Ένα άγαλμα για τον Ronnie: Rock οδοιπορικό στη Βουλγαρία
23/11/2010 @ 12:47
Η φετινή χρονιά σημαδεύτηκε από την απώλεια του μεγάλου καλλιτέχνη και ανθρώπου Ronnie James Dio.
Το Rocking.gr τίμησε ως όφειλε τον μικρόσωμο τραγουδιστή με τη γιγάντια φωνή και καρδιά στις 28 Μαΐου, καλώντας τους φίλους του στο memorial night που διοργανώθηκε σε γνωστό στέκι στην Αθήνα, ενώ το αφιέρωμα στις εμφανίσεις του Ronnie στην Ελλάδα, το οποίο ανέβηκε στο site μας λίγες μέρες πριν, ξεπέρασε κάθε ρεκόρ επισκεψιμότητας.
Όταν λοιπόν ο φίλος του site μας Γιώργος Γαλάνης προσφέρθηκε να μοιραστεί την εμπειρία του απο τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του Ronnie στην Kavarna της Βουλγαρίας, η απάντηση δε θα μπορούσε παρά να είναι θετική.
Διαβάστε παρακάτω για την πιο rock πόλη του γειτονικού μας κράτους, το λόγο που αποτελεί συνήθη στάση για πολλές μεγάλες μπάντες και φυσικά το τι έγινε κατά τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του Ronnie James Dio.
Γιώργο σε ευχαριστούμε!
«Τι τρέχει τέλος πάντων με αυτή την Kavarna;»
«Γιατί ο Dio πηγαίνει τόσο συχνά εκεί για συναυλία;»
«Τι το εκλυστικό πια έχει αυτή η μικρή βουλγαρική κωμόπολη στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας;»
Όλα αυτά τα ερωτήματα στριφογύριζαν στο μυαλό μου, κάθε φορά που τσεκάροντας τις ευρωπαϊκές tour dates των Dio ή των Ηeaven & Hell έβρισκα την Kavarna να περιλαμβάνεται, μαζί με γνωστές ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, στο πρόγραμμα συναυλιών.
«Την επόμενη φορά που θα συναντήσω τον Ronnie, πρέπει να του ζητήσω να μου λύσει αυτό το μυστήριο», σκεφτόμουν. Άλλωστε ήταν βέβαιο για μένα ότι κάθε φορά που θα πήγαινα σε συναυλία του, οπουδήποτε στην Ευρώπη, θα ακολουθούσε και συνάντηση μαζί του στα παρασκήνια. Έτσι γίνονταν σχεδόν πάντα, τα τελευταία 10 χρόνια. Όσες φορές όμως κι αν σχεδίασα να του το ρωτήσω, άλλες τόσες φορές το ξέχασα. Ήταν αυτό το μίγμα χαράς, σεβασμού και δέους που ένιωθα κάθε φορά που τον συναντούσα, το οποίο με έκανε να επιδιώκω να ζω τη στιγμή, αφήνοντας στην άκρη κάθε άλλη σκέψη.
Έτσι πέρασαν οι μήνες, πέρασαν τα χρόνια, ο Ronnie δυστυχώς αρρώστησε και τελικά έφυγε για την άλλη μεριά του ουράνιου τόξου. Και το ερώτημά μου έδειχνε αναπάντητο: «Tι τρέχει με αυτή την Kavarna;».
Και ξαφνικά η «περιβόητη» Kavarna έρχεται και πάλι στο προσκήνιο: Μέσα Αυγούστου μαθαίνω τυχαία μέσω internet ότι στην Κavarna ετοιμάζεται άγαλμα για τον Ronnie! Τρελλάθηκα! Τι διάολο γίνεται εκεί πέρα; Τι είναι αυτή η πόλη; Tι δεσμούς έχει με τον Ronnie, ώστε να γίνει η πρώτη πόλη στον πλανήτη που τον τιμά με αυτό το μοναδικό τρόπο;
Αποφάσισα να βρω την απάντηση μόνος μου. Εψαξα στο internet και τελικά βρήκα το αντίστοιχο Facebook-group. Ήρθα σε επικοινωνία με το δημιουργό του group (ένας Βούλγαρος δημοσιογράφος) και το μυστήριο λύθηκε. Οχι απλά λύθηκε, αλλά οι μετέπειτα εξελίξεις ήταν ραγδαίες και εντυπωσιακές! Ο Βούλγαρος δημοσιογράφος, λοιπόν, μου μίλησε για τον Tsonko Tsonev, το δήμαρχο της Kavarna. Eνας ικανός, φιλόδοξος άνθρωπος, που εκτός από δήμαρχος είναι και μέγιστος metal fan! Ένας μεταλλάς πολιτικός, που οραματίστηκε να αναμορφώσει την Κavarna και να την μετατρέψει από μια φτωχική κωμόπολη, σε rock n roll κέντρο της Βουλγαρίας! Και δείχνει να το καταφέρνει. Manowar, Scorpions, Dream Theater, Glenn Hughes, Uriah Heep, Motorhead, Slayer, Deep Purple, Udo και βέβαια Dio και Heaven & Hell είναι μερικά από τα group που έχουν παίξει στην Kavarna. Είπατε τίποτα;
Και βέβαια προσφάτως άλλο ένα μεγάλο project σχεδιάστηκε στο μυαλό του metal δημάρχου: Ενα rock πάρκο, γεμάτο με αγάλματα όλων των μεγάλων αστέρων της rock που έχουν φύγει από τη ζωή! Και η αρχή -το πρώτο άγαλμα- θα γίνονταν με τον καλλιτέχνη που του έκλεψε την καρδιά όταν τον γνώρισε προσωπικά: Tον τεράστιο κοντό, τον Ronnie James Dio!
