Οι
Need είναι μια από τις πιο πολυσυζητημένες και επιτυχημένες εκτός συνόρων ελληνικές μπάντες τα τελευταία χρόνια. Αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά πως ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα, οι Need κλείνουν δέκα χρόνια ζωής ως συγκρότημα και το γιορτάζουν στο Koo-Koo, την ερχόμενη Κυριακή (
8/11).
Με αφορμή τον εορτασμό των δέκα χρόνων, τα ιδρυτικά της μέλη
Ravaya (Γιώργος Τζαβάρας - κιθάρα) και
Jon (Γιάννης Βογιαντζής - φωνή) μας μιλάνε για τους δέκα δίσκους που καθόρισαν τον ήχο των Need όλα αυτά τα χρόνια.
Είπε κανείς prog (ή και '90s);
 |
|
| 1 |
|
Tool - Lateralus |
| |
Είναι σχεδόν αστείο να συζητά κανείς για την επιδραστικότητα αυτού του άλμπουμ. Όσον αφορά στο δικό μας ήχο σίγουρα μας δίδαξε την υπομονή στην ακρόαση, που πολλές φορές φέρνει περισσότερη ικανοποίηση και δημιουργικό προβληματισμό από μια φόρμα που πιάνει κατ ευθείαν το σώμα σου και το κάνει να κινείται ρυθμικά. Ιδιοφυής σκέψη το να δημιουργείς ένα χάρτη χωρίς προκαθορισμένη πορεία για να φτάσεις στο θησαυρό στο τέλος. Αντιθέτως επιτρέπεις στον καθένα να ακολουθήσει την δική του διαδρομή για να φτάσει -ή και όχι- κάπου. (Ravaya) |
| |
|
|
 |
|
| 2 |
|
Psychotic Waltz - Bleeding |
| |
Μνημείο από όλες τις απόψεις. Θα μπορούσαμε να διαλέξουμε οποιοδήποτε από τα τέσσερα άλμπουμ των Psychotic Waltz, αλλά επιλέγουμε το "Bleeding", καθώς διδάσκει το θάρρος που χρειάζεται για να μπορέσεις να αποφύγεις τον πειρασμό δημιουργίας τεχνικών οικοδομημάτων που ερεθίζουν το μυαλό (ειδικά όταν αυτό είναι η ευκολία σου) και, ξεπερνώντας τον, να στραφείς σε μια διαυγή καταγραφή του εσωτερικού κόσμου, που εν τέλει αποδεικνύεται περισσότερο σε επαφή με τον εξωτερικό από όσο θα νόμιζε κανείς και άρα το αποτέλεσμα σταματά να απευθύνεται σε κάποιο ειδικό κοινό, αλλά (τηρουμένων των αναλογιών) ακόμα και στο ευρύ. (Ravaya) |
| |
|
|
 |
|
| 3 |
|
Dream Theater - Train Of Thought |
| |
Λατρεία του riff. Όχι κατ ανάγκη εφηβική, αλλά φιλτραρισμένη μέσα από μια σκέψη που εκτιμά τη δύναμή του και του επιτρέπει να γίνει πρώτη ύλη για την οικοδόμηση μιας συγκροτημένης κατάθεσης μιας ιδέας ή ακόμη και ενός συνόλου ιδεών. Ακόμη, αξιοθαύμαστη η επιμονή στη διάρκεια μέχρι ο δημιουργός να πει αυτό που ξεκίνησε να πει χωρίς να λαμβάνει υπόψιν περιορισμούς που τίθενται από το εκάστοτε ρεύμα της επικαιρότητας. Τέλος, το ενδιαφέρον αποτέλεσμα που προκύπτει από την προσπάθεια ενός κατά βάση εγκεφαλικού συνόλου που πάει κόντρα στο clean cut προφίλ του προσπαθώντας να δημιουργήσει μουσική για headbanging. Και αρκετές φορές τα καταφέρνει. (Ravaya) |
| |
|
|
 |
|
| 4 |
|
Metallica - ...And Justice For All |
| |
Φοβερό σχολείο riffολογίας. Σεμιναριακού τύπου παράσταση του πώς με τα υλικά του παρελθόντος μπορείς να δημιουργήσεις κάτι πραγματικά φρέσκο και στην περίπτωση των Μetallica να καθορίσεις το σχήμα των ήχων που θα έρθουν στο μέλλον. Τόλμη του να είσαι συνέχεια στα όρια των δυνατοτήτων σου κάνοντας μουσική που προκαλεί εσένα τον ίδιο όταν την αποδίδεις ζωντανά. Συνειδητή αποκήρυξη της πρώτης σκέψης σου και ένθερμος εναγκαλισμός της δεύτερης ή ακόμη και της τρίτης σκέψης σου που δημιουργεί ένα αποτέλεσμα κλινικό, εξώκοσμο και τόσο απρόσιτο, όσο χρειάζεται για να γίνει σύμβολο. Και όλο αυτό με κιθάρες, μπάσο (;) τύμπανα και φωνές. Αξιοθαύμαστο. (Ravaya) |
| |
|
|
 |
|
| 5 |
|
Queensryche - Promised Land |
| |
