Sumac

Όταν ο Aaron Turner, ιδρυτής της Hydra Head, τον οποίο γνωρίσαμε στους Isis, χαρήκαμε στους Greymachine, Twilight και απολαμβάνουμε στους Old Man Gloom, θέλει να κάνει κάτι βαρύ, το κάνει τέλεια. Όταν από πίσω του στα τύμπανα είναι ο Nick Yacyshyn των Baptists και στο μπάσο (αν και περιστασιακά), ο Brian Cook των Russian Circles, τότε είναι σίγουρο ότι το αποτέλεσμα είναι ασήκωτο.

To τρίο, ουσιαστικά, ξερνάει πάνω μας τέσσερις μεγάλες συνθέσεις. Μεγάλες και χρονικά (από εννέα έως δεκατέσσερα λεπτά), αλλά και ποιοτικά, μιας και πρόκειται για τέσσερα υπερλασπωμένα και σκληρά κομμάτια που αποδίδουν μια απίστευτη ένταση και μια καφρίλα που σε κάνει να καραγουστάρεις. Η αρχή και το τέλος της κυκλοφορίας, με τα "Spectral Gold" και "Radiance Of Being" αντίστοιχα, ανοίγουν και κλείνουν τον δίσκο, πειραματικά, καταπιεστικά, θορυβωδώς και ατμοσφαιρικά. Η πρώτη ολοκληρωμένη σύνθεση ακούει στο όνομα "Thorn In The Lion's Paw" και ξεκινά μονότονα, με μια επικίνδυνη εμμονή. Σε βαράει αγχωτικά στο στομάχι για να καταλήξει να σε γρονθοκοπεί βίαια. H πίεση, σου ασκείται αργά και ήσυχα. Πριν το καταλάβεις η κτηνωδία ξεκινά και τα χτυπήματα είναι απανωτά.

Στην συνέχεια, το "Hollow King" διατηρεί εκπληκτικά τύμπανα και μια δόση παράνοιας στα έγχορδα. Εκρηκτικός θόρυβος που ανατριχιάζει και τόνοι βαριάς λάσπης χύνονται καταπάνω σου. Μια υποψία αμηχανίας που σε διακατέχει στην αρχή, εξαφανίζεται όταν τα μικρόφωνα ουρλιάζουν. Ο Aaron στα καλύτερα, χειρότερα, φωνητικά που έχει κάνει ποτέ, μας τσακίζει. Η σύνθεση, είναι μοναδική. Αμφιβάλλω αν μπορεί άλλος στον χώρο να χτίσει ένα τόσο μοναδικά πολύπλοκο κομμάτι με την αμεσότητα που διακρίνω εδώ και με μια ψυχεδέλεια που δύσκολα βρίσκεις σε τόσο ακραία μουσικά παρακλάδια. Το δεύτερο μισό του, είναι ένα εκπληκτικό sludge, με riff-άρες που πραγματικά σου πετάνε τα μάτια έξω. Στο τελείωμα του, μια λαιμητόμος κατεβαίνει και σε αφήνει ακέφαλο.

Αργά και βασανιστικά μπαίνει στην συνέχεια, το "Blight's End Angel" και χτίζει μπροστά σου μαντρότοιχους από λάσπη και κοτρόνες. Σε βασανίζει, αλήθεια. Θες να ουρλιάξεις. Εκεί στα τριάμισι λεπτά, ξεσπάς μαζί του. Μια σύνθεση που κολλάει στο πείσμα και στο βάθος με το επόμενο, ομότιτλο του δίσκου κομμάτι. Ενδιαφέρουσα αλληλουχία και δύο τεράστια θηρία κλείνουν αυτό τον οχετό. Σοβαρά, είναι μάγκες. Έφτιαξαν κομματάρες. Έχουν πρωτοτυπία. Μπλέκουν τρομακτικά όμορφα τα brutal στοιχεία τους με το παρελθόν και όλες τις επιρροές τους. Το "The Deal" είναι εμπνευσμένο και φτιάχνει νευρωτικές εικόνες στον καμβά του μυαλού και της φαντασίας σου. Πρόκειται για κομμάτι που διατηρεί metal ποιότητα, είναι γεμάτο βρωμιά και λαμβάνει ισόποσα, από τα τρία μέλη, τόση όση δόση χρειάζεται για να τα έχει όλα τέλεια.

Ο δίσκος, κρατάει από το "Celestial" των Isis, εξερευνά μερικές Swans περιόδους, διατηρεί όσο hardcore του χρειάζεται και καταλήγει σε ένα βιομηχανικό a la Godflesh νταβαντούρι που σαπίζει κόκαλα. Κινείται μεταξύ πρώιμου και πιο μοντέρνου ατμοσφαιρικού sludge και δίνει μια έντονα επίμονη αίσθηση καφρίλας που το εξυψώνει. Βία. Σχιζοφρένεια. Εμπειρία. Ομορφιά. Μια ομορφιά που θα πείσει κάθε απαιτητικό. Μια δίνη δημιουργικότητας. Ένα αριστούργημα ακρότητας, σκληρής μελωδίας και απελπισμένης, χωρίς αναστολές σαπίλας που καταλήγουν στο πλέον βαρύ άλμπουμ που έχουμε ακούσει ποτέ από τον Aaron.