Η ψηφιακή επικοινωνία μου με τον Dimitar, τον Bούλγαρο δημοσιογράφο, συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες. Συζητήσαμε αρκετά για την αγαπημένη μας rock μουσική και για τον αγαπημένο μας Ronnie. Εντυπωσιάστηκε από το γεγονός οτι γνώριζα τον Ronnie προσωπικά και είχα φτάσει μέχρι το Los Angeles για να παραστώ στην κηδεία του, καλεσμένος από τη γυναίκα του, την Wendy. Μου ζήτησε να του δώσω μια συνέντευξη για την εφημερίδα του (η δεύτερη μεγαλύτερη σε κυκλοφορία στην Βουλγαρία), σχετικά με τις αναμνήσεις μου και τις ιστορίες μου με τον Ronnie.
Kαι μερικές μέρες αργότερα, ήρθε η μεγάλη έκπληξη: O δήμαρχος της Kavarna με προσκαλούσε επίσημα στην τελετή των αποκαλυπτηρίων του αγάλματος! Μαζί με τον Simon Wright (τoν drummer της Dio band) και τον Steve Mignardi (τον personal manager του Ronnie) θα ήμασταν οι επίσημοι καλεσμένοι της εκδήλωσης! «Ενας εκπρόσωπος της μπάντας, ένας εκπρόσωπος του management κι ένας εκπρόσωπος των φανατικότερων οπαδών του», όπως μου αιτιολόγησε την πρόσκλησή μου. «Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να βρεις τρόπο να έρθεις εδώ. Ολα τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει ο Tsonko», μου είπε ο Dimitar.
Περίμενα με ανυπομονησία να περάσουν οι εβδομάδες και να έρθει το Σαββατοκύριακο της τελετής. Το ταξίδι μου προς την Kavarna δεν ήταν και το ευκολότερο. Στο Los Angeles πήγα με δύο μόνο αεροπλάνα, αλλά για την Kavarna χρειάστηκα τρία! Θεσσαλονίκη-Αθήνα, Αθήνα-Σόφια, Σόφια-Βάρνα και μετά Βάρνα-Καβάρνα οδικώς! Φτάνοντας στο αεροδρόμιο της Βάρνας, βρήκα να με περιμένει ο Dimitar με το αυτοκίνητό του, για να με πάει στην Καβάρνα. Μια ώρα δρόμος ακόμα. «Πρώτα θα σε πάω στο ξενοδοχείο σου να αφήσεις τα πράγματά σου και μετά θα πάμε στην αγαπημένη ταβέρνα του Ronnie», μου είπε. «Ολοι οι υπόλοιποι είναι ήδη εκεί και περιμένουν κι εσένα!».
Φτάνοντας στο ξενοδοχείο, παθαίνω σοκ. Ενα πανέμορφο παραθαλάσσιο ξενοδοχείο, δίπλα στη Μαύρη Θάλασσα. Ο Tsonko είχε δώσει εντολή να μείνω στην προεδρική σουίτα! «Σου άρεσε το δωμάτιό σου;» με ρώτησε χαμογελώντας ο Dimitar, καθώς με είδε έκπληκτο να ξαναμπαίνω στο αμάξι του για να πάμε στην ταβέρνα. «Τη διπλανή σουίτα από τη δική σου την έχει αγοράσει ο John Lawton των Uriah Heep!».
Dio, αγάλματα, συναυλίες, o John Lawton «γείτονάς μου»! «Τι διάολο συμβαίνει επιτέλους σε αυτή την πόλη;» ξανασκέφτηκα!
Φτάνουμε στην ταβέρνα. Μια γραφική, παραδοσιακή παραθαλάσσια ταβέρνα. «Άρεσε πολύ στον Ronnie να έρχεται για φαγητό εδώ», μου είπε ο Dimitar. «Του άρεσε να συναναστρέφεται με απλούς, καθημερινούς ανθρώπους. Ήταν τόσο γλυκός και φιλικός μαζί τους, ακόμα κι αν δε μπορούσε να μιλήσει τη γλώσσα τους».
Μπαίνουμε μέσα και βλέπουμε όλη την εκλεκτή παρέα: O γλύπτης του αγάλματος με τη γυναίκα του, ο αντιδήμαρχος πολιτισμού, η επίσημη μεταφράστρια και βέβαια τα φιλαράκια μου. Ο Simon Wright και ο Steve Mignardi! Eίχα να τους δω από την κηδεία του Ronnie. Δύσκολες, πολύ δύσκολες στιγμές εκείνες. Τώρα όμως ήταν αλλιώς! Αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε και με οδήγησαν στο τραπέζι τους... το αγαπημένο τραπέζι που επέλεγε πάντα να κάθεται ο Ronnie!
Περάσαμε υπέροχα. Αξέχαστα. Παραδοσιακές βουλγάρικες λιχουδιές, άφθονη βουλγάρικη μπύρα Zagorka (που εξελίχθηκε στην καλύτερη φίλη μας), πολύ κέφι, πολύς χαβαλές. Μέχρι και βιολιά πάνω από το κεφάλι μου ήρθαν, παίζοντας ελληνική σκυλάδικη μουσική, με τον Steve και τον Simon άλλοτε να βαράνε παλαμάκια κι άλλοτε να κάνουν το σήμα του Dio, φωνάζοντας «ΩΠΑΑΑΑΑ!».
