτι λιγότερο από τέσσερα λεπτά, ο μεγάλος αυτός μουσικός φτιάχνει μια ιστορία γνώριμη σε όλους μας και ουσιαστικά μας την προσφέρει ως δώρο. Για εκείνες τις δύσκολες στιγμές, τότε που η αυτοκριτική και η αυτογνωσία καθυστέρησαν λίγο παραπάνω απ’όσο θα θέλαμε. Για τότε που το πάθημα, εν τέλει έγινε μάθημα. (Π.Ζ.)​
9
Uriah Heep - "Rollin' On"
(Firefly, 1977)
Uriah Heep - Rollin' On
Ένα slow 'n' easy έπος της ασύγκριτης Uriah Heep δισκογραφίας, το "Rollin' On" χαρακτηρίζεται από εκείνη την blues αισθαντικότητα που διέπει το είδος, χωρίς απαραίτητα να μπορεί να κατηγοριοποιηθεί σε αυτό. Εξαίσια καμπυλωτό και αιθέριο, υπέρ του δέοντος ατμοσφαιρικό και με τη φωτεινή και καθάρια φωνάρα του Lawton να κυριαρχεί, το πομπώδες μεσαίο του τμήμα αποτελεί μια παραδειγματική διδαχή πάνω στην τέχνη του συνθέτειν. Το δίστιχο "I'm rollin' on, to where I don’t care" αντικατοπτρίζει άψογα το συναίσθημα της απώλειας, του αβέβαιου, αλλά και της συνέχειας, περικλύοντας το νόημα του τραγουδιού ιδανικά, σε έναν αρμονικό δεσμό με τη μουσικό σκέλος, στο οποίο ως αφανείς ήρωες ξεχωρίζουν οι Trevor Bolder και Lee Kerslake. (Σ.Κ.)
10
Uriah Heep - "Sympathy"
(Firefly, 1977)
Uriah Heep - Sympathy
Ένα από τα πιο γνωστά και χαρακτηριστικά τραγούδια των Βρετανών rockers, ένας πραγματικός classic rock ύμνος που αποτέλεσε πόλο έλξης για πολλούς ακροατές ώστε να ασχοληθούν με το φαινόμενο των Uriah Heep, το "Sympathy" δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Κρατώντας αποστάσεις από την περισσότερο ορχηστρική, ατμοσφαρικότερη δομή που είχε η πλειονότητα των συνθέσεων του "Firefly", το ίδιο στέκεται εγγύτερα στις hard rockin’ νόρμες που ήθελαν την κιθάρα πρωταγωνίστρια, με την ανθεμική της μελωδία να χρωματίζει το θυμικό με την κομψότητα και την καθαρότητα της. Συνάμα, η σημασία του ως το πιο επιτυχημένο και αναγνωρίσιμο, σε βάθος χρόνου, από τα singles της post-Byron περιόδου δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, καθώς το νέο - τότε - line-up (με παρόντες πλέον τους John Lawton και Trevor Bolder) έδειχνε τις δυνατότητες του με τον πλέον εμφατικό τρόπο. (Σ.Κ.)
+1
Ken Hensley - "Who Will Sing For You"
(In The Morning, 1975)
Ken Hensley - Who Will Sing For You
B-side στο "In The Morning" από το δεύτερο πρόσωπικό άλμπουμ του Hensley "Eager To Please" εν έτει 1975, το "Who Will Sing For You" είναι ένα πανέμορφο μελωδικό hard rock κομμάτι με καλπαστό ρυθμό που θα ήταν πολύ πιο γνωστό εάν είχε τραγουδηθεί από τον Lawton σε κάποιο από τα τρία άλμπουμ του με τους Uriah Heep. Φαινομενικά ερωτικό τραγούδι αν και θα μπορούσε να απευθύνεται στο ίδιο του το συγκρότημα, το "Who Will Sing For You" φαντάζει σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ και είναι αναλογιστικά ανατριχιαστικό. Κοιτώντας και ακούγοντας ξανά και ξανά τους στίχους, είναι λες και ο Hensley απευθύνεται γνωρίζοντας ότι θα έρθει η στιγμή που θα εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο. 45 χρόνια μετά κύριε Hensley, με τη σειρά μας σκεφτόμαστε «ποιος θα πει μας ένα τραγούδι όταν το χρειαζόμαστε», αν και ξέρουμε ότι τα αριστουργήματα που μας πρόσφερες θα μας συντροφεύουν εσαεί. (Θ.Ξ.)​
  • SHARE
  • TWEET