 |
|
| 1 |
|
Nicke Andersson (Entombed, Hellacopters, Imperial State Electric κτλ.) |
| |
Οι ακραίοι του metal έχουν μία παράδοση να φτιάχνουν σπουδαία συγκροτήματα όταν αποφασίζουν να ασχοληθούν με τις επιρροές τους ή τα άλλα μουσικά τους γούστα. Κάπως έτσι ο Nicke Anderson, ντράμερ και ιδρυτικό μέλος των Entombed δημιούργησε τους Hellacopters για να εκφράσει τις garage / hard rock ανησυχίες του. Και επειδή υπάρχουν σπουδαία και σπουδαία συγκροτήματα και μετά υπάρχουν και οι Hellacopters, γρήγορα επικεντρώθηκε σε αυτούς για να χτίσει μία δισκογραφία που από ορισμένους λατρεύεται σχεδόν θρησκευτικά. Μετά τη διάλυσή τους επέστρεψε σε διπλό ρόλο στο ουσιαστικά one-man group των Imperial State Electric αλλά όταν ήρθε η ώρα να επιλέξει που θα στέκεται στη σκηνή επέλεξε τους προβολείς της εξάχορδης. |
| |
|
|
 |
|
| 2 |
|
Brant Bjork (Kyuss, Fu Manchu, Vista Chino, σόλο κτλ.) |
| |
Το να είσαι ο ντράμερ ενός συγκροτήματος τόσο επιδραστικού όσο οι Kyuss σου ανοίγει σίγουρα πόρτες. O Brant Bjork πήρε μία τέτοια ευκαιρία όταν κάθισε πίσω από το kit των Fu Manchu, προσπάθησε να επαναλάβει τις ένδοξες ημέρες του συγκροτήματος που τον ανέδειξε με τους Vista Chino, έπαιξε σε άλλο ένα συγκρότημα-οικογενειακή υπόθεση των Kyuss, τους Mondo Generator. Όταν όμως επέλεξε το όργανο που θα εκφράσει τις προσωπικές του ανησυχίες στις σόλο δουλειές του αυτό ήταν η κιθάρα. Και με αυτή για οδηγό δημιούργησε ίσως τις καλύτερες δουλειές του στη μετά Kyuss εποχή. |
| |
|
|
 |
|
| 3 |
|
Chris Cornell (Soundgarden, Audioslave, σόλο κλπ.) |
| |
Εντάξει, με τέτοια φωνάρα δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να μην είναι ο τραγουδιστής στο συγκρότημά του, όμως ίσως λίγοι να θυμούνται ότι όταν οι Soundgarden ξεκίνησαν ο Cornell ήταν ο ντράμερ του συγκροτήματος. Η αρχική ιδέα ήταν ότι δεν θα μπορούσε να έχει και τους δύο ρόλους εξίσου καλά οπότε προτιμήθηκε να προσληφθεί άλλος τυμπανιστής και ο ίδιος να μείνει στο μικρόφωνο. Αν η ιστορία τελείωνε εδώ, ο Cornell δεν θα είχε θέση στο αφιέρωμά μας (ίσως σε κάποιο άλλο με ντράμερ που έγιναν τραγουδιστές;) αλλά σταδιακά η ανάγκη για δεύτερη κιθάρα τον έκανε να αναλάβει όλο και πιο ζεστά τον ρόλο αυτό, μέχρι που πλέον έγιναν αχώριστοι. Η αλήθεια είναι ότι παραμένει κυρίως τραγουδιστής (π.χ. Audioslave) αλλά η κιθάρα τον συντροφεύει συχνά πυκνά ενώ στα ντραμς δεν τον ξαναείδαμε έκτοτε. |
| |
|
|
 |
|
| 4 |
|
Dave Grohl (Nirvana, Foo Fighters) |
| |