Την επόμενη μέρα είχαμε την εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων. Η μεγάλη στιγμή είχε έρθει! Κατα τις 13:00 το μεσημέρι ήρθε ένα ταξί να με παραλάβει και να με πάει στο χώρο της εκδήλωσης. Με το που μπαίνω στο ταξί, ακούω το "Temple Of The King" να παίζει στο ραδιόφωνο! «What is this music?» ρωτάω έκπληκτος τον ταξιτζή! Δε μιλούσε βέβαια αγγλικά, αλλά με κατάλαβε. Μου χαμογέλασε κι έκανε το σήμα του Ronnie με το χέρι του: «Dio is best!» φώναξε και πάτησε γκάζι! Θα το επαναλάβω στα αγγλικά για να μη γίνω κουραστικός: «WTF is going on with this place?».
Καθώς κινούμαστε με το ταξί μέσα στο κέντρο της πόλης με κατεύθυνση το κεντρικό πάρκο, παρατηρώ τις διάφορες οικοδομές. Έχουν κάτι τεράστια σκίτσα ζωγραφισμένα στο πλάι τους. Όχι, δεν είναι διαφημίσεις, όχι, δεν είναι πρώην κομμουνιστικά σύμβολα. Ειναι ο David Coverdale, είναι ο Glenn Hughes, είναι ο John Lawton, είναι ο Ronnie James Dio! Μα πού βρίσκομαι τελικά; Detroit rock city τραγούδησαν οι Kiss; Λάθος! Κavarna rock city είναι το σωστό!
Φτάνουμε στο κεντρικό πάρκο. Κόσμος έχει ήδη μαζευτεί, σχεδόν όλοι τους φορώντας metal t-shirts! To άγαλμα καλυμμένο με ένα μαύρο σεντόνι, από τα ηχεία να παίζει το "Rainbow In The Dark" στη διαπασών και οι δημοσιογράφοι με τους cameramen να καραδοκούν! Πηγαίνω στο διπλανό κεντρικό ξενοδοχείο, όπου θα δοθεί και η συνέντευξη τύπου, για να συναντήσω τον Steve και τον Simon αλλά και να γνωρίσω επιτέλους και τον περίφημο metal δήμαρχο. Ο Dimitar μου συστήνει τον Tsonko Tsonev, the metal mayor! Καμιά σχέση με δήμαρχος! Ντυμένος με jean και δερμάτινο jacket, τον χαιρετώ και τον ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανε να με προσκαλέσει.
Παρατηρώ ότι φορά ένα t-shirt με το κλασικό εξώφυλλο του "Heaven And Hell". «Ωραίο μπλουζάκι, Δήμαρχε», του λέω, «αλλά έχω κάτι ακόμα καλύτερο για σένα» και του προσφέρω ένα custom Ηeaven & Hell t-shirt, με τα πρόσωπα του Ronnie, του Τοny και του Geezer, στις μορφές των αγγέλων (το συγκεκριμένο t-shirt το είχα προσφέρει και στον Ronnie, δυο χρόνια πριν, στα παρασκήνια του Wembley, και είχε ξετρελλαθεί!). Ο δήμαρχος έπαθε πλάκα! Αμέσως έτρεξε και άλλαξε μπλουζάκι, φορώντας το δικό μου, και μου είπε με καμάρι: «τώρα είμαι ο μόνος στη Βουλγαρία που έχει τέτοιο t-shirt!».
Η ώρα της τελετής έχει έρθει. Ξεκινάμε πεζοί να διασχίσουμε το πάρκο προς το χώρο του αγάλματος, αλλά στα μέσα της διαδρομής μας την πέφτουν οι δημοσιογράφοι και οι κάμερες. Ένας χαμός. Οι περισσότεροι κυνηγούν τον Simon Wright, αλλά κι εγώ δεν τη γλυτώνω! Με τη βοήθεια του Βούλγαρου φίλου δημοσιογράφου απαντώ σε ερωτήσεις άλλων δημοσιογράφων, ενώ ένα μικρόφωνο και μια κάμερα βρίσκονται μπροστά στα μούτρα μου! Οι δημοσιογράφοι ήταν ενήμεροι ότι στην τελετή θα ήταν παρών κι ένας εκπρόσωπος της "Dio Family" (της ομάδας των μεγαλύτερων και πιστότερων Dio fans του πλανήτη) και ήθελαν να μάθουν λεπτομέρειες. Τους εξήγησα ότι όπου κι αν έδινε συναυλίες ο Ronnie, σε Ευρώπη ή Αμερική, πάντα υπήρχε έστω κι ένας εκπρόσωπος της Dio family εκεί! Γι' αυτό άλλωστε και ο ίδιος ο Ronnie μας βάφτισε "Dio Family". «Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε οτι είστε ένα είδος rock n roll προσκυνητών;», με ρώτησε μια δημοσιογράφος. «Καλύτερα θα έλεγα ότι είμαστε οι πιστότεροι στρατιώτες του Dio army», της απάντησα, θαρρώ εντυπωσιάζοντάς την.
Με τις κάμερες να συνεχίζουν να μας ακολουθούν, φτάνουμε κάτω από το σκεπασμένο άγαλμα και η τελετή ξεκινά. Ομιλία του δημάρχου, ομλία του Simon, ομιλία του Steve και η μεγάλη στιγμή φτάνει. Ο Simon τραβά το μαύρο κάλυμμα και ο Ronnie αποκαλύπτεται εν μέσω χειροκροτημάτων, ενώ από τα ηχεία ακούγεται το "Hymn For Ronnie". Eνώ εγώ στέκομαι σε μια άκρη και θαμάζω το υπέροχο αυτό άγαλμα, οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι εφορμούν! Άλλοι προσπαθούν να φωτογραφηθούν μπροστά στο άγαλμα, άλλοι προσπαθούν να φωτογραφηθούν με τον Simon, άλλοι να του ζητήσουν αυτόγραφο.
