Red Hot Chili Peppers

Μερικά άλμπουμ έρχονται σε κομβικές στιγμές για ένα συγκρότημα. Στιγμές και γεγονότα της πραγματικής ζωής που, είτε θα τα επηρεάσουν θετικά και θα τα απογειώσουν, είτε θα τα βουλιάξουν στην άβυσσο της λήθης. Οι οιωνοί των γεγονότων που αντηχούσαν για τους Red Hot Chili Peppers από τα τέλη της δεκαετίας του 80 δεν θα χαρακτηρίζονταν σε καμία περίπτωση θετικοί. Αντίθετα μάλιστα η ανατολή της επόμενης δεκαετίας θα τους έβρισκε κατακερματισμένους μετά τον θάνατο του κιθαρίστα τους, Hillel Slovak, την φυγή του Jack Irons και επιπλέον στα μουσικά, στην αρχή της κυριαρχίας ενός νέου alternative rock είδους, να παλεύει με τα θηρία του heavy metal.

Συμπερασματικά, οι εναπομείναντες «πιπεριές», Antony Kiedis και Flea, είχαν να παλέψουν και με τους δικούς τους δαίμονες, ψάχνοντας εναγωνίως για νέο κιθαρίστα και ντράμερ που θα έθεταν εκ νέου σε κίνηση την μηχανή των Peppers, καθώς και μια μουσική βιομηχανία που συγκέντρωνε μειωμένα το ενδιαφέρον της στο προσωπικό τους μουσικό ύφος. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, βρίσκονταν εν μέσω διαπραγματεύσεων για την μετακίνησή τους σε νέα δισκογραφική εταιρία, μιας κι έληγαν οι συμφωνίες τους με την προηγούμενη.

Όλα γύρω έδειχναν να γκρεμίζονται, αλλά τελικά ο Kiedis και ο Flea στάθηκαν και τυχεροί αλλά και ικανοί στην ανοικοδόμησή τους. Στο στρατόπεδο των Red Hot Chili Peppers ήρθαν ο John Frusciante και ο Chad Smith. Η νέα τους δισκογραφική ήταν η Warner και, μαζί με αυτήν, ο παραγωγός που θα μετάλλασσε το ύφος του συγκροτήματος που θα το χαρακτήριζε ηχητικά, τόσο στο υπέρ-επιτυχημένο "Blood Sugar Sex Magik" αλλά και στην μετέπιπτα πορεία τους. Και δεν μιλάμε για άλλον από τον Rick Rubin. Ήταν αυτός που κατάφερε να μαντρώσει τον μαινόμενο ταύρο, που εξαπολυόταν με έντονες τάσεις καταστροφής σε κάθε ράπισμα του μπάσου του Flea και να βγάλει στην επιφάνεια ένα πιο μελωδικό rap-άρισμα του Kiedis, που έδειχνε να δένει τέλεια με τα κιθαριστικά μέρη του νεόφερτου John. Όλα περιέργως άρχισαν να δένουν μεταξύ τους. Πασαλείφθηκαν με το αίμα της μανίας των RHCP να διαψεύσουν μέσα από τη δουλειά τους όλες τις δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον τους, τη σεξουαλική εμμονή τους στιχουργικά και την μαγεία του ταλέντου τους, πασπαλισμένα με λίγη ζάχαρη για την υπογλυκαιμία μετά τους τόνους των καταχρήσεών τους. Το αποτέλεσμα; Το θριαμβευτικό "Blood Sugar Sex Magik" που συγκαταλέγεται σε όλες τις λίστες των καλύτερων άλμπουμ όλων των εποχών. Κι όχι τυχαία, αφού ανάμεσα στα δεκαεφτά κομμάτια που το απαρτίζουν, δύσκολα βρίσκει κανείς κάποιο που να παίζει τον ρόλο του filler. Δεκαεφτά κομμάτια που, ίσως επιτηδευμένα από την παραγωγή του άλμπουμ, μπορούν να ακουστούν ως ένα… 74λεπτο single, χωρίς διακοπή, μα κυρίως χωρίς να μειώνεται ούτε λεπτό το ενδιαφέρον του ακροατή.  Ανάμεσα τους θα βρει κανείς τα funky και άκρως σεξουαλικά αδηφάγα "Give It Away", "Suck My Kiss", "If You Have To Ask", "Sir Psycho Sexy" και φυσικά το ομότιτλο "Blood Sugar Sex Magik". Μπορεί να βρει ακόμα και πιο μελωδικά σημεία σε αυτό το «single», όπως τα "Breaking The Girl" και "I Could Have Lied" και φυσικά το "Under The Bridge" που, εκτός των άλλων, παρουσίασε για πρώτη φορά και τόσο αβίαστα το εκρηκτικό ταλέντο του John Frusciante.

Τελικά αυτό που κατάφεραν οι Red Hot Chili Peppers ήταν να δημιουργήσουν ένα άλμπουμ – μεγαθήριο, έξω από τις νόρμες που επέβαλαν τα μουσικά ρεύματα της εποχής, φτιάχνοντας δικές τους σε ρυθμούς funk και κρατώντας το οργισμένο punk ύφος τους, χωρίς όμως αυτό να είναι όμοιο με αυτό του κοντινού παρελθόντος τους και κυρίως μακριά από την ρυθμική «φλυαρία» του "Mother’s Milk". Οι Peppers με το "Blood Sugar Sex Magik" απελευθέρωσαν μια τεράστια ποσότητα μαγικής ηχητικής ενέργειας στα αυτιά ακροατών και κριτικών, χτυπώντας τους αλύπητα στο σημείο που ως όντα είναι απόλυτα τρωτοί: στο βασικό τους ένστικτο. Κι όλοι, χωρίς καμία ελπίδα, παραδόθηκαν σε αυτήν.