Έλα μωρέ τώρα, 40 ευρώ για τους τελειωμένους;

Μα καλά, πάντα στη συναυλιακή μας ιστορία οι τελειωμένοι δεν ήταν αυτοί που κόστιζαν πιο πολλά;

Από τον Μάνο Πατεράκη, 12/02/2016 @ 08:36

Παρ' όλο που παρατήρησα για πρώτη φορά μια μικρή συναυλιακή ένδεια από το ξεκίνημα αυτής της σεζόν εν συγκρίσει με άλλες χρονιές, πάντα θα υπάρχουν εκείνες οι αναπάντεχες εκπλήξεις που θα με κάνουν να θυμάμαι ότι έχουμε πολύ περισσότερα απ' όσα αξίζουμε. Διότι, σοβαρά, δεν φαντάζομαι απολύτως κανένα λόγο να αξίζουμε να κατηφορίσουν από την παγωμενη Σκανδιναβία στην ακόμα ψυχρότερη υποδοχή που ενδεχομένως να τους επιφυλάξουμε οι Agusa και οι Oresund Space Collective.

Και όμως, θα τους δούμε σήμερα και αύριο στο Six D.O.G.S., στο Μοναστηράκι. Αλήθεια, δεν μπορώ καν να διανοηθώ πώς προέκυψαν και με ποια εσφαλμένα εμπορικά κριτήρια έρχονται. Η αρχική είδηση με είχε πιάσει εξαπίνης, ωστόσο διαβάζοντας ολόκληρο το δελτίο Τύπου καταλαβαίνω ότι μάλλον το μεράκι κάποιων κρύβεται από πίσω. Ή για να το πω πιο ορθά, η κάβλα κάποιων. Εξάλλου, αν κάνεις μια εξ αποστάσεως επισκόπηση στην ανθρώπινη ιστορία, ό,τι δεν είχε ως κίνητρο το προσωπικό κέρδος, είχε την κάβλα. Ή τουλάχιστον αυτό με έχει οδηγήσει να πιστεύω η λειψή ιστορική μου γνώση.

«Αντιλαμβάνεσαι ξαφνικά το σεναριακό κενό: Γιατί να νοιαστεί κανείς πόσο κάνει η συναυλία ενός τελειωμένου;»

Και ενώ ετοιμάζομαι σήμερα για τη συναυλία των Σουηδών Agusa, η οποία παρεμπιπτόντως θα ηχογραφηθεί για live δίσκο, θα καλύψω την άλλη μου πλευρά αναγκών ασχολούμενος με την κλασική γκρίνια που έρχεται ως το πολυαγαπημένο μου παρελκόμενο της πρώτης μεγάλης metal συναυλίας της χρονιάς.

«40 και 45 ευρώ για τους τελειωμένους ρε; Πάτε καλά;» Και ενώ σε πρώτη ανάγνωση πιάνεις την αλήθεια, μέρος της οποίας δεν δύναται να αμφισβητηθεί, αντιλαμβάνεσαι ξαφνικά το σεναριακό κενό. Γιατί να νοιαστεί κανείς πόσο κάνει η συναυλία ενός «τελειωμένου», κατά την άποψή του; Και ακόμα περισσότερο, γιατί να τον πειράξει;

Αυτό το ερώτημα καλό είναι να παραμείνει αναπάντητο για να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε αυτές τις γραφικές πλην άκακες καταστάσεις. Πλησιάζουν σιγά-σιγά και οι ανακοινώσεις για τα καλοκαιρινά μας «φεστιβάλ». Ακόμα δεν είδαμε τίποτα.