Βλέποντας τον Simon περικυκλωμένο από οπαδούς, θυμήθηκα τις δεκάδες φορές που έχω δει τον Ronnie σε τέτοια φάση: Να υπογράφει και να φωτογραφίζεται με οπαδούς του. Πλησιάζω λοιπόν τον Simon, τον χτυπώ με συμπόνια στον ώμο και του ψιθυρίζω στο αυτί: «γνωρίζεις καλύτερα από μένα φίλε μου πώς συμπεριφερόταν ο Ronnie στους fans του. Τώρα είναι η σειρά σου να αναλάβεις αυτό το έργο!». Ο Simon, χωρίς να με κοιτάξει, κούνησε το κεφάλι του χαμογελώντας και συνέχισε να υπογράφει.
Αφού ικανοποιήθηκε και ο τελευταίος οπαδός, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για τη συνέντευξη τύπου. Ο δημοσιογράφος φίλος μου με «απείλησε» ότι θα απευθύνει ερώτηση και σε μένα! Φρόντισα λοιπόν μέσα στο press room να σταθώ σε ουδέτερο σημείο, μακριά από κάμερες και μικρόφωνα, για να τον αποφύγω. Το κόλπο έπιασε!
Στη συνέντευξη τύπου, μεταξύ άλλων, ο δήμαρχος (ο οποίος είναι και πρόεδρος της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας - Α' εθνικής παρακαλώ) προσέφερε και μια φανέλα της ομάδας στον Simon, ενώ μας προσκάλεσε όλους και στο βραδινό παιχνίδι πρωταθλήματος της ομάδας!
Στη συνέχεια το πρόγραμμα είχε ξενάγηση στα αξιοθέατα της περιοχής (rocky beach, Kaliakra), παραδοσιακό φαγητό σε μικρή γραφική ψαροταβέρνα (τι ψαρόσουπα ήταν αυτή!) και λίγη ξεκούραση μέχρι να ξαναβρεθούμε το βράδυ στο εθνικό στάδιο, για να παρακολουθήσουμε τον ποδοσφαιρικό αγώνα! Ο Steve, ως Καναδός, δεν καταλάβαινε πολλά από ποδόσφαιρο (απορούσε μάλιστα πώς γίνεται να μην παρακολουθούμε στην Ελλάδα ice hockey!). O Simon, από την άλλη, ως Άγγλος και φανατικός οπαδός της Manchester United, παρακολούθησε το παιχνίδι με μεγάλο ενδιαφέρον, κράζοντας συχνά και τον διαιτητή!
Για την ιστορία, τελικό σκορ: Kavarna - Tsernomorets 1-1
Η επόμενη μέρα ήταν η μέρα της αναχώρησής μας. Το πρωί όμως αποφασίσαμε να πάμε άλλη μια φορά στο άγαλμα, για να μπορέσουμε με την ησυχία μας να φωτογραφηθούμε. Ηταν ένα γλυκό, ήρεμο, ηλιόλουστο πρωινό, ιδανικό για να το περάσουμε μαζί με τον Ronnie. Πραγματικά αισθάνεσαι δέος όταν βρίσκεσαι κάτω από το άγαλμα. Δέος και μελαγχολία. Δέος που βλέπεις αυτόν τον τιτάνα της rock να στέκεται με αυτή τη χαρακτηριστική στάση, πάνω στο βράχο. Πραγματικά, Man on the silver mountain. Και μελαγχολία, για την αναντικατάστατη απώλειά του.
Παρατήρησα πόσο θλιμμένος ήταν ο Simon καθώς φωτογραφιζόταν μπροστά στο άγαλμα. Ο Simon έζησε από πολύ κοντά όλη τη μάχη του Ronnie με τον καρκίνο. Ζούσε μαζί του, στην έπαυλη του Ronnie, και τον φρόντιζε καθημερινά. Ηταν ολοφάνερο, λοιπόν, ότι ήταν ο πιο επηρεασμένος από όλους μας.
Μετά τη φωτογράφηση ακολούθησε ένα ακόμα γεύμα, όπου εκεί είχα την ευκαιρία να συζητήσω λίγο πιο ήσυχα με τον Simon και τον Steve και να μάθω πολλά νέα από το στρατόπεδο του Dio, τα οποία όμως δε μπορώ να αποκαλύψω.
Η ώρα της επιστροφής είχε φτάσει. Αποχαιρετιστήκαμε εγκάρδια και ανανεώσαμε το ραντεβού μας με την πρώτη ευκαιρία που ξανάρθουν Ευρώπη. Εκτός κι αν μας προλάβει η μεγάλη tribute συναυλία που σχεδιάζεται σε Λονδίνο, ΝΥ και LA.
Ηταν ένα τριήμερο που θα μείνει χαραγμένο για πάντα στη μνήμη μου. Ξανασυνάντησα τον Simon και τον Steve, βίωσα τη βουλγάρικη φιλοξενία και περιποίηση, γνωρίστηκα και έγινα φίλος με μερικούς υπέροχους, αγνούς, αυθεντικούς ανθρώπους από τη Βουλγαρία, γνώρισα τον Tsonko Tsonev - έναν δήμαρχο που βάζει τα γυαλιά σε πολλούς δικούς μας δημάρχους. Μα, πάνω από όλα, ξαναείδα τον αγαπημένο μου Ronnie. Έστω κι έτσι.
Πέρα από το μνήμα του στο LA, υπάρχει πλέον κι ένα μνημείο του στην Ευρώπη, στη γειτονική μας Βουλγαρία. Και αξίζει όποιος από εσάς μπορέσει να πάει και να αφήσει εκεί ένα λουλούδι. Για τον Ronnie. Kαι ταυτόχρονα να γνωρίσει από κοντά αυτή την πόλη. Cause this city, fuckin' ROCKS!