Αποθέωση της θεματικής και αφηγηματικής συνοχής. Το πώς να γράψεις έναν ολόκληρο δίσκο με πολλές μελωδίες και πολλά κομμάτια και πολλούς στίχους για να πεις ΕΝΑ πράγμα. Αδιαφορία για το τι είναι είδος και ταυτόχρονη στροφή της προσοχής στο τι είναι περιττό και τι αναγκαίο. Απελευθέρωση και επαφή με μια ποιητική πλευρά που λίγη σχέση έχει τελικά με το rockstarιλίκι. Το να μιλάς χωρίς ντροπή για τον εαυτό σου αλλά δίχως έπαρση και με διάθεση κάθαρσης του εαυτού σου αλλά και αυτών που ακούν. Α... Και μην ξεχάσω. Αποτελεί την απόδειξη ότι οι Pink Floyd είναι η σπουδαιότερη μπάντα που πάτησε ποτέ στον πλανήτη. Εξαιρετικά ανθρώπινο... (Ravaya) |
| |
|
|
 |
|
| 6 |
|
Rush - Counterparts |
| |
Μάλλον το άλμπουμ που έχω ακούσει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη ζωή μου. Το τρίο που ακούγεται σαν ορχήστρα, ο οδηγός του πως μπορείς να είσαι prog αλλά και να μην είσαι, κιθαριστικά ακόρντα που σπάνε δάχτυλα, ο καλύτερος (κατ' εμέ) στιχουργός που παίζει στο prog rock και χωρίς πολλά-πολλά, φανταστικά ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. Οδηγός για το πώς μια μπάντα ακούγεται φρεσκότατη μετά από σχεδόν τριάντα χρόνια πορείας, και γενικά (όπως σε όλα τους αυτοί οι άνθρωποι), ο ορισμός της ΕΞΕΛΙΞΗΣ. (Jon) |
| |
|
|
 |
|
| 7 |
|
Fates Warning - A Pleasant Shade Of Grey |
| |
Τι να πρωτοπώ τώρα για την επιρροή των Fates Warning στον ήχο των Need και ειδικά για το εν λόγω άλμπουμ; Δεν ξέρω αν έχω ακούσει πιο συμπαγή μουσική πρόταση που να μεταφέρει τέτοιου είδους ατμόσφαιρα. Από τα αρτιότερα άλμπουμ όλων των εποχών με εξωπραγματική ενορχήστρωση, στίχους για σεμινάριο και ερμηνείες που σου ματώνουν την ψυχή. Προσωπικά, ο Ray Alder έχει «βάλει το χεράκι του» σε άπειρες μελωδίες που έχω γράψει είτε με περισσότερο είτε με λιγότερο προφανή τρόπο. Άσε τα ξυπνητήρια να βαράνε, δεκαοκτώ χρόνια κι ακόμα να ξυπνήσουμε... (Jon) |
| |
|
|
 |
|
| 8 |
|
Savatage - Dead Winter Dead |
| |
Η αγαπημένη μου μπάντα όλων των εποχών δεν θα μπορούσε να μην έχει επηρεάσει τη μουσική μας ταυτότητα υποθέτω. Πάντα είχα αυτό και το "Operation: Mindcrime" ως κορυφαίες στιγμές στιχουργικής θεματικής ενότητας κι ανατρέχω πολλές φορές πίσω στις τεχνικές τους. Φανταστική ατμόσφαιρα, τελειοποίηση των πολυφωνικών αρμονιών, ανεπανάληπτη χροιά Zak Stevens σε έναν δίσκο που δεν γίνεται να μην τον ακούσεις από την αρχή μέχρι το τέλος. Αν και εν γένει προτιμώ την Oliva περίοδο των Savatage, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ την αναμφισβήτητη επιρροή των '90s Sava δίσκων για τους Need. (Jon) |
| |
|
|
 |
|
| 9 |
|
Nevermore - Dreaming Neon Black |
| |
Οι φάσεις που βλέπεις κάποια μπάντα live σε τρυφερή ηλικία και σκέφτεσαι «αυτό θέλω να το κάνω κι εγώ όταν μεγαλώσω». Όταν οι Nevermore πέρασαν από Ελλάδα για την περιοδεία του εν λόγω δίσκου, για καιρό μετά δεν μπορούσα να σκεφτώ ΤΙΠΟΤΑ άλλο. Τι frontman, τι πώρωση, τι ενέργεια μπάντας. Και ο δίσκος; Σκοτάδι, ερμηνείες από την άβυσσο, riff-άρες, σολάρες, στιχάρες και όλα τα συναφή! Παραγωγή και ενορχήστρωση που λίγοι έχουν καταφέρει να βγάλουν. Από αυτούς τους δίσκους που δεν σταματούσες να τον ακούς μέχρι να έχεις μάθει και το παραμικρό ηχητικό δευτερόλεπτο. «I know we're dreaming neon neon neon neon black»... (Jon) |
| |
|
|
 |
|
| 10 |
|
Pantera - Far Beyond Driven |
| |
Riff-ομάστορας πανάξιος συνεχιστής των τεράστιων Iommi / Hetfield (για κάποιον λόγο πάντα με τον Dimebag μου συνέχιζε αυτή η ακολουθία), φωνάρα, rhythm section βγαλμένο από τα ψέματα. «Τεράστια» τραγούδια, τσαντίλα, προβληματισμός, ηχάρα, καφρίλα και όλα αυτά σε τέλειες αναλογίες. Μπορεί στα τελευταία βήματα των Need να μην παίζουμε τόσο «ξύλο», όσο μπορεί να παίζαμε παλιότερα αλλά και μόνο ότι έχουμε συνθέσει τραγούδι ως φόρο τιμής για τον Dimebag Darell αποδεικνύει πόσο μας έχει αγγίξει η μπάντα αυτή κ το συγκεκριμένο άλμπουμ. (Jon) |
| |
|
