The Ocean

Όταν έχεις κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ σαν το "Precambrian", το οποίο προκαλεί πάταγο σε μεγάλο ποσοστό του μουσικού Τύπου, και κερδίζεις το σεβασμό πολλών νέων ακροατών, λογικό είναι να δίδεται η δέουσα προσοχή και στις παρελθοντικές δουλειές της μπάντας.

Οι Γερμανοί Ocean, λοιπόν, το πνευματικό παιδί του ιθύνοντος νου της μπάντας, Robin Staps, επανακυκλοφορούν διαμέσου της δικής τους, νέας δισκογραφικής το ντεμπούτο της μπάντας, "Fluxion". Ένα άλμπουμ, το οποίο αποτελεί το δίδυμο του "Aeolian", καθώς, σύμφωνα με το όραμα του Staps, θα έπρεπε να κυκλοφορήσουν ως ένα διπλό άλμπουμ, αλλά ελέω των πιέσεων κυκλοφόρησαν με διαφορά ενός περίπου έτους (βέβαια το "Fluxion / Aeolian" κυκλοφόρησε ως τριπλό βινύλιο αργότερα). Το "Fluxion", εξαντλημένο πλέον, επανακυκλοφορεί με νέο, ανανεωμένο artwork, επεξεργασμένο ηχητικά και με τα φωνητικά επαναηχογραφημένα από τον τωρινό τραγουδιστή της μπάντας.

Το "Fluxion", λοιπόν, αποτελεί την πιο ήρεμη, πειραματική κυκλοφορία, σε αντίθεση με την ωμότητα και τη συνεχόμενη καφρίλα και πιο metal προσέγγιση του "Aeolian". Υπάρχουν πειραματισμοί, συνθέσεις με τσέλο και βιολιά με ένα πολύ εντυπωσιακό αποτέλεσμα, καθώς συνδυάζονται άψογα με τις hardcore / post-metal επιρροές της μπάντας και τη σχετική riff-ολογία που αποτελεί τον πυρήνα του άλμπουμ. Έτσι λοιπόν προσδίδεται στους Ocean ένας ήχος επικός, μεγαλοπρεπής και με υπέροχη ηχητική προσέγγιση, η οποία μετά το πέρας της νέας επεξεργασίας καταφέρνει να αναδείξει αυτό ακριβώς το επικό προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Αν αναλογιστεί κανείς ότι ο δίσκος κυκλοφόρησε πριν μια πενταετία, καταλαβαίνει γιατί οι The Ocean δικαίως αποτελούν πλέον μια από τις πρωτοπόρες και ελπιδοφόρες μπάντες. Και πώς να μην θεωρούνται με τρεις δίσκους στη σειρά σαν το "Fluxion", το "Aeolian" και το αριστουργηματικό "Precambrian";

Η επική «διάσταση» των κομματιών μετατρέπει το "Fluxion" σε μια απαιτητική διαδικασία ακρόασης, όπου κάθε φορά ανακαλύπτεις και κάτι καινούριο στο ηχητικό πλαίσιο του δίσκου. Παρ' όλα αυτά, η δομή του "Fluxion" και οι συνθέσεις του παραπέμπουν σε metal υπόβαθρο, με δαιδαλώδεις συνθέσεις και βάθος, που κάθε φορά, αναλαμβάνοντας το ρόλο του οδηγού, παρασέρνουν τον ακροατή σε πολλές και διαφορετικές διαδρομές και τον προκαλούν να ακολουθήσει.

Συγκρίνοντας την πρωτότυπη έκδοση του "Fluxion" με την επανακυκλοφορία του, αντιλαμβάνεται κάποιος σχετικά εύκολα ότι ο ήχος σε γενικές γραμμές έχει βελτιωθεί και το όλο πακέτο του remix - νέου artwork - επανηχογράφηση των φωνητικών καθιστά απαραίτητη την προσθήκη του στη δισκοθήκη κάποιου οπαδού των Ocean. Αν επίσης τους μάθατε με το τελευταίο έπος τους, "Precambrian", και θέλετε να μάθετε πώς ξεκίνησαν να διαμορφώνουν τον ήχο τους, τότε η τριάδα "Fogdiver" ep, "Fluxion", "Aeolian" είναι τα πονήματα που μιλούν από μόνα τους, καθώς δεν υπάρχει ακόμα μέτρια στιγμή στη δισκογραφία της μπάντας.