LONG LIVE DIO AND ROCK N ROLL!
Γιώργος Γαλάνης
Το Rocking.gr τίμησε ως όφειλε τον μικρόσωμο τραγουδιστή με τη γιγάντια φωνή και καρδιά στις 28 Μαΐου, καλώντας τους φίλους του στο memorial night που διοργανώθηκε σε γνωστό στέκι στην Αθήνα, ενώ το αφιέρωμα στις εμφανίσεις του Ronnie στην Ελλάδα, το οποίο ανέβηκε στο site μας λίγες μέρες πριν, ξεπέρασε κάθε ρεκόρ επισκεψιμότητας.
Όταν λοιπόν ο φίλος του site μας Γιώργος Γαλάνης προσφέρθηκε να μοιραστεί την εμπειρία του απο τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του Ronnie στην Kavarna της Βουλγαρίας, η απάντηση δε θα μπορούσε παρά να είναι θετική.
Διαβάστε παρακάτω για την πιο rock πόλη του γειτονικού μας κράτους, το λόγο που αποτελεί συνήθη στάση για πολλές μεγάλες μπάντες και φυσικά το τι έγινε κατά τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του Ronnie James Dio.
Γιώργο σε ευχαριστούμε!
«Τι τρέχει τέλος πάντων με αυτή την Kavarna;»
«Γιατί ο Dio πηγαίνει τόσο συχνά εκεί για συναυλία;»
«Τι το εκλυστικό πια έχει αυτή η μικρή βουλγαρική κωμόπολη στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας;»
Όλα αυτά τα ερωτήματα στριφογύριζαν στο μυαλό μου, κάθε φορά που τσεκάροντας τις ευρωπαϊκές tour dates των Dio ή των Ηeaven & Hell έβρισκα την Kavarna να περιλαμβάνεται, μαζί με γνωστές ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, στο πρόγραμμα συναυλιών.
«Την επόμενη φορά που θα συναντήσω τον Ronnie, πρέπει να του ζητήσω να μου λύσει αυτό το μυστήριο», σκεφτόμουν. Άλλωστε ήταν βέβαιο για μένα ότι κάθε φορά που θα πήγαινα σε συναυλία του, οπουδήποτε στην Ευρώπη, θα ακολουθούσε και συνάντηση μαζί του στα παρασκήνια. Έτσι γίνονταν σχεδόν πάντα, τα τελευταία 10 χρόνια. Όσες φορές όμως κι αν σχεδίασα να του το ρωτήσω, άλλες τόσες φορές το ξέχασα. Ήταν αυτό το μίγμα χαράς, σεβασμού και δέους που ένιωθα κάθε φορά που τον συναντούσα, το οποίο με έκανε να επιδιώκω να ζω τη στιγμή, αφήνοντας στην άκρη κάθε άλλη σκέψη.
Έτσι πέρασαν οι μήνες, πέρασαν τα χρόνια, ο Ronnie δυστυχώς αρρώστησε και τελικά έφυγε για την άλλη μεριά του ουράνιου τόξου. Και το ερώτημά μου έδειχνε αναπάντητο: «Tι τρέχει με αυτή την Kavarna;».
Και ξαφνικά η «περιβόητη» Kavarna έρχεται και πάλι στο προσκήνιο: Μέσα Αυγούστου μαθαίνω τυχαία μέσω internet ότι στην Κavarna ετοιμάζεται άγαλμα για τον Ronnie! Τρελλάθηκα! Τι διάολο γίνεται εκεί πέρα; Τι είναι αυτή η πόλη; Tι δεσμούς έχει με τον Ronnie, ώστε να γίνει η πρώτη πόλη στον πλανήτη που τον τιμά με αυτό το μοναδικό τρόπο;
Αποφάσισα να βρω την απάντηση μόνος μου. Εψαξα στο internet και τελικά βρήκα το αντίστοιχο Facebook-group. Ήρθα σε επικοινωνία με το δημιουργό του group (ένας Βούλγαρος δημοσιογράφος) και το μυστήριο λύθηκε. Οχι απλά λύθηκε, αλλά οι μετέπειτα εξελίξεις ήταν ραγδαίες και εντυπωσιακές! Ο Βούλγαρος δημοσιογράφος, λοιπόν, μου μίλησε για τον Tsonko Tsonev, το δήμαρχο της Kavarna. Eνας ικανός, φιλόδοξος άνθρωπος, που εκτός από δήμαρχος είναι και μέγιστος metal fan! Ένας μεταλλάς πολιτικός, που οραματίστηκε να αναμορφώσει την Κavarna και να την μετατρέψει από μια φτωχική κωμόπολη, σε rock n roll κέντρο της Βουλγαρίας! Και δείχνει να το καταφέρνει. Manowar, Scorpions, Dream Theater, Glenn Hughes, Uriah Heep, Motorhead, Slayer, Deep Purple, Udo και βέβαια Dio και Heaven & Hell είναι μερικά από τα group που έχουν παίξει στην Kavarna. Είπατε τίποτα;
Και βέβαια προσφάτως άλλο ένα μεγάλο project σχεδιάστηκε στο μυαλό του metal δημάρχου: Ενα rock πάρκο, γεμάτο με αγάλματα όλων των μεγάλων αστέρων της rock που έχουν φύγει από τη ζωή! Και η αρχή -το πρώτο άγαλμα- θα γίνονταν με τον καλλιτέχνη που του έκλεψε την καρδιά όταν τον γνώρισε προσωπικά: Tον τεράστιο κοντό, τον Ronnie James Dio!
