«10»: Τα συγκροτήματα του 4ου Voices Of The Mist Music Festival επιλέγουν τα άλμπουμ που τα επηρέασαν

Λίγο πριν την πραγματοποίηση του φεστιβάλ οι πέντε μπάντες μας φανερώνουν τις σημαντικότερες επιρροές τους

Από τον Αντώνη Παπαδόπουλο, 10/05/2019 @ 17:16

Το μεγαλύτερο ετήσιο female fronted metal fest της χώρας Voices of the Mist πραγματοποιείται για τέταρτη φορά φέτος, το Σάββατο 11 Μαΐου στο Temple, με πέντε δυναμικές μπάντες, της εγχώριας και ευρωπαϊκής metal σκηνής.

Λίγο πριν ανέβουν στην σκηνή του Temple οι Enemy Of Reality, οι Γερμανοί dark rock / modern metallers Enemy Inside, οι brutal death metallers Afterblood, οι Nochnoy Dozor και οι dark doom gothic metallers Lachrymose επιλέγουν από δυο άλμπουμ έκατος, συνθέτοντας μια δεκάδα με τα άλμπουμ που τους επηρέασαν περισσότερο.

Enemy Of Reality

Rage
"Lingua Mortis"

Όλοι μας στους Enemy of Reality έχουμε διαφορετικά κύρια ακούσματα οπότε τα album που μπορώ να αναφέρω είναι σίγουρα μετρημένα στα δάχτυλα. Η πρώτη μας αναφορά λοιπόν θα είναι το "Lingua Mortis" από Rage εάν άλμπουμ με επανεκτελέσεις παλιότερων κομματιών τους από το πρώιμο ύφος τους (speed, thrash, power) παντρεμένα με συμφωνική μουσική και ορχήστρα, και ήταν ο πρώτος metal δίσκος που επιχειρήθηκε κάτι τέτοιο. Δυνατά riff και ποικιλομορφία στον ήχο του καθώς υπάρχουν έντονα συμφωνικά στοιχεία τα οποία δεν καλύπτουν την «οργή» που ήθελε να αποτυπώσει η μπάντα. Δεν άργησαν αρκετές μπάντες να μιμηθούν αυτό το πάντρεμα.

Pink Floyd
"Dark Side Of The Moon"

Εννοείτε πως δεν θα μπορούσε να λείπει από τη μικρή αυτή λίστα το "Dark Side Of The Moon" από Pink Floyd που η ατμόσφαιρα του δεν είχε αποτυπωθεί ποτέ ξανά και αρκετές μπάντες επηρεάστηκαν από τον ήχο του album και προσπάθησαν να δημιουργήσουν πάνω στο «pattern» της ατμόσφαιρας του.

Enemy Inside

Marilyn Manson
"Golden Age Of Grotesque"

Από τα πιο δυνατά και κομέρσιαλ άλμπουμ του ΜΜ. Τα filler-tracks δεν έχουν θέση εδώ και οι ηλεκτρονικοί-industrial ήχοι κάνουν τη διαφορά.

Linkin Park
"Hybrid Theory"

Σεμινάριο songwriting από τους LP με πανέξυπνες συνθέσεις. Τελειώνοντας την ακρόαση του άλμπουμ νομίζεις πως έχουν περάσει 15 λεπτά ενώ έχουν περάσει σχεδόν 50 (μαζί με τα bonus tracks).

Afterblood

Carcass
"Necroticism: Descanting The Insalubrious"

Τη μάχη για το πιο είναι το αγαπημένο άλμπουμ των Carcass την κέρδισε τελικά το Necroticism. Άλματα βελτίωσης ηχητικά και συνθετικά από τον προηγούμενο δίσκο και σίγουρα η προσθήκη του Amott έκανε την διαφορά. Riff εξωπραγματικά με ήχο στις κιθάρες βαρύ και επιβλητικό που σε στοιχειώνει. Ο Ken Owen απογειώνει τις συνθέσεις και τα blastbeat του είναι για σεμινάριο. Ο Jeff Walker φτύνει με λυσσά τους αρρώστους στίχους και μαζί με τον Bill Steer σε κρατάνε στην τσίτα από την αρχή μέχρι το τέλος. «Νοσοκομειακές» εισαγωγές σε προετοιμάζουν για να ακούσεις το ωμό τεχνικό και τόσο εθιστικό death metal, με τα απίστευτα solos των Αmott/Steer. Ένα άκουσμα του "Incarnated Solvent Abuse" φτάνει να σε πείσει πως μελωδία και death metal δεν είναι δυο άγνωστοι κόσμοι.

King Diamond
"Conspiracy"

Ξεκινάει και δεν θες να τελειώσει. Δεν υπάρχει δευτερόλεπτο που να περισσεύει. Ο Κing είναι μοναδικός και έχει το ταλέντο να σου πάρει το μυαλό άμα μπεις στον ιδιαίτερο μουσικό κόσμο του. Horror αισθητική, στίχοι που σε κάνουν να κοιτάς αν όντως είσαι μονός σου στο δωμάτιο ή έχεις καμμιά περίεργη επίσκεψη. Απίστευτες μελωδικές γραμμές και όλες οι συνθέσεις δουλεμένες στην εντέλεια. Κιθάρες έργο τέχνης από τον δεξί χέρι του Κing, τον τεράστιο Andy La Rocque και τον, κατά την γνώμη μου καλύτερο συμπαίχτη του, Pete Black. Ο θεός Mickey Dee και Ηal Patino απογείωσαν έναν δίσκο που σε κάθε ακρόαση σε παίρνει μαζί του.

Nochnoy Dozor

Pink Floyd
"The Wall"

Νομίζω πως ένας δίσκος, μια ιστορία, που αγγίζει τους πάντες. Τα λόγια είναι περιττά.

Depeche Mode
"Songs Of Faith And Devotion"

Όποτε με ρωτάνε για αγαπημένο δίσκο, είναι ο πρώτος που μου έρχεται στο μυαλό. Θες ο ήχος, θες ότι τον έχω «συνδέσει» με κάτι. Και μόνο που ξεκινάει με το "I Feel You" μου είναι αρκετό...

Lachrymose

Primordial
"To The Nameless Dead"