Η περίπτωσή του είναι τόσο χαρακτηριστική που πιθανότατα είναι το πρώτο όνομα που έρχεται στο μυαλό. Αδύνατο να βρεθεί περίπτωση σαν αυτές που εξετάζουμε που να είναι τόσο επιτυχημένη και σαν ντράμερ και σαν κιθαρίστας. Ξεκινώντας στο συγκρότημα Scream, ο Buzz Osborne των Melvins τον εντόπισε και τον σύστησε στους Nirvana που είχαν ήδη ετοιμάσει τα τραγούδια για αυτό που θα γινόταν το "Nevermind". Μαζί τους έμεινε και για τον επόμενο και τελευταίο δίσκο όπου πιάνει και την κιθάρα σε ένα τραγούδι. Μετά τον θάνατο του Cobain ξεκινάει ένα ψευδοσυγκρότημα με το όνομα Foo Fighters όπου στην πραγματικότητα είναι μόνος του και παίζει όλα τα όργανα. Από εκεί και μετά η κιθάρα γίνεται το βασικό του όργανο, το συγκρότημα γιγαντώνεται σε ένα από τα δημοφιλέστερα σύγχρονα, αν και η αγάπη του για τα ντραμς δεν φεύγει ποτέ όπως είναι εμφανές και από τις πολυάριθμες συμμετοχές του σε άλλα μουσικά σχήματα διατηρώντας την ιδιότητά του ντράμερ. |
| |
|
|
 |
|
| 5 |
|
J. Mascis (Dinosaur Jr.) |
| |
Ένας ακόμα της ευρύτερης grunge σκηνής που ξεκινάει ως ντράμερ για να αλλάξει στην πορεία όργανο. Ο J. Mascis ταλαιπωρούσε τα τύμπανα του hardcore συγκροτήματος Deep Wound στην αρχή της καριέρας του και με αυτούς πρόλαβε να ηχογραφήσει και ένα συλλεκτικό πλέον επτάιντσο. Όταν όμως έφτιαξε τους προγόνους του grunge Dinosaur Jr. όχι μόνο έγινε ο τραγουδιστής-κιθαρίστας αλλά και δημιούργησε έναν τόσο επιδραστικό ήχο όσο ελάχιστοι από τη λίστα που έχετε μπροστά σας μπορούν να υπερηφανευτούν ότι κατάφεραν. Πάντως τα κρουστά δεν τα παράτησε εντελώς ποτέ αφού στις στούντιο ηχογραφήσεις των Dinosaur Jr. αρκετά συχνά κρατούσε για τον εαυτό του (και) αυτή τη θέση. |
| |
|
|
 |
|
| 6 |
|
Ty Segall (Fuzz κλπ.) |
| |
Το να διακρίνεις τις απαρχές της μουσικής σταδιοδρομίας του Ty Segall είναι σχεδόν όσο δύσκολο και το να παρακολουθήσεις πλήρως τις τωρινές του δραστηριότητες. Κάπου στις συνεντεύξεις του μπορεί να εντοπίσει κανείς ότι στο πρώτο γυμνασιακό του συγκρότημα έπαιζε ντράμς. Μετά ήρθε η κιθάρα στους Epsilons και μετά πάλι τα ντραμς στους Traditional Fools. Κι από τότε τα δύο όργανα πάνε εναλλάξ μέχρι σήμερα με τα ντραμς να του ανήκουν στις δύο κυκλοφορίες του με τους εξαιρετικούς Fuzz αλλά να αφήνει το σημάδι του στην νέο-ψυχεδελική / νεο-garage σκηνή με την οργιώδη κιθάρα που χαρακτηρίζει τη solo καριέρα του. |
| |
|
|
 |
|
| 7 |
|
Skip Spence (Jefferson Airplane, Moby Grape, σόλο) |
| |
Ένας θρυλικός μουσικός για την ψυχεδελική σκηνή του San Francisco στην πραγματικότητα έγινε ντράμερ κατά τύχη όταν ο Marty Balin των Jefferson Airplane του πρότεινε τη θέση. Η αλήθεια είναι ότι η κιθάρα ήταν το μουσικό όργανο της προτίμησής του και με αυτό ξεκίνησε στους Quicksilver Messenger Service και τους Other Side αλλά δεν ηχογράφησε τίποτα με αυτούς πριν πιάσει τα sticks για ολόκληρο το ντεμπούτο των Jefferson Airplane και τρία τραγούδια από το "Surrealistic Pillow". Μετά τη φυγή του υπήρξε η σκέψη να συνεχίσει ως ντράμερ στους Buffalo Springfield αλλά τελικά προτίμησε να φτιάξει τους καταπληκτικούς Moby Grape όπου ήταν ο ένας από τους τρεις κιθαρίστες (ακούστε το "Omaha" για να καταλάβετε τι σημαίνει σωστό τρικίθαρο) και στη συνέχεια να φτιάξει το αριστουργηματικό "Oar" πριν τον πάρει η κάτω βόλτα. |