Η ψηφιακή επικοινωνία μου με τον Dimitar, τον Bούλγαρο δημοσιογράφο, συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες. Συζητήσαμε αρκετά για την αγαπημένη μας rock μουσική και για τον αγαπημένο μας Ronnie. Εντυπωσιάστηκε από το γεγονός οτι γνώριζα τον Ronnie προσωπικά και είχα φτάσει μέχρι το Los Angeles για να παραστώ στην κηδεία του, καλεσμένος από τη γυναίκα του, την Wendy. Μου ζήτησε να του δώσω μια συνέντευξη για την εφημερίδα του (η δεύτερη μεγαλύτερη σε κυκλοφορία στην Βουλγαρία), σχετικά με τις αναμνήσεις μου και τις ιστορίες μου με τον Ronnie.
Kαι μερικές μέρες αργότερα, ήρθε η μεγάλη έκπληξη: O δήμαρχος της Kavarna με προσκαλούσε επίσημα στην τελετή των αποκαλυπτηρίων του αγάλματος! Μαζί με τον Simon Wright (τoν drummer της Dio band) και τον Steve Mignardi (τον personal manager του Ronnie) θα ήμασταν οι επίσημοι καλεσμένοι της εκδήλωσης! «Ενας εκπρόσωπος της μπάντας, ένας εκπρόσωπος του management κι ένας εκπρόσωπος των φανατικότερων οπαδών του», όπως μου αιτιολόγησε την πρόσκλησή μου. «Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να βρεις τρόπο να έρθεις εδώ. Ολα τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει ο Tsonko», μου είπε ο Dimitar.
Περίμενα με ανυπομονησία να περάσουν οι εβδομάδες και να έρθει το Σαββατοκύριακο της τελετής. Το ταξίδι μου προς την Kavarna δεν ήταν και το ευκολότερο. Στο Los Angeles πήγα με δύο μόνο αεροπλάνα, αλλά για την Kavarna χρειάστηκα τρία! Θεσσαλονίκη-Αθήνα, Αθήνα-Σόφια, Σόφια-Βάρνα και μετά Βάρνα-Καβάρνα οδικώς! Φτάνοντας στο αεροδρόμιο της Βάρνας, βρήκα να με περιμένει ο Dimitar με το αυτοκίνητό του, για να με πάει στην Καβάρνα. Μια ώρα δρόμος ακόμα. «Πρώτα θα σε πάω στο ξενοδοχείο σου να αφήσεις τα πράγματά σου και μετά θα πάμε στην αγαπημένη ταβέρνα του Ronnie», μου είπε. «Ολοι οι υπόλοιποι είναι ήδη εκεί και περιμένουν κι εσένα!».
Φτάνοντας στο ξενοδοχείο, παθαίνω σοκ. Ενα πανέμορφο παραθαλάσσιο ξενοδοχείο, δίπλα στη Μαύρη Θάλασσα. Ο Tsonko είχε δώσει εντολή να μείνω στην προεδρική σουίτα! «Σου άρεσε το δωμάτιό σου;» με ρώτησε χαμογελώντας ο Dimitar, καθώς με είδε έκπληκτο να ξαναμπαίνω στο αμάξι του για να πάμε στην ταβέρνα. «Τη διπλανή σουίτα από τη δική σου την έχει αγοράσει ο John Lawton των Uriah Heep!».
Dio, αγάλματα, συναυλίες, o John Lawton «γείτονάς μου»! «Τι διάολο συμβαίνει επιτέλους σε αυτή την πόλη;» ξανασκέφτηκα!
Φτάνουμε στην ταβέρνα. Μια γραφική, παραδοσιακή παραθαλάσσια ταβέρνα. «Άρεσε πολύ στον Ronnie να έρχεται για φαγητό εδώ», μου είπε ο Dimitar. «Του άρεσε να συναναστρέφεται με απλούς, καθημερινούς ανθρώπους. Ήταν τόσο γλυκός και φιλικός μαζί τους, ακόμα κι αν δε μπορούσε να μιλήσει τη γλώσσα τους».
Μπαίνουμε μέσα και βλέπουμε όλη την εκλεκτή παρέα: O γλύπτης του αγάλματος με τη γυναίκα του, ο αντιδήμαρχος πολιτισμού, η επίσημη μεταφράστρια και βέβαια τα φιλαράκια μου. Ο Simon Wright και ο Steve Mignardi! Eίχα να τους δω από την κηδεία του Ronnie. Δύσκολες, πολύ δύσκολες στιγμές εκείνες. Τώρα όμως ήταν αλλιώς! Αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε και με οδήγησαν στο τραπέζι τους... το αγαπημένο τραπέζι που επέλεγε πάντα να κάθεται ο Ronnie!
Περάσαμε υπέροχα. Αξέχαστα. Παραδοσιακές βουλγάρικες λιχουδιές, άφθονη βουλγάρικη μπύρα Zagorka (που εξελίχθηκε στην καλύτερη φίλη μας), πολύ κέφι, πολύς χαβαλές. Μέχρι και βιολιά πάνω από το κεφάλι μου ήρθαν, παίζοντας ελληνική σκυλάδικη μουσική, με τον Steve και τον Simon άλλοτε να βαράνε παλαμάκια κι άλλοτε να κάνουν το σήμα του Dio, φωνάζοντας «ΩΠΑΑΑΑΑ!».
Την επόμενη μέρα είχαμε την εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων. Η μεγάλη στιγμή είχε έρθει! Κατα τις 13:00 το μεσημέρι ήρθε ένα ταξί να με παραλάβει και να με πάει στο χώρο της εκδήλωσης. Με το που μπαίνω στο ταξί, ακούω το "Temple Of The King" να παίζει στο ραδιόφωνο! «What is this music?» ρωτάω έκπληκτος τον ταξιτζή! Δε μιλούσε βέβαια αγγλικά, αλλά με κατάλαβε. Μου χαμογέλασε κι έκανε το σήμα του Ronnie με το χέρι του: «Dio is best!» φώναξε και πάτησε γκάζι! Θα το επαναλάβω στα αγγλικά για να μη γίνω κουραστικός: «WTF is going on with this place?».
