«10»: Αγαπημένα άλμπουμ των Stoned Jesus

Οι Ουκρανοί psych heavy rockers ξεχωρίζουν δέκα σπουδαίους δίσκους λίγες ημέρες πριν επιστρέψουν στην Ελλάδα για τρεις επετειακές συναυλίες

03/10/2024 @ 14:32

Λίγες ημέρες πριν επιστρέψουν στην Ελλάδα για τρεις επετειακές συναυλίες σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Πάτρα, οι Stoned Jesus επιλέγουν δέκα αγαπημένα τους άλμπουμ και εκμυστηρεύομαι γιατί κατέχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους. Η συνέχεια ανήκει στον Igor Sydorenko, τραγουδιστή και κιθαρίστα των Ουκρανών psych heavy rockers:

«Χαίρετε είμαι ο Igor, και για να είμαι ειλικρινής, δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που να αγαπώ περισσότερο από το να καταπιάνομαι με λίστες, βαθμολογίες και top ten! Θα μπορούσα να σας δώσω οποιαδήποτε στιγμή μία 100άδα με τα αγαπημένα μου άλμπουμ, αυτή τη στιγμή όμως θα επικεντρωθούμε σε ένα top ten με μερικά από το rhythm section των Stoned Jesus, τον Yurii (τύμπανα) και τον Andrew (μπάσο). Δεν υπάρχει συγκεκριμένη σειρά, απλά φανταστικοί δίσκοι που σας προτείνω να απολαύσετε - πάμε!»

Nirvana - "Unplugged Ιn New York" (1994)

Τυπικά πρόκειται για μία live κυκλοφορία και όχι για ένα studio άλμπουμ, είναι όμως τόσο ξεχωριστό λόγω όλων αυτών των διασκευών και των ενορχηστρώσεων! Ήμουν δέκα χρονών και έπαιζα λίγο κιθάρα (επειδή ο πατέρας μου έπαιζε σε συγκροτήματα και μου είχε δείξει τα βασικά), και το "Unplugged" αποτέλεσε την πρώτη μου γνωριμία με τους Nirvana. Θα ευγνωμονώ για πάντα την μεγαλύτερη αδελφή μου που είχε αυτήν την κασέτα στη συλλογή της, καθώς αποτέλεσε το κίνητρο για να γράψω τα δικά μου τραγούδια.

Marillion - "Script for A Jester’s Tear" (1983)

Ήμουν 16 χρονών το 2003 και ήδη είχα εξοικειωθεί με κάποιο prog rock και prog metal (Genesis, Dream Theater, Pink Floyd, King Crimson, κλπ). Τίποτα όμως δεν με προετοίμασε για την απόλυτη ομορφιά και το συναισθηματικό βάθος του ντεμπούτου των Marillion - το οποίο παρεμπιπτόντως έμοιαζε τόσο διαφορετικό σε σχέση με οτιδήποτε από το 2003! Το "Unplugged" αποτέλεσε το κίνητρο για να γράψω τα δικά μου τραγούδια, ωστόσο το "Script For A Jester's Tear" με ενέπνευσε να γίνω μουσικός με την πλέον σοβαρή έννοια του όρου.

The Cure - "Disintegration" (1989)

Αγαπώ την μουσική των '80s, παρά το όποιο απαίσιο υλικό ήταν δημοφιλές τότε. Θεωρώ ότι το συγκεκριμένο είναι το άλμπουμ των με των '80s με τον πλέον μεγαλοπρεπή ήχο και πλούσια, βαθιά, απίστευτα ατμοσφαιρικά τραγούδια τα οποία καλύπτουν τον ακροατή σαν ένας ωκεανός λύπης. Είμαστε πολύ τυχεροί που θα έχουμε ένα ακόμη άλμπουμ από τους Cure φέτος, το συγκεκριμένο όμως θα είναι για πάντα το αγαπημένο τους για εμένα.

My Dying Bride - "The Dreadful Hours" (2001)

Μια και μίλησα για λύπη, ποτέ δεν βρέθηκα βαθιά στο metal, αυτοί οι τύποι όμως ήξεραν πολύ καλά πως να κάνουν τον συνδυασμό αυτών των δύο να δουλεύει. Επιλέγω εξίσου το συγκεκριμένο ή το άλμπουμ του 2004 "Songs Of Darkness, Words Of Light", παρακαλώ πολύ να τους τσεκάρετε εάν σας αρέσει το metal να είναι αργό, μελωδικό και καθόλου επιθετικό, αλλά και πειραματικό και προκλητικό (challenging) την ίδια στιγμή.

Porcupine Tree - "Deadwing" (2005) & "Fear Of A Blank Planet" (2007)

Κάποια άλμπουμ είναι πολύ δύσκολα στην επιλογή, οπότε θα κλέψω λίγο μόνο αυτή τη φορά - ας επιλέξουμε δύο από τους Porcupine Tree! Αυτές ήταν επίσης οι επλόγές του Yurii και του Andrew, οπότε πρέπει να ειπωθεί ότι ο Steven Wilson είναι προσωπικά υπεύθυνος για την διατήρηση της παρούσας σύνθεσης των Stoned Jesus, χαχα!

Morphine - "The Night" (2000)

Εντυπωσιακός δίσκος που σου ραγίζει την καρδιά με τόσο μοναδικό ύφος. Ο Mark ήταν εξαίρεση, κρίμα που άφησε τόσο νωρίς τον μάταιο τούτο κόσμο.

The Angelic Process - "Weighing Souls With Sand" (2007)

Μιλώντας για ραγισμένες καρδιές και ατμόσφαιρα, αυτό το άλμπουμ που προτείνει ο Andrew είναι σίγουρα μοναδικό. Η απίστευτα τραγική μοίρα αυτού του project μόνο προσθέτει στην συνολική εμπειρία ακρόασης.

Agalloch - "Ashes Against The Grain" (2006)

Μία ακόμη ατμοσφαιρική επιλογή από τον Andrew, με την οποία συμπλέω απόλυτα - θα μπορούσε να είναι επίσης η κυκλοφορία τους από το 2002 ή το 2010 ("The Mantle" και "Marrow Of The Spirit" αντίστοιχα).

Peter Gabriel - "So" (1996)

Ένα ακόμη άλμπουμ από τον Yurii, και βρισκόμαστε ξανά πίσω στα '80s! Ενώ το αγαπημένο μου από Gabriel είναι το "Up" 2002, αυτό είναι ένα αγαπημένο του κοινού που αγγίζει ακόμη ευαίσθητες χορδές νοσταλγίας κάπου βαθιά μέσα μου. Πρέπει να τον δω ζωντανά όσο ακόμη αυτό θα είναι εφικτό.

Pink Floyd - "Animals" (1977)

Μόλις παρατήρησα ότι δεν έχουμε κάποιον πραγματικά κλασικό δίσκο στην λίστα μας, οπότε θα καλύψουμε το κενό με το Animals - αν και θα μπορούσε να είναι το "Wish You Were Here" του 1975 σε διαφορετική περίσταση... Τέλος πάντων, αυτά τα δύο είναι αψεγάδιαστα, και είμαι επίσης μεγάλος οπαδός και των "A Momentary Lapse of Reason" και "The Division Bell" -αυτά τα δύο για μένα είναι καλύτερα από το "The Wall"!.