Κάπως έτσι, ο 69-χρονος David Bowie ισοπέδωσε ό,τι ακούμε

Το Footnotes μαζεύει τα θρύψαλα μετά από την αρχοντική επίδειξη ισχύος

Από τον Μάνο Πατεράκη, 27/11/2015 @ 10:48
Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα και πολλά από τον Bowie, με κάθε ειλικρίνεια. Σε μέρες που το μυαλό μας βρίσκεται σε θερμά γεωπολιτικά παιχνίδια και οι σκληροί μας είναι γιομάτοι-γιομάτοι, θα μπορούσα να προσπεράσω ένα νέο single του και να κοιμηθώ ευχάριστα το βράδυ.

Το 2013, η μεγάλη δισκογραφική του επιστροφή μετά από δέκα χρόνια αγαπήθηκε από πολλούς. Αγαπήθηκε και από εμάς που την τοποθετήσαμε προσεκτικά στη βιτρίνα των καλύτερων δίσκων της χρονιάς. Προσωπικά, κατανόησα την αξία της, μα την έβλεπα κάπως αποστασιοποιημένα. Δεν είχε, στ' αυτιά μου, τον χαρακτήρα της νίκης που βγάζει ένας μεγάλος δίσκος.



«Εν γένει, δύο πράγματα χρειάζονται για να διατηρήσεις τη φλόγα σου. Δύο απλά πράγματα.»

Πρόκειται για εκείνη την αύρα που, δικαιολογημένα, έχει εγκαταλείψει το 98% των ηλικιωμένων μουσικών. Μια αύρα που χάνεται κυρίως όταν σβήνει η φλόγα της αναζήτησης και της τόλμης και αντικαθίσταται από τις safe επιλογές ενός μουσικού εργοστασίου κοπής χρήματος. Μπορώ να πω αρκετές περιπτώσεις, αλλά θα το αποφύγω καθότι θα φανεί ότι τις κακολογώ, ενώ στην πραγματικότητα τις κατανοώ απόλυτα και -ενίοτε- τις απολαμβάνω μουσικά.

Εν γένει, δύο πράγματα χρειάζονται για να διατηρήσεις τη φλόγα σου. Δύο απλά πράγματα. Να συνεχίζεις διακαώς να αναζητάς καινούργια μουσική, όπως έκανες ως ακροατής στο ξεκίνημά σου, και να βρεις τους κατάλληλους συνεργάτες να χρησιμοποιήσεις για προσάναμμα.

Που λέτε, πραγματικά κατά τύχη έπεσα πάνω στο video clip του "★" και δεν χρειάστηκαν παρά στιγμές για να χαθώ στην καθηλωτική, σκοτεινή, αψεγάδιαστη ταινία που πέτυχε εκείνη τη σπάνια χρυσή τομή του ιδεατού συγκερασμού εικόνας με ήχο. Έναν ήχο ιδιαίτερο και ανεπιτήδευτα πειραματικό, που όμως σε κερδίζει μονομιάς σαν pop χιτάκι. Το συνολικό αισθητικό αποτέλεσμα είναι αυτό της αρχοντικής νίκης του Bowie.

David Bowie

«Έψαξα να δω τι άλλαξε από πρόπερσι και φτάσαμε στους αλα-Scott Walker σκοτεινούς πειραματισμούς στα γεράματα.»

Για μένα, καλώς ή κακώς, ο Bowie είναι οι δίσκοι που κυκλοφόρησε έως το 1973. Έτσι έκατσε. Έτσι το έφεραν οι συγκυρίες και είναι έξω το "Low", μην φωνάζετε. Ειδικά εκείνον τον δεύτερο δίσκο που κυκλοφόρησε υπό το όνομα "David Bowie" το 1969 τον έχω λιώσει όσο ελάχιστους. Έχει και ένα "Cygnet Committee" μέσα ε.