Καθώς κινούμαστε με το ταξί μέσα στο κέντρο της πόλης με κατεύθυνση το κεντρικό πάρκο, παρατηρώ τις διάφορες οικοδομές. Έχουν κάτι τεράστια σκίτσα ζωγραφισμένα στο πλάι τους. Όχι, δεν είναι διαφημίσεις, όχι, δεν είναι πρώην κομμουνιστικά σύμβολα. Ειναι ο David Coverdale, είναι ο Glenn Hughes, είναι ο John Lawton, είναι ο Ronnie James Dio! Μα πού βρίσκομαι τελικά; Detroit rock city τραγούδησαν οι Kiss; Λάθος! Κavarna rock city είναι το σωστό!
Φτάνουμε στο κεντρικό πάρκο. Κόσμος έχει ήδη μαζευτεί, σχεδόν όλοι τους φορώντας metal t-shirts! To άγαλμα καλυμμένο με ένα μαύρο σεντόνι, από τα ηχεία να παίζει το "Rainbow In The Dark" στη διαπασών και οι δημοσιογράφοι με τους cameramen να καραδοκούν! Πηγαίνω στο διπλανό κεντρικό ξενοδοχείο, όπου θα δοθεί και η συνέντευξη τύπου, για να συναντήσω τον Steve και τον Simon αλλά και να γνωρίσω επιτέλους και τον περίφημο metal δήμαρχο. Ο Dimitar μου συστήνει τον Tsonko Tsonev, the metal mayor! Καμιά σχέση με δήμαρχος! Ντυμένος με jean και δερμάτινο jacket, τον χαιρετώ και τον ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανε να με προσκαλέσει.
Παρατηρώ ότι φορά ένα t-shirt με το κλασικό εξώφυλλο του "Heaven And Hell". «Ωραίο μπλουζάκι, Δήμαρχε», του λέω, «αλλά έχω κάτι ακόμα καλύτερο για σένα» και του προσφέρω ένα custom Ηeaven & Hell t-shirt, με τα πρόσωπα του Ronnie, του Τοny και του Geezer, στις μορφές των αγγέλων (το συγκεκριμένο t-shirt το είχα προσφέρει και στον Ronnie, δυο χρόνια πριν, στα παρασκήνια του Wembley, και είχε ξετρελλαθεί!). Ο δήμαρχος έπαθε πλάκα! Αμέσως έτρεξε και άλλαξε μπλουζάκι, φορώντας το δικό μου, και μου είπε με καμάρι: «τώρα είμαι ο μόνος στη Βουλγαρία που έχει τέτοιο t-shirt!».
Η ώρα της τελετής έχει έρθει. Ξεκινάμε πεζοί να διασχίσουμε το πάρκο προς το χώρο του αγάλματος, αλλά στα μέσα της διαδρομής μας την πέφτουν οι δημοσιογράφοι και οι κάμερες. Ένας χαμός. Οι περισσότεροι κυνηγούν τον Simon Wright, αλλά κι εγώ δεν τη γλυτώνω! Με τη βοήθεια του Βούλγαρου φίλου δημοσιογράφου απαντώ σε ερωτήσεις άλλων δημοσιογράφων, ενώ ένα μικρόφωνο και μια κάμερα βρίσκονται μπροστά στα μούτρα μου! Οι δημοσιογράφοι ήταν ενήμεροι ότι στην τελετή θα ήταν παρών κι ένας εκπρόσωπος της "Dio Family" (της ομάδας των μεγαλύτερων και πιστότερων Dio fans του πλανήτη) και ήθελαν να μάθουν λεπτομέρειες. Τους εξήγησα ότι όπου κι αν έδινε συναυλίες ο Ronnie, σε Ευρώπη ή Αμερική, πάντα υπήρχε έστω κι ένας εκπρόσωπος της Dio family εκεί! Γι' αυτό άλλωστε και ο ίδιος ο Ronnie μας βάφτισε "Dio Family". «Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε οτι είστε ένα είδος rock n roll προσκυνητών;», με ρώτησε μια δημοσιογράφος. «Καλύτερα θα έλεγα ότι είμαστε οι πιστότεροι στρατιώτες του Dio army», της απάντησα, θαρρώ εντυπωσιάζοντάς την.
Με τις κάμερες να συνεχίζουν να μας ακολουθούν, φτάνουμε κάτω από το σκεπασμένο άγαλμα και η τελετή ξεκινά. Ομιλία του δημάρχου, ομλία του Simon, ομιλία του Steve και η μεγάλη στιγμή φτάνει. Ο Simon τραβά το μαύρο κάλυμμα και ο Ronnie αποκαλύπτεται εν μέσω χειροκροτημάτων, ενώ από τα ηχεία ακούγεται το "Hymn For Ronnie". Eνώ εγώ στέκομαι σε μια άκρη και θαμάζω το υπέροχο αυτό άγαλμα, οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι εφορμούν! Άλλοι προσπαθούν να φωτογραφηθούν μπροστά στο άγαλμα, άλλοι προσπαθούν να φωτογραφηθούν με τον Simon, άλλοι να του ζητήσουν αυτόγραφο.