| |
|
|
 |
|
| 8 |
|
Keith Strickland (The Β-52's) |
| |
Άλλος ένας μουσικός που έκανε την αλλαγή εσωτερικά στο συγκρότημά του, αυτή τη φορά όμως για έναν πιο δυσάρεστο λόγο. Όσοι θυμούνται τους The B-52's (δηλαδή έβλεπαν MTV στο τέλος της δεκαετίας του '80 μέχρι τα μέσα των '90s) θα θυμούνται και ένα πολύχρωμο συγκρότημα με ανάλαφρο pop ύφος και στυλιστικές αναφορές στη δεκαετία του '60. Λίγο νωρίτερα ο ήχος τους ήταν πιο ευφυής και η διαφορετική ματιά τους στο new wave της εποχής όφειλε πολλά στην κιθαριστική δουλειά του Ricky Wilson. Ο θάνατός του το 1985 ανάγκασε το συγκρότημα να βασιστεί αποκλειστικά στον Keith Strickland για την κιθάρα η οποία η αλήθεια είναι ότι μέχρι τότε λάμβανε όλο και περισσότερο χρόνο στο παίξιμό του σε σχέση με τα ντραμς. Παρότι αναδείχθηκε προς το τέλος ως ο βασικός συνθέτης και μουσικός του συγκροτήματος, στις περιοδείες τους η θέση που κατά βάση καταλάμβανε, ήταν αυτή του κιθαρίστα. |
| |
|
|
 |
|
| 9 |
|
Jack White (White Stripes, Dead Weather, Raconteurs κλπ.) |
| |
Όταν ήταν πιτσιρίκος, ο John Gillis, όπως είναι το πραγματικό όνομα του Jack White, είχε απλώς τη φιλοδοξία να μάθει το πρώτο όργανο που θα είχε την ευκαιρία να βρει μπροστά του. Αυτό έτυχε να είναι ένα σετ ντραμς που βρήκε στη σοφίτα του σπιτιού του παρατημένο από ένα από τα μεγαλύτερα αδέρφια του. Θεωρούσε τον εαυτό του περισσότερο ντράμερ και ως τέτοιος έκανε και τις πρώτες του επαγγελματικές εμφανίσεις. Στην κιθάρα εκπαιδευόταν από μικρός αλλά του προέκυψε πιο σοβαρά όταν με έναν φίλο του αποφάσισαν να φτιάξουν συγκρότημα αλλά, όντας και οι δύο ντράμερ, κάποιος έπρεπε να πιάσει άλλο όργανο. Μετά από διάφορες περιπλανήσεις σε τοπικά σχήματα του Detroit, όπως πλέον ξέρουν και οι πέτρες σχημάτισε το ντουέτο των White Stripes που έμελλε να αλλάξει την ιστορία της rock μουσικής και να γίνει αυτό που τόσο εύγλωττα ονομάσαμε σε παλιότερο αφιέρωμα «ο τελευταίος riff master». Φυσικά επειδή οι πρώτες αγάπες δεν ξεχνιούνται, ακόμα στέκεται πίσω από την κάσα των Dead Weather. |
| |
|
|
 |
|
| 10 |
|
Lorenzo Woodrose (On Trial, Baby Woodrose, Dragontears, Spids Nøgenhat κλπ.) |
| |
Ο θηριώδης Δανός Uffe Lorenzen, γνωστός περισσότερο με το ψευδώνυμο Lorenzo Woodrose, ήταν ο ντράμερ του ψυχεδελικού συγκροτήματος On Trial μέχρι τις αρχές τις δεκαετίας του 2000. Βρήκε όμως πληρέστερα την προσωπική του έκφραση όταν άφησε κατά μέρους τα ντραμς και έπιασε την κιθάρα για το προσωπικό του σχήμα, τους Baby Woodrose, που από το 2001και μέχρι σήμερα έχουν εξελιχθεί σε ένα από τα σημαντικότερα γκαραζοψυχεδελικά συγκροτήματα της Ευρώπης. Ταυτόχρονα με αυτούς, ήταν πάντοτε ανήσυχος στις αναζητήσεις του για τα όρια της ψυχεδελικής μουσικής δημιουργώντας και άλλα σχήματα, λιγότερο ή περισσότερο προσωπικά, στα οποία όλα πλέον η συμμετοχή του είναι καθαρά ή κατά κύριο λόγο κιθαριστική. |
| |
|
