The Gathering

Τους Ολλανδούς τους έχουμε αγαπήσει εδώ και δεκαετίες. Τους έχουμε αγαπήσει αρχικά για τις μεταλλικές στιγμές που μας έχουν προσφέρει κι έπειτα για το γνωστό και μη εξαιρετέο αηδόνι/αερικό που φιλοξένησαν πίσω από το μικρόφωνό τους. Προσωπικά, τους αγάπησα ακόμα περισσότερο από τότε που μαεστρικά εξελίχθηκαν βάζοντας και άλλα στοιχεία στο μείγμα της μουσικής τους.

Έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι και γι’ αυτούς αλλά και για εμάς, αλλά εν έτει 2022 ήρθε πάλι η ώρα που βρισκόμαστε με μια νέα τους δουλειά στα χέρια και στα αυτιά μας, δέκα ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία τους. Με νέα τραγουδίστρια εδώ και πολλά χρόνια, με μεγάλη επιστροφή γίγαντα Hugo Prinsen Geerligs στις τέσσερεις χορδές και υπό ένα status που δεν υποδηλώνει μια μπάντα που βιοπορίζεται από τη μουσική τους. Όλα αλλάζουν.

Αυτό το τελευταίο μπορώ να πω ότι στάθηκε ευεργετικό ως προς το γεγονός ότι κανείς δεν τους έβαλε κάποιο μαχαίρι στον λαιμό για να βγάλουν νέο δίσκο. Το "Beautiful Distortion" είναι ένας δίσκος στον οποίο φαίνονται τα περισσότερα από τα χαρακτηριστικά των Gathering όπως τους γνωρίσαμε από την εποχή Anneke και μέχρι χτες. Εξακολουθούν να κρατάνε με μαγικό τρόπο αυτή την ευαίσθητη και εύθραυστη ισορροπία μεταξύ σκοταδιού και φωτός, αλλά σε αυτή την περίπτωση θεωρώ ότι γέρνουν ελαφρώς προς τη φωτεινή πλευρά.

Ο δίσκος στην αρχή έχει δύο τραγούδια του Frank. Το "In Colour" ξεκινάει ταξιδιάρικα και καταλήγει βαβουριάρικα, θυμίζοντάς μας παλιότερες εποχές της μπάντας. Το «ταξιδιάρικο» είναι ο χαρακτηρισμός που κολλάει πρώτα-πρώτα και στο επόμενο τραγούδι, "When We Fall" και νομίζω ότι είναι και ο όρος που θα μπορούσε καλύτερα να περιγράψει ολόκληρο τον δίσκο. Πανέμορφες μελωδίες, μελαγχολικές πινελιές από τα πλήκτρα και ατμοσφαιρικά τύμπανα συνοδεύουν τη φωνή της Silje.

Το "Grounded" του μάστορα René είναι μια ισορροπημένη μίξη παρελθοντικών και παρόντων ήχων Gathering, πετυχαίνοντας όμως να ακούγεται φρέσκο και όχι παρωχημένο. Το «σπάσιμο» λίγο μετά τη μέση, οδηγεί σε ένα τελείως διαφορετικό δεύτερο μισό και σε ένα πολύ ωραίο τελείωμα. Κρατώντας τη σκυτάλη ο René παραδίδει ένα συναισθηματικό "We Rise", με αγαπημένες αργόσυρτες κιθάρες και ατμοσφαιρικά πλήκτρα να υπηρετούν τη φωνή. Τέλος στο μίνι σερί του κιθαρίστα δίνει το υπέροχο "Black Is Magnified", ένα κομμάτι πολύ κοντά στον σημερινό ήχο των Gathering που η Silje απογειώνει με την ερμηνεία της. Η γυναίκα πλέον εκπέμπει αυτοπεποίθηση.

Στο "Weightless" του Frank είναι ένα κομμάτι που κατέρχεται σε πιο σκοτεινά μέρη, όντας από την απαισιόδοξη πλευρά της ζυγαριάς. Και πάλι η Silje κλέβει την παράσταση. Η συνεισφορά του επανακάμψαντα Hugo έχει τίτλο "Pulse Of Life". Η διακριτική χρήση ηλεκτρονικών ήχων και πλήκτρων δίνει μια όμορφη αίσθηση του χώρου και της απλότητας. Το "On Delay" είναι πιο ενεργητικό σε σχέση με τους προκατόχους του και κλείνει τον δίσκο με ένα γλυκόπικρο συναίσθημα.

Το όραμα που μας εξέφρασε ο Hans για τη διάρκεια του δίσκου (ήθελαν να τον κάνουν κάτω από πενήντα λεπτά) βλέπουμε ότι μάλλον ορθώς το είχαν οι Gathering, μιας και στα οκτώ κομμάτια του δεν υπάρχει ούτε μια αδύναμη στιγμή. Τα τραγούδια προσφέρουν μια μίξη prog, ηλεκτρονικής και ατμοσφαιρικής μουσικής, που περιστασιακά αγγίζει και την pop, διατηρώντας όμως έναν πεσιμιστικό τόνο που παραπέμπει στις ρίζες του συγκροτήματος. Αντικατοπτρίζουν τη μετεξέλιξη των Gathering, τιμούν το παρελθόν τους, δείχνουν όμως και το μέλλον τους, Απολαμβάνοντας το "Beautiful Distortion", ευχόμαστε να βρεθεί τρόπος ώστε να μην τους πάρει τόσα χρόνια να μας μαγέψουν και πάλι. Είναι ο καλύτερός τους δίσκος μετά το "Souvenirs". Καθόλου μικρό κατόρθωμα.