«Η πραγματικά καλή μουσική γράφεται μόνο από μουσικούς που συνεχίζουν πραγματικά να διατηρούν την φλόγα του ακροατή-music freak»

Και στην τελική, αφελώς θα αναρωτηθεί ο αδέκαστος παρατηρητής: «Μα καλά, πάντα στη συναυλιακή μας ιστορία οι τελειωμένοι δεν ήταν αυτοί που κόστιζαν πολλά; Τι το παράξενο συναντήσατε τώρα;» Μην με παρεξηγήσετε αν σας άρεσε ο φετινός των Megadeth. Σας λέω με κάθε ειλικρίνεια πως κι εγώ τον βρήκα συμπαθητικό κι έχω κολλήσει με το ομώνυμο κομμάτι π.χ. Δεν έχει να λέει, όμως.

Οι μεγάλες συναυλίες «τελειωμένων» καλλιτεχνών -ή, αν προτιμάτε, καλλιτεχνών των οποίων οι κορυφές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί- είναι το αλατοπίπερο της κάθε χρονιάς. Είναι εξίσου ζωτικής σημασίας με τους Agusa του κόσμου που ενδεχομένως να μην μπορέσουν ποτέ να φτιάξουν κάτι που να με πωρώσει όσο το "Countdown To Extinction" αλλά διατηρούν τη φλόγα.

Και σε αυτό το σημείο θέλω να κάνω copy paste μία από τις μεγάλες μου μουσικές πεποιθήσεις που διατύπωσα στον πρόλογο της συνέντευξης Hexvessel: η πραγματικά καλή μουσική γράφεται μόνο από μουσικούς που συνεχίζουν πραγματικά να διατηρούν την φλόγα του ακροατή-music freak. Προσοχή, δεν πρόκειται για διπλή συνεπαγωγή. Επίσης, δεν είναι καθόλα άκαιρο, μιας και οι περισσότεροι μουσικοί-ακροατές δεν παίζουν στ' ανοιχτά...

Footnotes

♠ Οι Black Mountain βγάζουν δίσκο και έχουμε ήδη συμπαθητικό πρώτο κομμάτι-video clip για το "Mothers Of The Sun". Οι κορυφές του "In The Future" του 2008 μοιάζουν να μην επιστρέφουν ακόμα, ωστόσο το περιμένω με αισιοδοξία προς το παρόν.

♠ Από την άλλη σε post μονοπάτια (δεν υπάρχει είδος post λέμε ρε!) έχουμε ήδη δύο μεγάλες κομματάρες. Αφενός, δεν ξέρω σε πόσα αυτιά έχει φτάσει το ντεμπούτο των Yndi Halda του 2006, αλλά πρόκειται για έναν από τους πιο όμορφους post-rock δίσκους της δεκαετίας. Τους αγάπησα ακόμα περισσότερο σε εκείνο το εντυπωσιακό live με τους Shora. Δέκα χρόνια μετά, φαίνεται πως έγραψαν τον δεύτερο δίσκο τους και το πρώτο δεκάλεπτο δείγμα, "Together Those Leaves", είναι απλά μια τελειότητα, αυστηρά για λάτρεις του είδους βέβαια. Το βιολί και η φωνή, όπως τότε στο "A Song For Starlit Beaches", είναι πάλι εδώ. Συγκίνηση.

♠ ...Αφετέρου, οι Cult Of Luna συνεχίζουν με την Julie Christmas στο υπερβατικό ύφος του "Vertikal" και μας έδωσαν χθες στη δημοσιότητα το ανατριχιαστικό "A Greater Call". Και για όσους δεν το έχουν εντοπίσει, να πω πως πολλοί επιχειρούν να παίξουν το παιχνίδι του χτισίματος ενός κομματιού, δευτερόλεπτο με το δευτερόλεπτο. Πιθανότατα, όμως, κανείς δεν είναι καλύτερος σε αυτό από τους Cult Of Luna.

♠ Στη βόλτα που κάνω συχνά-πυκνά από το La Blogotheque, στάθηκα περισσότερη ώρα σε αυτό. Είναι οι Oiseaux-Tempete με τους G.W. Sok και Gareth Davis -και όπως λέει σωστά μια κοπελιά στα σχόλια, ακούγονται σαν πιο ήσυχη εκδοχή των La Dispute.

  • SHARE
  • TWEET