Emperor

Η αφορμή για αυτό το κείμενο προήλθε αρχές Αυγούστου την ώρα που οι Emperor παρουσίαζαν στην ολότητα του το αριστουργηματικό "Anthems To The Welkin At Dusk", μαγεύοντας το κοινό του Wacken. Πριν από τρία χρόνια η ζωντανή παρακολούθηση της αντίστοιχης στιγμής για το άλλο τους έπος "In The Nightside Eclipse" ήταν πραγματικό σοκ. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και τώρα, σε live streaming αυτήν τη φορά.

Η κυκλοφορία αυτού του δίσκου συνέπεσε τη  χρονιά που το black metal όχι απλά άνοιγε τους ορίζοντες του, αλλά ενσωμάτωνε στοιχεία από άλλα είδη μουσικής, εκπλήσσοντας σε πολλές περιπτώσεις  ακόμα και τους ίδιους τους οπαδούς του, στέλνοντας για ακόμα μια φορά το μήνυμα ότι είναι στη φύση του να σοκάρει.

Οι Emperor από την μεριά τους είχαν ήδη αρχίσει να χαράζουν το δικό τους δρόμο από το ξεκίνημά τους. Το 1997 όλα ήταν έτοιμα από καιρό και το EP "Reverence" που είχε προηγηθεί είχε προϊδεάσει για το αριστούργημα που ερχόταν.

Η αναγραφή στο οπισθόφυλλο "Emperor performs sophisticated black metal art exclusively" είναι ξεκάθαρη και αφοπλιστική. Η αυτοκρατορική εισαγωγή του άλμπουμ δίνει το έναυσμα και τα θυελλώδη riff εξαπολύουν μια αδυσώπητη επίθεση που δημιουργεί χάος και κατευνάζεται μόνο από μεγαλειώδης ατμοσφαιρικές μελωδίες, οι οποίες επαναφέρουν την τάξη.

Το άλμπουμ συνεχίζει από εκεί που το άφησαν στο "In The Nightside Eclipse", μόνο που οι κλασσικότροπες συνθέσεις εκτοξεύουν το αποτέλεσμα. Το "Anthems To The Welkin At Dusk" είναι ένα δύσπεπτο μεγαλούργημα που αποτελείται από πολύπλοκες συνθέσεις στις οποίες εμπλέκονται λυσσασμένα riff, πικρές μελωδίες, εναλλαγές φωνητικών από καθαρά σε ακραία που προκαλούν σύγχυση και πανικό, στιγμές λύτρωσης, εκπληκτικοί στίχοι και όλα αυτά οδηγούν σε μια μεγαλειώδη ατμόσφαιρα που κυριεύει τα πάντα. Οι εκτελέσεις είναι άψογες, οι συνθέσεις μοναδικές και ανεπανάληπτες. Ένας δίσκος δουλεμένος μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.

Οι Emperor ήταν το συγκρότημα που πήρε τη βαριά κληρονομιά των πρωτεργατών του ιδιώματος, συγκροτημάτων όπως είναι οι Bathory, Celtic Fost, λίγο αργότερα οι Darkthrone και πήγαν το black metal σε μια άλλη διάσταση. Αυτό που έκαναν οι Νορβηγοί ήταν να διατηρήσουν εις το ακέραιο την πεμπτουσία, την επιθετικότητα και την ακρότητα του black metal, ενώ παράλληλα δημιουργούν πολύπλοκες ενορχηστρώσεις και πολυδιάστατες συνθέσεις, έτσι όπως κανένας δεν κατάφερε ποτέ να επαναλάβει.

Οι Emperor πέτυχαν με το "Anthems To The Welkin At Dusk" να προσδώσουν μια καλλιτεχνική διάσταση σε ένα ιδίωμα που δεν έμοιαζε πριν από μερικά χρόνια να στοχεύει σε κάτι τέτοιο. Το πρόβλημα ήταν ότι το έκαναν με τρόπο τόσο εκκωφαντικό που απαγόρευσε σε οποιοδήποτε άλλο συγκρότημα να επιχειρήσει να τους μιμηθεί. Ελάχιστες ήταν οι περιπτώσεις που μπόρεσαν να προσφέρουν κάτι αντίστοιχά αξιόλογο, ενώ οι περισσότεροι μιμητές στην καλύτερη περίπτωση προκάλεσαν αδιαφορία.

Αν οι υψηλές ταχύτητες και τα blast beats δεν μπορούν για κάποιους να αποτελέσουν τεκμήριο ικανότητας και ταλέντου, στην επόμενη αλλαγή το περίτεχνο σόλο, οι μοναδικές μελωδίες, αλλά πάνω από όλα η συνθετική δεινότητα δίνουν το στίγμα ενός άλμπουμ μοναδικού. Και δεν ήταν απλά παράθεση των δυνατοτήτων των μελών της μπάντας, αλλά η δημιουργία ενός αποτελέσματος πέρα από κάθε προσδοκία, που άγγιξε κορυφές όχι μόνο για το ακραίο metal αλλά γενικότερα για το metal, ενός είδους μουσικής που δεν αρέσκεται σε τολμηρές αλλαγές και μεγάλες μεταβολές.

Οι κριτικές ήταν από την πρώτη στιγμή διθυραμβικές και τα περιθώρια για οποιαδήποτε αμφισβήτηση ανύπαρκτα. Όσο και αν η ακρότητα του ακούσματος δεν επιτρέπει σε ένα ευρύτερο κοινό να δεχτεί και να ανακαλύψει αυτό το δίσκο, η θέση του στη metal μουσική είναι δεδομένη. Κάθε φορά που ξεκινάει η συζήτηση για τους καλύτερους metal δίσκους όλων των εποχών ένα μερίδιο θα ανήκει και στο  "Anthems To Welkin At Dusk". Θα μπορούσε να θεωρηθεί και ο σπουδαιότερος black metal δίσκος στην ιστορία.