Αφήνοντας στην άκρη τα '80s και τα '90s του, έψαξα να δω τι άλλαξε από πρόπερσι και φτάσαμε στους αλα-Scott Walker σκοτεινούς πειραματισμούς στα γεράματα με ηλεκτρονική βλοσυρότητα και τζαζ εγκεφαλικά παιχνίδια. Βρήκα κάποιες απαντήσεις στο Rolling Stone, που θα συνοψίσω εν τάχει.

Ένα κυριακάτικο βράδυ του 2014, ο Bowie βρέθηκε σε ένα μικρό τζαζ μπαρ 96 ετών, χωμένο σε ένα στενό του West Village της Νέας Υόρκης (ήδη το coolness του σκηνικού μετριέται μόνο σε κλίμακα Tom Waits). Εκεί έπαιζε ένα κουαρτέτο υπό τον σαξοφωνίστα Donny McCaslin...

David Bowie

«Τελικά η απολαυστικότερη συγκίνηση που μπορεί να σου προσφέρει η μουσική, είναι η απρόσμενη.»

Δέκα μέρες αργότερα, ο McCaslin έλαβε ένα e-mail από τον Bowie, προσκαλώντας εκείνον και τον ντράμερ του στο στούντιο. An offer you can't refuse που λεν'- και προέκυψε πέρσι μια κομματάρα, την ύπαρξη της οποίας έμαθα μόλις χθες, αλλά καλύτερα γιατί διαφορετικά θα ήμουν υποψιασμένος. Μιλάω για το "Sue (Or In A Season Of Crime)".

Φέτος τον Γενάρη, ο Bowie έκανε την κίνηση ματ και κάλεσε ολόκληρο το κουαρτέτο για την ηχογράφηση του νέου του δίσκου. Ο πρώτος καρπός, το στοιχειωτικό "★" (click on it!), σε διάρκεια ενός μόλις δευτερολέπτου κάτω από τα δέκα λεπτά, για να μπορεί να πουληθεί ηλεκτρονικώς δίχως προβλήματα.

Τελικά -και πιστεύω θα συμφωνήσετε μαζί μου- η απολαυστικότερη συγκίνηση που μπορεί να σου προσφέρει η μουσική, είναι η απρόσμενη. Όταν κάτι σού 'ρχεται εκεί που δεν το περιμένεις, δεν μπορεί παρά να είναι αληθινό.

Footnotes

♠ Όλα τα παραπάνω περί πειραματισμών, αλλά και η αναδρομή στους καλύτερους δίσκους του 2013 μου δημιούργησε την επιθυμία να ξεθάψω το αριστούργημα "Messe I.X VI.X" των Ulver, οι οποίοι παρεμπιπτόντως ετοιμάζουν δίσκο με live αυτοσχεδιασμούς rock και ηλεκτρονικών ηχοτοπίων που θα λέγεται "ATGCLVLSSCAP". Μόνο τυφλή εμπιστοσύνη.


♠ Σε σχετικά μονοπάτια, έχουμε ρεμίξ Mogwai σε Max Richter και προσωπικά εγκρίνω.

♠ Θυμάστε ένα αφιερωματάκι που είχα φτιάξει με 20 γαμάτους hard rock δίσκους που κυκλοφόρησαν φέτος αντί για το '75; Ε προσθέστε και το φοβερό δεύτερο άλμπουμ των Golden Void και ακούστε την εναρκτήρια κομματάρα εδώ.

♠ Πίσω στους Ulver του 2013 και στην τροπή που (ξανα-ματα-)παίρνει ο «χριστιανικός» δυτικός κόσμος με το μεταναστευτικό, το προσφυγικό, το τρομοκρατικό, το ψυχροπολεμικό και τα εν γένει φαντάσματα πολέμου που ίπτανται πάνω μας -προς φόβο κάποιων, προς τέρψη άλλων- ας κλείσουμε με κάποιους στίχους του "Son Of Man":

The Destruction of the Temple
The Broken Home
Oh Father
We Are Defined
By Our Blood
The Massacre of the Innocents
And the Sacrifice of the Son
What Kind of Choir
Of Angels will Receive us?

  • SHARE
  • TWEET