Βλέποντας τον Simon περικυκλωμένο από οπαδούς, θυμήθηκα τις δεκάδες φορές που έχω δει τον Ronnie σε τέτοια φάση: Να υπογράφει και να φωτογραφίζεται με οπαδούς του. Πλησιάζω λοιπόν τον Simon, τον χτυπώ με συμπόνια στον ώμο και του ψιθυρίζω στο αυτί: «γνωρίζεις καλύτερα από μένα φίλε μου πώς συμπεριφερόταν ο Ronnie στους fans του. Τώρα είναι η σειρά σου να αναλάβεις αυτό το έργο!». Ο Simon, χωρίς να με κοιτάξει, κούνησε το κεφάλι του χαμογελώντας και συνέχισε να υπογράφει.
Αφού ικανοποιήθηκε και ο τελευταίος οπαδός, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για τη συνέντευξη τύπου. Ο δημοσιογράφος φίλος μου με «απείλησε» ότι θα απευθύνει ερώτηση και σε μένα! Φρόντισα λοιπόν μέσα στο press room να σταθώ σε ουδέτερο σημείο, μακριά από κάμερες και μικρόφωνα, για να τον αποφύγω. Το κόλπο έπιασε!
Στη συνέντευξη τύπου, μεταξύ άλλων, ο δήμαρχος (ο οποίος είναι και πρόεδρος της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας - Α' εθνικής παρακαλώ) προσέφερε και μια φανέλα της ομάδας στον Simon, ενώ μας προσκάλεσε όλους και στο βραδινό παιχνίδι πρωταθλήματος της ομάδας!
Στη συνέχεια το πρόγραμμα είχε ξενάγηση στα αξιοθέατα της περιοχής (rocky beach, Kaliakra), παραδοσιακό φαγητό σε μικρή γραφική ψαροταβέρνα (τι ψαρόσουπα ήταν αυτή!) και λίγη ξεκούραση μέχρι να ξαναβρεθούμε το βράδυ στο εθνικό στάδιο, για να παρακολουθήσουμε τον ποδοσφαιρικό αγώνα! Ο Steve, ως Καναδός, δεν καταλάβαινε πολλά από ποδόσφαιρο (απορούσε μάλιστα πώς γίνεται να μην παρακολουθούμε στην Ελλάδα ice hockey!). O Simon, από την άλλη, ως Άγγλος και φανατικός οπαδός της Manchester United, παρακολούθησε το παιχνίδι με μεγάλο ενδιαφέρον, κράζοντας συχνά και τον διαιτητή!
Για την ιστορία, τελικό σκορ: Kavarna - Tsernomorets 1-1
Η επόμενη μέρα ήταν η μέρα της αναχώρησής μας. Το πρωί όμως αποφασίσαμε να πάμε άλλη μια φορά στο άγαλμα, για να μπορέσουμε με την ησυχία μας να φωτογραφηθούμε. Ηταν ένα γλυκό, ήρεμο, ηλιόλουστο πρωινό, ιδανικό για να το περάσουμε μαζί με τον Ronnie. Πραγματικά αισθάνεσαι δέος όταν βρίσκεσαι κάτω από το άγαλμα. Δέος και μελαγχολία. Δέος που βλέπεις αυτόν τον τιτάνα της rock να στέκεται με αυτή τη χαρακτηριστική στάση, πάνω στο βράχο. Πραγματικά, Man on the silver mountain. Και μελαγχολία, για την αναντικατάστατη απώλειά του.
Παρατήρησα πόσο θλιμμένος ήταν ο Simon καθώς φωτογραφιζόταν μπροστά στο άγαλμα. Ο Simon έζησε από πολύ κοντά όλη τη μάχη του Ronnie με τον καρκίνο. Ζούσε μαζί του, στην έπαυλη του Ronnie, και τον φρόντιζε καθημερινά. Ηταν ολοφάνερο, λοιπόν, ότι ήταν ο πιο επηρεασμένος από όλους μας.
Μετά τη φωτογράφηση ακολούθησε ένα ακόμα γεύμα, όπου εκεί είχα την ευκαιρία να συζητήσω λίγο πιο ήσυχα με τον Simon και τον Steve και να μάθω πολλά νέα από το στρατόπεδο του Dio, τα οποία όμως δε μπορώ να αποκαλύψω.
Η ώρα της επιστροφής είχε φτάσει. Αποχαιρετιστήκαμε εγκάρδια και ανανεώσαμε το ραντεβού μας με την πρώτη ευκαιρία που ξανάρθουν Ευρώπη. Εκτός κι αν μας προλάβει η μεγάλη tribute συναυλία που σχεδιάζεται σε Λονδίνο, ΝΥ και LA.
Ηταν ένα τριήμερο που θα μείνει χαραγμένο για πάντα στη μνήμη μου. Ξανασυνάντησα τον Simon και τον Steve, βίωσα τη βουλγάρικη φιλοξενία και περιποίηση, γνωρίστηκα και έγινα φίλος με μερικούς υπέροχους, αγνούς, αυθεντικούς ανθρώπους από τη Βουλγαρία, γνώρισα τον Tsonko Tsonev - έναν δήμαρχο που βάζει τα γυαλιά σε πολλούς δικούς μας δημάρχους. Μα, πάνω από όλα, ξαναείδα τον αγαπημένο μου Ronnie. Έστω κι έτσι.
Πέρα από το μνήμα του στο LA, υπάρχει πλέον κι ένα μνημείο του στην Ευρώπη, στη γειτονική μας Βουλγαρία. Και αξίζει όποιος από εσάς μπορέσει να πάει και να αφήσει εκεί ένα λουλούδι. Για τον Ronnie. Kαι ταυτόχρονα να γνωρίσει από κοντά αυτή την πόλη. Cause this city, fuckin' ROCKS!
LONG LIVE DIO AND ROCK N ROLL!
Γιώργος Γαλάνης
ΣΧΕΤΙΚΑ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
