The Atlas Moth

Τρία χρόνια πριν, στον προηγούμενο δίσκο της μπάντας από το Σικάγο, είχα βρει ενδιαφέροντα πράγματα. Το "An Ache For The Distance" ήταν ένας δίσκος που έδενε ωραία την ατμόσφαιρα με την σαπίλα του sludge metal. Ήταν μια κυκλοφορία που άφηνε ελπίδες για το συγκρότημα. Ήταν, αν όχι κάτι ξεχωριστό, τουλάχιστον μια ηλιαχτίδα στον ορίζοντα για τον χώρο. Ήταν ό,τι δεν είναι τέλος πάντων το φετινό τους δημιούργημα.

Δίσκος ρηχός χωρίς τίποτα συγκινητικό. Τα περισσότερα κομμάτια θα μπορούσαν να παιχτούν από τον καθένα. Πολλά εξ' αυτών μπορεί να μην είναι σκουπίδια, αλλά νομίζω και διατηρώ μια έντονη αίσθηση ότι τα έχω ακούσει πάμπολλες φορές από μπάντες σαν του A Storm Of Light, Ghost Brigade, Minsk και Rosetta και πολύ καλύτερα μάλιστα!

Το πιο ενδιαφέρον σημείο στον δίσκο ίσως έχει να κάνει με το εξώφυλλο. Αρχικά απεικονίζει μία γυναίκα σε ένα λευκό φόρεμα σαν μια καμουφλαρισμένη αγγελική παρουσία. Αν κρατήσεις τον δίσκο κάτω από το νερό για λίγα δευτερόλεπτα, η σκηνή αλλάζει δραματικά, Οι τοίχοι μαυρίζουν, κέρατα μεγαλώνουν στο κεφάλι της γυναίκας και τα μάτια της γίνονται μαύρα. Ένας λεκές σχήματος V σχηματίζεται από τον λαιμό της μέχρι την κοιλιά της. Αρκετά εντυπωσιακό. Ιδιαίτερο και προσεγμένο.

Τα φωνητικά εναλλάσσονται μεταξύ των ουρλιαχτών του Stavros Giannopoulos και τα καθαρά του David Kush. Αλλά και πάλι δεν μου λέει τίποτα. Οι κιθάρες αρκετά ψυχεδελικές για το είδος και τα τύμπανα ιδιαίτερα προοδευτικά. Αν και ο ήχος τους δεν εντυπωσιάζει κρύβει και κάτι μοναδικό. Είναι ξεχωριστός κατά μία έννοια. Μιας και δύσκολα βρίσκω μπάντες να μπλέκουν τόσο έντονα το post-rock με progreessive παρακλάδια και sludge ύφος. Εντάξει, δεν έκαναν κάτι ασύλληπτο. Αν το είχαν κάνει θα διαβάζατε άλλα σε αυτήν την κριτική και θα είχατε ακούσει και κάτι παραπάνω (καλό) τόσα χρόνια από δάυτους.

Αν δεν είσαι του χώρου, μην κοπιάσεις να ακούσεις το δημιούργημα. Αν σε τρώει η περιέργεια, κάν' το. Μπορεί να βρεις ένα-δυο κομμάτια να σε ταξιδέψουν κάπως. Προτίμησε το "The Sea Beyond", όπου ο Σταύρος θρηνεί τον χαμό αγαπημένων του προσώπων («When I close my eyes, I still hear your voice. My hand in yours, calming my fears I know you're always with me») και το ομότιτλο. Αρκετά διαφορετικό είναι το "Halcyon Blvd" και αξίζει τον κόπο να ακουστεί από πιο ανοιχτόμυαλους φίλους τους.

Αυτά.

Bandcamp