Bleachers

Οι Bleachers, η δημοφιλής μπάντα του Νιου Τζέρσεϊ, κυκλοφόρησε το τέταρτο στούντιο άλμπουμ της, το ομώνυμο "Bleachers", μετά από την υπογραφή μιας σημαντικής δισκογραφικής συμφωνίας με την εταιρεία Dirty Hit. Οι Bleachers βελτίωσαν τον ήχο τους κρατώντας το κλασικό στυλ τους από τη δεκαετία του '80. Ο frontman Jack Antonoff επιδιώκει να κάνει αυτή τη νέα κυκλοφορία πιο πειραματική, αλλά παράλληλα αποτίει φόρο τιμής στον Bruce Springsteen. Η μπάντα παραμένει πιστή στον ήχο που αγαπούν οι οπαδοί της στο νέο της μουσικό εγχείρημα.

Μπορεί το lead single "Modern Girl" να έχει να έχει ένα street vibe, αναδεικνύοντας έναν έντονο ήχο ωστόσο, οι υπόλοιπες συνθέσεις του άλμπουμ φαίνεται να είναι πιο πλούσιες και διακριτικές σε σχέση με αυτό. Η προσθήκη του σαξοφώνου προσδίδει μια επιπλέον διάσταση στο κομμάτι, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό στοιχείο στον ήχο του. Οι στίχοι επικεντρώνονται στις διάφορες εκφάνσεις της ποπ κουλτούρας και στη δύναμη του έρωτα. Ο Jack Antonoff εκφράζει τον έρωτά του για την ηθοποιό Margaret Qualley, με τραγούδια όπως το ανάλαφρο "Tiny Moves" και το νοσταλγικό "Me Before You", που έχουν επηρεαστεί από αυτή την εμπειρία του καλλιτέχνη.

Το κομμάτι "Alma Mater", έχει το στίγμα της Lana Del Rey. Το τραγούδι έχει τις χαρακτηριστικές επαναλαμβανόμενες φωνητικές μελωδίες των Bleachers και ηλεκτρονικά συνθετικά στοιχεία. Ο Jack Antonoff εκμεταλλεύεται τη δύναμη της φωνής της με επιδεξιότητα με αποτέλεσμα η σκοτεινή και μελαγχολική χροιά της να αποδίδουν με άψογο τρόπο το κομμάτι, ξεχωρίζοντας από τα υπόλοιπα τραγούδια του άλμπουμ. Ο Jack και η Lana φαίνεται να απολαμβάνουν το χάος μέσα σε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα.

Η δημιουργία μιας συγκεκριμένης ντελικάτης αύρας είναι πράγματι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν τους Bleachers σε αυτό το άλμπουμ, καθώς και σε πολλές από τις προηγούμενες τους κυκλοφορίες. Τα τραγούδια "Woke Up Today" και "The Waiter" αποτελούν ένα εξαιρετικό παράδειγμα αυτής της αισθητικής προσέγγισης, καθώς δημιουργούν μια αίσθηση αιωνιότητας και συναισθηματικής σύνδεσης που αναδεικνύει παλιές μνήμες και συναισθήματα. Συνεχίζοντας, το κομμάτι "Self Respect" το οποίο επαναλαμβάνει την ίδια φιλοσοφία του δίσκου με τον Evan Smith να εμπλουτίζει τη σύνθεση με το σαξόφωνο. Αυτή η μελαγχολική και συνάμα συναισθηματική προσέγγιση ενισχύει το τραγούδι, αναδεικνύοντας τις σκέψεις για την ανθρώπινη φύση και τη ζωή.

Από ό,τι φαίνεται, ο δίσκος δεν έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις μέχρι τώρα, ούτε θετικές ούτε αρνητικές. Αυτό υποδηλώνει ότι δεν αναμένεται να αποτελέσει μια επαναστατική προσθήκη στο μουσικό τοπίο. Ως ακροατές, πρέπει να αποδεχθούμε το γεγονός ότι οι Bleachers έχουν διαμορφώσει ένα συγκεκριμένο στυλ και το διατηρούν, δημιουργώντας τραγούδια που προσφέρουν ένα είδος φιλόξενης ατμόσφαιρας και τελικά αν τα μέλη του συγκροτήματος είχαν προταθεί να παίζουν κάθε μέρα με τον Bruce Springsteen, δε θα είχαν κανένα πρόβλημα.