Escape-ism

Ο Ian Sveronius δεν νομίζω πως χρειάζεται συστάσεις. Αν όμως το όνομα του δεν σας λέει και πάρα πολλά, μπορείτε πάντα να ανατρέξετε στο σχετικό αφιέρωμα του Κώστα και να περιηγηθείτε σε μια από τις πιο συναρπαστικές δισκογραφίες εκεί έξω. Με τους Escape-ism, με τους οποίους - μεταξύ άλλων - δραστηριοποιείται καλλιτεχνικά τα τελευταία χρόνια αποπειράται όχι μόνο να αναμίξει είδη αλλά να αποδομήσει και επανεφεύρει δομές. Για αυτό και το "Charge Of The Love Brigade", σύμφωνα τουλάχιστον με τον ίδιο, προτείνει μια «αναμόρφωση των παραδοσιακών μουσικών τεχνικών μέσα από ένα εντελώς νέο αλφάβητο ήχου».

Υπερβολές ίσως θα σκεφτείτε και μάλλον θα συμφωνήσω κι εγώ αφού η νέα δουλειά του μπορεί να αποτελεί μια πρόταση ασυμβίβαστη και γοητευτική αλλά, σε καμία περίπτωση, όσο ριζοσπαστική πιστεύει ο ίδιος. Το σίγουρο πάντως είναι πως φέρνει στο προσκήνιο τον ιδιότυπο χαρακτήρα του σχήματος με έναν τρόπο πιο άμεσο από ποτέ. Και αυτό γιατί αποτελεί ένα γενναίο εγχείρημα που δείχνει πως η μουσική, όταν είναι ειλικρινής, πετυχαίνει να κουβαλήσει το ειδικό βάρος του δημιουργού της.

Και νομίζω πως αυτός εδώ ο δίσκος το αποδεικνύει περίτρανα. Ακούγοντας κομμάτια όπως π.χ. το "Black Gold" ή το "Beneath The Underground", καταλαβαίνεις πως αυτή η minimal αλητεία πετυχαίνει να απογυμνώσει τα καλύτερα στοιχεία του rock’n’roll και να μας τα ξανασερβίρει μέσα από μια fuzz-αριστή κιθάρα κι ένα drum machine. Φυσικά, οι επιρροές από τους Suicide, το πνεύμα των 60s, και η αντισυμβατική τραγουδοποιία παραμένουν κινητήριες αναφορές του σχήματος, όμως, εδώ, μοιάζουν πιο ζυγισμένα από ποτέ, με το αποτέλεσμα να δικαιώνει τον δημιουργό και να καθιστά το άλμπουμ την πιο ενδιαφέρουσα δουλειά του - με αυτό φυσικά το σχήμα - μέχρι σήμερα.

Στις στίχους υπάρχουν αναφορές στην εξουσία, την αγορά, τη δημιουργικότητα ως προϊόν και όλα αυτά τα ενδιαφέροντα πράγματα μέσα από το φίλτρο ενός καλλιτέχνη που, εδώ και χρόνια, φαίνεται να έχει καταφέρει να ενσωματώσει τις αρχές της καταστασιακής θεωρίας στην Τέχνη του με έναν τρόπο που ελάχιστοι έχουν κάνει, εξαπολύοντας μια δυναμική επίθεση στον ακροατή μέσα από - οριακά - χορευτικά άσματα.

Φυσικά, όπως είπα και εξαρχής, ακόμη και αν ο ίδιος πιστεύει πως πετυχαίνει κάποιο εντυπωσιακό σπάσιμο της φόρμας, στην πραγματικότητα αυτό ενυπάρχει στο άλμπουμ περισσότερο ως πρόθεση και λιγότερο ως πραγματική κατάθεση, καθώς, παρόλο που δεν μιλάμε για έναν συμβατικό radio-friendly δίσκο με hits, το ύφος των κομματιών δεν τα καθιστά δύσκολα για τον μέσο ακροατή, το αντίθετο μάλλον θα έλεγα.

Συνολικά, το "Charge of the Love Brigade", όσο και αν το σχήμα επιμένει πως πρόκειται για μανιφέστο ενός νέου ήχου, περισσότερο αποτελεί μια ενδιαφέρουσα κυκλοφορία που κουβαλάει την κληρονομιά μιας σπουδαίας διαδρομής και επιβεβαιώνει ότι ο Sveronius είναι, και μάλλον θα συνεχίσει να είναι, ανήσυχος, όσες δεκαετίες και αν περάσουν.